The Pact (2012)

Wauw, deze viel me 200% mee door een goede regie (gelukkig geen handycam onzin) en logische dialogen en verwikkelingen. Het acteerwerk is ook prima, vooral van de hoofrolspeelster. Ik heb tot de laatste minuut geboeid zitten kijken. Thumbs up!

7,5/10

Gewoon een goede traditionele thriller. Huis, geest, gegil, kaarsen etc. Prima.

Mwah, niet bijzonder genoeg om heel enthousiast van te worden maar ook niet slecht genoeg om het een tegenvaller te noemen. Al met al heb ik me op zich prima vermaakt, er zitten een aantal geslaagde schrikmomenten in (die je overigens wel vrijwel altijd van een kilometer afstand ziet en hoort aankomen) en het verhaal is acceptabel (op de plotholes na). Vind het jammer dat er op bepaalde details niet word ingegaan en de regisseur dit aan de kijker overlaat qua fantasie. Het einde is wat goedkoop.

2*
4/10 (IMDB)

Zowel de spook-momenten als de zenuwslopende ontknoping tillen deze film ver boven het gemiddelde uit. Met een extra pluim voor de OST van Ronen Lana. Griezelige film zondermeer.

Nu zullen smaken verschillen maar er staan hier comments tussen van mensen die echt geen verstand hebben van cinema. Misschien dat ze de film op een second screen hebben zitten kijken terwijl ze aan het whats-appen waren. Mensen die in een gerecht alleen nog maar friet of een hamburger kunnen herkennen. Het zou goed zijn wanneer je op comments zou kunnen stemmen want die onzin haalt zowel deze site als de film onterecht naar beneden.

Zwak spookhuis.

Hoewel deze spookhuis-thriller alleraardigst begint, zakt het niveau al heel snel naar een bedenkelijker level. Dat is jammer want alle griezelige ingrediënten zijn wel aanwezig. Na een half uur is zo'n beetje alle spanning verdwenen omdat het verloop zwaktebod na zwaktebod biedt.

Doorsnee.

Jammer dat de rol van Agnes Bruckner zo klein was.
Caity Lotz was perfect gecast als haar zus, en sowieso wel voor de rol.
Het verhaal kennen we natuurlijk al van honderd keer eerder.

Erg goed. Ik moest vooral aan de films van Ti West denken. Ook hier is de opbouw bijzonder minimalistisch en zorgvuldig en zijn de personages vooral natuurlijk. Ik vond de film dan ook behoorlijk spannend het eerste uur. Helaas voldoet het einde niet helemaal aan de gecreëerde verwachtingen, maar dat dit een van de beste horrorfilms van de laatste tijd is staat buiten kijf. Wel jammer van wat onvergeeflijke ongeloofwaardigheden. Je gaat mij bijvoorbeeld niet vertellen dat Judas Annie niet in de kamer bezig hoorde net voordat hij boven kwam om wat te snacken. Of ik moet gemist hebben dat hij doof was of zo.
3,5*

Prima Spookfilm, die bij vlagen uitstekend geregisseerd is. Het filmwerk overtuigt, en de settings zijn best eng. Toch wordt er helaas niet het uiterste uit de kan gehaald. De film begint sterk, en lijkt alle juiste ingrediënten te bezitten voor een spookfilm. Maar naarmate de film vordert, zakt het niveau. Niet dat het allemaal barslecht is, want het verhaal heeft potentie. Maar het wordt net niet ten volle benut. Verder toch wat behoorlijke schrikmomenten en spanning aanwezig. Leuk om eens gezien te hebben. 3,5 Ster.

Derde recentere horror die ik zie vandaag. En van allen is dit toch wel de minste.

Al is dat vrouwke ook wel weer echt een fruitsnoepje hier.

Echter als dat meer boeit dan de daadwerkelijke inhoud is er toch iets niet goed.

Lijkt mij.

Denk deels ook wel een beetje genre overkill. Nu wel even klaar met de schrik effecten en vage verschijning momenten.

