Wong Fei Hung (1991)

Geweldige martial arts film, waarbij ik het gevoel had dat het zichzelf niet al te serieus nam. Dit is mijn tweede Hark buiten zijn Amerikaanse werk om, en ik kan nu al vertellen dat zijn HK werk stukken beter is dan zijn Amerikaanse werk, en vooral hoe de actie gefilmd is.

Ik snap de kritiek van sommige mensen niet op het verhaal. Vond het best aardig uitgewerkt. Leuk genoeg om een dikke twee uur mijn aandacht erbij te houden. Ook de luchtige humor kan ik erg waarderen, het bewijs dat Hark gewoon een vermakelijke film wou afleveren. Dat is zeker gelukt, het verhaal is verder niet te moeilijk, maar ook nergens te makkelijk. Er zit meer dan genoeg diepgang in om te kunnen blijven boeien en entertainen. Daarnaast kent de film ook enkele erg leuke en interessante karakters. Dit alles bij elkaar gelijmd met een aantal waanzinnige gevechten waar je mond letterlijk bij open valt. In het begin moet het even op gang komen, maar het lijt met het gevecht alleen maar beter te worden. Jet Li is heel snel in zijn gevechten, maar goed dat er wat gebruik is gemaakt van slow-mo's anders wat het onmogelijk geweest om al die fantastische bewegingen te zien. En dat eindgevecht . Het camerawerk is trouwens ook van een hoog niveau. Lekker dynamisch en brengt je dan ook midden in de gevechten. Het geluid vond ik dan weer wat minder en af en toe was het wat te zacht afgesteld, maar dat kan ook liggen aan de dvd release natuurlijk. Op naar deel 2.

4*

Ik had precies dezelfde gedachte en vond het verhaal een verademing ten opzichte van de zoveelste kung fu komedie. Niet dat deze film niet grappig was, maar alles bij elkaar kreeg ik toch echt het idee dat het uigangspunt behoorlijk serieus was (en in de vorm van de priester die Wong Fei Hung wil helpen getuigen probeert men zelfs nog er voor te zorgen dat er geen zwart/wit beeld van de westerling ontstaat).

De actie was overigens inderdaad weergaloos gefilmd, met als hoogtepunten de al eerder besproken scenes iin de regen en op de trappen. De regie is eveneens kundig, de actie is goed in beeld gebracht, de cinematografie is prachtig en men heeft een evenwichtige hoeveelheid humor en serieuze zaken in de film geplaatst. .

Een extraatje was toch wel het feit dat het script ruimte over liet voor enkele bijna on-Hong Kong cinema-achtige momenten. Wat te denken van het neerschieten van onschuldige burgers en een poging tot het verkrachten van een vastgebonden vrouw? Het zorgt er in ieder geval voor dat we dat we het idee hebben een film te zien met een wat reelere inslag dan de meeste films in het genre, eentje die niet gemaakt lijkt puur om vele stunts te laten zien, maar ook iets probeert te vertellen. Ik ben dan ook erg benieuwd naar de twee vervolgen.

Deze film beviel mij wel. De gevechten zijn goed en ook de muziektheme vind ik erg aanstekelijk. Het verhaal is echter niet zo best en ook happen sommige acteurs als vissen zonder dat er tekst uitkomt wat een beetje jammer is. Maar goed, het gaat natuurlijk om de gevechten.

Zeer mooi gemaakte Martial-arts film met hele mooie gevechten.
Verhaal is leuk verzonnen en goed uitgewerkt.
Acteren is ook zeer prima.

