• 13.087 nieuwsartikelen
  • 169.696 films
  • 11.134 series
  • 31.882 seizoenen
  • 630.524 acteurs
  • 196.365 gebruikers
  • 9.180.007 stemmen
Avatar
 
banner banner

24 Hour Party People (2002)

Komedie / Muziek | 117 minuten
3,53 534 stemmen

Genre: Komedie / Muziek

Speelduur: 117 minuten

Oorsprong: Verenigd Koninkrijk

Geregisseerd door: Michael Winterbottom

Met onder meer: Steve Coogan, Shirley Henderson en Paddy Considine

IMDb beoordeling: 7,3 (40.547)

Gesproken taal: Engels

Releasedatum: 8 mei 2003

  • On Demand:

  • Netflix Niet beschikbaar op Netflix
  • Pathé thuis Niet beschikbaar op Pathé Thuis
  • Videoland Niet beschikbaar op Videoland
  • Amazon Prime Niet beschikbaar op Amazon Prime
  • Disney+ Niet beschikbaar op Disney+
  • Google Play Niet beschikbaar op Google Play
  • meJane Niet beschikbaar op meJane

Plot 24 Hour Party People

"Share the Ecstacy!"

Manchester 1976. Tony Wilson, afgestudeerd aan Cambridge, bezoekt een concert van de Sex Pistols. Geïnspireerd door dit belangrijke moment in de muziekhistorie beginnen ze een platenlabel, 'Factory Records'. De eerste band die ze contracteren is Joy Division (die later verdergaat als New Order). Andere bands volgen, en allen zijn zij toonaangevende artiesten voor hun tijd. Wat volgt is een verhaal over muziek, seks, drugs, popsterren en de geboorte van een van de meest bekende clubs in de wereld, 'The Hacienda', vergelijkbaar met 'Studio 54'. Deze komedie laat zien wat er gaande was op het gebied van muziek in Manchester, vanaf eind jaren zeventig tot en met begin jaren negentig.

logo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimage

Externe links

Volledige cast

Acteurs en actrices

Tony Wilson

Ian Curtis

Alan Erasmus

Lindsay Wilson

Martin Hannett

Bernard Sumner

Don Tonay

Video's en trailers

Reviews & comments


Gast

  • berichten
  • stemmen

Let op: In verband met copyright is het op MovieMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.
zoeken in:
avatar van BoordAppel

BoordAppel

  • 14274 berichten
  • 3205 stemmen

Het is een enorm rommeltje deze film, maar wel een leuk rommeltje. Ik vind de meeste muziek in deze film geen klap aan maar er zitten toch erg veel leuke anekdotes in zodat het ook voor niet fans van Joy Division en dergelijke interessant blijft. Heb me echt rot gelachen om die duiven. Het zijn inderdaad ratten met vleugels .

Dat rommeltje zorgt er dan weer wel voor dat het een originele film is geworden. Alles werkte voor mij, tot aan het in de camera kijken toe. Ook grappig dat er tijdens de film ook regelmatig gezegd wordt dat het een film is waar je naar aan het kijken bent.

Goed geacteerd ook. Vooral Steve Coogan is erg goed als Tony Wilson maar ook leuk om Andy Serkis eens in een andere rol te zien.

4*


avatar van starbright boy

starbright boy (moderator films)

  • 21863 berichten
  • 4734 stemmen

Geen meesterwerk, maar wel behoorlijk leuk. Prettig alle kanten op schietende film. Drijft op de humor en vooral op de muziek en daar luister ik erg graag naar. Dat helpt enorm voor het waarderen van deze film. Veel van de anekdoten in deze film kende ik al, maar toch leuk om ze in deze vorm voorbij te zien komen.

3.5*


avatar van Onderhond

Onderhond

  • 87411 berichten
  • 12422 stemmen

Ben het vooral eens met BoordAppel. De muziek is doorgaans kut, de film geweldig.

Winterbottom is ook zo iemand die een goeie film rond anders slechte muziek weet te bouwen. Mooi hoe een hele scene over een tijdspanne van een kleine 20 jaar in net onder 120 minuten perfect weergegeven wordt. Episch, origineel, en het duurt een keer geen 3 uur.

