Genre: Drama / Romantiek
Speelduur: 89 minuten
Oorsprong:
Verenigde Staten
Geregisseerd door: Douglas Sirk
Met onder meer: Jane Wyman, Rock Hudson en Agnes Moorehead
IMDb beoordeling: 7,6 (16.570)
Gesproken taal: Engels
On Demand:
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Pathé Thuis
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
Plot All That Heaven Allows
"How much does Heaven Allow a Woman in Love?"
De rijke weduwe Cary Scott wordt verliefd op de veel jongere arbeider Ron Kirby. Hun plannen om te trouwen stuiten op veel verzet, vooral van de kant van de familie van Scott, die de verschillen in leeftijd en stand onacceptabel vindt.
Externe links
Acteurs en actrices
Cary Scott
Ron Kirby
Sara Warren
Harvey
Alida Anderson
Kay Scott
Ned Scott
Mick Anderson
Dr. Hennessy
Mona Plash
Video's en trailers
Reviews & comments
gimli f
-
- 1454 berichten
- 0 stemmen
Prima melodrama van Sirk over de sociale onmogelijkheden van een relatie tussen een weduwe en een jongere man in het Amerika van de jaren vijftig.
Erg mooi ingekleurd vooral, met prachtige weelderige Technicolor-cinematografie. Zowel verhaal als beelden zijn mierzoet, maar het kon me ondanks mijn redelijke afkeer voor kitscherige en soapachtige toestanden zeker wel bekoren allemaal.
De problemen die een schokkend huwelijksvoorstel teweegbrengt worden prima behandelt en de film bevat onder de oppervlakte veel sociale kritiek.
Die Sirk wordt toch veelgeroemd en heeft een aantal bekende navolgers gehad die met hun films de sfeer van die van Sirk probeerden te benaderen. Todd Haynes' Far From Heaven is zowat een kopie van All That Heaven Allows (alleen trekt Haynes er ook nog een rassenkwestie bij, waar Sirk het alleen bij het in die tijd al schokkend genoeg zijnde leeftijds- en klasseverschil laat) en ook Fassbinder's Angst essen Seele auf vertoond gelijkenissen met deze film.
Persoonlijk geef ik de voorkeur aan Fassbinder's rauwere benadering (tegen het mierzoete van Sirk), maar desondanks is All That Heaven Allows een aanrader voor puur melodrama en zeker ook voor liefhebbers van films als die van Ophuls, Fassbinder, Haynes en Ozon.
Uitstekend werkje al met al, dat vooral utopiaans mooi is ingekleurd.
Dopke
-
- 695 berichten
- 8913 stemmen
De film beviel me beter dan in eerste instantie gedacht. Wellicht dat het mede komt omdat ik Far From Heaven al eerder gezien had en veel daarvan in deze film terug herkende. Een prachtig einde was geweest wanneer Ron zeer ongelukkig terecht zou zijn gekomen en we Cary in een leeg huis zouden zien, terwijl ze met een nietzeggende blik naar de televisie staart. Geef mij maar een cynische, harde en genadeloze aanpak. Een half punt aftrek voor het 'happy-end' gevoel
Toch verder een fraaie film om te zien en ontstijgt door de onderhuidse spanningen het rtl4 drama.
BASWAS
-
- 985 berichten
- 1107 stemmen
In de jaren zeventig maakte de film Angst Essen Seele Auf (’74) enorme indruk op me door de originaliteit van het verhaal. Hoe verzin je zo’n situatie met een sociaal niet geaccepteerd liefdeskoppel van een oudere vrouw en een jongere gastarbeider? Na het zien van All That Heaven Allows (’55) wordt een van de oorspronkelijke bronnen van de film van Fassbinder me duidelijk.
Wat een prachtige film heeft Douglas Sirk in 1955 gemaakt, hij gaat aan de kitsch voorbij. Laatst Peyton Place (’57) bekeken, ongeveer hetzelfde genre, maar dan een heel stuk platter.
Sirk weet op een heerlijke slimme satirische manier de spot te drijven met de zoetsappige en bittere kanten van de liefde. Hij speelt met een veel breder en dieper scala aan onderhuidse gevoelens dan Peyton Place. Soms wordt dit gedaan met enkel maar iets van suggestie, wat dan filmisch welbewust maar in het verhaal niet trouwhartig toch wordt ingelost.
