Cool Hand Luke (1967)

Puur genieten.

Sowieso in myn top 10.

Dikke 1O.

In de laatste akte lijkt het inderdaad dat het lijdensverhaal van Christus symbool staat voor het einde van 'Cool Hand Luke' zijn leven. Met de hogepriesters als de bewakers en de gevangen als zijn discipelen. En 'Dragline' natuurlijk als Judas. En dat allemaal in de kerk in plaats van de tuin van de Olijfberg. Interessante bespiegeling.

Wat kan ze heerlijk wrijven, die blondine. Als je het gedrag van de gevangenen niet meerekent, best een lollige en vooral ontwapenende scène. Idem voor de ontspannen houding die moeders aanneemt als ze eventjes langskomt. Die toon verandert daar wel, maar op deze manier komt dat naturel over. Niks mis mee. Net als met de Boss met de zonnebril. Het type dat blijblijft als je mee bent met Luke's rebellie.

Maar dat ben ik niet, ondanks de aardige opening met de onthoofde parkeermeters. Een aantal van dat soort individuele momentjes spreken me wel aan, als geheel ligt dat anders. Newman is oké, zijn #37 is lekker koppig en volhardend, maar het is ook weer niet innemend genoeg om de film aan op te hangen. Daar komt bij dat ik me behoorlijk, zelfs kapot heb zitten ergeren aan die immer brullende Dragline.

Ik heb Kennedy wel eens iets leukers zien doen. Met hem en de rest van de chain gang schoot Stalag 17 te binnen en dat is mijn geval al helemaal geen goed teken. Ik heb verder niet zoveel met die religieuze verwijzingen, de natural born world shaker was voor mij wel voldoende, maar zolang het daar bij blijft, vooruit. Helaas niet het geval. Nee, niet mijn film, hoewel die klinkende slotzin er wel weer mag zijn.

Een film met Paul Newman is in mijn ogen altijd het bekijken waard, of hij nu een bokser, cowboy, gokker of politieman speelt, hij geeft altijd iets .....ja wat eigenlijk aan zijn rol. In deze film als gevangene speelt hij ook de pannen van het dak. Onvergetelijk is daarbij de eiereet scene, ijzersterk. Ik zag de film in de jaren 70 voor het eerst op de tv en toen maakte deze film op mij als puber een geweldige indruk en dat is eigenlijk nooit veranderd. Heb veel van het werk van Newman gezien en eigenlijk heb ik hem nooit op een slechte performance kunnen betrappen. Newman was voor iedere regiseur of producent een zekerheid, hij maakte altijd wat van zijn rol, ook al was de film maar soso.
In Cool hand Luke wordt hij geweldig ondersteund door een aantal bijrollen, waarbij die van JD Canon en Strother Martin er uit springen, maar de kroon wordt gespannen door Morgan Woodward als Boss Godfrey met zijn donkere bril, de man heeft in de film een gezicht als uit steen gehouwen, behoorlijk eng. Waarom Kennedy ging strijken met een beeldje voor beste bijrol is mij een totaal raadsel, dat is in mijn ogen ook het enige minpunt aan de film waardoor ik het met 4,5 ster waardeer.

Same here. Ik vraag me af of deze film op hedendaagse pubers nog indruk zou kunnen maken.

Denk het wel. Die blik van Newman zegt meer dan de gezichtsuitdrukking van ieder willekeurig hedendaags acteur.

Ook die kids van nu weten het kaf van het koren te scheiden

Ik ben een puber van 17 jaar oud haha en vind het echt een topfilm!! Zag hem vorig jaar voor het eerst en heb hem toen gelijk op Blu-ray gekocht en meerdere malen gezien! Vind dit zelf de allerbeste Paul Newman film. Vond Cat On A Hot Tin Roof, The Verdict en Road to Perdition ook hele goeie films! Heb zelf ook nog een kartonnen display uit 1967 van Cool Hand Luke met de originele handtekening van Paul Newman Steve McQueen, Charles Bronson, Paul Newman en Clint Eastwood zijn mijn favoriete acteurs. Dit is mijn top 5 Paul Newman films:

1. Cool Hand Luke

2. The Towering Inferno

3. Butch Cassidy and the Sundance Kid

4. Torn Curtain

5. The Color of Money

En The Sting (1973)?

