Targets (1968)

Ik ga een half puntje omhoog, nadat ik hem gisteren herzien heb. 4* wordt 4,5*

Moet je Dirty Harry kijken.

Maar Dirty Harry is ook wel een beetje overdreven.

Misschien vergeleken met dit wel. maar DH is ook een copthriller, dit niet.

Da's waar.

Redelijke film, met als absoluut hoogtepunt de snelweg scene. Ik vond die Orlok maar een vervelende kerel ; 3.0*

Sterk filmpje dat 30 a 40 jaar later actueler is dan ooit. Dikke 3,5*

Het thema waarover deze film gaat, mag dan nog altijd actueel zijn, de uitwerking vind ik zeer gedateerd. Ik had bij deze film erg last van dat Hollywood-stempeltje dat erop zit. Het is allemaal wel erg veel haarlak en bruingemaakte gezichten vind ik zelf en dat stoorde me mateloos. Een vol eraf om die reden. Ik vind veel films uit dat tijdperk 1960-70 trouwens inboeten op kracht omdat ze vaak zo ontzettend gelikt zijn met veel make-up, opgezette decorstukken en standaard Amerikaanse huiskamertjes.

Goed, deze film zelf dan. Geinspireerd op de moord op Kennedy, dat was overduidelijk. Bovendien komen er ook een heleboel filmreferenties voorbij en daarom is het leuk om de film een keer gezien te hebben. Wat ook een aardig aspect van deze film was, waren de snipershots die vooral in het midden van de film erg goed benut werden.

Voor de rest werd ik er niet warm en niet koud van. Leuk onderwerp, lauwe uitwerking.

Misschien is het zo, maar dit is geheel nieuw voor me. Ook Bogdanovich tijdens de audiocomm heeft hier geen woord over gerept.

Zoals Bogdanovich zelf ook zei, denk ik dat de grootste reden dat deze film geen succes werd bij het grote publiek, was dat hij enkele maanden na de moord op Robert Kennedy en Martin Luter King werd uitgebracht. Want er valt toch weinig op deze film aan te merken? Ookal was het met een gelukje dat Boris Karloff erin meespeelde,... is het door zijn optreden dat deze film me nog lang zal bijblijven; zeker de scène waarin hij bij het opstaan, gekweld door een knoert van een kater, schrikt door zichzelf te zien in de spiegel. Overigens smaakten de knipoogjes naar Howard Hawks, net zoals in the last picture show, zeemzoet.

Dat zou wel weer kunnen.

Maakte wel indruk.

Ik was bang dat de film wat verouderd zou zijn, maar daar is gelukkig geen sprake van. Het thema kan zelfs niet actueler. Hoe vaak hebben we de afgelopen jaren wel niet gehoord dat iemand zonder (duidelijke) reden op onschuldige mensen begint te schieten? Zo'n soort iemand is Bob, goed gespeeld door Tim O' Kelly. Zijn acties hebben niets te maken met geldproblemen, familieruzies of stukgelopen relaties. Alles lijkt heel gewoon aan Bob. Geen duidelijke reden dus. Hij knapt als zijn vriendin moet werken en niet thuisblijft zoals hij vroeg. De ochtend daarop schiet hij haar en zijn moeder in koele bloede neer. Ze wilde hem een kus geven, niets leek mis maar toch doodt hij haar. Wat is er toch mis met die man?
Byron Orlock, een erg goede rol van Boris Karloff, ziet het niet meer zitten om verder te gaan met acteren. Deze verhaallijn heeft niet zoveel met Bob te maken, behalve dan dat ze elkaar kruisen op het einde. Er ontstaat echter wel een erg mooi contrast door. Aan de ene kant de horrorfilm-acteur die er eng uitziet, maar eigenlijk een hele lieve man is. Daar tegenover staat de normale burger die alles heeft en in de American dream lijkt te leven, maar diep van binnen een heel eng persoon is.
Ook op visueel vlak een mooie film.

Ben benieuwd wat ik ervan vind na nog een keer kijken, voor nu een verdiende 4*.

Het onderwerp is actueel en zal dat ook blijven, maar Targets is in de eerste plaats een kind van zijn tijd: het contrast tussen 'old' en 'new' Hollywood wordt nadrukkelijk door de twee verhaallijnen aangetoond. Hoe de oubollige Victoriaanse horror moest plaatsmaken voor een meer realistische aanpak ingebed op recente gebeurtenissen.

De overgangen tussen de twee verhaallijnen zijn schitterend gemonteerd en leiden naar een intrigerende climax. Het einde van de film is haast een botsing tussen het reële en het irreële, wanneer een soort bovenmenselijke Orlock het 'echte' monster verslaat. Frappant is vooral hoe de schutter zowel op de echte Orlock als diens personage op het scherm probeert te schieten.

Ingenieus is ook de sound editing van deze film: de scène op de autosnelweg werd volledig zonder geluid en klinkt toch feilloos realistisch.

Maar nog het meest verbazingwekkende is de manier waarop de gehele film tot stand kwam: producer Roger Corman (held ) gaf Peter Bogdanovich een budget van een schamele 120 000 dollars, op voorwaarde dat hij Boris Karloff en 20 minuten stock footage uit de horrorfilm The Terror zou gebruiken. Het resultaat is alleszins verbluffend en inventief. Targets kan zelfs als een vroege voorloper van de post-modernistische film beschouwd worden.

