The Towering Inferno (1974)

Mooie film, zei het soms een tikkeltje langdradig, die op een goede manier de gevaren van een wolkenkrabber van dergelijke omvang, weet weer te geven.

Het zijn vooral de twee hoofdrolspelers, die The Towering Inferno een echt gezicht weten te geven. Newman speelt uistekend als de architect van het gebouw, die net als veel mensen op een gegeven moment behoorlijk in de penarie komt te zitten, McQueen is als hoofdbrandweerman minstens zo goed. De rest van de cast kent indrukwekkende namen, maar speelt een veel marginalere rol.

De effecten zijn anno nu nog best goed en ook het camerawerk mag er op momenten zeker zijn. Het hele gebeuren mist soms alleen wat vaart en voortgang, waardoor het soms dus ietwat langdradig aanvoelt. Al met al is het echter een prima film.

3,5*

Met Poseidon adventure de beste rampenfilm uit de jaren zeventig. Earthquake net iets minder. Maar deze heeft de beste acteurs , is het spannendst en de meest spectaculaire. Susan Flannery ( Stephanie Forrester, bold and the beautiful weet je wel ) in kleine rol. William Holden was ook prima acteur uit die tijd en OJ Simpson doet ook nog mee. En John Saxon in piepkleinrolletje als brandweerman

Uitstekende rampenfilm die geen moment verveeld. Lang geleden ooit gezien en nu prachtig op blu ray gezet in beeld en geluid wow. De film heeft een uitstekende opbouw en hoewel zich alles centreert in deze wolkenkrabber blijft alles boeien. Daarnaast is het leuk om deze oude cast waarvan zowat iedereen al is overleden nog eens een keer te zien. Absolute aanrader zonder minpunten!

er zit een vloedgolf in deze film.

Het is wel een rampenfilm die erg zoekt naar de kick (sensatie) en un die zin wat wansmakelijk.

De hoogste wolkenkrabber ooit is net voor open verklaard en al rap begint het onheil: een vuur dat uitbreekt op de 81ste verdieping. Ruim 2,5 uur lang duurt de fik en de bijbehorende reddingsactie van een groep mensen die in de val zitten. Paul Newman en Steve McQueen vervullen daarbij de hoofdrol met avontuurlijke acties en ja, ik vond het soms ook gewoon best spannend!

Een helicopter wordt ook ingezet voor wat heldendaden. Het is wachten op de quote 'Get to the choppa', maar zo cool wordt The Towering Inferno nog nèt niet. De hele film heeft wel nog meer van dat soort -momenten en -dialogen maar is daarom wel zo leuk. Tikkeltje te lang met wat overbodig en lame geneuzel, maar het overgrote gedeelte ziet er nog steeds spectaculair uit en is dus vermakelijk.

Ouderwetse zaterdagavondfilm, die ondanks flinke sterrencast, lang en langdradig is. Hij valt iets minder tegen dan toen ik hem een aantal jaren geleden nog weer eens zag. Maar niet voor herhaling vatbaar. Kleine 3.0.

The Towering Inferno vind ik een goede film.

Deze film gaat over een wolkenkrabber die in brandt vliegt. De brand ontstaat al vrij vroeg in de film en vanaf het moment dat de mensen ook door krijgen dat het ernstig is word de film erg spannend en verliest de film de spanning eigenlijk geen enkel moment.

De special effects zijn anno 2015 een beetje gedateerd, maar voor die tijd waren ze erg goed. De grote brand in de wolkenkrabber ziet er indrukwekkend uit. Goed werk van de filmmakers. In deze film krijgen we een heleboel ijzingwekkende scènes voorgeschoteld. Een paar voorbeelden.

1 Op een gegeven moment besluit men om via een soort brug ( een lier ) de mensen te evacueren naar een hoog gebouw ernaast. De mensen moeten op zo gamel stoeltje zitten om weg te komen. Het zou meer eens mis gaan als je zelf aan de beurt bent………. Best wel een spannende scene dus. En uiteindelijk gaat het ook helaas mis als de mannen geëvacueerd worden.