Oohja die heb je ook nog met Robert Redford. Moet eerlijk zeggen dat ik die nog niet helemaal heb gezien. Heb hem op DVD liggen en heb hem gezien totdat die kerel overvallen word op straat. Moet hem nog verder afkijken moest toen werken en is er nog niet van gekomen om het verder te kijken.

Yeah well... sometimes nothing can be a real cool hand

Er zijn zo van die titels die tot de verbeelding spreken terwijl je eigenlijk geen enkel idee hebt waar ze eigenlijk over gaan. Cool Hand Luke was er voor mij zo één. Altijd wel geweten dat dit met de immer geweldige Paul Newman was, maar daar stopte het dan ook. Hoog tijd dus om daar eens iets aan te gaan doen aangezien dit toch één van de beste films uit zijn oeuvre wordt beschouwd. De dvd aangeschaft voor een habbekrats en er gisteren eindelijk eens tijd voor vrijgemaakt.

Al moet ik zeggen dat het niet de eerste keer was dat ik me aan Cool Hand Luke waagde, maar de eerste kijkbeurt werd verijdeld door een acuut geval van moeheid waardoor ik niet verder dan een halfuur was geraakt. Ook gisteren vond ik het eerste halfuur wat taaier, maar de film keert wanneer Dragline en Luke wat meer overeen beginnen te komen. Vanaf dan volgt er een interessant plot dat vol zit met religieuze verwijzingen. Iets waar ik normaal gezien niet zo heel veel van moet hebben en hoewel regisseur Stuart Rosenberg het er misschien nogal dik op legt, is het wel een boeiend uitgangspunt. De scène waar Luke talloze eieren opeet en dan als een Jezusfiguur op tafel ligt, qua symboliek kan het wel tellen. Verder is dit vooral ook een film die het vooral moet hebben van de sfeer die er hangt. De kameraadschap tussen de gevangenen, de sadistische bewakers, ... Misschien allemaal redelijk cliché en toch werkt het wel. Vooral ook omdat er niet te lang wordt opgebouwd naar iets. De eerste ontsnappingspoging mislukt? Wel, dan laten we hem toch gewoon opnieuw ontsnappen in de volgende 5 minuten? In een andere film zou heel de film fungeren als basis voor die climax van een ontsnapping.

Paul Newman dus. Samen met Robert Redford één van mijn favoriete acteurs (misschien omdat ik hen beide met The Sting heb leren kennen) en ook iemand die werkelijk nooit iets verkeerd kan doen. Slap Shot is de uitzondering op de regel maar dat terzijde. Dit is in ieder geval wel een rol die hem op het lijf lijkt te zijn geschreven. Imposant wanneer hij het respect van zijn medegevangenen wint en ingetogen wanneer hij Plastic Jesus speelt. George Kennedy is een goed klankbord voor Newman en vooral ook iemand die verder perfect zijn mannetje kan staan, al zijn de scènes tussen/met hen beide het leukst. Tussen de gevangenen zit ook nog een fijn allegaartje aan karakterkoppen waaronder Dennis Hopper als de schijnbaar licht gehandicapte Babalugats.

Jammer dat ik mijn top 250 voor de top 1000 van MovieMeter alweer heb ingestuurd, deze heeft toch ook wel zijn plaatsje in de lagere regionen verdient. Newman is weer heerlijk op dreef, maar het is vooral het atypische verhaal met de Jezus symboliek dat me hier echt over de streep trekt. En die openingsscène natuurlijk met inderdaad die typische Newman glimlach.. Heerlijk.

