Les Lèvres Rouges (1971)

sfeervol maar op geen enkel moment spannend. Deed me vooral denken aan het werk van Jean Rollin.

Heerlijk sfeervolle film met een cast om van te smullen. Ieder personage is intrigerend en mysterieus.

Ben ook als totaal onwetende de film in gegaan en was heel verrast dat het verhaal zich in Oostende afspeelt wat het nog meer intrigerender maakte. De locatie is het Thermae Palace en even wordt ook Brugge bewandeld. Dus als setting geslaagd. Veel gebeurt er eigenlijk niet, zeker niet op horrorvlak, maar de wijze waarop het verhaal wordt gebracht is top. Je vraagt je voortdurend af welke kant de film op gaat. Verwacht geen typische vampierenfilm want deze film heeft heel wat meer te bieden.

7/10

Aardige film waarin een pasgetrouwd koppel onderweg is naar de moeder van de man. Deze trage horrorfilm moet het zeker niet van de gore en ook niet echt van de spanning hebben. De seksualiteit en sensualiteit van de vrouwelijke vampieren staat hier centraal. Stijlvol in beeld gebracht en de acteurs passen ook mooi binnen dit kader.

Interview: Harry Kümel: Belgian master of Vampire Cult | BRUZZ

Waarom zijn het enkel de mensen die deze film goed vinden die een reactie geven? Dat is natuurlijk niet motiverend dat ik tegen de stroom in moet gaan. Kennelijk een co-productie tussen België, Frankrijk en Duitsland grotendeels verfilmd aan de Belgische kust. Leuk natuurlijk om een aantal herkenbare plaatsen te zien, maar daarmee is ook al het positieve gezegd. De zoveelste 'vampierfilm' die de kijker warm maakt met een plot dat naar exploitatie ruikt en focus wil leggen op lesbische romantiek, maar uiteindelijk blijkt het weer zo een artfilm te zijn. Het verhaal en de karakters zijn saai, het gaat allemaal een slakkengang en er is natuurlijk veel blabla en weinig boemboem. En die boemboem is ook niet om wild van te worden, maar kennelijk vinden de artlovers het wel tof. Dan ben ik maar een kunstbarbaar, I don't care weg ermee, diep begraven in het zand en laten wegrotten.

“With nudity and sexual proclivity loosened across the first world’s film boards, the vampire film finally got to embrace the eroticism of the genre in the 70s. Belgium’s Daughters of Darkness is the most artful and moody of the spicy lot.”

Aldus Collider in zijn toplijst met vampierfilms. Grindhouse voor de filmliefhebber met een voorkeur voor klasse, zogezegd. Ik lees op de pagina’s bij de film dat regisseur Harry Kümel jarenlang op de Filmacademie in Amsterdam gedoceerd heeft. En de Belgische herkomst (de film is primair Engelstalig) maakt het voor Nederlanders en Vlamingen inderdaad extra leuk, aangezien er genoeg valt te herkennen qua taal en omgeving (Oostende, Brugge, Brussel). Wat taal betreft is de film bijzonder voor een internationale ‘70’s productie, aangezien de cast die uit Fransen, Duitsers en Vlamingen bestond niet gedubd zijn maar zelf de dialoog hebben ingesproken. Hierdoor hebben sommigen een accent, maar wat loopt alles heerlijk synchroon.

“Uiteindelijk blijkt het weer zo een artfilm te zijn”, verzuchtte Alexspyforever vanmorgen in zijn review, waarbij hij constateerde enigszins tegen de stroom in te gaan. Maar goed dan, dat ik gisteren geen tijd had om mijn review af te maken, anders was die van hem onder nog weer een extra positieve van mij beland. Want dat 'arty' aspect beviel mij juist behoorlijk. Sfeervol, mysterieus en toch weer een tikje anders dan we gewend zijn. Voor vier sterren beklijft het ook mij niet genoeg, maar ik heb best van de stijl van de film en van Delphine Seyrig genoten.