4 sterren

ben de laatste tijd echt wel in de stemming voor hark tsui! onlangs black mask 2, double team, knock off, time and tide,... allemaal gezien/herzien. en dit was toch echt wel een dikke meevaller. zeker van genoten! op naar de sequels

In tegenstelling tot de Jackie Chan-films was ik nog niet zo vertrouwd met de Oosterse Jet Li films. Ik kende van hem Fong Sai Yuk, Hak Hap en 'recenter' Fearless en Hero. Verder vooral de Amerikaanse films. Deze leek me wel wat en is niet enkel een martial arts film, maar ook een mooi Chinees (Hongkongees) epos. Kleurrijke figuren, prachtige setting en kostumering en vooral Jet Li natuurlijk. Hij heeft dan wel niet de humor die we van Chan gewoon zijn, maar het is dezelfde vechtstijl en vooral in deze film zie je dat Li enorm goed is. Zeer lenig met een uitgekiemde choreografie die de gevechten boeiend maakt.

Verder de nodige humor en een mooie vrouw die als tegengewicht dienen voor de gevechten. Rosamund Kwan valt mooi op tussen al het geweld. Ben blij dat ze ook in de volgende delen meespeelt. Ik kende haar al van enkele Chan-films en het doet me ergens wel plezier om haar terug te zien hier. Ik kijk al uit naar de volgende delen uit deze reek met vooral Donnie Yen in deel 2.

Bij opzoeking blijkt trouwens dat die Wong Fei-hung echt bestaan heeft en ook verfilmd werd in de Drunken Master-reeks (Jackie Chan)

Samen met Shaolin vs. Lama de beste Kung Fu film die ik tot nu toe heb gezien. 3,5

Derde keer, goede keer voor Hark Tsui

De naam van Tsui kom je erg vaak tegen in Chinese films. Hij is producent van een aantal klassiekers, heeft af en toe ook een bijrolletje in een film maar is daarbovenop ook nog eens regisseur van een aantal bekende namen. Ik had al met hem kennis gemaakt via Twin Dragons (2*) en Double Team (1*) dus ik begon me toch af te vragen waar hij zijn status als regisseur vandaan had gehaald. Een tijd geleden de Once upon a Time In China trilogie gekocht, al kom ik er nu wel achter dat er blijkbaar nog een aantal delen op volgen, en ik had vandaag wel zin in een lekker uitgesponnen kung fu film. Met een speelduur van over de twee uur voldeed deze aan de vereisten.

Al moet ik toegeven dat ik al langer geïnteresseerd was in de film doordat ik er een tijd geleden achter kwam dat dit eigenlijk bedoeld was voor het legendarische trio: Jackie Chan, Sammo Hung en Yuen Biao. Die hebben in de jaren '80 wel wat meer kaskrakers op hun naam gehad maar om een voor mij onduidelijke reden is hier alleen maar Biao overgebleven. Op zich wel jammer want ik had wel willen zien wat de drie hier van hadden kunnen maken maar bon, met onder andere Jet Li en Shi-Kwan Yen kom je ook wel aan je trekken. Ergens ook wel blij dat Li uiteindelijk de rol van Wong Fei-Hung naar zich toe heeft kunnen trekken want de rol past beter bij hem dan bij Chan. Soit, qua gevechten is dit toch wel één van de beste films in het genre die ik tot nu toe heb gezien. Hoogtepunten genoeg met onder andere het gevecht in de regen en natuurlijk de climax met de ladders. Tsui weet het schitterend in beeld te brengen maar ook Woo-ping Yuen mag niet onderschat worden als martial-arts choreographer. Nog geen enkele slechte film geweten waar hij zich mee heeft bemoeid.

Wat direct opvalt is dat Once upon a Time In China een stuk serieuzer oogt dan zijn soortgenoten. De humor is minder nadrukkelijk aanwezig (en is niet zo flauw als ik gewend ben) maar Tsui en de zijnen proberen vooral een verhaal te vertellen naast de vele vechtscènes. Dit lukt niet altijd, zo vond ik de beweegredenen van Foong af en toe te abrupt, maar het is een meer dan verdienstelijke poging. Temeer omdat Tsui zich niet laat verleiden tot een eenzijdig beeld van de Chinezen en de Westerlingen. Zo hebben beide kampen hun goede en slechte personages (Yim en de Shaho bende die meewerken met de Amerikanen maar ook de Westerse priester die het opneemt voor Wong) en het geeft een meer realistischer insteek aan het verhaal. Degelijke soundtrack trouwens die het geheel naar een hoger niveau weet te tillen.