De film van Mark Robson uit '57 wil eigenlijk nooit uitstijgen boven gemene roddel en achterklap. Als kijker wordt je haast automatisch door de eigen menselijke nieuwsgierigheid kritiekloos meegezogen in het oppervlakkige roddelcircuit van de kleine benepen gemeenschap.
De film van Sirk geeft naast heerlijk gezwijmel gelukkig wel een veel rijker genuanceerd beeld met contrasterende ideeën die ondermeer kritiek laten zien op het niet zelfstandig keuzes kunnen maken door de sentimentele druk vanuit een eigen omgeving.
Peyton Place roept een benepen vastliggende mening op bij de kijker over de vastliggende benepen meningen van een ander. Het vindt in deze zuurstokfilm allemaal plaats zonder de aanwezigheid van ook maar een klein beetje stimulerend groeiproces met wat zoete eerlijke hoop op veranderingen richting leven en laten leven.
All That Heaven Allows doet veel meer een poging om met een prachtig gekleurd versierlint als lontdraad wat explosief materiaal aan te leveren om wat beweging te krijgen in sociale gezapigheid die dichtgeslibt is met allerlei vertrouwde sociale gewoontes.
Het is niet alleen de inhoud die minder plat is, ook de vormgeving van All That Heaven Allows is van een enorme rijkdom. Je komt bijvoorbeeld een aantal keren prachtig kaders binnen het filmkader tegen, niet alleen door helder afbakenende kaderlijnen maar soms ook door een prachtig en efficiënt gebruik van kleur en licht. Een van de mooiste voorbeelden daarvan vind ik de reflectie van het brandend haardvuur in de huiskamer op het donkere scherm van een pas als kerstcadeau gekregen televisie. Een geweldige metafoor voor een platte afspiegeling zonder warmte van de werkelijkheid naast een levensechte brandende gloedvolle werkelijkheid.
Zelden zo’n mooie warme kleurenfilm gezien als All That Heaven Allows van Douglas Sirk.
Friac
-
- 1323 berichten
- 1056 stemmen
Ik kan me perfect aansluiten bij de mooie post van Baswas.
Op voorhand leek de film niet echt mijn ding te zijn (melodrama, mierzoete liefdesverhaaltjes,...), maar All That Heaven Allows wist me zeker en vast te overtuigen, voornamelijk owv zijn prachtige betekenisvolle kleuren (en beelden; wat is die openingsshot toch fantastisch mooi) en leuke ironische humor.
4*
dutchtuga
-
- 16970 berichten
- 4100 stemmen
Vond het een persoonlijk erg herkenbare film maar ondanks het feit dat dit nog best diepgang had in vergelijking met andere films uit die tijd over ongeveer hetzelfde onderwerp vond ik het alsnog oppervlakkig. Er komt heel wat meer bij kijken imo.
Nu heb ik uiteraard wel tijdsbesef maar had moeite me helemaal mee te laten zuigen met de personages en hun liefdesproblemen. Desalniettemin een erg interessante film met aardig acteerwerk en fleurig kleurgebruik. Nergens meesterlijk te noemen maar zeer degelijk is het wel.
3,5*
Ramon K
-
- 13575 berichten
- 0 stemmen
Ik vind de film wel meesterlijk. Tuurlijk is het een vrij simpel maatschappelijk/liefdes- drama, maar de manier waarop de emoties overgedragen worden via kleur, camerawerk en compositie is echt meesterlijk. Bijna kitsch ooit, maar wel fenomenale kitsch. Gaat nog ooit naar 5*!
The One Ring
-
- 29974 berichten
- 4109 stemmen
Ik heb nooit een boeket-romannetje gelezen, maar als ik het goed heb worden dergelijke boekjes gerelateerd aan verhaallijnen zoals in deze film. Deze vertelling van onmogelijke liefde had met gemak een gezapige film kunnen opleveren, maar wordt gelukkig gered door een heel goede regisseur.