Had je hem ook van mijn kijklijst gehaald als tip, of niet? Zo ja, het management accepteert geen verantwoordelijk voor de kwaliteit van de films

3,5*

Brian Trenchard-Smith on DAUGHTERS OF DARKNESS - YouTube

Zeer goede en hele bijzondere film en dat voor een Vlaams/Nederlandse regisseur, echt een meesterwerk gewoon! Het is zelfs een beetje Hitchcockiaans. Vond Malpertuis en Joachim Stiller ook al erg sterk en goed. De films van Kümel zitten gewoon perfect in elkaar.

De film was erg sfeervol en er hing de hele film door een grimmig en mysterieus sfeertje in de lucht wat de film erg goed doet. De kleuren zijn een beetje roze/rood achtig wat ook erg mooi is.

Delphine Seyrig deed haar rol er goed en Danielle Ouimet was erg knap! Wat er ook erg uitsprong was het hele kleine maar toch wel krachtige rolletje van regisseur Fons Rademakers die een moeder speelt van 1 van de hoofdpersonen, hoe verzin je het! ?

Zat de scene met het scheermes in de rug echt met open ogen te bekijken. Erg mooi en goed gedaan. Einde was ook zeer goed dat het beide vampiers bleken te zijn door het bloed te drinken en Elizabeth die gespiest werd! Is haar geest nou door gegaan?

Denk dat ik dit misschien wel de beste film van Kümel vind samen met Joachim Stiller.

4*

Deze film is me aangeraden door een collega van me die nogal op de hoogte is van cult en horrortoestanden. En wat een trip zeg. Oostende zag er nooit zo duister en onheilspellend uit als in deze Daughters of Darkness. Een heerlijk decadente film, het soort horror waar ik volledig voor val. Niet zozeer schlock maar eerder een poëtische stijl, qua stilering waande ik me bijna in een Kubrick. Van de eerste tot de laatste seconde genoten van de setting, kostumering en het voortdurende spel met de (symbolisch geladen) kleuren.
En dan zijn er natuurlijk de acteurs die elk geknipt zijn voor hun rol. Het goed uitziende jonge bruidskoppel John Karlen en Danielle Ouimet doet me nog het meest denken aan Bjorn en Agnetha van ABBA (teken des tijds) en er is de onheilszwangere, onderkoelde, fantastische Delphine Seyrig - gravin Bathory - die rondwandelt in de film alsof ze een rechtstreekse nazaat van Marlene Dietrich is. That can’t be beaten. De rol van de gepensioneerde politie-inspecteur is plotgewijs vrij overbodig maar draagt wel bij aan de ongemakkelijke sfeer.
Wat de film voor mij verder aantrekkelijk maakt, is dat lokale tintje. Er zijn natuurlijk de locaties. En de dialogen verlopen weliswaar in het Engels, maar bij gesprekken tussen de (buitenlandse) hoofdrollen en (Vlaamse) locals plakken die laatste er dikwijls een ‘monsieur’ achteraan (hoewel een Vlaming zoiets in een levensecht Engelstalig gesprek nooit zal doen) - alsof men toch extra in de verf wil zetten waar het verhaal zich afspeelt. Ah taalkwesties, this must be Belgium.
En ik vraag me af hoeveel Het Laatste Nieuws heeft gedokt om zo als krant op tijd en stond met allerlei gruwelijke berichten gelezen te worden door het gezelschap. Droeg voor mij (als Vlaming dan) zeker bij aan een soort unheimlich realisme.

Voor de regie en fotografie van Harry Kümel en zijn team heb ik enkel lof. Boeiende camerastandpunten, het gebruik van filters, … ze hebben beelden gecreëerd die me zullen bijblijven. Correctie. Achtervolgen!

Vind het toch bijzonder dat wij bij vrijwel elke horrorfilm, een genre dat we volgens mij beide een warm hart toedragen), een totaal tegenovergestelde mening hebben.

Komt trouwens uit op 4K bij Blue Underground.

Dat is heel simpel, horror heeft erg veel subgenres.

Als jij houdt van de subgenres waar ik weinig mee kan en vice versa is dat dus zo gek niet.