Eindelijk zie ik eens het kunnen van Hark Tsui en ik mag hopen dat hij dit niveau meer weet vast te houden want ik ga hem nog een aantal keer tegenkomen in mijn collectie. Li, Biao en de rest zijn stuk voor stuk op dreef maar het is vooral de veelzijdige aanpak die me hier echt aanspreekt. Op naar de rest dan maar.

4*

Vind persoonlijk Green Snake Tsui's beste martial arts film, maar heeft genoeg leuks op z'n naam staan. Ietwat buiten het genre, maar als je eens een échte HK klassieker wil zien zeker Peking Opera Blues proberen.

Bedankt voor de tip in ieder geval. Heb zelf nog A Better Tomorrow 3, deel 2 en 3 van Once upon a Time in China en Zu Warriors liggen dus kan nog wel even voort.

Als het die oude Zu Warriors is ... best een acquired taste, succes ermee! Deel 2 & 3 van Once Upon zijn ieder geval wel zeker de moeite waard. Iets komischer, maar qua martial arts nog steeds redelijk geniaal

Het is de '83 versie geloof ik, vooral meegepakt vanwege Biao en Sammo Hung. Lijkt me wel lachen trouwens als ik je recensie lees.

Once Upon a Time in China is in het martial arts genre in ieder geval een klassieker. In het genre wordt deze vaak genoemd en de film is tevens in diverse lijsten terug te vinden.

In had wel weer zin in een Chinees martial arts epos, dus besloot ik gisteravond maar eens om hiernaar te gaan kijken. Hoewel het zeker niet slecht is, vond ik het toch wel wat minder dan bijvoorbeeld een Iron Monkey. Wat bij Jet Li en ook Jackie Chan opvalt, is dat ze vaak een stuk beter acteren als ze in een Chinese film acteren. Zo ook hier, waar Li toch sterk voor de dag komt.

Het verhaal is wel aardig en wat grimmiger en harder dan ik van tevoren gedacht had. De typische flauwe Hongkongse humor blijft hier wat achterwege, iets wat ik wel jammer vond, wat het past doorgaans goed bij dit genre. Het verhaal zelf vond ik niet bijzonder sterk, maar gelukkig maakten de prima gevechten veel goed. Veel afwisseling qua stijl en locaties en een fijne choreografie, al duurt het op een gegeven moment net iets te lang.

Verder niet veel over te melden. Ik snap de status wel, maar vind hem persoonlijk net iets minder dan enkele andere vergelijkbare films.

3,0*

Toch wel een tegenvaller. Ben ik nou de enige die er last van had of is deze film echt bijzonder slecht nagesynchroniseerd? Voor de goede orde: ik had wel degelijk een Kantonese versie te pakken, ik versta er niets van, maar ik hoor wel het verschil met Mandarijn. Ik weet dat Jet Li nagesynchroniseerd is, want die spreekt geen Kantonees, maar de rest klonk ook alsof de teksten achteraf opnieuw ingesproken zijn. Vaak kan je toch ook soort van een richting horen waar iemand spreekt, maar hier leek ieders stem van dezelfde plek te komen. Nu heb ik begrepen dat films wel vaker in dezelfde taal nagesynchroniseerd worden, maar Li was zeker niet de enige bij wie het geluid vaak nauwelijks met de lippen overeen kwam. Het heeft me de halve film gekost om het te kunnen negeren. Jammer.

Voor de rest viel de film visueel toch ook een beetje tegen. Hierbij doel ik niet op de choreografie, maar meer op het camerawerk. Vergeleken met andere films zoals Fearless en 14 Blades die ik recent heb gezien, voelt het wat minder afgewerkt aan, en ook bij de registratie van de gevechten heb ik het gevoel dat de camera wat minder vrijheid heeft vergeleken met die andere films (en dan durf ik Hero en The Grandmaster al helemaal niet te noemen).