SIrk maakt kitsch smaakvol (met uitzondering van dat hert, dat ging me net iets te ver). De film ziet er prachtig uit in technicolor en de kleuren roepen de emoties of het gebrek daarvan op. Er zit erg veel rood in. De kleur van passie natuurlijk, iets wat soms haast spottend bedoelt lijkt te zijn om het gebrek aan openlijke passie van de personages extra te contrasteren. De mise-en-scène is fantastisch. In bijna ieder shot zorgt Sirk ervoor dat je goed kan zien wat voor een voorwerpen er in de kamers liggen. De verschillende attributen zijn haast net zo belangrijk als de menselijke personages. Lijkt me echt zo'n film waar je bij vaker kijken steeds meer zult zien. Het stikt dan ook van de symboliek. Briljant is het shot waarin de televisie de huiskamer ingebracht wordt en we Cary erin weerspiegelt zien, terwijl de verkoper opmerkt dat daarmee alle drama en humor je leven binnen komt. Ironische humor is Sirk niet vreemd, maar het doet niet af aan het drama.
De personages zijn wat wisselender. Over Jane Wyman geen kwaad woord. Prachtig gelaagd spel. Rock Hudson daarentegen speelt net iets teveel het personage van de perfecte man. Er zit werkelijk geen smetje aan hem en dat haalt de verdere nuance van de film naar beneden. Nuance die wel te vinden is in de rol van Agnes Moorehead. In Todd Haynes semi-remake van deze film zit ook een personage als die van Moorehead: de beste vriendin van de hoofdpersoon. Maar waar in Far From Heaven deze vriendin uiteindelijk een gemene, begriploze roddelaarster blijkt te zijn, vullen Moorehead en Sirk deze rol interessanter in. Hoewel dit personage moeite heeft om Cary te begrijpen probeert ze toch vriendelijk en behulpzaam te zijn, maar als onderdeel van Het Systeem (om het maar zwaar uit te drukken) kan ze eigenlijk alleen maar conformerend advies geven. Terwijl ze het toch goed bedoelt. Een mooie twist op een personage dat ik snel door dacht te hebben.
Verder een aantal erg mooie scènes, met name als roddelen direct naar voren komt. Ik heb echt een onmenselijke hekel aan roddelaars en die scène waarin Cary en Ron dat feestje binnengaan waar al die vrouwen op hun bloed uit zijn is pure horror. Het is eigenlijk een zeer cynische film, vermomt als simpele vrouwenfilm. Wat het wellicht nog eens extra cynisch maakt.
Jammer alleen dat het einde naar mijn gevoel niet werkt. Ze komen toch weer bij elkaar. Mja, na al het cynisme paste dat niet meer in de film, zelfs al klopte het vanuit de personages gezien wel. Vlak voordat Cary die televisie krijgt huilt ze dat alles zo zinloos is geweest, omdat ze haar relatie heeft opgegeven voor niets. Het had wellicht beter zinloos kunnen blijven. Het happy end deed me dan ook niet zoveel. Sirk had het volgens IMDB willen laten eindigen met de val van Ron, net als Cary wegrijdt. Dat was een beter einde geweest, maar de studio had een andere mening helaas.
Dat haalt toch een halfje af van de score.
3,5*
Lucsz
-
- 180 berichten
- 1371 stemmen
Mijn eerste Douglas Sirk en ik ben niet geheel overtuigd. Het verhaal is als gegrepen uit een boeketroman, rijke dame wordt verliefd op de stoere en vrijgevochten tuinman. De sociale omgeving keurt het af en beiden zijn een nervous breakdown nabij.
Erg standaard, zeker, maar het is zeker niet zo slecht als het klinkt. De film is soms bijtend kritisch richting de gevestigde orde van Amerika, en 54 jaar geleden moet dit als een harde klap zijn geweest om de film te zien.
Angst Essen Seele Auf van Fassbinder is rechtstreeks op deze film gebaseerd, bijna letterlijk en toch prefereer ik deze latere versie boven All That Heaven Allows.
danuz
-
- 12935 berichten
- 0 stemmen
Eindelijk is mijn eerste Sirk dan een feit. All That Heaven Allows is een knap uitgekiende film, vol symboliek (zo'n beetje de Hitchcock van de romantiek lijkt wel), choreografie, cinematografische kunst/kitsch (geweldig kleurgebruik: die buitenscène bij de molen lijken wel op set, en de scène op de slaapkamer van de dochter is qua kleurspel prachtig), en een glashelder narratief (mooi samengevat in de Walden-quote), dat je aan de hand neemt, nergens voor grote verassingen zorgt, maar dat genietbaar wordt door puur vakmanschap. En daarmee hoop ik nog veel van Sirk te zien, vond dit in ieder geval erg fijn.
danuz
-
- 12935 berichten
- 0 stemmen
Angst Essen Seele Auf van Fassbinder is rechtstreeks op deze film gebaseerd, bijna letterlijk en toch prefereer ik deze latere versie boven All That Heaven Allows.