4*

Wat een geweldige film. Misschien wel het beste einde van een film die ik ooit gezien heb. Zo ongelooflijk ontroerend. George Kennedy die aan de medegevangenen vertelt hoe Newman een grote glimlach op zijn gezicht had voordat hij werd neergeschoten door de politie. De manier waarop hij het vertelt, de achtergrondmuziek (simpel gitaartje) en de flashback beelden van een lachende Paul Newman.. Kippenvel en zelfs tranen. Deze film krijgt van mij 5 sterren en bovendien een plek in mijn top 10.

Echt een hippie-film, en een aanrader!!

Een zoektoch naar het idee van "beschaving" in het "wilde" Westen.

Op e.o.a. manier geef ik altijd hoge punten voor gevangenisfilms. Hoe dat komt weet ik niet, maar ook deze is me prima bevallen. Niet gericht op actie of sensatie, maar heel menselijk gericht waar ik de kameraadschap van de toch wel vrije gevangenen het boeiendste vond. Paul Newman speelt een voortreffelijke rol als gevangene wat zeker ook geldt voor George Kennedy met zijn heerlijke brullende stem. Een van de meest innemende scenes vond ik toch wel met zijn zieke moeder. je kon er op wachten dat ze doodging, maar wat ik niet begreep was zijn isoleercel nadat zijn moeder was overleden In feite werd hij gestraft voor de dood van zijn moeder. Kennelijk mocht hij niet werken om het verlies te verwerken van zijn moeder en dus moest hij in de isoleercel De ontsnappingspogingen vond ik leuk vooral met die twee donkere jongens De rest van de cast is ook dik in orde. Niks overdreven gewoon goed gespeeld. Het eind zit ook prima in elkaar. Mag toch wel zeggen dat dit een van beste films is van Paul Newman!

Film 4.0
Beeld 4.0 (BD)
Geluid 4.0
Extra's 3.5

Aardig gevangenis-/ontsnappingsdrama. Ik had al eerder van de film gehoord maar ik kwam laatst die 'failure to communicate'-scene tegen waardoor ik ineens zin kreeg om hem te kijken.

Ik heb al aardig wat gevangenisfilms gezien, zoals The Shawshank Redemption, The Great Escape, Papillon, Escape from Alcatraz en Escape from Sobibor en ik moet zeggen, Cool Hand Luke viel me niet tegen in het genre, al heeft het me niet weggeblazen zoals sommigen hier. Er is weinig op aan te merken, maar ook weinig om écht enthousiast over te zijn. Gewoon, een bovengemiddelde film.

Paul Newman heb ik trouwens wel hoog zitten als acteur, ik beschouw hem als één van de beste acteurs van zijn generatie. In Butch Cassidy and the Sundance Kid en The Sting was ie een perfect duo met Robert Redford, maar ook hier was ie zeer goed. Het nodigt wel uit om meer films te kijken met hem in de hoofdrol.

Newman is uitstekend, de scène met de eieren en de zijige stem van Strother Martin zijn legendarisch, maar verder vond ik Cool Hand Luke toch een beetje tegenvallen. Dat heeft te maken met het verhaal dat nooit echt leek los te komen, en de tot mijn verbazing met een Oscar bekroonde rol van George Kennedy die behoorlijk overacteerde, hij leek af en toe wel een kwispelend hondje.

De dynamiek in de groep was ook niet echt heel spannend, het waren bijna allemaal kameraden en de sfeer leek soms meer op die in een voetbalteam of in militaire dienst (stel ik me zo voor), met Newman - na zijn ”ontgroening”- als natuurlijke leider. Iets meer geharde criminelen die voor wat weerwerk zorgen had wel gemogen. Maar dan was de religieuze connotatie wellicht verloren gegaan, en de boodschap is belangrijker dan een realistische weergave moeten de makers hebben gedacht.

Prima, degelijke film maar zie er bepaald geen meesterwerk in.

