- Home
- Films
- Conte d'Été
- Filtered
Genre: Romantiek / Drama
Speelduur: 113 minuten
Alternatieve titel: A Summer's Tale
Oorsprong:
Frankrijk
Geregisseerd door: Éric Rohmer
Met onder meer: Melvil Poupaud, Amanda Langlet en Gwenaëlle Simon
IMDb beoordeling: 7,6 (9.884)
Gesproken taal: Frans
Releasedatum: 22 mei 1997
On Demand:
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Pathé Thuis
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
Plot Conte d'Été
Gaspard brengt de vakantie door aan de Bretonse kust. Hij speelt gitaar en wacht op de komst van zijn grote liefde Lena. Op een dag komt hij Margot tegen en ze maken samen lange wandelingen en voeren diepe gesprekken. Wanneer hij op een feestje Solene ontmoet en op haar avances ingaat, wordt hij behoorlijk onzeker. Hij twijfelt aan zijn relatie met Lena en kan niet kiezen tussen de dames die hij ontmoet heeft.
Externe links
Acteurs en actrices
Gaspard
Margot
Solène
Léna
Newfoundlander
Uncle
Aunt
Accordionist
Cousin
Video's en trailers
Reviews & comments
kos
-
- 46075 berichten
- 8459 stemmen
Op het eerste gezicht lijkt dit de verfilming van een stuiver-romannetje, maar op de één of andere manier blijft ie toch wel boeien.
Movsin
-
- 7701 berichten
- 8096 stemmen
Twee uur geamuseerd gekeken naar het ongedwongen en romantisch gepraat en gedoe van een viertal jongeren dank zij vooral het goed en natuurlijk acteren van het viertal. Het verhaal dat geen climax of spannende momenten inhoudt, wordt best opgesmukt door de inbreng van de "marine"-liedjes. Goed camerawerk, vind ik, en sympathiek.
yeyo
-
- 6308 berichten
- 4460 stemmen
Ietwat goeduitziende maar bijzonder duffe student wiskunde annex folkartiest komt op een doelloze vakantie aan de Normandische kust (die in zijn desolaatheid warempel veel weg heeft van onze Belgische kust) in contact met drie toffe meisjes. Gaspard is zowat de mannelijke versie van de typische Rohmer protagonist, met name Delphine in Le Rayon Vert: een rare mix van onzekerheid en arrogantie. Voortdurend verheven doen over groepsdynamiek, maar als puntje bij paaltje komt zich toch snel uitgesloten voelen. Het is in ieder geval het ultieme boegbeeld van wij beta-males: prachtig hoe twee dominante vrouwen hem totaal als speelbal gebruiken en hij blijft 'twijfelen'.Tegelijkertijd lijkt hij het minste aandacht te hebben voor Margot, zijn klaagmuur en degene die hem uit zijn isolement helpt, de enige met wie hij echt een rapport heeft. Zij ondergaat zijn eindeloze zeldmedelijden en defaitistische uitspraken met de nodige dosis optimisme. Schitterend personage. Ook geweldig dat Gaspard, zoals het de navelstarende nerd betaamt, uiteindelijk alledrie vrouwen laat zitten om ergens een soort van cassettespeler te gaan kopen.
Ik ben het totaal oneens met de, inmiddels al bijna 10 jaar oude, hier aangehaalde bespreking. Zelden zoiets dom gelezen. Ook al is het duidelijk dat de auteur op een schertensde, nuchtere manier zijn liefde voor Rohmer probeert te betuigen (is dat iets typisch Hollands?), het schiet bij mij volledig in het verkeerde keelgat. Ik kan ook misschien wel kritisch zijn over Rohmer-personages, maar vind ze bovenal erg sympathiek. Het zijn mensen met kleine kantjes, ja ECHT kleine kantjes, niet zo van die negatieve eigenschappen waar we stiekem trots op zijn (kuch kuch Before trilogie) en dat maakt voor mij de personages in zijn films altijd enorm aimabel. Ze zeuren misschien over 'nep-problemen', maar we kunnen toch moeilijk zeggen dat wij (het publiek) daar vreemd van zijn? Vind Rohmer daarenboven echt een stilist. Het is niet omdat hij geen nadrukkelijke camerabewegingen e.d. gebruikte, dat er geen stijloverwegingen in zijn regie op te merken zijn. Ik vind zijn aanpak heel esthetisch. De films van Rohmer gaan 'nergens' over? Heel flauwe en afgezaagde uitspraak. De films van Rohmer gaan, wat mij betreft, over héél veel. Als men zo euforisch kan zijn over Richard Linklater, is het duidelijk tijd voor Rohmer om (her)ontdekt te worden.