Nu je het zegt is dat inderdaad zo. Ik zou overigens volledig voor All That Heaven Allows gaan, Fassbinders versie vond ik bijna verschrikkelijk.
Querelle
-
- 6548 berichten
- 4894 stemmen
Ik vond die van Fassbinder ook niet geweldig, niet afgekeken overigens.
Far from Heaven, Todd Haynes' tribute aan All that Heaven Allows en (in mindere mate) Imitation of Life, is wel heel erg goed, en vind ik zelfs beter. dan deze.
Drs. DAJA
-
- 4344 berichten
- 4442 stemmen
Één van de weinige geslaagde liefdesverhalen waarin je ook echt meegaat met de hoofdpersonages.Uiteraard hebben we te maken met Hollywood waarin alles er mooi en idyllisch uit ziet wat natuurlijk een enorm contrast vormt met het scherpzinnige en rauwe van Fassbinder's Angst Essen Seele Auf, maar dit neemt niet weg dat de gevoelens goed voelbaar worden en er zeker magie heerst in het spel. Bovendien zijn de kleuren in de film ontzettend mooi. All That Heaven Allows is een zeer zeker geslaagd romantisch drama.
gotti
-
- 14029 berichten
- 5643 stemmen
Ietwat een té melodramatische film, die echter vanaf het punt dat de twee afstand van elkaar doen wel aan kracht wint. Einde had ook een iets grauwer randje mogen hebben...
3,5*
Mochizuki Rokuro
-
- 18917 berichten
- 14712 stemmen
Einde had ook een iets grauwer randje mogen hebben...
Daarin onderscheidt deze Sirk zich wel van de andere vind ik. Deze is minder cynisch en grauw. Als je dat meer aanspreekt zou ik je een andere (willekeurige) uit zijn 'Tweede Helft jaren 50' periode willen aanraden (zoe je die niet al kent).
goongumpa
-
- 3057 berichten
- 4063 stemmen
Dacht ik dat ik de criterion besteld had, blijkt het een of andere Koreaanse dvd te zijn
Mochizuki Rokuro
-
- 18917 berichten
- 14712 stemmen
Dacht ik dat ik de criterion besteld had, blijkt het een of andere Koreaanse dvd te zijn
Dat is eigenlijk zo bizar dat het stiekem grappig wordt (leedvermaak).
goongumpa
-
- 3057 berichten
- 4063 stemmen
Opgestuurd vanuit Seoul, er plakte zelfs een persoonlijk briefje van de Koreaanse firma bij ("Thank you so much for your purchase!") .
goongumpa
-
- 3057 berichten
- 4063 stemmen
Laat je niet door de poster, titel en cast van de film misleiden. Dit is geen weepie, maar een pessimistisch drama over de verstikkende werking van de roddels in suburbia als je je niet conformeert. En de film gaat daar erg ver in.
Vooral de reacties van de kinderen als ze horen van Cary's trouwplannen en het afblazen daarvan zijn schitterend. En dan die tv: geniaal ! Gitzwarte humor.
De ansichtkaartlook en winterse kitsch zetten de ironie en het belang van die uiterlijke schijn nog dikker in de verf. Het enige waarover ik minder tevreden ben, is het einde.
Ook camp-liefhebbers zullen er van smullen (dat hert !!!)
Dk2008
-
- 10395 berichten
- 746 stemmen
Ik noem niet snel een film een klassieker maar deze dus wel. 4.0
Omdat het 25 jaar geleden was dat Rock Hudson is overleden. Heeft de ARD deze film samen met Magnificent obsession in de nacht van 5 oktober op 6 oktober nog eens uitgezonden.
Dankzij de Oosterburen heb ik deze film dan weer eens kunnen zien. Hoewel ze wel tot mijn favoriete films horen, was het toch al weer lang geleden dat ik ze heb gezien.
