Huo Yuan Jia (2006)

Ik had hier gezien de punten veel meer van verwacht. In geen enkel opzicht haalt deze film het niveau van de toppers van Zhang Yimou.

Een martial arts film zoals het hoort. Lekker veel gevechten met tussendoor ook nog een redelijk verhaal. Er zit gelukkig (bijna) geen kunst en vliegwerk in, daar heb ik zo'n hekel aan, de gevechten zien er stukken beter uit zo. Het eindgevecht vond ik niet zo sterk, het had wat spectaculairder gemogen, maar het past wel goed bij het verhaal. Voor de rest een prima film.

Erg goed film ja. Maar ik vind het tweede deel van de film wel beter. Alleen soms een beetje te geweldadig. Maar wat verwacht je anders van een martial arts film? Het is wel zeker aangedikt, want het zou in het echt er niet zo bloedig aan toe gaan denk ik.

Tot mijn schande had ik deze nog niet gezien. Wel een van de betere van Jet, maar kan wat mij betreft toch niet tippen aan 'Once upon a Time in China'. Wel erg mooi in beeld gebracht allemaal hier, mooi dynamische en vloeiend! Het einde is een beetje een anticlimax en komt niet zo passend in een film als deze waar je toch een super-eindgevecht met jetje als overwinnaar verwacht. Maar dit ligt slechts aan mijn verwachtingen en niet aan de film. Wat dat betreft is het in ieder geval geen geijkte martial artsfilm en heeft deze prent wel een eigen smoelwerk.

Erg fijne film over de Chinese volksheld en martial-arts legende Huo Yuanjia. De film opent in 1911 met een toernooi waarin Huo Yuan Jia het tegen vier verschillende westerse tegenstanders moet opnemen. Na drie gevechten, wordt de tijd dertig jaar terug gedraaid, naar zijn jeugd tot weer aan waar we waren gestopt. Daarmee is dit een solide feel-good film geworden, die een simpel verhaal vertelt maar recht uit het hart en vol overtuiging. In het middenstuk van de film zitten de beste vecht-scènes. Hoogtepunten zijn het gevecht met een jeugd-rivaal op een platform en het gevecht met Kungfu-meester Qin in een restaurant. Lekkere ouderwetse Kungfu met een minimaal gebruik van touwtjes. Tijdens het ommekeer zien we erg mooie visuele beelden van rijstvelden en is er tijd voor romantiek. Met Betty Sun Li, zij speelt de rol van blinde boerin en met veel overtuiging! En ook Jet Li laat hier een goede performance zien; zowel in acteerwerk als ook met zijn vanouds elegante kung fu-techniek.

Hier had ik aangezien de reviews veel meer van verwacht. Het is allemaal prachtig gefilmd en een schitterend landschap etc. maar die paar korte gevechten met die slowmotion en versnelde beelden zoals bijna altijd in zulke films kunnen mij niet boeien . Ik zag ergens de vergelijking met ipman voorbij flitsen, maar deze film kan wat mij betreft in de verste verte niet tippen aan ipman.

Mijn eerste Chinese film. Er zijn vast betere maar hij maakte wel indruk op mij. Prachtige kleurrijke beelden, een leuk verhaal en interessant om eens een film te zien vanuit een Chinese bril. Deze bekende martial arts actiefilm met Jet Li in de hoofdrol heeft vooral qua vechtscenes veel gemeen met Kill Bill. Naast deze mooie choreografie komen er veel culturele thema's voorbij. Grappig vond ik bijvoorbeeld een lange conversatie tussen een Japanse en Chinese vechter over thee.

Fearless (2006) - Alternate Versions - IMDb

Interessant, er is dus een 'uncut' versie die 140 min duurt.

Mwa.

Vond het eigenlijk niet zo heel denderend allemaal. Ben sowieso geen grote fan van Aziatische cinema en deze film is letterlijk de definitie van waarom. Toch vind ik die vechtkunstjes wel leuk, en Jet Li is ook geen onbekende in het genre. Aangezien de film dan ook maar 103 minuten duurde heb ik het toch maar aangezet.

Li doet het zoals verwacht behoorlijk goed. Vooral qua vechten dan, qua acteren krijgt hij zo'n oppervlakkig personage dat het bijna niet mogelijk is om jezelf te kunnen bewijzen met acteren. Maar zijn snelheid en kunstjes blijven uiteraard indruk maken. Het is ook zeker niet onverdiend dat Li is doorgebroken naar Amerika.

Ik zal beginnen met het visuele aspect van de film, want die is erg goed gelukt. Erg mooie, frisse kleuren en mooie plaatjes van de landschappen en natuur. Knappe cinematografie ook, vooral tijdens de gevechten. Ook de sets krijgen genoeg details en zien er voortreffelijk uit.

Gevechten zelf zijn met name door Li best goed gelukt. De regie is snel, maar eigenlijk niet snel genoeg. De snelheid van Li zelf eist de aandacht op, niet de regie. Uiteindelijk beginnen de gevechtjes wat op elkaar te lijken maar in een andere omgeving. Maarja, dat kan je ook verwachtten met dit soort films.

Wat me wat minder ligt aan de film is vooral een kwestie van smaak. Ik vind het theatrale gedoe van dit soort films altijd erg irritant. Het sentiment ligt er weer behoorlijk dik bovenop en de film lijkt er geen schaamte voor te kennen. Ook de dialogen zijn weer fantastisch slecht geschreven. Alsof je literatuur aan het voorlezen bent.

De drama is behoorlijk corny, zo ook het verloop van de film. Ze slagen er elke keer weer erg in om dit soort films heel en heel erg op elkaar te laten lijken. Het voelt aan alsof ik dit soort biografieën al tig keer eerder heb gezien, en ik heb geen stortvloed aan Aziatische vechtfilms gezien.

Het sentiment ligt er vaak zo dik bovenop en de humor is zo buitengewoon irritant dat het effect van de snelle vechtbewegingen en kleurrijke sets vaak een beetje verbloemt voor mij. Gelukkig zijn er genoeg gevechten om dat op zijn beurt ook weer te verbloemen. De 103 minuten zijn zo behoorlijk actievol en druk, waardoor het nooit echt vermoeiend wordt. Maar het blijft toch niet echt mijn ding dit. Buiten de gevechten om.

Het acteren is niet best en op een gegeven moment geloof ik t knokken ook wel maar de plaatjes zijn schoon en het sfeertje boeit.