Raising Arizona (1987)

Ik vond deze film bij vlagen echt hilarisch! Hoe kun je zo veel van die geniale typetjes verzinnen?
Wel beetje jammer van dat einde, veel te zoetsappig allemaal naar mijn idee

Maar een flinke meevaller, zeker gezien het betrekkelijk lage gemiddelde hier.

4*

Aardig Coen filmpje. Maar niet veel meer dan dat.

Redelijk verfrissende humor, toch zeker destijds, met een vrij droge manier van vertellen.
Toen was hun soort humor toch nog niet zo gebruikelijk.
"No.
Unless you think 'round' is funny"
> de winkeleigenaar op de vraag of hij misschien ballonnen had met grappige vormpjes.

Laatste Coen die ik nog moest zien. En die viel me eigenlijk goed mee ondanks de mindere kritieken. Af en toe is het wat té karikaturaal en hysterisch (John Goodman die een hele tijd zit te roepen in de wagen), maar bij momenten vond ik Raising Arizona ook heel geestig. Vooral erg leuk als ze op een wat hoogdravende manier gaan praten:

This here's the divan, for socialising and relaxing with the family unit.

So many social engagements, so little time.

Niet hun allerbeste werk, maar toch een fijn filmpje. 3*

Ik heb van deze film minder genoten dan van andere werken van de "Coens". Aan de ene kant is deze misdaadkomedie bombastisch en histerisch, maar aan de andere kant miste ik een duidelijk plot: de gebeurtenissen zijn niet reëel, lachwekkend en misplaatst en de productie kent voor mij te weinig echt grappige momenten. Het verhaal lijkt op goed geluk bedacht, is luidruchtig en oogt vermoeiend en de personages zijn te stereotype. Maar wellicht moet je in een gekke bui zijn om helemaal voor deze film te gaan.

Makkelijk te verteren Coen filmpje. Geen hoge verwachtingen hebben dan levert het zeker kijkplezier op... Het is wel zowaar een film met een "wat hebben we nu geleerd?- einde". Zoals gebruikelijk steengoede komische acteurs.

'k had al redelijk wat Coen films gezien, maar deze ontbrak nog. Dit is voor mij zeker niet hun beste film, maar hij is zeker ook niet slecht. Soms wat het er een beetje te veel over. Het vele geschreeuw was er toch een beetje te veel aan. Ook de humor zat er niet altijd boenk op, maar soms ook wel. Een beetje wisselend dus.
De cast deed het niet slecht. De muziek was hier ook opvallend.
Tja, eens leuk om gezien te hebben, maar geen meesterwerk.

Kan me grotendeels vinden in K.V.'s bericht. Ik miste ook de mooie shots die de Coenfilms normaliter wel eigen zijn. Af en toe kwam de Coengenialiteit een klein beetje de kop opsteken, maar te weinig om het een echt goede film te vinden. Leuk, maar niet meer dan dat.

Flinke tijd geleden dat ik deze film voor het eerst zag. Echt zo'n film die je niet meer vergeet, ik wist toen niet eens wie de Coens waren. De film is nog steeds heel leuk als je hem na zolang her kijkt, met een Nicolas Cage die nog zoveel beloften in zich droeg (ik ken weinig acteurs die zo zijn afgezakt als juist Cage) en geweldig speelt. Holly Hunter is verrukkelijk. Een frisse vroege Coens, niet de allerbeste, maar wel onvergetelijk.

Leuke film weer van de Coens.

Deze hoort zeker niet bij de top van wat hun gemaakt hebben maar is zeker wel weer een bovengemiddelde vlotte film met allerlei leuke personages.

Een memorabel rol van Cage die hier een goede rol neerzet als niet zo snuggere kruimeldief maar de lof gaat eigenlijk allemaal naar Goodman die het grappigste uit de hoek komt elke keer.

Het verhaal zelf is niet zo heel boeiend ook al hebben ze hier en daar wel wat leuke elementen erin gestopt zoals die kerel die Cage achtervolgt op een motor of het begin van de film waar Cage een aantal keren achter elkaar door mislukte overval pogingen in de gevangenis beland.

Bij elke Coen film is de uitwerking weer grandioos en kan je weer een goed verzorgde film verwachten samen met het ludieke verhaal, de humor en misdaad is het een erg fijne film geworden.

Vanavond Cinema Egzotik: The Night of the Kidnapping | - eyefilm.nl

Best wel een leuke komedie die misschien een beetje aanleunt tegen een zwarte komedie. Het verhaal was best leuk gevonden en zat ook aardig in elkaar. Visueel mocht de film er ook wezen (ik hou wel van films die zich afspelen in een rond een woestijn) en ook de sfeer was heerlijk wat regelmatig wel komische situaties en dialogen oplevert. De cast doet het ook voortreffelijk en dan met name de drie hoofdrolspelers Nicolas Cage, Holly Hunter (zag er ook best fraai uit) en John Goodman.