Wat een mooie tranentrekker blijft dit toch. Rock Hudson en Jane Wyman spelen heel goed samen. En hoe de omgeving er op reageert. Eigenlijk taboes uit de jaren '50 die in sommige lagen van de bevolking ongetwijfeld nog spelen, dus niet eens zo gedateerd ook nog. De film heeft me wederom geboeid van begin tot einde en blijft dan ook terecht één van mijn favoriete films 5.0
Movsin
-
- 7701 berichten
- 8096 stemmen
Knapperd Rock Hudson en ernstige Jane Wyman, twee absolute sterren uit die tijd, zitten perfect in hun rol in deze romantische film (de sneeuw met Kerst inbegrepen), degelijk gemaakt en met als zedenles : laat de liefde triomferen en kies voor je eigen leven. Een thema van alle tijden en uitstekende voer voor melodramtiek als deze.
Spetie
-
- 38582 berichten
- 5499 stemmen
I can't shoot straight anymore.
Wat een heerlijke romantische film is dit All that Heaven Allows van Douglas Sirk. Ik had al een paar goede films van de beste man gezien, maar hiermee weet hij me helemaal in te pakken.
Het eerste gevoel dat bij me opkomt, als ik aan deze film terugdenk, is de warmte die het uitstraalt. Ondanks dat het verhaal zich in de winter afspeelt, zorgen de fijne, mooie heldere kleuren ervoor, dat er constant een bepaalde warmte hangt. Een erg aangename warmte mag ik wel zeggen. Het acteerwerk is ook van een hoog niveau. Vooral Jane Wyman weet indruk te maken. Ze speelt een twijfelende vrouw, die aan de ene kant haar gevoel wil volgen, maar aan de andere kant haaromgeving vreest. Die twijfel brengt ze erg geloofwaardig over en daarnaast weet ze haar personage van de nodige diepgang te voorzien. Ook Rock Hudson doet het niet verkeerd als de stoere hardwerkende tuinman, die zelfs wijnflessen met zijn tanden kan openen. Zijn spel samen met Wyman is erg sterk, alleen op de momenten dat hij alleen is, is hij net een klein beetje minder.
Natuurlijk is het verder een eenvoudig melodrama, die op het eerste oog erg geschikt lijkt voor vrouwelijke kijkers, maar juist die films die de kijkers buiten de doelgroep weten te raken zijn vaak de beste, en dit is er zo eentje. Dankzij de sterke regie en vooral het uitmuntende spel van Wyman worden de nodige clichés vermeden en daarnaast is Sirk niet bang om het een en ander af en toe te voorzien van een cynische lading. Zo vond ik dat hert, dat voor het raam verschijnt, aan de ene kant wat te overdreven, maar aan de andere kant wel weer erg mooi passen in het verhaal. Het zijn ook dat soort momenten, waarmee Sirk alles soms nog net even wat extra aandikt. In andere films zou ik me er best eens aan kunnen hebben geërgerd, maar hier vond ik het geweldig.
Ook het happy einde vond ik hier goed op zijn plaats. Ik was bijna verbaast, omdat ik mezelf erop betrapte, dat ik ze het geluk enorm gunde. Dat het dan uiteindelijk ook gebeurt, was des te mooier en een soort van kers op de taart. Ik weet niet of Sirk nog beter kan, maar dit is toch wel zeer fijne cinema. Een melodrama van het allerhoogste niveau. Soms wat zoet, soms wat kitsch, maar bovenal erg warm en als die warmte je te pakken krijgt, dan zal je echt zien wat voor moois dit allemaal te bieden heeft.
4,5*
scorsese
-
- 11780 berichten
- 10189 stemmen
Uitstekende film waarin een weduwe verliefd wordt op haar jongere tuinman. De reacties van haar omgeving (waaronder haar eigen kinderen) op hun huwelijk schetst een mooi tijdsbeeld met toch wat andere normen en waarden (ook al is het roddelen zelf tijdloos). Prachtig kleurgebruik door de seizoenen heen en Jane Wyman zet een sterke rol neer.
Dk2008
-
- 10395 berichten
- 746 stemmen
Omdat het 25 jaar geleden was dat Rock Hudson is overleden. Heeft de ARD deze film samen met Magnificent obsession in de nacht van 5 oktober op 6 oktober nog eens uitgezonden.
Dankzij de Oosterburen heb ik deze film dan weer eens kunnen zien. Hoewel ze wel tot mijn favoriete films horen, was het toch al weer lang geleden dat ik ze heb gezien.
