Wong Fei Hung II: Nam Yee Tung Chi Keung (1992)

minder dan deel 1 maar de vechtscenes zijn weer heel goed.

Ik vind persoonlijk deze beter dan deel 1. Maar dat komt eigenlijk omdat ik een Donnie Yen fan ben. Donnie Yen komt hierin voor en de final battle tegen Jet Li is echt vet.

Ik ben speciaal naar de faq's gegaan om uit te zoeken hoe ik deze smiley (of is het in dit geval: "yawney"?) kan gebruiken om mijn mening over deze film uit te drukken

Maar goed, waarom begin ik ook aan zo'n soort film, het is absoluut mijn genre niet.

Niet meer doen dus.

Net iets minder dan het eerste deel.

Beetje jammer dan de score wel een pak hoger ligt, ik vermoed dat de niet-fans van het eerste deel deze misschien makelijker links laten liggen.

Anyway, nogal wat overeenkomsten met het eerste deel, maar dat was uiteraard te verwachten. Toch is de opbouw wat anders. Het eerste uur gebeurt er nagenoeg niks qua vechtscenes. Enkel een korte (maar mooie) spar, verder wordt vooral het verhaal en de setting uitgestippeld. Niet slecht, maar uiteraard niet de hoofdschotel van een film als deze.

Wanneer na een goed uur de gevechten beginnen is het wel meteen weer helemaal raak. Het gevecht van de goden is echt magistraal. Li blijft geweldig lenig en snel, echt indrukwekkend. Yuen blijft een meester in het bedenken van choreografiën en het spelen met props. Zonder hem zouden martial arts films niet hetzelfde zijn. En Hark maakt het weer helemaal af. Weet steeds waar de camera gericht moet zijn en breit de shots mooi tot vloeiende en overdonderende gevechtsscenes.

Laatste dik half uur is volop genieten en vandaar dat de film ook een kleine 4* krijgt. Het gevecht op de markt is iets minder indrukwekkend dan het godengevecht maar nog steeds ver boven niveau.

Mooie reeks dit, genieten van Li, Hark en Yuen en Yen (Li steelt dan wel de show maar Yen is daarom niet minder).

Erg fijn vervolg. Na een hoop 70s/80s martial arts films is dit toch wel een niveau hoger.

Na het zien van het geweldige eerste deel, meteen deel 2 maar in de speler gestopt, en het was opnieuw weer genieten geblazen. Jammer overgens dat veel mensen dit soort films een beetje links laten liggen.

Hark weet meteen weer die goede sfeer neer te zetten, en begint meteen weer met een leuk humoristisch stukje in een trein. Daarna gaat de film een wat serieuzere kant op. Af en toe nog wel een grappig moment, maar niet meer zoals in het eerste deel. Het verhaal bouwt verder uit, en je ziet dat de kolonisten uit Engeland meer macht krijgen. De film oogt ook weer erg episch. Het eerste uur gebeurd er niet heel veel. Veel gevechten zijn er niet. Toch weet de regisseur het leuk te houden waardoor je aandacht niet volledig verslapt. De film begint echt los te komen na een uur. Dat gebeurd dan ook meteen goed, met een gevecht dat nog beter is dan het eindgevecht uit deel 1.

De goden scène overtreft wat mij betreft alle vechtscènes uit het eerste Once Upon a Time in China deel. Een mooi staaltje choreografie van Woo-ping Yuen. Het gevecht is snel, hard en zit vol met leuke vondsten. Vanaf dat moment blijft de film ook een erg hoog tempo houden tot aan het einde. Wederom worden we weer getrakteerd op een mooie final battle. De confrontatie tussen Li en Yen is erg mooi en gaaf gedaan, maar komt helaas niet in de buurt van het godengevecht, misschien wel de beste vechtscène die ik ooit heb gezien. Het camerawerk maakt de gevechten nog beter dan dat ze al zijn. Goede positionering weer en lekker dynamisch. De design is ook van een hoog niveau.