Tanita
-
- 540 berichten
- 4984 stemmen
Een interessante film van Rohmer, maar helaas niet zijn sterkste. Ik ben het met bovenstaande spreker wel eens, de klasse van Rohmer is uniek, zijn gevoel voor detail, keuze voor interieurs, kleding, de cast, de dialogen, over alles is nagedacht, het lijkt allemaal zo terloops, simpel, normaal, en naturel, in een stijl die men zelden ziet in de filmwereld, elke film is een 'roman op zich', en een mogelijke 5 sterren.
Dit was de veertiende film die ik van Rohmer zag, en ik kan ze dan ook alleen maar binnen zijn oeuvre waarderen, en constateer dat het toch de 1 van zwakste is. Het kan me niet zo bekoren als zijn andere films. Is het omdat ditmaal een man de hoofdrol speelt? Weliswaar omringt door mooie en interessante vrouwen, maar toch. In zijn gemeest geslaagde films spelen vrouwen een hoofdrol, en daarin blinkt Rohmer wat mij betreft ook in uit.
Ik kon weinig sympathie opbrengen voor Gaspard, gespeeld door Melvil Poupaud. Ik vond zijn houding in veel gevallen niet overtuigend, zeker gezien het veel sterkere optreden van Amanda Langlet die Margot speelde en dan mis je toch een hoop kijkplezier. 3*
Dievegge
-
- 3000 berichten
- 7699 stemmen
Traditioneel heeft een zeeman een liefje in elke haven, maar Gaspard zit opgescheept met drie bijna-liefjes in dezelfde haven, hetgeen keuzestress geeft. Met Margot (Amanda Langlet - bekend van het even zomerse Pauline à la Plage) kan hij de beste gesprekken voeren, maar zij lijkt vooral geïnteresseerd in vriendschap. Solène is nog net iets mooier en wellicht makkelijker te krijgen. Met Lena had hij een afspraak, maar zij blijkt de minst sympathieke. De ontknoping avn dit romantische kluwen is dat hij geen van de drie krijgt, maar toch zal hij er goede vakantieherinneringen aan overhouden.
Om de wandelingen langs de Bretoense kust in beeld te brengen reed een wagentje met een camera naast de acteurs mee. Rohmer kwam op het idee om een klein microfoontje in het haar van een actrice te verstoppen. Ook de stadswallen en de duinen komen aan bod. Het zeemotief is voortdurend aanwezig. Zelfs binnen is er altijd wel een boek of een zeelandschap in de achtergrond. Het fragment met de echte zeeman had bijna uit een documentaire kunnen komen. Het zeemanslied van Gaspard is iets te ingewikkeld om volledig op het diatonische accordeon te spelen, een instrument uit de Bretoense volksmuziek. De heerlijke dialogen, de natuurlijke acteerstijl en het maritieme decor brengen de jeugdige vakantiestemming er helemaal in.
Flavio
-
- 4477 berichten
- 4740 stemmen
Heerlijke zomerse Rohmer, mijn woordspelerige kant zou het een genre op zich willen noemen, de Zohmerfilm.