Voor gevangenisfilms heb ik op een of andere manier wel een zwak ( escape from alcatraz , shawshank redemption , the green mile, alcatraz the whole shocking story ) zelfs lock up met stallone vond ik meer dan prima al was die soms wel erg over the top .
Paul Newman speelt zijn rol wel weer heerlijk en gaanderweg weet hij het respect door zijn koppigheid min of meer af te dwingen
het thema sadistische bewakers vs gevangenen is natuurlijk een vast terugkerend thema in dit soort films
en ook hier is dat het geval , en het is redelijk gedaan .
De leukste scenes zijn stiekem toch de ontsnappinsscene met die honden die hij te slim af is .

Geweldige film.

Ik heb deze maar lukraak opgezet en ik verwachtte een soort ouderwetse gevangenisfilm maar het is veel meer een existentiële karakterstudie. De hoofdpersoon is een persoon dat nergens bijpast en nergens het gevoel van thuis heeft en daardoor een probleem heeft met regels en autoriteit. Al heel snel dacht ik aan het boek The Catcher In The Rye waarin je kan spreken van een soortgelijk persoon. Misschien kan je ook denken aan One Flew Over the Cuckoo's Nest.

Luke gaat voor vandalisme naar de gevangenis en moet 2 jaar zitten. Hoewel dat niet lang is maakt het voor Luke niet uit of hij in de gevangenis zit of daarbuiten. Je hebt altijd bazen en regels en restricties. Het maakt voor de hoofdpersoon ook niet uit of hij dood wordt geslagen of dat hij door bliksem wordt getroffen of dat hij zichzelf dood eet. Leven of doodgaan maakt ook niet uit. Door deze houding krijgt Luke een heldenstatus of inspireert hij de andere gevangenen in de gevangenis, al is inspirerend zijn ook iets wat Luke niet wil zijn, al is de realiteit wat triester. Iemand die geen enkel doel heeft in het leven en altijd alleen door het leven trekt. Je zou het ook nihilisme kunnen noemen.

Dit is een man die je niet kan verleiden met geld of seks of drugs of wat dan ook en daar ook geen plezier of nut in kan vinden. Iemand die eigenlijk altijd ongelukkig is of neutraal of stoïcijns. Terwijl er niks mis is met hem, je zou hem zelfs slim, charmant, grappig of gevat kunnen noemen, zal er niks in het leven zijn dat hem kan heugen of blij kan maken, er is niks. Dus leven of doodgaan heeft geen betekenis. Misschien is doodgaan zelfs een verlossing.

De film heeft veel interessante scenes en voelt voor 1967 behoorlijk modern aan. De film heeft constant wel interessante composities en over iedere scene is wel nagedacht. Vanwege de hoofdpersoon en onderwerp is de film wel tijdloos te noemen. Er is immers altijd autoriteit waartegen je kan verzetten. Wel moet ik zeggen dat dit een hele 'gezellige' gevangenis is. Je zou er zomaar 3 maanden bij willen zitten. Hard werken om dan in de avond een potje te pokeren. Niet echt een gevangenis waarbij je constant op je hoede moet zijn omdat iemand een tandenborstel heeft omgetoverd naar een steekwapen en die je elk moment overhoop kan steken. Je zou best goede argumenten kunnen verzinnen dat dit leven beter is dan het moderne kantoorleven.

Een film die ik elk jaar wel een keer kan opzetten. One-of-a-kind meesterwerk.

Tijdens het kijken moest ik regelmatig denken aan de overeenkomsten die de film heeft met het lijdensverhaal van Jezus. Na de film bleek gelukkig dat mijn gedachtegang niet een unieke is. Toen ik wat meer over de film ging lezen, bleken de overeenkomsten tussen dit gevangenisdrama en de levensweg van Jezus intentioneel te zijn.