Yen doet het trouwens ook erg goed, net als de andere acteurs. Li is nog steeds heel snel, al dan niet nog snellen dan in deel 1. Jammer dat Yuen Biao niet meer meedoet. Vind ik echt een leuke acteur, en heeft zichzelf voor mij in Eastern Condors en het eerste deel van deze film al bewezen ook goed te kunnen vechten. De relatie tussen Kwan en Li komt wat minder overtuigend over. Dat mag de pret echter niet drukken want Hark levert weer een leuke film af met weergaloze gevechten.


4* weer.

Minder dan deel 1. Zowel de kapstok (het verhaaltje) als de jas (de vechtscenes). Maar nog steeds de moeite waard voor de liefhebber. 3,5 sterren.

Mmm, ik twijfel nog of ik het eerste of tweede deel beter vind. Weliswaar was er hier minder actie te vinden, maar ik heb het eigenlijk geen moment echt gemist. De scenes in de trein en bij het geneeskundig college waren leuk verzonnen zonder te vervallen in Hong Kong meligheid, terwijl het script ook beter en duidelijker was dan in de eerste film.

De actie die in het tweede deel aanwezig was, was wederom genieten met spectaculaire stunts en acrobatische touren die menig Hong Kong martial artist tot beginner degraderen. Het eindgevecht tussen Yen en Li vond ik persoonlijk ietwat tegenvallen na de spectaculaire eindscene van het eerste deel, maar het gevecht in de tempel van de Witte Lotus was dan weer een van de beste martial arts scenes ooit.

Het verhaal over de vervreemding van de Chinese cultuur en de opkomende buitenlander haat blijft overigens intrigeren en nog steeds zeer origineel voor het genre. Tel daar ook bij op dat de film nog steeds een stuk harder is dan andere HK klassiekers (het neergeschoten kind en de vele vermoordde soldaten) en we hebben wederom een film van topformaat.

Weet iemand overigens of de soundtrack ergens verkrijgbaar is? Prachtige muziek in de openingsscenes!

Dit tweede deel vond ik iets beter. Het verhaal is interessanter en beter te volgen. Ook lijkt de balans tussen vechten en verhaal beter te zijn. In deel 1 had ik nog wel eens het gevoel dat het er vooral om ging zoveel mogelijk gevechten te laten zien. In deel twee zijn de gevechten zelf wel weer erg goed. Met name het gevecht in de witte lotustempel. Ook de leuke muziektheme is weer van de partij. Ook in dit deel happen sommige acteurs jammer genoeg weer lucht.

Goed vervolg. Enkele erg mooi gefilmde vecht scènes en choreografie . Het verhaal is ook prima te volgen en zit goed in elkaar.

In de lijn van deel 1. Iets minder episch wel, maar met Donnie Yen wordt toch enigszins goed gemaakt. De film deed me wat denken aan Project A met Jackie Chan.

Deel 2 uit deze reeks met Jet Li is een ware sequel, en teert vooral op de actie en de humor. Ik vrees nu al wat voor deel 3 met de schrik dat de magie wat verdwenen is, maar eerst zien en dan oordelen natuurlijk. Het enige probleem is dat alles terecht komt op het gevecht tussen Li en Yen, terwijl dat niet de climax is van het verhaal. De Witte Lotus is wel een beter partij dan de doorsnee tegenstander van Li, maar hij komt meer over als een circusacrobaat dan een (zogezegd) onsterfelijke sekteleider. Tenzij dat mee deel is van de humor, in dat geval laat ik het graag passeren. Yen maakt in elk geval veel goed en imponeert al met z'n introductie in de film.

Verder weer een geweldige Rosamund Kwan. Altijd leuk om haar in dergelijke films te zien. Haar rol zorgt voor het mooie evenwicht tussen de actie van Li en de humor van Mok. Leuk om weten is dat Donnie Yen een jaar later zelf de rol van Wong speelt in de film Iron Monkey.

Amusante sequel maar toch net iets minder dan zijn voorganger

De eerste Once Upon a Time in China was een succes ten huize Metalfist. Hark Tsui bewees zijn kunnen als regisseur maar het was vooral de combinatie van de indrukwekkende Jet Li en de fenomenale vechtscènes onder leiding van Woo-Ping Yuen die ervoor zorgde dat de film naar een hoger niveau werd getild. Dit trio was wederom van de partij waardoor de verwachtingen voor de sequel dan ook vrij hoog waren, temeer omdat de score van dit 2e deel hier op MM wel een stukje hoger ligt dan bij zijn voorganger.