2 Tijdens de bovengenoemde reddingsactie proberen intussen een aantal mensen via een lift aan de buitenzijde van het gebouw weg te komen. Dit gaat mis. Wat volgt is een dappere en gevaarlijke reddingsactie. Ik was er niet bij in 1974. Maar ik vermoed dat in de bioscoop men een speld kon horen vallen bij veel scènes in deze film.

Deze film duurt best lang, maar de tijd vloog voorbij tijdens het kijken. Het acteerwerk in deze film is erg goed. Vooral Paul Newman en Steve McQueen stelen de show. Achter de schermen was er een grote rivaliteit tussen die twee. Het schijnt dat McQueen niet wilde dat Newman meer tekst zou hebben dan hij. Tja. Toch wel jammer dat er soms bij acteurs de drang is om per se in de schijnwerpers te staan.

De muziek in de film is van John Williams. Williams levert een goede score af die goed bij de film past.

Al met al vindt ik The Towering Inferno een erg goede rampen film.

4 sterren voor deze film.

“Jim, I think you suffer from an edifice complex.” Voor zover ik me kan herinneren de beste rampenfilm van de jaren zeventig, met superbe FX, een bijna altijd realistische “look” van het gebouw, prachtig camerawerk, uitstekend spel van praktisch alle betrokkenen, Paul Newman en Steve McQueen zeer energiek en gelukkig nergens tongue in cheek, Richard Chamberlain behoorlijk onaangenaam, Fred Astaire ontroerend, een acceptabel aantal doden onder de sterren, persoonlijke verhalen die (hoewel vaak clichématig) redelijk interessant zijn en goed verteld worden, met z'n 2 uur en 40 minuten zeer lang maar steeds de moeite waard – alles dik in orde bij deze film die na 42 jaar nog altijd staat als een, eh, huis.

Pas voor het eerst gezien, maar vond het een goede rampenfilm.Goed acteerwerk, op momenten zeker spannend, en ondanks de lange speelduur nooit echt saai, wat mij betreft.sterke rol van Steve McQueen hier.

Wat mij betreft een van de beste rampenfilms aller tijden.
Zeker veel beter dan al die rampenfilms van tegenwoordig met al die lelijke computer CGI (2012, San Andreas)
Alle grote sterren uit die tijd in èèn film, 2 grote hoofdrollen voor Steve McQueen (als brandweercommandant) en Paul Newman (als architect van de wolkenkrabber)

Deze klassieker heb ik ooit nog gezien in de inmiddels reeds lang verdwenen bioscoop van mijn gemeente.
Toen was ik er erg van onder de indruk, en dat ben ik nu nog steeds.
Hoewel men heden ten dage al veel hoger bouwt dan het gebouw in deze film, blijven de beelden toch wel indrukwekkend.
Vooral ook door de goede speciale effecten die men in die tijd al hanteerde.
Ook de cast, met een voor die tijd succesvolle formule, met allemaal grote namen, ook in de bijrollen.
De film is lang, ruime 2,5 uur, maar vanaf het begin zit er spanning in, je verveelt je geen seconde.
Het is een van de beste rampenfilms ooit gemaakt en ben blij dat hij is verschenen op Blu-ray, wat prefecte beelden oplevert. Ik heb er net zoals in 1974, in m'n oude bioscoop, opnieuw van genoten.

Hey. Are you here to take me on, or the fire?

De jaren '70 was een goed decennium voor de grootschalige rampenfilm. Het begon allemaal met Airport en al snel volgen er onder andere Earthquake en The Poseidon Adventure. Een genre van films dat ik wel eens graag zie, maar ze hebben vaak te lijden onder een lange speelduur. Dat was ook de reden dat ik The Towering Inferno al zo lang links had laten liggen, een film van bijna 2 uur en een half zet je nu eenmaal niet zo snel op. Vandaag echter eens eindelijk tijd voor vrijgemaakt.

