Detroit Rock City (1999)

Hij zegt niet dat de film niets voorstelt, hij zegt dat hij niet zoveel voorstelt. Gewoon een film met weinig inhoud (voorspelbaar plot, uitgevlakte typetjes), maar die wel leuk is om naar te kijken. De jaren '70-sfeer is leuk en de muziek is inderdaad geweldig, en wat jij ook mag beweren, de soundtrack is voor mij vaak een essentieel onderdeel van een film.

Leuke vermakelijke en met tijden flauwe film.
Detroit Rock City heeft goed gekozen muziek en leuke personages.

De groep jongens kon mij overtuigen met hun passie voor Kiss, zelf ben ik wel degelijk een rock liefhebber maar draai ik niet vaak Kiss. Toch klonk het in deze film wel erg lekker!

2de kijkbeurt en mijn stem blijft het zelfde, leuk vermakelijk filmpje met lekkere muziek en de tijd vliegt voor bij

Van Kiss ben ik nooit een groot fan geweest en dat zal ik ook nooit worden. Het blijft wel leuke muziek en stiekem kan ik iedereen wel aanraden om toch eens een concert bij te wonen. Alleen dat misselijkmakende zakenmannetje van een Gene Simmons kan ik niet uitstaan.

Wat je de band niet kwalijk kan nemen, is dat ze leuk inspelen op hun hoogtijdagen. Zou je de film anno 1999 laten afspelen, dan vallen er een hoop leuke elementen weg. Eind jaren ’70 was Kiss natuurlijk dé vijand van burgerlijk Amerika. Vooral het uiterlijk wekte afschuw, maar behalve de hoogtij van Kiss, was het ook de hoogtij van de heksenjachten vanuit christelijke hoeken op dit soort ‘satanische’ herrie. Het is gewoon een goede zet om vier jongeren in die situatie te plaatsen. Geef toe, de rol van Lin Shaye, als Jem’s uberchristleijke moeder, is ronduit briljant! Zonder haar zou de vermaakwaarde voor tachtig procent inzakken

Wat zeker een compliment waardig is, is de keuze om niet enkel de muziek van Kiss te draaien. Zo zijn ook onder andere Black Sabbath, Ted Nugent, Thin Lizzy en UFO te horen. Een ander pluspunt is het wegblijven van I Was Made For Loving You! Wat een schijtnummer is dat zeg! Detroit Rock City is een leuke comedy voor de hardrockers onder ons en heeft een aantal erg leuke verrassingen in huis. Het is toch verdomd gaaf dat Ron Jeremy hier een rolletje in heeft. Verder natuurlijk veel seks, drugs en rock-‘n’-roll!

Hard getwijfeld tussen 3.5 en 4, maar de muziek gaf de doorslag. Ik schoof de film al een tijdje voor me uit omdat ik niet echt een fan van KISS ben. Wel van rock muziek, niet zo van KISS. Gelukkig is de hele film doorspekt van goede 80's rock, met hier een daar een disconummer (ook niet verkeerd).

Met dit soort films word je natuurlijk doodgegooid met grappen en dan vind ik het belangrijk dat er meer goede dan slechte zijn, dat is hier absoluut het geval. Zeker een aanrader!

Knights In Satan's Service

Ik ben best wel een fan van Kiss. Ik heb misschien maar één à twee platen in huis maar het merendeel van hun klassiekers kan ik vrij goed meebrullen en hun optreden op Graspop een aantal jaar geleden was er één om je vingers van af te likken. Ik had echter nog nooit van Detroit Rock City gehoord (ik heb het over de film natuurlijk want het nummer ken ik wel) maar toen ik dit voor weinig geld in een heuse Stoner Collection tegen kwam, kon ik het toch moeilijk laten liggen. De film heeft hier dan weer een paar maanden stof gehapt maar gisteravond dan toch opgezet.

En direct spijt gehad dat dat niet eerder is gebeurd want dit is gewoon een erg leuke film! Detroit Rock City speelt zich af tijdens de hoogdagen van Kiss in de jaren '70 en maakt mooi gebruik van de afschuw die de Katholieke kerk had ten opzichte van dit soort muziek. Het kan in ieder geval dienen als opzet voor een aantal hilarische scènes (wat is die moeder van Jam toch een schitterend personage) maar het is vooral de reis die de vier kameraden ondernemen die erg amusant is. De film verliest nergens zijn vaart en is voor de rest doorspekt met leuke verwijzingen naar de groep en hun nummers (onder andere in de naamgeving van de dames, Beth en Christine) maar ook met wat zelfspot in de vorm van opmerkingen dat Kiss nooit een discoplaat zou maken. Leuk ook dat het einde niet compleet van de pot is gerukt maar eigenlijk perfect in de rest van de film past. Het enige minpunt dat je daarop zou kunnen bedenken is dat het wel erg abrupt afloopt. Kan misschien ook wel wat aan de DVD zelf liggen want nadat Jam de stokjes ving, werd het even zwart beeld en schokte de aftiteling op gang.

Uitstekende muziek ook. Zoals verwacht zit de film bomvol met Kiss nummers maar er is ook genoeg ruimte voor andere groepen. Dit resulteert in onder andere AC/DC, Ted Nugent, Thin Lizzy, Black Sabbath, Santana, Golden Earring, David Bowie ... en dat kan ik alleen maar toejuichen. Een coming of age film als deze staat of valt grotendeels met de jongeren maar die zijn hier eigenlijk erg degelijk gecast. Wat vooral opvalt is dat ze qua smaak in vrouwen een soort van afspiegeling zijn van de echte bandleden maar de chemie tussen de vier is gewoon erg leuk om te zien. Vooral de jonge Edward Furlong is goed op dreef als Hawk. Het is echter Lin Shaye die als moeder van Jam compleet de show weet te stelen. Tof natuurlijk dat de bandleden van Kiss zelf ook nog even een kleine opwachting maken naar het einde van de film toe.

Geheel tegen verwachting een erg geslaagde komedie. De vier kameraden zijn stuk voor stuk goed gecast en de sfeer zit overduidelijk goed. Dit gecombineerd met een vlot verhaal en een killer van een soundtrack zorgen ervoor dat Detroit Rock City zich mag scharen tot de echt goede komedies. Volgens mij is dit ook een film die leuker wordt wanneer je hem meer hebt gezien maar dat zal de tijd uitwijzen.

4*

Aardige film waarin vier vrienden er alles aan doen om Kiss live te zien. Een simpel verhaaltje dat zich afspeelt in 1978 met een passende en fijne soundtrack. De humor is lekker dik aangezet en de vermakelijke situaties waarin de jongens zich bevinden volgen elkaar in een vlot tempo op waardoor deze film gemakkelijk wegkijkt. Niet echt goed, maar wel heel leuk.

"Kiss zal nooit een discoplaat maken!!" humor heeft mede-producent Gene Simmons in ieder geval wel.
Soms best grappige comedy over 4 vrienden en hun pogingen om bij een Kiss-concert te komen. Eigenlijk zie ik liever zoiets als "Over the Edge" zelfde doelgroep, maar dan met wat meer sociaal commentaar en rebellie, dit is eigenlijk meer Beavis & Butthead. Maar goed bijna 50% van de grappen is wel leuk gedaan.
Leuke soundtrack met verder ook nog The Ramones, Cheap Trick, Van Halen en The Runaways en zelfs de foute nummers zijn best leuk.

Het verhaal is gewoon te mager voor een hogere score. Ook de humor is vaak niet grappig. De muziek verkomt een lagere score.