Film die geen moment verveelt. Nicolas Cage zet een goede vertolking neer (zoals hij meestal wel doet). Het is geen film waarbij je voortdurend moet lachen, maar er zitten toch wel een paar grappige momenten in. De achtervolgingsscene vond ik ook leuk gedaan. Zeker niet de beste film van de Coen's (dat is voor mij nog altijd Fargo) maar zeker de moeite waard om te zien!

Ik vond er heel weinig aan. Het is een te overdreven, vaak te kinderlijk verhaaltje met Nicolas Cage als lichtpunt in de duisternis. Het geheel vermaakt maar er gebeurt niet veel bijzonders. Ik schrok er van dat dit van één van de Coen brothers afkomstig is.

Heerlijk! Ook het oude werk van Joel Coen (helaas nog zonder Ethan Coen) is zeer aangenaam, en creatief.

Ook leuk om Nicolas Cage te zien in een van zijn jongste rollen, als ex-bajes klant I. McDounagh, die tijdens dat er Mugshots worden gemaakt door agente Edwina, smoorverliefd op haar wordt en hem ook daardoor successen schijnt op te leveren in de gevangenis, dankzij zijn gevoel. Edwina kan de verleiding ook niet tegengaan en voor we het weten vormen ze een stelletje zodra I. vrijkomt. Alles lijkt helemaal van een lijen dakje te gaan en Edwina heeft, met haar ex-gevangene, de man van haar leven ontmoet. Maar er schijnt één probleem te zijn; Edwina is onvruchtbaar, en aangezien I. een dossier heeft die torenhoog is van de strafbladen, zien ze een kans op een adoptie ook verschwunden. Dan besluiten ze maar een kind te ontvoeren van steenrijke ouders die een vijfling hebben gecreëerd, want die hebben dan toch nog wel babies genoeg over, dus wat zou het probleem nou zijn?

En zo maakt Joel Coen een heerlijke zwartgallische familiedrama, over 2 ouders/babynappers, die helemaal vastlopen omdat ze niet weten hoe ze een kind moeten opvoeden en dat I. het nog wel eens niet kan weerhouden om winkels te overvallen. Alles wordt helemaal leuk wanneer er 2 Bassie en Adriaan achtige inbrekers (heerlijke personages) ontsnappen uit de gevangenis waar I. heeft gezeten en dat er van een reünie, concurentie gaat ontstaan. Ook de rol van die glossy-ouders Gale en Evelle, met hun losgeslagen koters zijn geweldig. En.... tussen het familiedrama door is er ook genoeg ruimte voor een paar vette actiescene's die meeliften op het Canon-gehalte en ook een lichte roadmovie gehalte is niet weg te denken. Het einde was ook erg mooi.

Ja, hier was ik echt over te spreken, en de film weet je gewoon iedere seconde te vermaken en waarbij het ene broertje Coen al een bewijs in zijn carriere maakt, alhoewel, Blood Simple moet ik ook nog steeds zien.

Heerlijk!

5,0*

Eerlijk gezegd zou ik niet snel gedacht hebben dat dit een film van de heer/heren Coen is. Vond de humor, hoewel vermakelijk, wel te banaal. Het verhaalverloop, met de vele draaien, en de accentjes doen wel aan hen denken. Het is een erg simpel verhaal maar het blijft wel onderhoudend. Het lijkt het me niet een film die me lang bij zal blijven, en ik heb ook niet de indruk dat je iets mist als je deze niet hebt gezien. 2,5*

Ik heb alle film van de Coens gezien, maar deze had ik dus nog niet gezien. Vond hem aardig. De hand van de Coen-broertjes is duidelijk te zien. Absurde humor van de bovenste plank, maar ik vond het ook wel weer een beetje teveel van het goede. Cage was ik gewoonweg beu halverwege de film. Hunter speelt goed, maar het is zeker niet haar beste rol. Al met al: een aardig tussendoortje, maar ik ben bang dat ik hem net zo snel weer vergeet. 3,5 *

Raising Arizona is een film met een onderhoudend verhaal dat ik best origineel vond. Leuk om een keer gezien te hebben, al denk ik niet dat deze lang gaat blijven hangen. Het wordt nergens echt grappig, maar ook nergens saai.

Beetje wisselvallige Coen.