Maar uiteindelijk vond ik het eerste deel toch nog net iets beter. Het grote probleem is dat Tsui zijn balans tussen vechtscènes en verhaal hier wat uit het oog verliest. Ik vind het nog altijd wel een pluspunt dat hij een poging doet om een verhaal te vertellen, iets wat bij dit soort films niet al te vaak gebeurd, maar het plot rond de White Lotus groepering is gewoon iets minder interessant dan dat van zijn voorganger. Nog altijd wel boeiend, daar niet van, maar daarbovenop duurt het ook nog eens een tijd voor we een echte vechtpartij zien. De warming-up tussen Wong en Lan is kort maar vermakelijk maar de film gaat pas echt goed van start met het indrukwekkende gevecht tussen Kung en Wong. Hier laten Woo-Ping Yuen en Tsui toch overduidelijk zien wat ze waard zijn. De climax tussen Wong en Lan kan jammer genoeg niet aan dit niveau tippen, vooral ook omdat ze naar mijn gevoel erg snel op elkaar volgen, waardoor het einde een beetje teleur stelt. Leuke soundtrack trouwens ook nog met een nummer van Jackie Chan.

Al had ik ook echt wel wat meer van Donnie Yen verwacht. Ik kan er niet goed mijn vinger op leggen maar hij is met uitzondering van één à twee scènes nogal kleurloos aanwezig. Dan vond ik hem veel beter op zijn plaats in Iron Monkey die hij een jaar later met Woo-Ping Yuen zou maken. Zonde ook dat Yuen Biao niet is teruggekeerd voor de rol van Foon. Deze wordt nu ingevuld door Siu Chung Mok maar die is niet veel soeps. Zoals gewoonlijk blijft Li een genot om naar te kijken en hij stelt hier dan ook niet teleur. Elke vechtscène is van een hoog niveau en hij draagt de reeks tot nu toe wel op zijn schouders. Ben benieuwd wat het gaat geven in het vierde deel wanneer hij het stokje doorgeeft aan Wenzhuo Zhao, al komt hij in het zesde deel dan wel terug op de proppen onder leiding van Sammo Hung. Soit, leuk ook dat Rosamund Kwan terug de rol van Yee op haar neemt. Zorgt voor wat comic relief en ze vormt een leuk duo met Li.

Het zijn een paar kleine randzaken die ervoor zorgen dat ik hier niet een even hoge score aan kwijt kan als aan zijn voorganger. Ten eerste is de vervanging van Yuen Biao door Siu Chung Mok geen goede zet maar het duurt me allemaal net iets te lang eer de film echt in gang schiet. Mocht het gevecht tussen Kung en Wong iets vroeger in de film hebben gezeten, dan had hier een ander verhaal gestaan. Desalniettemin een erg sterke sequel.

3.5*

Chinese Ku-Klux Klan? De witte pakjes, het nationalistische gedachtegoed en een brandend kruis doen er wel aan denken. Reden voor mij om deze film te kijken was de combi Li en Yen (en omdat die laatste er bij dit deel bij zit, keek ik ook meer uit naar deze film dan naar het eerste deel). Bij Hero hadden beide heren een spetterend gevecht, dus dat smaakte naar meer.

Ook in dit deel brakke nasynchronisaties, maar ik kon me er dit keer minder aan storen. Zal wel gewenning zijn, maar ik had ook het idee dat het net iets ruimtelijker klonk (in de zin van dat het spraakgeluid niet steeds vanuit hetzelfde punt vandaan leek te komen). Verder een verhaal wat me maar matig kon interesseren, en na verloop van tijd was ik ook een beetje de draad kwijt.

Dat maakt niet veel uit, de hoofdreden om een dergelijke film te kijken is het geweld, niet het verhaal. De eerste confrontatie tussen Li en Yen mocht er dan ook echt wezen, de tweede was ook goed, maar stelde toch enigszins teleur. Waarschijnlijk omdat er ondertussen ook een handlanger van Li moest ontsnappen, en dat brak voor mij een beetje de continuïteit van het gevecht. Maar ook omdat het niet kon tippen aan het laddergevecht in het eerste deel hetgeen ik echt geniaal vond. Wat meer in de buurt kwam was het gevecht met de KKK-priester, wat ook minder door de aanwezigheid van derden werd onderbroken. Maar ondanks de vergelijkingen met het eerste deel mag de actie bovengemiddeld genoemd worden.