Even tijd voor iets anders.

Zoals een lekker verfrissend fruitsnoepje bijvoorbeeld.

Modern spookhuis waarin de urbane setting en onderkoelde personages een stijlbreuk met de oude klassiekers vormen. Dit is een bescheiden, kleinschalige film met een strak scenario dat met mondjesmaat de ware toedracht over de bovennatuurlijke verschijnselen vrijgeeft. Beeld- en geluidsmontage zijn van die orde dat ik me enkele keren een hoedje schrok of ongemakkelijk voelde. De ontknoping is even beklijvend als origineel, maar laat zich door de subtiele verwijzingen naar eerdere scènes niet helemaal begrijpen. Ook ik heb namelijk moeten opzoeken welke rol bepaalde van deze details in het geheel hadden.

De link die dutchtuga met Ti West maakt zie ik niet helemaal, hoewel het net die stelling was die me ertoe heeft aangezet deze prent te zien. Het grote verschil is dat West veel suggestiever te werk gaat, terwijl hier geen ruimte tot interpretatie wordt gelaten. Zijn op audiovisueel vlak neo-klassieke stijl verschilt ook duidelijk met de cinematografie in The Pact. Maar het zijn beide wel films die op hun eigen eigenzinnige manier het genre van de spookhuisfilm doen heropleven.

Aardig. In ieder geval meer solide dan McCarthy's tweede, die het midden houdt tussen iets sappigs en een riller. Daar kwam van beide uiteindelijk niet veel meer van terecht. Deze gooit het bijna volledig op het laatste en daar is het best bedreven in. Het interieur van de woning helpt alvast mee.

Krappe gangetjes met behang dat je bijna de kriebels geeft en een camera die de muren bijna op je af doet komen. De stemming is wederom bedeesd, maar met deze opening ook meteen ongemakkelijk en dat weet McCarthy binnenshuis met een aantal verspreide plaagstootjes wel vast te houden.

Buiten is er een misdaadplotje om het geheel aan de praat te houden. Best effectief allemaal en handig geschreven, al is het vreemde meisje misschien een wat slappe tussenkomst, maar ach. Dat de climax wat meer peper had mogen hebben, is erger. Desalniettemin een verdienstelijk spookfilmpje.

Het gesloten verbond dat geregisseerd is door Nicholas McCarthy is toch op z'n minst gezegd een aanwinst binnen het genre. Na torpedering van films als Paranormal Activity waarbij spookhuizen centraal staan met paranormale verschijnselen en geesten is dit zeker een origineel verhaal. Het verhaal kent een fraai uitgewerkt en rustig opbouwend plot en is op sommige momenten zeker griezelig van aard. Cinematografisch niet slecht en redelijk tot goed acteerwerk werken hier zeker aan mee. Een pluspunt is ook de manier van het inzetten van audio, waar hierbij zeker niet overdreven gebruik van is gemaakt.

Ongelofelijke clichéfilm, dat houd je niet voor mogelijk. De makers zijn heel braaf op het geëffende pad gebleven en leveren daarmee een film af die nauwelijks de moeite van het kijken waard is.

Deze gisteren avond op Netflix gezien. Niet onaardig griezel filmpje gemaakt met minder dan een half miljoen dollar geloof ik terwijl het al 7,5 miljoen heeft opgeleverd, das leuk geld verdienen.
Ik denk dat het erg moeilijk is of bijna onmogelijk om een horror film te maken zonder clichés.
Ligt eraan hoe je clichés in beeld brengt en de kijker er iedere keer toch maar weer mee verrast.
Deze film deed me in het begin een beetje denken aan "The Ring" (Amerikaanse versie).
De opbouw vond ik goed, spannend en eenvoudig qua opzet.
Als ik deze film vergelijk met but films als "The Grudge" of "Paranormal activity" vind ik deze toch wel de moeite waard en erg veel beter gemaakt met een klein budget.
Het spel van Caity Lotz (onbekende voor mij tot nu toe) vind ik overtuigend zonder overdreven gedoe of gegil. Mark Steger heeft een zombie achtig personage weten neer te zetten.
Casper Van Dien speelt de rol van detective maar zie ik meer als een oudere "chippendale" die niet echt overtuigend overkomt.
Al met al, een redelijke eenvoudig gemaakte doch spannende spook film.