Hm, positief was het dat er ondanks de genre- aanduiding erotiek, er niet van die verschrikkelijk scenes waren, waar er een paar mensen tegen elkaar aan liggen te rijden. (meestal dood saai) Minder was dat er ook géén horror in de film was te vinden (of je moet het praten over legende van Elisabeth Báthory, het ene dode meisje en het einde als horror-ervaren?) De film is in een langzaam, bijna dromerig tempo. Het type kunstzinnige film, stijl maar niet veel inhoud. Gek genoeg was het ook gewoon dat vrouwen met hand en riem moesten geslagen horen worden? Het is hoe dan ook op geen enkele manier een geweldige of gedenkwaardige film, behalve in één opzicht: visueel. Dit werd gemaakt in een tijd dat dit soort lesbische vampierfilms blijkbaar erg populair waren. De regisseur wist wel net iets meer mysterieuze sfeer op scherm te brengen, dan zijn tijdgenoot Jean Rollin. Maar tja....eveneens als die regisseur dit deed mij helemaal niets.

De continuïteit is een beetje vreemd. Stefan die zich op de rechter hals heeft gesneden met een scheermes en de wond op de linker hals te zien is, cocktailglas dat eerst groen is en dan weer niet, ineens heeft iedereen blijkbaar een taxi kunnen pakken op dat verlaten oord. Van winterlandschap naar herfst. Van nacht naar avond naar ochtendgloren-.

Is niemand het opgevallen dat het licht in de grote hotel lounge zaal best wel tof gedaan is?

Film is een beetje traag vooral op het laatst. Wat was de interactie met de conciërge en de agent? . Het acteren.... hmm... typsich.

Kümel heeft zich voornamelijk met het (natuurlijke) licht bezig gehouden bij deze film. Er is bij buiten opnamen elke keer voor zonsondergang en vlak na zonsopkomst geschoten om die constante sfeer vast te houden.

Het licht in de hotel lounge is prachtig inderdaad. Zo film je een gotische film!

Herzien, de 4k UHD van Blue Underground welteverstaan. Film ziet er werkelijk prachtig uit.

Fijne slowburner die het vooral van de sfeer moet hebben en de knappe dames.

4* blijven staan.

Harry Kümel Night | Eye Filmmuseum - eyefilm.nl

Stijlvolle prent die soms, naast de hier al genoemde Rollin wel aan Zulawski deed denken door de vervreemdende sfeer en de montage, bv als de bevallige Ilona in het scheermes valt.
Inhoudelijk vond ik het hooguit aardig, spanning is er eigenlijk niet, dit is echt een film die het moet hebben van de sfeer. Meest intrigerend vond ik eigenlijk de totaal bizarre bijrol van Fons Rademakers. Hoe hij nou in die film is beland...? Ik kan er zo snel niks over vinden maar ik neem aan dat hij bevriend was met Kümel.

Les Levres Rouges stond op zich al wel wat langer op mijn watchlist, gezien de beoordeling en ICM-lijstjes, maar ik had er toch nooit zo'n zin in. Misschien vanwege de poster, maar ik had altijd het idee dat dit zo'n jaren '70 erotische-horror-draak was van Jess Franco of Jean Rollin of zo'n type regisseur is waar ik maar helemaal niets mee kan. Ik zie ook nu pas dat dit van Harry Kümel is, die ook Malpertuis heeft gemaakt, en dat is al een veel fijner referentiekader. Het blijkt een stijlvolle, fraai geschoten film te zijn waarin weliswaar niet belachelijk veel horror zit, of eigenlijk geen behalve het gegeven van Elizabeth Bathory, maar dat op sfeer meer dan goed maakt. Ik kan me voorstellen dat sommigen dit trage, dromerige verhaal als dodelijk saai ervaren, maar ik heb hier behoorlijk van genoten.

Mooi sfeervol, acteerprestaties die overtuigden en een waardevolle transfer op de blu-ray disc (zeer goede beeldkwaliteit, Dolby Atmos geluid, regiovrij, en Engelse ondertitels) van Blue-Underground (https://blue-underground.com/project/daughters-of-darkness-4k-rem-blu-ray/). Enorm leuk om te zien hoe Oostende er nog uitzag in 1971 en hoe een echte, ouderwetse Opel Rekord daar in de buurt als taxi reed. De misplaatste wolkenkrabber in het centrum stond er toen al.

Herzien, (4K remastered BU blu-ray) aardig sfeervol filmpje.

Wat een soundtrack/score echt top!!