De film is inderdaad een rommeltje, maar dat maakt het net zo gezellig. Dat hele Tony figuur is zelf niet beter. Al moet ik bekennen dat met het oprichten van z'n club (en met het verschijnen van betere muziek) alles nog beter op z'n plaats viel. Ook leuk de komische interludes. De duiven, die gans, het verhaaltje over de kanalen, Tony die tegen die camera spreekt.

De film werkt gewoon. Iets wat ik over andere Winterbottoms ook al een keertje gezegd heb. Uniek filmmaker eigenlijk, gezien dit een film was met een topic wat mij voor geen meter boeit. 4*


avatar van kos

kos

  • 46430 berichten
  • 8643 stemmen

Beetje melige film over het hele Manchester-gebeuren, lijkt wel een parodie, had ik niet helemaal verwacht van Winterbottom.

Jammer dat ik bij Coogan per definitie aan Alan Partridge moet denken, vooral omdat hij deze rol bij vlagen ook zo speelde.

Maar goed, kan verder de pret niet drukken, het is bij vlagen zeker grappig en vooral apart. Geinige situaties en maffe personen. Shaun Ryder uiteraard. .


avatar van Co Jackso

Co Jackso

  • 21924 berichten
  • 2782 stemmen

Een aardige film die het bij mij vooral moest hebben van zijn grappen. Hoewel de eerste helft van de film het sterkst is, verliest het toch aan kracht, nu het superieure Control uit is. Het tweede deel van de film beginnen oninteressante karakters in beeld te komen. Met Happy Mondays als negatieve hoogtepunt.


avatar van wibro

wibro

  • 11590 berichten
  • 4098 stemmen

Uitstekende film over de opkomst van de punk/new wave in het Manchester eind jaren zeventig tot de ondergang van de "Hacienda" begin jaren negentig. Om deze film te kunnen waarderen zal men zich toch aangetrokken moeten voelen tot de 'indie' muziek van de jaren tachtig zoals Joy division, New Order, Happy Mondays etc. Is dit soort muziek niet jouw smaak dan is de kans groot dat deze film je helemaal niks doet. Een reaktie van Onderhond (14 april 2006) waarin hij beweerde dat hij de film geweldig vond maar de muziek kut, verbaasde mij daarom ook enigszins. Het is hetzelfde als de bewering dat je de film "Amadeus" over Mozart geweldig vindt, maar de muziek van Mozart zelf geen bal aan vindt.

Ik vind de muziek van de jaren tachtig waar het in deze film om gaat geweldige muziek. De opkomst van de Sex Pistols, Joy Division etc werd destijds door mij ook van harte toegejuicht, dit o.a. als reaktie op de mierzoete ABBA - en de slappe discomuziek, welke zo overheersend waren in de 2e helft van de jaren zeventig.

Ik kan liefhebbers van de film "Control" deze film ook van harte aanbevelen.

4,0*


avatar van maxcomthrilla

maxcomthrilla

  • 15568 berichten
  • 2761 stemmen

Een gestructureerde chaos,

Autisten en mensen die niet van hak - op - de - tak werk houden zouden gillend wegrennen, terwijl Winterbottom zijn speeltje toch een fijn gevoel voor ritmiek mee weet te geven. Daaronder vallen de terugkerende (dieren)repo `s die Wilson maakt voor een televisiestation. Terwijl Wilson zelf ' halstarrig en Woody Allen achtig pratend tegen de camera ' beweert dat hijzelf niet zo prominent in beeld zou komen omdat het allemaal niet over hem ging.

Gewoon bijna 2 uur lachen met geleefde managers die tegengestelde aanwijzingen geven aan artiesten die hun 1ste cd aan het opnemen zijn, rebelse bandleden die de bloemetjes buiten zetten in hun toerbus en daarbuiten, capabele ganzenherders, ratten! en wat al niet meer.