Maar, de registratie van de gevechten kan zeker niet slecht genoemd worden, het wordt wel degelijk netjes in beeld gebracht, en de choreografie is af en toe echt fantastisch. Met name het laddergevecht behoort tot het beste wat ik ooit heb gezien. Een andere factor van belang is Li. Wat blijft die man toch geweldig. Wat dat betreft kijk ik echt uit naar de vervolgdelen, zeker als Donnie Yen er dan ook nog bij komt. Aan Li ligt het in ieder geval niet, maar als geheel vind ik de film toch echt te kort schieten, met als belangrijkste pijnpunt die nasynchronisatie. Mocht ik toch een verkeerde versie gekeken hebben, stel ik graag mijn mening bij. Tot die tijd 2*.

Overigens, misschien een beetje raar, maar ik vond Rosamund Kwan ergens een beetje lijken op een Chinese versie van Audrey Tautou.

Hij kon mij niet echt bekoren.

Iets luchtiger dan ik verwacht had. Er lopen wat vreemde personages rond in deze Once Upon A Time In China, maar vermakelijk is het wel. Met Jet Li weet je dat het met de martial arts in elk geval goed zit. Moet wel zeggen dat het een lange rit is die niet steeds blijft boeien. Op een of andere manier had ik de indruk dat de makers graag in de buurt wilden komen van Hollywoodfilms uit die tijd. Ondanks de sluimerende antiwesterse ondertoon overigens. Het verhaal vond ik ietwat simpeltjes overigens. Binnenkort maar eens deel twee aanslingeren, want ik heb me er best mee vermaakt.

Film met een prima verhaal dat lekker wegkijkt.

Blijft een sterke film.

Opvallend toch dat het thema (de opkomst van buitenlandse naties in China) best nog uitgewerkt wordt. Meestal draaien dit soort films toch volledig rond de actie en is het plot compleet onbelangrijk. Hier spendeert Hark toch wat tijd aan het thema, al is de uitwerking niet meteen erg diep of genuanceerd.

Maar uiteindelijk is het toch de actie die overtuigt. Li blijft geweldig, sommige scenes blijven ook toppers in het genre, zeker het eindgevecht in de schuur. Prachtige choreografie, meer dan naar behoren uitgevoerd. Het is zeker niet voor niks dat deze film een klassieker geworden is.

De afwerking is een beetje ruw en het acteerwerk is een acquired taste, maar da's normaal voor dit soort Hong Kong filmpjes. In ieder geval blijft het een aanrader voor liefhebbers van het martial arts genre, zeker wie een zwak heeft voor die 90s films.

4.0* en een uitgebreide review

27 jaar geleden deze gezien en wat later nog een keer. En nu in 2018 nog maar eens de filmserie bekeken. En moet zeggen, het blijft een sterke film. Goede personages, verhaal en special effects. Soms wel wat overdreven met martial arts. De nasynchronisatie Engels klopt niet altijd met het bewegen van de lippen/mond. Daarom is het aan te raden om de film in het Cantonees (of Chinees) te volgen. Uiteraard met ondertiteling. Er zitten sterke scènes tussen, vooral aan het eind met het gevecht met ladders in een schuur.

Een geweldige (martial arts) film met 4 sterren scenes zowel in actie (gevecht met de boomstammen) als in poëzie (via een schaduwspel een verborgen liefde tonen). Prachtig gefotografeerd (zie opening). Hong Kong cinema op zijn best.

De actieven fotografie is prachtig. Verhaal kon ik lange tijd geen touw aan vastknopen. Had geen idee wie wie was en sie goed of slecht. Ja, Li was goed, dat was eigenlijk het enige houvast. Doorgaans boeit dit ook niet zo bij martial arts films, maar hier wilden ze ook een stuk geschiedenis uit de doeken doen. Dat is bij mij dus niet echt gelukt.

Krappe 4 voor het stuntwerk en fotografie. Mag ook wel een half uur korter voor mij.