Goeie film met gestoorde all-american boy Tim O'Kelly (dit zou zo'n beetje z'n enige rol van betekenis blijven) en de oude Boris Karloff, die overduidelijk zichzelf speelt, over een zinloze moordpartij die doet denken aan the Washington Sniper van een paar jaar terug, life imitates art. De scene op de snelweg is ook m.i. het hoogtepunt, het einde met de shots met een 'dubbele' Karloff die even een Chuck Norris-achtig kunststukje opvoert was wel leuk gevonden maar viel iets te veel uit de toon.

op het kruispunt van old skool en moderne horror,
over film-goden en echte monsters
mooie, leuke en constant spannende film

Met de gebeurtenis in Aurora eerder vandaag is Targets weer eens absurd actueel.. Stond precies vandaag op de planning, absurd (om dat woord nog maar eens te gebruiken)..

Geweldige rol van O'Kelly met z'n Ivy league look! De film is met een shoestring budget geschoten, en dat siert hem wel. Juist daardoor lijkt alles iets artistieker (of is het losser) te zijn gefilmd. En door de wat droge aanpak toch ook best onhutsend. Moet dus ook even zakken, vooraleer ik er een oordeel aan kan plakken.

Erg slapjes. Mager verhaal, en niet al te spectaculair uitgewerkt.

Mist mysterie en spanning.

Ook de weinig bijzondere acteurs konden deze film niet redden.

Interessante film, die heel anders is dan ik altijd gedacht had. Ik ken ik een plaatje van de film, die me altijd deed denken dat dit een soort voorloper van “The Bourne Identity” was. Dat blijkt echter totaal niet het geval te zijn, maar dat maakt Targets er in ieder geval gelukkig niet minder om.

Er zijn hier twee grote verhaallijnen, die op het einde bij elkaar komen. Het mooie is dat beide verhaallijnen boeiend zijn, al is dat van de Sniper wel het allerbest. Daar zitten ook echt hele sterke momenten in. Vooral het moment bij de snelweg is echt fantastisch. Knap ook hoeveel Bogdanovich er weet uit te halen met het kleine budget dat hij had. Boris Karloff speelt daarnaast erg goed als zichzelf. Daarbij zijn vooral de verwijzingen naar oudere films en rollen mooi in het verhaal verweven.

Er zijn best wat kleine minpuntjes, maar ik heb me 90 minuten bijzonder goed geamuseerd en was continu boeiend. Zo zie ik ze graag.

4,0*

Zag ik nou Harvey Keitel nogal wat jonger in een heel klein rolletje in die drive in bioscoop?

Redelijk gewaagde prent van Bogdanovich toentertijd. Een man die vanuit het niets een geweer pakt en besluit heel veel mensen dood te schieten. Nou ja, vanuit het niets. Daar zullen z'n hersens anders over denken. In ieder geval. Prima film, sfeervol en vanaf de snelweg shoot-out spannend. Zit overigens een hilarische scene in; dat Karloff in de spiegel kijkt en zich kapot schrikt, nadat-ie uit bed komt met die gast. De twee verhaaltjes komen goed tot elkaar en de climax is geslaagd. Makkelijke voldoende.

Op papier een lichtjes briljant idee om Karloff in zijn eigen huid te laten kruipen met een bittertje erbij. Zijn Orlok wil stoppen met acteren wegens een nieuw soort horror. Het staat ook in de krant. Weinig mis mee, maar in de film zit het het andere plotdraadje toch een beetje in de weg. Er is niet veel enger dan zomaar iemand die op een dag besluit om te gaan moorden. Zoals de ogenschijnlijk normale Bobby. De kalmte die hij aan de dag legt, de tekst op de poster, de snack en de willekeur; het maakt hem heel wat afschrikwekkender dan menig horror figuur. Levert drie huiveringwekkende segmenten op waar Karloff niet aan kan tippen. Ook als het gaat om de laatste woorden van het oude en nieuwe horror fenomeen, wint Bobby het. Orlok had gelijk.

Dit komt van een reviewer op imdb en vat mijn gedachte over deze thriller perfect samen. Het verhaal van afscheidnemende horrorster Orlok gespeeld door Boris Karloff is goed uitgewerkt en interessant, maar uiteindelijk zonder spanning. Uiteindelijk zou Karloff na deze film in nog een handvol horrrorfilms spelen dus hij was dus in het echt was zijn filmcarrière ook bijna voorbij. het punt dat zijn karakter maakt dat hij wil stoppen omdat mensen monsters niet meer eng vonden en dat een menselijke moordenaar veel meer angst inboezemde het bleek dus wel te kloppen. Het gebeurt nu nog steeds mensen die om de een of andere reden er maar op los beginnen te knallen op passanten die op het verkeerde moment op de verkeerde plaats zijn. Helaas is het verhaal van de sniper erg matig uitgewerkt en lijkt het enkel als opvulsel te dienen om uiteindelijk samen te komen met die van de horrorster op het einde. De sniperscènes zorgen dan voor wat opschudding maar echt spannend willen die ook niet worden. Was dit de eerste film over een schietgrage gek, dat kan maar dat maakt het in mijn ogen nog geen goede film. Het is niet slecht, gewoon OK.