In een vloeiend tempo waarbij de muziek mij niet echt kon bekoren, maar ook niet echt stoorde werd de bezem er eens even flink doorheen gejast. Alhoewel wel snel duidelijk wordt of de film je ligt of niet, waarbij ik vooral doel op hoe je de humor interpreteert en of je bereid bent om een kijkje te willen nemen in de chaotische muziekindustrie waarbij men zich niet blindstaart op slechts een artiest of onbeduidend groepje maar meer de omvangrijkere wereld eromheen presenteert, incl. de opkomst van nieuwe muziek en gebracht met veel humor. De intrede van de clubmuziek vond ik ook groots met Moby `s Go op de achtergrond. 4*


avatar van Prrrauline

Prrrauline

  • 119 berichten
  • 1607 stemmen

Ik had me zo verheugd op deze film! Viel hij daarom zo tegen? Of was het toch vooral 'oh wat ben ik droog, doch grappig' Steve Coogan? Een aantal leuke scènes, maar over het algemeen erg 'gemaakt'. Het is dat het onderwerp boeit, maar dan zie ik liever een goede BBC documentaire.


avatar van Madecineman

Madecineman (moderator films)

  • 7484 berichten
  • 1709 stemmen

persoonlijk heb ik niet zoveel met heel die jaren '80-90 Manchester-muziekscene. Ja, oude punk en Joy Division vind ik wel aardig maar voor de rest wordt ik niet echt warm van de Happy Mondays of New Order eigenlijk... En over rave wil ik het al helemaal niet hebben.

Maar muziek films zijn over het algemeen wel aan mij besteed (ook als ik de muziek in kwestie zelf iets minder vind) en 24 Hour Party People is een uitstekend geslaagde en aangename film geworden. Vooral de toon en de humor kan ik wel waarderen, het plaatst zo'n hele (pop)muziek gebeuren op de juiste plek. Sommige filmmakers (Corbijn in Control bv) nemen hun onderwerp zo serieus dat ik wel eens dacht dat het over een vreselijke genocide in Afrika ging oid...

Deze film doet gelukkig niet mee aan de overdreven mytheficatie die soms rond popmuzikanten hangt. Ian Curtis vind ik na 2 films nog steeds een enorme eikel (een getalenteerde eikel, dat wel) en de rest van het wereldje wordt ook mooi op z'n plek gezet. De meeste muzikanten zijn gewoon aanstellerige, verwaande pubers.

De hele film is dan ook een heerlijk anarchistisch rommeltje, het vliegt alle kanten op, er wordt met allerlei vormen gespeeld maar het werkt wel en het past perfect in dat Drugs, Sex en Rock 'n' Roll wereldje. Ik kan de zelfspot wel erg waarderen en kon er ook smakelijk om lachen en wie is nu beter geschikt als droogkloot Steve Coogan om dit verhaal te vertellen. Vind hem echt geweldig in zijn rol van Tony Wilson.

Leuke film, goed verdiende 4*


avatar van sinterklaas

sinterklaas

  • 11725 berichten
  • 3270 stemmen

Als Britpop liefhebber moet je deze film gewoon gezien hebben. 24 hour pary People is echt buitengewoon een SCHITTERENDE muziekfilm en heeft het helemaal voor Brit-Pop liefhebbers en is de hele tijd door opbeurend en ludiek en pas als je deze film gezien hebt kom je der pas achter dat: de meeste muziek die je vroeger luisterde en geweldig vond, allemaal uit een plaats kwamen en daar oorspronkelijk waren opgegroeid: Manchester, en dat geeft mij toch wel een idee om daar als jaren 70 80 muziekliefhebber dan een bezoekje aan te brengen en misschien nog die echte The Hacienda op te zoeken. De sfeer is ook lekker rommelig en kleurrijk en het is erg mooi om allerlij bandjes voorbij zien komen. We krijgen hierin "net als in Control" weer een nagespeelde Joy Division groep te zien dat ook een van de ultieme hoogdepunten van deze film zijn. Alleen vond ik Sam Riley wel meer op Ian Curtis lijken dan Sean Harris. Maar de kijkers krijgen hierin wel voldoende informatie mee over het leven van Curtis en zijn groepje, de zelfmoord van Curtis en dat de rest van de bandleden de naam veranderen in New Order. Tussendoor krijgen we ook heel veel andere studio muziekjes te horen van Oa Iggy Pop, The Clash en The Stranglers, en dan nog nummers die ik nog niet eerder had gehoord. De film word ook regelmatig afgewisseld met oude docu-beelden naar filmische beelden. En dankzij deze film ben ik ook nog achter een naam van een groep gekomen: had een cassette bandje met muziek waarvan ik de groep niet meer wist omdat er niks op het bandje of op het doosje geschreven stond. En dan kijk je na jaren afvragen deze film en heee,, dat muziek klinkt bekend, heette dat nou al die tijd Happy Mondays?