Wat een mooie tranentrekker blijft dit toch. Rock Hudson en Jane Wyman spelen heel goed samen. En hoe de omgeving er op reageert. Eigenlijk taboes uit de jaren '50 die in sommige lagen van de bevolking ongetwijfeld nog spelen, dus niet eens zo gedateerd ook nog. De film heeft me wederom geboeid van begin tot einde en blijft dan ook terecht één van mijn favoriete films 5.0
Pijnlijk dit. Eerst was het erg lang geleden dat ik hem zag, dus kan mijn eigen reactie wel begrijpen. Maar nu ik hem weer herkeken heb...
Jane Wyman en Rock Hudson zijn knap...maar stel je voor ze zagen er niet uit, onverzorgd.... De mensen zien er allemaal trouwens goed uit. Hollywood glamour en kitsch. Sirk weet het allemaal wel mooi in beeld te brengen.
Zal die andere film ook wel tegenvallen. Kon er bij deze in ieder geval niet meer "warm" van worden. 3.0
starbright boy (moderator films)
-
- 21290 berichten
- 4461 stemmen
Kon er bij deze in ieder geval niet meer "warm" van worden.
Ik wel. Tweede Sirk en ik geniet. Heerlijk dat ik nog zoveel voor de boeg heb. In een week waarin ik films zag van toch ook geen kleine namen als Fuller, Kazan en Spielberg wint deze het toch echt. Dik.
starbright boy (moderator films)
-
- 21290 berichten
- 4461 stemmen
Tweede Sirk die ik zag en weer raak. Iets minder openlijk bitter dan There's Always Tomorrow, maar ook dit zit vol laagjes. Te beginnen met de titel.
Ook hier is het suburbane leven van de middenklasse ook vooral een val waaruit niet te breken is. Zelfs de feestjes zijn zonder spontaniteit met mensen die hun rol spelen in de sociale interactie. En ook hier worden de kinderen neergezet als volledig gecomformeerd. Zet daar tegenover de feestjes van de houthakker. Ze is niet echt verliefd, ze verveelt zich, dus krijgt ze een TV (weergaloze scene trouwens).
Het einde is wel erg happy, maar ik gunde het ze ook wel. En bij dat hertje zat ik bijna te juichen voor de TV, ik vond het heerlijk dat Sirk dat gewoon durfde.
4.0*
Oh ja, Onlangs Far From Heaven uit een tweedehandsbak gevist. Die verdient een herkansing nu ik 'm na al die jaren veel beter kan plaatsen.
Leland Palmer
-
- 23740 berichten
- 4699 stemmen
Prachtig mooie film en een betere kennismaking met regisseur Douglas Sirk had ik me niet kunnen wensen. Hoe hij een simpel, melodramatisch romantisch verhaaltje omtovert in een meeslepend en genietbaar eindresultaat als deze is klasse. Daarbij helpen de 2 klasse hoofdpersonages hem ook.
Wyman en Hudson spelen beide erg goed, vooral de eerstgenoemde. De twijfel tussen haar gevoel en de omgeving is zó voelbaar, klasse. Verder - wat een sfeer, wat een warmte, mooi kleurgebruik en een aantal schitterende (en sterke) scenes èn locaties. Het zoetsappige einde past perfect. Heerlijk dit.
Het laatste nieuws
Welke films worden vanavond uitgezonden op televisie?
Eerste trailer uitgebracht van nieuw seizoen 'Mayor of Kingstown' met Jeremy Renner die is teruggekeerd na zijn heftige ongeluk
De tien best beoordeelde films van de jarige Vince Vaughn (54)
'La La Land' van met Ryan Gosling en Emma Stone vrijdagavond te zien op televisie
Bekijk ook
J'Accuse!
Oorlog, 1919
7 reacties
Imitation of Life
Drama, 1959
38 reacties
Das Testament des Dr. Mabuse
Mystery / Misdaad, 1933
46 reacties
Letter from an Unknown Woman
Drama / Romantiek, 1948
42 reacties
Fitzcarraldo
Avontuur / Drama, 1982
115 reacties
3 Women
Drama / Mystery, 1977
40 reacties
Gerelateerde tags
weduwegardenernew englandoudere vrouw jongere man relatiemelodrama
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.