
Hud (1963)
Verenigde Staten
Drama
112 minuten
geregisseerd door Martin Ritt
met Paul Newman, Melvyn Douglas en Patricia Neal
Texas, jaren 50. Hud Bannon woont met zijn vader en neefje op een ranch. Hij is een asociaal en gevoelloos persoon en zijn vader probeert dan ook zijn neefje enige waarden en normen bij te brengen. Helaas kijkt het neefje nogal op tegen Hud. Wanneer het vee ziek wordt wil Hud het snel verkopen voordat de inspectie er achter komt, maar vader ziet dit niet zo zitten. Dit is nog maar het begin van een strijd tussen Hud en zijn omgeving.
- nummer 203 in de tip 250
TRAILER
https://www.youtube.com/watch?v=BKnQ9-7ftCo
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Erg goed vind ik ook Melvyn Douglas (die nota bene in Ninotchka en andere films een chique man-van-de-wereld speelde).
Prachtscenario. Oscars voor Patricia Neal, Douglas, en cameraman James Wong Howe...
Niet aarzelen. Kijken !
4*
4*
Verder: IJzersterk acteerwerk en magnifiek zwart/wit-camerawerk.
Klopt, knappe fotografie. Ook veel bewondering voor Martin Ritt, Een van de meest maatschappelijk geëngageerde regisseurs uit de jaren 60 en 70 uit Hollywood. Van de film weet ik helaas niet zo veel meer. Behalve de mooie zwartwitte beelden en de rol van Paul Newman.

Eigenlijk weet ik niet wat ik hier moet gaan neerpennen buiten dat ik het een goede film vond. Hud is zo een filmpje die het enkel en alleen maar van zijn concept moet hebben want ik kan me eigenlijk geen enkele muziek herinneren in deze film ? Geen geld meer voor een composer ofzo? Het camerawerk is daarentegen wel sterk aanwezig. Stijlvolle zwart-wit shots van de ranch.
Het concept dus. Paul Newman is Hud, de plaatselijke macho. Ook hier kreeg Newman dus geen oscar voor. Onbegrijpelijk eigenlijk want deze film staat en valt toch op Newman. De scènes met hem zijn meestal meesterlijk door zijn toevoeging eraan, de scènes zonder hem zijn gewoon leeg al wil ik geen kwaad woord spreken over Melvyn Douglas. Als die 2 botsen is het een scène vol vuurwerk mede met dank aan de kracht van dat plot om die 2 te laten botsen. 2 totaal verschillende personen in deze plattelandsstudie. Ook al een geluk dat de term western hier nogal relatief is. Het is meer een drama dan toevallig bij cowboys wordt afgespeeld dan een typische Leone.
3,5*
Eigenlijk weet ik niet wat ik hier moet gaan neerpennen buiten dat ik het een goede film vond.
3,5*
Newman bewijst zijn verdiende status als mijn favoriete acteur. Naast zijn speelse coolheid, kan ie ook echt dramatisch loodzware rollen aan, wat ie o.a. al bewees in the Hustler en Cat on a Hot Thin Roof. Hier kan ie gebruik maken van beide talenten. Lang leek ie gewoon cool, hij bleek een door het verleden verscheurde klootzak te zijn. De muziek is stemmig (vooral op het begin en aan het eind), de zwart-wit fotografie (vooral bij vlagen) adembenemend en de rest van de cast ook al erg sterk. Wat deze film moeiteloos boven de middelmaat doet uitsteken is de dramatische intelligentie van Ritt. Het voelt echt aan en het komt aan bij de kijker. Verder zijn er enkele geweldige scenes, die de film onvergetelijk maken. Ik denk dan aan de koeienmassamoord, het overlijden van opa en de bijna verkrachting.
Niet wat ik had verwacht qua inhoud, uiteindelijk wel wat ik had gehoopt als we het hebben over hoe goed je hem vindt.
Opvallend is verder dat de inderdaad sterk spelende Newman uitstekend tegengas krijgt van de andere spelers. Vooral Patricia Neal is erg goed.
En dan heb ik het nog niet over misschien wel de belangrijkste troef van de film - de prachtige fotografie.
Muziek komt er trouwens wel een aantal keer in voor - het thema van de film zelf is zelfs erg mooi - hoewel inderdaad niet al te vaak. Ik vind dat ook niet nodig, maar het is inderdaad een vrij sobere film die niet iedereen zal aanstaan.
4* hier maar er is plaats voor meer.
Dikke 4*
Ik heb Newman al een aantal erg sterke rollen zien spelen, maar dit is misschien wel zijn allerbeste. Hij zet de rol van Hud Bannon vol overtuiging neer en maakt van hem een zelfverzekerde jongeman, die vecht met zijn verleden, soms vrij grof is, maar op de een of andere manier toch ook zijn sympathieke momenten kent. De strijd met zijn vader aan de ene kant en zijn omgang met zijn jongere neefje worden hier erg boeiend uitgewerkt. De dialogen zijn van een hoog niveau en naast Newman spelen ook de overige acteurs en actrices zonder enige uitzondering erg goed. Vooral de ontwikkeling die het neefje doormaakt, is zeer goed uitgewerkt en maakt hem overigens bijna net zo interessant personage als Hud zelf.
Het verhaal is sterk, overtuigend en geloofwaardig en daarnaast blijft het tot het einde toe interessant. Richting het einde zitten ook duidelijk de sterkste momenten. Vooral de scène, waarbij de koeien worden afgeschoten, is bijzonder indrukwekkend om te zien. Daarnaast is de dood van opa, een sterk moment. Even was ik bang dat het daarbij nogal sentimenteel zou gaan worden, maar Ritt weet die valkuil uiteindelijk eenvoudig te omzeilen. Verder heeft Hud overigens een fijn cameragebruik, waarbij het zwart-wit soms op een erg mooie manier naar voren komt.