Happy Mondays krijgt hierin ook voldoende aandacht en is ook een beetje een nieuwe generatie muziek, laten ze in de film zien. Maar toch: als je het nummer 24 hour party people samen met Hallelujah vergelijkt hoor je toch wel veel verschil: Hallelujah is een disco achtig nummer en 24 hour party people klinkt erg als Britpop. Wel een heel lekker nummertje btw. En het hele jaren archief is ook netjes en op volgorde verteld. Ook de Sex Pistols krijgen nog een beurt in deze film. En naast een informatief Brit-pop verhaaltje transformeerd de film ook regelmatig naar een drugsfilm.

Maar verder gewoon een must voor de Britpop liefhebber. Kleurrijk, sfeervol en prachtige muziek. Gewoon een parel!

5,0*


avatar van Montorsi

Montorsi

  • 9657 berichten
  • 2322 stemmen

Leuke mockumentary.

Chaotisch zooitje, mooie personages, humoristisch en geweldige muziek. Geeft een mooi tijdsbeeld en zet het geheel stijlvol neer. Jammer genoeg duurt het misschien net wat te lang voort, maar ach..

3.5*


avatar van Goldenskull

Goldenskull

  • 24398 berichten
  • 3045 stemmen

Redelijk Winterbottomtje.

Hoewel ik van sommige nummers best kan genieten (Go, Atmosphere en enkele andere nummers van artiesten die in deze film een belangrijke rol spelen), is het toch niet echt mijn genre, maar vooral: hun geschiedenis boeit me niet zo. De humoristische ondertoon kon ik wel waarderen, maar zoals verwacht -voor mij- geen hoogvlieger.

2.5*


avatar van wendyvortex

wendyvortex

  • 5079 berichten
  • 7181 stemmen

In de herziening!

't is zomervakantie dus kijken we gemiddeld wat meer films en draaien we ook nog wel wat persoonlijke favorieten in de re-run.

Film rond Tony Wilson, eigenaar van Factory Records en de Hacienda.

Film spits zich toe op twee populaire Factory-acts: Joy Division (1977-1980) en Happy Mondays (1987-1992) ... van de wave van Joy Division naar de Madchester-rave van de Happy Mondays: het lijken twee verschillende werelden, maar er zitten dezelfde betrokkenen achter, gooi New Order's Blue Monday er nog tussen en voila één soepele beweging.

Film loopt van 1976 tot 1997 en dat betekend dat er af en toe wat hak-op-de-tak wordt gesprongen en de film bevat ook nogal wat insider-grapjes.

Beetje bekend zijn met de discografie van Factory en de overige popgeschiedenis van Manchester (The Fall, The Smiths, The Stone Roses etc) helpt misschien wel wat.

Verder is die ietwat chaotische toon natuurlijk perfect voor deze film.

I am not a lump of hash. I'm in charge of Factory Records. I think.

Meesterwerkje!


avatar van Number23

Number23

  • 8488 berichten
  • 5306 stemmen

Niet mijn soort film. Ik houd erg van muziek en vindt de oorsprong ook altijd zeer interessant, maar de manier waarop het hier verteld wordt werkt niet echt voor mij. Wel leuk om acteurs te herkennen waaronder Simon Pegg, Paddy Considine en meer.


avatar van K. V.