Uiteindelijk krijgt deze film ook een hogere waardering dan het eerste deel, omdat ik me wat minder heb geërgerd aan de dub. Maar misschien moet ik dat eerste deel herzien voor een evenwichtiger oordeel. Maar eerst maar eens het derde deel kijken, want het enthousiasme voor deze serie is zeker niet minder geworden na dit deel. 2,5*.

Leuk om een keer gezien te hebben, al vond ik zijn voorganger toch een tikkeltje beter.

Geen idee waar ik meer van genoten heb: de oppermachtige Jet Li met zijn fantastische kunsten of de witte lotus cultus die vanuit het niets opduiken en direct extreem aanwezig zijn met geschreeuw en stenen en pijlen door de ruiten. Dat ging steeds zo bizar, dat ik er iedere keer weer om moest lachen. Verder echt een leuke film, maar op het verhaal heb ik nauwelijks gelet.

Dacht dat deze films niet zo lang geleden gemaakt waren, maar zie dat het al weer 26 jaar geleden is. Afijn, het is een vermakelijke film. Vooral die witte Lotus sekte. Met valse voorwendselen en agressie hun ideeën op te dringen. Waar kennen we dit van? De personages zijn goed. Gelukkig gebruiken ze dezelfde acteurs en actrices. Verhaal was prima. En het gevecht en/of special effects waren weer vet. Leuk bedacht met die tafels. Leuke film. Hopelijk is deel drie net zo goed.

Tsui Hark legt hier meer nadruk op de tegenstelling Westen (modern) en oosten (traditie) in zowel humoristische scenes (de trein scene bv) als in donkere scenes (aanval op de dokter conferentie bv). Wonderbaarlijk omdat dit thema nog steeds actueel is want de witte lotus kan gezien worden als extreem rechts (eigen volk eerst) dat geen invloeden van andere culturen duldt. Deze east meets west was ook in de carrière van tsui hark pijnlijk merkbaar door de korte uitstap naar Hollywood dat een mislukking was (en toch halen die films apart meer stemmen dan al zijn HK films samen). Gelukkig herpakt in hong kong met Time and tide. Maar in OUAT II is het evenwicht van actie en historische achtergrond, van romantiek en drama verstoord waardoor de film bij mij minder scoort dan het eerste deel.

Goed vervolg. Opvallend dat hierin voor de kant van de bezetters wordt gekozen, ipv de rebellen. Normaliter zie je dat in films toch andersom. Maar goed, hier komen de rebellen dan ook met vuurpijlen en een hoop bombarie naar binnen banjeren, en branden ze een school plat.

Ook blijft die semi-incestueuse flirt tussen Wong een zijn geliefde wat ongemakkelijk. Daarnaast was helaas ook dit deel door de vele personages en kanten soms wat lastig te volgen. Gelukkug blijven de gevechten erg goed. Zeker de laatste twee zijn genieten.

4*

Erg fijn.

Valt me toch op dat deze film nog steeds best fris aanvoelen. Misschien omdat de HK cinema vlak na z'n hoogdagen zo hard gecrashed is en daarna een iets andere richting is uitgegaan, maar de actie in deze films blijft van een érg hoog niveau.

Eerste uur is een vlotte aanloper, daarna is het één en al actie wat de klok slaat, met de gevechten tussen Li en Yen als absolute hoogtepunten. Kijkende naar cast en crew is het op zich ook niet zo héél verwonderlijk dat het allemaal nog steeds genietbaar is, toch allen behorende tot het beste wat hun generatie te bieden had.

Fijn is ook dat deze filmpjes de laatste paar jaren netjes gerestaureerd zijn, dat doet toch ook wel wat. Dat maakt het nogal wat makkelijker om te genieten van het heerlijke camerawerk en het fijne kleurgebruik. Voer voor de actieliefhebber dit, heb al zin om de rest van de reeks ook nog eens een kans te geven, al zijn er nog een paar andere titels die voorrang krijgen volgend jaar.

4.0* en een uitgebreide review