En eerlijk gezegd? Ik vind het de zwakste van alle rampenfilms die ik tot nu toe heb gezien uit die periode. Hoewel ik op zich nog wel te vinden ben voor het idee dat brandweermannen en architecten moeten samenwerken om betere en veilige gebouwen neer te poten, maar John Guillermin duwt het nogal hardhandig door je strot. Die einddialoog tussen O'Hallorhan en Doug is daar een mooi voorbeeld van. Verder is dit vooral een film die het platgetreden pad volgt, hoewel ik hem nog wel het voordeel van de twijfel wil geven dat dit indertijd nog niet zo achterhaald was, en daar eigenlijk wel erg lang over doet. Naarmate de film vordert, volgen ook meer en meer onlogische beslissingen en is het afwachten totdat verdomde vuur eindelijk eens gedoofd kan worden. Wel een indrukwekkende setting trouwens, de wolkenkrabber is duidelijk geïnspireerd op de WTC torens die in 1973 werden geopend, en ook qua effecten blijft dit nog mooi overeind staan.

Toffe cast ook wel. Er was de nodige zever ontstaan tussen Paul Newman en Steve McQueen en dat resulteerde in gegoochel met zowel het aantal dialogen, de credits op de poster en waarschijnlijk nog wel wat zaken op set. Het was de eerste keer dat de twee volwaardig tegenover elkaar stonden, McQueen's debuut in Somebody Up There Likes Me niet meegerekend dus, en beiden krijgen genoeg ruimte om hun ding te doen. Het valt alleen op dat Newman en McQueen eigenlijk de enige zijn die weten te overtuigen. Fred Astaire is om een onduidelijke reden nog tevoorschijn gehaald, William Holden weet amper iets uit te stralen als grote baas Duncan en ik snap nog altijd niet wat Faye Dunaway hier had te zoeken. Robert Vaughn is eigenlijk de enige die van zijn kleine bijrol nog iets weet te maken.

Knap gemaakt, zoveel is duidelijk, maar met uitzondering van de rollen van McQueen en Newman is dit eigenlijk de zwakste rampenfilm. Grootste probleem is eigenlijk voornamelijk de lengte van de film en het feit dat Guillermin de moraal nogal doorpusht. Blijf het een vreemde regisseur vinden, heb nog niet echt een kwalitatieve lijn ontdekt.

2.5*

Nog goed te doen, deze groots opgezette rampenfilm over een uitslaande brand in een net gebouwde wolkenkrabber in San Francisco. Met Paul Newman en Steve McQueen in de hoofdrollen ontbreekt het daarnaast niet bepaald aan starpower. Te lang, hier en daar wat doorzichtig en knullig qua special effects en niet alle plotlijntjes zijn even interessant, maar het spektakel stelt grotendeels niet teleur en een groot deel van de cast komt lekker naargeestig aan zijn eind. Zo worden ze niet meer gemaakt!

Traag en nergens spannend. Maar voor die tijd toch knap gedaan.

True

The Towering Inferno is een grootse rampenfilm uit de jaren '70. Een gigantische nieuwe wolkenkrabber wordt geopend (de hoogste van de wereld zelfs), maar er blijkt beknibbeld op veiligheidssystemen en al bij de opening vliegt ie in de fik. De grote lijnen van de film laten zich raden: vele mensen die vast zitten hoog in het flatgebouw, en allerlei heroïsche pogingen om maar zoveel mogelijk mensen te redden en het vuur in bedwang te houden. Voor extra spektakel worden er ook nog allerlei random explosies aan het vuur toegegvoegd, lijkt het wel.

Maar bij een rampenfilm als dit ga je natuurlijk niet de film in met de verwachting om een verrassend plot te zien. Hoogstens een verassend plot. En toegegeven, The Towering Inferno is capabel gemaakt: het is duidelijk te zien dat er niet bezuinigd is op de effecten die er behoorlijk goed uit zien, de cast levert over het algemeen prima werk af (al zitten er nog wel wat karikaturen in de film) en er zijn best wat spannende en spectaculaire momenten te beleven. Al zitten er ook nogal wat trage delen in de film. Er wordt nog wat persoonlijk drama bij geserveerd, maar niet in storende hoeveelheden, en de film is soms best wel rauw met behoorlijk wat explosies, doodbrandende slachtoffers en mensen die (al dan niet brandend) een zekere dood tegemoet springen of vallen. Maar waarom dit in hemelsnaam bijna drie uur moet duren, dat mag Joost weten. Met een uur minder was de film alsnog ruim lang genoeg geweest, en dan had ook een goed stuk van de wat overbodige eerste drie kwartier ingekort kunnen worden. Een voldoende krijgt ie alsnog wel, maar een dikke is het niet.