Hit or miss op veel momenten, zo vond ik de kleine rol van McDormand dan wel weer erg geestig. Soms wat te'over the top(ja dat kan ook), dit hebben de Coen's toch beter onder de knie ten tijde van O Brother, Where Art Thou?
Toch kijkt het aangenaam weg mede door de korte speelduur.

Coen rekent voor deze film in de eerste plaats op een op hol geslagen Nicolas Cage. Al valt zijn "speciale" rol niet eens zo heel erg op tussen al het andere over-the-top acteerwerk, om nog maar te zwijgen van het opbod aan sappige accenten (zo praat men dus blijkbaar in Arizona). Vooral Hunter pakt uit met een redneck-tongval van het zuiverste water.

En zo krijg je een olijk filmpje voorgeschoteld dat het eerder van enthousiasme moet hebben dan van geslaagde humor. Maar dat deert niet, een resem gekke car chases en een hoop mafketels maken veel goed. 3*

De ene Coen film bevalt mij wat beter dan de andere. Hier vond ik weinig aan. Het concept an sich zou nog best tot grappige situaties kunnen leiden, maar dat gebeurt hier eigenlijk niet of nauwelijks. Verder ook geen echt leuke personages om de boel naar een hoger plan te tillen. Vermaken doet het daarom ook niet echt.

Als ik goed geteld heb is dit mijn twaalfde Coen-film, en na me elf keer toch op z'n minst redelijk te hebben vermaakt (en vaak nog veel meer dan dat), moest het er toch een keer van komen. Raising Arizona is een behoorlijke miskleun in het oeuvre van de Coens. Ze gaan volledig op de komedische toer, maar met een enkele uitzondering komen de grappen niet aan, en zijn de infantiele typetjes te flauw voor woorden. Zo heel af en toe landt er wel een keer een grap, en John Goodman en sidekick William Forsythe zijn meestal nog wel prima - daarentegen waren bijvoorbeeld Nicholas Cage, Holly Hunter en Randall Cobb een bron van ergernis, al is het misschien deels vanwege de pijnlijk ongrappige typetjes die ze speelden. Uiteindelijk heb ik me een stuk vaker lopen ergeren dan dat er ook maar een beginnetje van een glimlach opkwam, laat staan dat het echt leuk werd. Dikke tegenvaller.

Jammer deze film. Had hem al lang liggen, maar me nog niet toe weten te zetten.

Vind Coen Brothers over het algemeen wel leuke films maken met een paar uitschieters/uitzonderingen in kwaliteit (Fargo, No Country for Old Men, The Man Who Wasn't There).

Ook vind ik de humor in Coen Brothers films vaak wel leuk, maar deze film wist me helaas van A-Z niet te boeien.

Mijn tweede Coen Brothers-film. De eerste was het uitstekende Blood Simple. (1984), en mijn verwachtingen waren dan ook hooggespannen.

Het verhaal gaat over de onnozele kruimeldief H.I. McDonough (Nicolas Cage) en zijn vrouw, de ex-politieagente Ed (Holly Hunter). Ze kunnen geen kinderen krijgen, en dus besluiten ze er één van een vijfling te ontvoeren, die zou namelijk toch niet gemist worden. De opzet lukt, maar de situatie wordt gecompliceerd wanneer H.I.'s ontsnapte gevangenismaten, de oliedomme John Goodman en William Forsythe, langskomen en vernemen dat er een beloning is uitgeloofd voor het kind. En dan is er ook nog een rare Hell's Angel (Randall Cobb), die ook achter het kind aan blijkt te zitten.

Raising Arizona is een enorm flauwe komedie, die eigenlijk nergens grappig wordt. De gebeurtenissen zijn niet echt realistisch en het verhaal is rommelig; er is duidelijk te weinig over nagedacht. Ik vond het een vermoeiende film met veel te stereotype (lees: stupide) personages. Ik vind het eigenlijk schokkend dat deze zouteloze klucht van de beroemde Coen Brothers afkomstig is. 2*

"It's a hard world for little things."
Die quote lijkt me een perfecte opsomming van de filosofie van de gebroeders Coen.

Buiten dat vind ik "Raising Arizona" een van de mindere films uit hun oeuvre. Een excentrieke film die zichzelf vooral heel grappig lijkt te vinden, maar dat te vaak niet is. Verder ook een rommelig verhaaltje, en opvallende maar lelijke cinematografie (in vergelijking met hun latere samenwerking met Roger Deakins).

Rest wel dat het een excentrieke film is - de sfeer en performances blijven je bij. En een verrassend mooi einde. Al met al een film die ongetwijfeld z'n publiek heeft, maar te zelfingenomen om voor mij te werken.