Er is misschien niet nieuws onder de Franse zon, maar van mij had Rohmer nog wel 20 van zulke films mogen maken met zon, strand, en studenten vol existentiële twijfel en gierende hormonen. Prima hoofdrollen van Poupaud en Langlet, maar ook de andere twee dames mogen worden genoemd. Typisch dat hij zo verliefd is op degene met het vervelendste karakter. Fijne scène op het bootje, als Gaspard zich jovialer voordoet dan hij in werkelijkheid is maar dat er niet te dik bovenop legt (zijn onhandigheid verbeeld door lucht te klappen) zodat het licht ongemakkelijk, maar ook erg voorstelbaar wordt. Aan het einde komt het misschien iets te mooi samen met vier telefoontjes binnen 5 minuten, maar ik vond het ook wel grappig hoe hij opgelucht aftaait om een recorder te kopen. Saved by the bell.
Fransman
-
- 2775 berichten
- 2109 stemmen
Met de films van Eric Rohmer is het zo, je vindt het drie keer niks of je kunt je er wel mee amuseren. Dat laatste geldt voor mij, maar zijn films zijn zelden hoogvliegers. Van deze zomervertelling krijg je wel een blij gevoel. Niet in het minst door de beelden van de stadjes en stranden van de Bretonse kust. Rohmers kracht ligt in het feit dat hij het geklooi van jonge mensen met relaties en de liefde in beeld brengt, zonder dat het allemaal te dramatisch wordt.
In dit geval zien we ene Gaspard, die vakantie viert en wacht op zijn 'verloofde' Lena, een nogal wispelturig type, zo blijkt later. In het pannenkoekenhuis leert hij de leuke, maar serieuze Margot tegen, die wel wat met hem wil, maar wel als Gaspard duidelijk voor haar kiest. En dan is daar ook nog de extraverte Solène die wel wat in hem ziet. Maar Gaspard kan niet kiezen. Een personage om je lekker aan te kunnen ergeren, zoals dat geldt voor bijna alle hoofdpersonen in Rohmers films. Let maar op! Wat ook een vaste waarde is: er is nooit een happy end. Verfrissend toch?
Als tegenhanger van die kwal van Gaspard, krijgen we drie bloedmooie meiden die ook regelmatig weinig aanhebben. Als dat geen zomerse vertelling is weet ik het niet meer.
Fisico (moderator films)
-
- 8353 berichten
- 4695 stemmen
Het leven kan er slechter uit zien als je worstelt tussen de keuze van drie mooie vrouwen. Ze hebben dan elk wel hun karakter en zijn wispelturig, maar dat komt ervan als je zelfs besluiteloos bent. Zon, zee, strand met weifelende hormonen die alle kanten uitslaan. Geen wilde naaktscènes of betrekkingen, wel veel dialogen al zeggen die niet altijd even veel.
Al bij al geboeid gekeken. Een film die je in elk decennium wel kwijt kunt. Vrij tijdsloos en dus amper gedateerd. Je kan weinig aanvangen met die Gaspard. Al bij al krijgt hij wat hij verdient. Vaak een vrij harmonieuze benadering van Rohmer. Een catfight moeten we hier ook niet verwachten. Op dat vlak blijft het erg sober en onderhoudend. Je moet er voor zijn. Leuk om mee te pikken, 3,0* of 3,5*, veel maakt het niet uit.
Het laatste nieuws
Thriller 'Blood for Dust' met Kit Harrington wordt met 'Breaking Bad' vergeleken: dit is de rauwe nieuwe trailer
'A Gentleman in Moscow' met Ewan McGregor als Russische gevangene binnenkort op SkyShowtime
Ongeziene WOII-film 'The Photographer of Mauthausen' op Netflix wordt een must-see genoemd: 'Hakt er flink in'
Austin Butler speelt alcoholverslaafde oud-honkballer in nieuwe misdaadfilm 'Caught Stealing'
Bekijk ook
Voskhozhdenie
Drama / Oorlog, 1977
55 reacties
Ich Will Doch Nur, Daß Ihr Mich Liebt
Drama, 1976
3 reacties
Journal d'un Curé de Campagne
Drama, 1951
21 reacties
La Femme de l'Aviateur
Drama, 1981
8 reacties
Le Rayon Vert
Drama / Romantiek, 1986
38 reacties
Le Plaisir
Drama / Komedie, 1952
17 reacties
Gerelateerde tags
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.