Het wezen van de gevangene Luke is georiënteerd op het Bijbelse lijdensverhaal. In woord en gebaar. Neem alleen al de pose die Luke aanneemt na de beruchte wedstrijd eiereten. Uitgeteld ligt hij op een tafel in de gevangenisbarak in een houding die overeenkomt met de manier waarop Jezus aan het kruis wordt afgebeeld. Of neem de strategie die Luke toepast tijdens een bokswedstrijd waartoe hij door een robuuste gevangene wordt uitgedaagd. Hij wint de wedstrijd in morele zin. Hij doet dat niet door zijn tegenstander neer te slaan, maar door na elke misselijkmakende klap die hij krijgt weer op te staan en opnieuw een misselijkmakende tik in ontvangst te nemen.

Met zijn eerlijkheid en gelatenheid maakt hij indruk op zijn medegevangenen die hem in beginsel met scepticisme tegemoet traden. Alras verzamelen zij zich als getrouwe apostelen om hem heen. Voorwaar, beste lezer, Cool Hand Luke is niet alleen een jezusallegorie. Daarvoor wijkt Luke toch teveel af van de soevereine Messias figuur uit de bijbel. Zijn handelingen hebben namelijk ook een duivelse zelfvernietigende rand. Luke is niet op een missie om de gevangenen te bekeren tot rechtschapen mensen. Hij handelt met het doel de verveling te verdrijving en de boel op te schudden. Over de consequenties denkt hij niet na. Luke is eerder een slachtoffer van de omstandigheden dan dat hij de omstandigheden naar zijn hand zet. Hij grijpt de gelegenheid aan. Dingen overkomen hem. En hij laat anderen dingen overkomen.

Hij speelt de rol van charismatische leider en rebel omdat hij niet anders kan. Hij is niet in staat zich te voegen. De spelregels zoals die gelden in de maatschappelijke interactie, beheerst hij niet of is hij niet bij machte te beheersen. Zijn bijnaam luidt Cool Hand. Die naam wordt hem door de gevangenen gegeven nadat hij bij het pokeren zijn tegenstander overbluft met niets. ”Sometimes nothing can be a real cool hand”. Het niets dat Luke omkleedt en dat hij verbergt wordt echter voor veel meer dan niets gehouden. Dat hem daarbij een aura van altruïsme omringt, helpt bij de mythevorming, maar is in feite een teken van onmacht. Hij beheerst de regels niet en is gewoon zijn impulsieve zelf.

Cool Hand Luke is een bittere film die een onaangenaam beeld van de mensheid schetst. Het (op het oog) luchtige karakter Luke, dat fantastisch wordt vertolkt door Paul Newman, neemt het gezag op de hak en oogst bewondering. De gebeurtenissen in het gevangenkamp zijn hilarisch en branieachtig en leiden af van de diepere laag. Ze maken de bitterheid die film onderhuids uitdraagt, verdraaglijk.

Fantastische film.

Cool Hand Luke is onlangs opgefrist met een nog betere look. De normale blu ray was al vrij goed deze 4K transfer nog beter. De film is opgenomen in Florida, maar het verbaasde me dat de enige vrouw Joy Harmon (83) het behoorlijk koud had tijdens de opnames terwijl in de film moet blijken dat het snikkend heet was. De dog boy Anthony Zerbe leeft ook nog altijd. Dit was zijn 1e film. Bij hem moet ik steeds denken aan Licence to Kill (decrompressiekamer) . Coco gespeeld door Lou Antonio (89) leeft ook nog altijd.

Afijn Cool Hand Luke is vooral een fijne gevangenisfilm, maar dan vooral in de buitenlucht. Beelden zien er schitterend uit. De kameraadschap is mooi. Maar ook de legendarische momenten zoals het eieren eten. Grappig is dat de vluchtpogingen nooit worden aangekondigd. Dat was vooral opmerkelijk bij het eerste moment. De bewaker met zonnebril is daarna nog vaak gekopieerd in andere films. De film verveeld eigenlijk nooit. Gek eigenlijk dat hij maar weinig is gezien. Na 56 jaar slechts 6 bladzijden hier.

Film 4,0

Beeld (4K) 4.5

Geluid 4.0

Extra's 3.5