Regisseur Ritt levert hiermee een prima film af, waarbij de nadruk zeker niet op de actie ligt, maar op het drama en de onderlinge relaties. Ik had even nodig om erin te komen, maar daarna liet Hud mij ook niet meer los. Een krachtige film met een geweldige Newman. Tevens is het een film, die meer stemmen en aandacht verdient.
4,0*
De oscar voor beste cinematografie was verdiend, dit kwam erg mooi tot zijn recht in zwart wit met 16:9 ratio. Beste voorbeeld was wel die scene waar al het vee werd afgeschoten.
3*
Vantevoren had ik een echte western verwacht die zich in de 19e eeuw afspeelde, maar hier kwam ik dus bedrogen uit. 3*

Heb de film al gezien. Bovendien is dat niet de reden waarom die tegen viel, zoals je het nu quoteert. Sowieso lees ik zelden de samenvatting op MM, zo weet ik vaak al te veel op voorhand.
Toch ook weer door genre-indeling. Bij IMDb staat alleen drama. Ik kan begrijpen als je een echte western verwacht en je ziet dan deze film....
Verder ziet deze 'Hud' er prachtig uit. Visueel aantrekkelijk, leuke muziekjes en een meeslepend verhaal, die een aantal erg indrukwekkende scenes kent. Sowieso is het voor een boer het ergste wat je kan overkomen als er mond- en klauwzeer wordt ontdekt - de executie scene van al het vee is dan ook bijzonder hard. De scene in de kroeg met neef en oom is ook prachtig. Maar zo zijn er veel meer momenten. Ik heb toch best genoten van deze film. Een fijne klassieker en één die ik nog niet eens zo lang ken. Leuke verrassing.
Meerdere indringende en gedenkwaardige scenes zoals de vader die van man tot man raak de aard en de ingesteldheid van zijn zoon fileert en natuurlijk ook de slachting van de runderen. Goed in het verhaal is ook dat de slechterik dan toch niet tot inkeer komt.Iets wat Amerikaanse films maar al te graag deden.
Natuurlijk komt ook het schitterend acteerwerk, inzonderheid van Paul Newman, de film ten goede. Merkwaardig is wel dat Patricia Neal met de meeste prijzen ging lopen. Zo overtuigend vond ik ze trouwens niet, zeker niet in de wat ridicule afscheidsscene met Lonnie.
Manmanman, ik heb me een partij zitten genieten. Van Newman als Hud, wat een personage, maar ook van de pa ("Little by little, the look of the country changes because of the men we admire"), het neefje en de huishoudster. Nee, er zijn maar weinig films waarin de hoofdpersonen zo menselijk zijn en zo geloofwaardig neergezet worden als in deze.
Voor zo'n ouwe film vind ik het ook een opvallend mooie. Anno 1963 waren er al zat kleurenfilms, dus ik veronderstel dat het een stijlkeuze is geweest om Hud in zwart-wit te schieten. Doorgaans heb ik daar een hekel aan, maar ik kan me moeilijk voorstellen dat deze film er in kleur beter had uitgezien.
En dan is er nog de setting. Texas, jaren 40 (de plotomschrijving rept over de jaren 50 , maar draaide My darling Clementine niet al eerder?). Daar hadden ze wel wat beter te doen dan zich druk maken over zwarte pieten, sekseneutrale wc's en zogenaamde aanrandingen. Over iets meer dan een week ga ik zelf naar Texas. Hopelijk heeft de tijd daar stilgestaan.
Juweel
Paul Newman en de schitterende cinematografie. Dat blijft hangen na het zien van Hud. De zwart-wit beelden, de uitgestrekte landschappen, het desolate gevoel dat je ook als kijker krijgt etc. Het draagt allemaal bij aan de geweldige sfeer die Hud uitstraalt. Het ouderwetse Americana, met Newman als arrogante en losgeslagen Hud, die de strijdt aangaat met zijn conservatieve vader. Het is een generatieconflict, maar je ziet ook de verschillen in mentaliteit en persoonlijkheid. Met neef De Wilde die een speelbal wordt in dit conflict, en uiteindelijk zelf een keuze moet maken en volwassen moet worden. Het einde is daarom ook perfect.
Door de ziektes van de koeien, waardoor Homer ze allemaal moet laten afmaken, komt er een einde aan dat verleden. Het afscheid is nu officieel. De levenslust van Homer is weg, hij sterft kort na het afscheid van zijn koeien. Alma en Lonnie trekken ook weg. Op zoek naar werk, tijd voor het volgende hoofdstuk in het leven. En het is ironisch genoeg net Hud die blijft zitten waar hij is. Zich altijd verzet tegen die traditie en om zich heen schoppend. Een spoor van vernieling, waarbij hij de ene brug na de andere heeft verbrand. Lonnie en Alma zagen op het einde in dat zijn rebels karakter te ver is gegaan. Zo blijft Hud alleen over.
Een boeiende film met een minder evident figuur in de hoofdrol. Het is een heerlijk acteerspel tussen de 4 hoofdkarakters. Patricia Neal zorgt voor een pittig karakter, wat in zo'n semi-western niet evident is als actrice. De scènes met Paul Newman zijn geweldig. Het lijkt een western soms, maar door de muziek en de setting trekt het zich daar wat van los. Het einde waarin het hoofdkarakter geen happy end krijgt, maar beteuterd achterblijft, is ook minder vanzelfsprekend voor een film uit Hollywood.