K. V.

  • 4219 berichten
  • 3664 stemmen

Deze eens bekeken, omdat de titel me een belletje deed rinkelen. 'k wist niet echt wat te verwachten. Het was een beetje een speciale film. Een soort documentaire, maar dan nagespeeld. Een pluspunt was wel de muziek.

Tja, 'k vond het wel eens leuk om gezien te hebben, maar ook niet meer dan dat.


avatar van John Lee Hooker

John Lee Hooker

  • 14934 berichten
  • 1625 stemmen

Ik ben niet weggeblazen. Er worden wat bands opgezocht, ze richten een pand in als feestlocatie en maken wat bijbehorende afspraken. Ook is er hier en daar een probleem maar het leek allemaal niet zo belangrijk want de muziek werd toch gemaakt en de mensen bleven dansen. Het is een vrij grove schets achter de schermen maar gelukkig bleef het enigszins kijkbaar en redelijk overtuigend. Mooi moment toen die ene band wat afwijkte van de gemiddelde sound en dat er zo een nieuwe muziekstroom ontstond in de club. Ook opvallend die scène waarin Ian Curtis sneuvelt (leek logischerwijs veel op die van Control uit 2007).


avatar van T.O.

T.O.

  • 2323 berichten
  • 2628 stemmen

Ietwat vreemde combinatie tussen de humor van Alan Partridge en een documentaire over Madchester, maar bij vlagen werkt het goed.

Ik had al vaker gelezen over Factory Records en dat gedeelte keek prettig weg. Toch het meeste vermaakt met Steve Coogan. Die kop die hij trekt bij uitspraken als She was Miss United Kingdom, but that's not what attracted me to her


avatar van Moviestar1979

Moviestar1979

  • 1666 berichten
  • 975 stemmen

Een redelijke film die een beeld schetst van de muziekwereld eind jaren '80/begin jaren '90 in de Engelse stad Manchester.

Journalist Tony Wilson staat centraal als een platenbaas en de oprichter van een nachtclub.

Zijn hele biografie is op Wikipedia te bekijken.

Helaas overleed Wilson op 10 augustus 2007 aan de gevolgen van een hartaanval, tijdens een behandeling tegen nierkanker.

Voor mij niet meer dan 2,5 * waard, omdat deze bands niet mijn persoonlijke aandacht hadden in die jaren.

Hoewel ik eerlijk moet bekennen dat New Order een geweldige band is.

Het nummer " Bizarre Love Triangle " is gewoon absoluut top!!!

Zoals gezegd niet meer dan 2,5 *


avatar van Vinokourov

Vinokourov

  • 3143 berichten
  • 2909 stemmen

Ehja, wel apart, maar ook toch ook wel leuk om te zien, deze mix van komedie, muziekfilm en mockumentary. Tony Wilson begeleidt de kijker in hoe hij in Manchester een toffe club opzette, waar eveneens toffe artiesten optraden. Niet alles vond ik even interessant, maar dat kan er ook mee te maken hebben gehad, dat ik Joy Division/New Order bijvoorbeeld kende en The Mondays weer niet. Maakt uiteindelijk niet zo veel uit, want ik werd wel gegrepen door het sfeervolle plaatje wat deze film schetst. Wel jammer dat die Tony Wilson zo aanwezig is met al zijn wijsheden en oeverloos gelul.


avatar van Djek

Djek

  • 35 berichten
  • 0 stemmen

De film is een leuke manier om een beeld te geven van de 'Madchester' muziekscene destijds, met name rondom Factory Records. Met humor gebracht, als door de ogen van Tony Wilson zelf.

Klein minpuntje vind ik wel hoe Ian Curtis´s zelfmoord er tussen is gepropt, doordat de aanleiding hiervoor niet duidelijk kenbaar wordt gemaakt in de film. Het lijkt daardoor zo´n onnozele daad. Maar dat zal misschien komen doordat ik JD fan ben. Krijg er wel zin van meer Factory muziek te gaan luisteren.