Goede thriller, ik zou het geen horror willen noemen. Plot werd op zich rustig opgebouwd, aardig verteld en de acteurs zaten goed (sommigen zelfs heel goed) in hun rol. Knap gemaakt met zo'n laag budget.

Wat mij betreft had de film hoger kunnen scoren als de regisseur de plotholes beter had ingevuld. Nu bleven er toch een paar storende vragen over.
3*

Goede film, met een heerlijk mysterieus begin. Goed realistisch camera- en acteerwerk, je zit dicht op de huid van de spelers. Goed en orrigineel plot. Eng, spannend en onvoorspelbaar.
En met Casper van Dien. De laatste keer dat ik die zag was met Starship Troopers.

Niet je zoveelste "haunted" huis gebeuren.
Dit is allemaal net even anders.
Ja, er komt een ouija bord in voor,en er is iemand die gevoelig is voor het paranormale.
Maar niks voelt als stoffig aan,,( op het huis letterlijk zelf na
De music score is net als de film subtiel,en treffend.
En het is best spannend ,,zou hier graag een dikke voldoende willen geven om het gemiddelde wat op te heffen.Das niet de bedoeling,,bovendien ben je het snel weer vergeten .Vermoed ik .
Maar neem gewoon van mij aan,als je een bovennatuurlijke film zoekt,die erg fris geregisseerd is met prima spel.
En een goed slot.
Zit je hier goed .

Een bekend element in het horrorgenre is een oud en afgelegen huis waarin argeloze bewoners geconfronteerd worden met bovennatuurlijke gebeurtenissen. Zo’n huis bezit vaak een donkere vochtige kelder met een eindeloos lange trap of een schemerige zolder met verborgen hoekjes. Het zijn van die herkenbare factoren die de smeulende onrust in zo’n huis aanwakkeren. Het zijn clichés. Maar toch. Een cliché is niet per sé een verarming. Ik hou eigenlijk wel van clichés. Elke film is weer anders en in elke film worden de clichés weer anders toegepast. Dat houdt clichés ‘fris’.
In deze film stikt het van de clichés. Voorspelbare jumpscares. Een huis met een verleden. Een sudderend familiedrama. Een spook. Elk cliché is aanwezig. Heerlijk.
De film begint kalm. Rustig ontwikkelen zich de situaties die het verhaal kleur geven. Schijnbaar gebeurt er niet veel. De camera is heel indringend aanwezig en speelt een suggestieve rol. Registreert kleine dingetjes. Een schaduwtje. Een schrikje. Een gespannen gelaatsuitdrukking. Met name dat laatste doet de camera heel gretig. Het is een camera die een voorliefde heeft voor het benadrukken van ongewone en duistere elementen in het huis. Een duisternis waaruit het gevaar elk moment kan opspringen. Soms suggestief. Soms niet.
Een heftig bombardement van dergelijke details maken de film tot een indringende belevenis. Vooral als de film ook blijkt te gaan over een familiedrama dat onderhuids eigenlijk het belangrijkste element van de film is.
Dicht op de huid gezeten, maken we kennis met een angstig en nerveus hoofdpersonage dat met haar geladen aanwezigheid voor een stoot onrust zorgt. Het drama en de zichtbare en onzichtbare horror die haar aanwezigheid genereert zijn heerlijk intens en brengen de sluimerende spanning in de film in een hogere versnelling.
Met goed gelukte schrikmomenten, een goed verhaal, een sinistere sfeer en een alleraardigst hoofdpersonage levert de film prettig vermaak af. En als een film prettig vermaak levert, zie ik onwaarschijnlijkheden, nietszeggende bijpersonages en de vele clichés graag door de vingers.