• 13.085 nieuwsartikelen
  • 169.681 films
  • 11.133 series
  • 31.879 seizoenen
  • 630.524 acteurs
  • 196.365 gebruikers
  • 9.179.969 stemmen
Avatar
 
banner banner

Domicile Conjugal (1970)

Komedie / Drama | 100 minuten
3,36 72 stemmen

Genre: Komedie / Drama

Speelduur: 100 minuten

Alternatieve titels: Bed & Board / Non Drammatizziamo... È Solo Questione di Corna!

Oorsprong: Frankrijk / Italië

Geregisseerd door: François Truffaut

Met onder meer: Jean-Pierre Léaud, Claude Jade en Hiroko Berghauer

IMDb beoordeling: 7,4 (11.005)

Gesproken taal: Frans

  • On Demand:

  • Netflix Niet beschikbaar op Netflix
  • Pathé thuis Niet beschikbaar op Pathé Thuis
  • Videoland Niet beschikbaar op Videoland
  • Amazon Prime Niet beschikbaar op Amazon Prime
  • Disney+ Niet beschikbaar op Disney+
  • Google Play Niet beschikbaar op Google Play
  • meJane Niet beschikbaar op meJane

Plot Domicile Conjugal

"First Truffaut gave us The 400 Blows. Then Stolen Kisses... and now Bed and Board."

Vierde deel uit Truffaut's Antoine-Doinelserie. Antoine Doinel is nu 26 jaar en getrouwd met Christine, die in verwachting is. Hij wordt echter verliefd op zijn collega Kyoko, met wie hij een relatie begint.

logo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimage

Externe links

Volledige cast

Acteurs en actrices

Antoine Doinel

Christine Doinel

Lucien Darbon

Madame Darbon

Le Voisin Ténor

Silvana, la Femme du Ténor

Monique, la Secrétaire

Le Pseudo Étrangleur

Ginette, la Serveuse

Video's en trailers

Reviews & comments


Gast

  • berichten
  • stemmen

Let op: In verband met copyright is het op MovieMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.
zoeken in:
avatar van Ramon K

Ramon K

  • 13575 berichten
  • 0 stemmen

Antoine Doinel schrijft een roman (over zijn jeugd) en brainstormt met een buurman over een eventuele titel.

Buurman: "Komt er een trompet voor in je roman?"

Doinel: "Nee"

Buurman: "Komt er dan een trommel voor in je roman?"

Doinel: "Nee"

Buurman: "Aha noem je roman dan Zonder trompet en trommel!

Het zijn vooral de heerlijke woordelijke en visuele grapjes die de Doinel-serie van Truffaut zo sieren. Ik kom weer op een dikke 3,5*.


avatar van Goodfella

Goodfella

  • 5091 berichten
  • 4875 stemmen

Jos Stelling baseerde z`n No Trains No Planes op die anekdote.

Ook leuk om te weten


avatar van Querelle

Querelle

  • 6548 berichten
  • 4894 stemmen

Hebben jullie ook Jacques Tati ontdekt? Hij heeft een kleine gastrol als Hulot die op eigenaardige wijze een trein instapt. Erg grappig.


avatar van youri_bonito

youri_bonito

  • 120 berichten
  • 224 stemmen

Haha ja! grappig was dat. Leaud doet het weer goed en de humor speelt ook een rol in deze film. Soms is er ook een soort trieste ondertoon, simpelweg omdat dat het leven is. Mooi.

3,5*


avatar van Mug

Mug

  • 13981 berichten
  • 5969 stemmen

Heerlijke tragi-komedie vol aartsflauwe grappen, zowel woordelijk als visueel.

Stukken beter te behappen dan de minder geslaagde voorloper Baisers Volés.

Niet alleen de trompet/trommel grap was een dijenkletser, ook de 'allo allo / moshi moshi' grap was hilarisch flauw. Hier kun je me voor wakker maken.


avatar van Spiekercoen

Spiekercoen

  • 326 berichten
  • 1435 stemmen

Gisteren maar weer eens gekeken, nu van een (overigens bar slechte) kopie in het Filmmuseum.

Wat een geweldige flauwe humor. Van de absurde baantjes die Antoine krijgt tot de heerlijke chaos op het pleintje voor het huis waar de geweldige Léaud en Jade wonen. Hoogtepunten te over, het zorgde ook bij een derde kijkbeurt voor een grijns voor de rest van de avond.


avatar van Movsin

Movsin

  • 8074 berichten
  • 8295 stemmen

Heerlijke komedie van een ongetwijfeld erg speelse Truffaut. Beslist één van de betere uit deze serie van de Antoine Doinel-memoires. De typisch Franse volkse sfeer op het binnenpleintje, de rake schets van het prille huwelijk, de originele vondsten (de bloemen...), de allusies op toestanden en filmwereld (Mr Hulot,...), de vlotte dialogen en vooral het charmant, schichtig acteren van Jean-Pierre Léaud zijn heel grappig voorgesteld.

Plezierig en inhoudelijk.


avatar van BBarbie

BBarbie

  • 12893 berichten
  • 7675 stemmen

Dartel en bijzonder grappig vervolg van de Doinel-serie, dat zijn komische hoogtepunt vindt in de verrassende cameo van Monsieur Hulot (Jacques Tati). Film is gevuld met leuke dialogen en geestige scènes, in het bijzonder de contacten met de buurtbewoners.


avatar van 93.9

93.9

  • 3124 berichten
  • 4203 stemmen

Gewoon hele leuke film. In ieder shot zit wel iets origineels.


avatar van ThomasVV

ThomasVV

  • 1112 berichten
  • 494 stemmen

93.9 schreef:

In ieder shot zit wel iets origineels.

Maar vaak erg gezocht/geforceerd. En met een aaneenrijging van losse gezocht/geforceerd originele shots heb je voor mij nog geen goed film...


avatar van Metalfist

Metalfist

  • 12407 berichten
  • 3964 stemmen

Getrouwde Doinel

Tot nu toe vond ik de Antoine Doinel reeks van François Truffaut het zwakste dat ik van de regisseur heb gezien. Les Quatre Cents Coups is de laagst gewaardeerde film langs mijn kant en de opvolger Baisers Volés was weliswaar wat beter, maar toch ook niet al te denderend. Vandaar dat het weer een tijd heeft geduurd vooraleer ik me eens aan een nieuwe etappe in het leven van Doinel waagde. Wat bleek echter gisteravond? Dat het schandalig is dat ik daar zolang mee heb gewacht.

Want Domicile Conjugal is één van Truffaut's leukste films. Een realistisch beeld van het getrouwde leven met zijn hoogtes en laagtes, flink wat humor (met onder andere een cameo van grootmeester Jacques Tati) en aimabele personages. De grootste kracht van de film zit hem dan ook ongetwijfeld in de twee hoofdpersonages. De kiem van de relatie tussen Antoine en Christine werd al in de voorganger geïntroduceerd en komt hier tot een climax. Toegegeven, de introductie van Kyoko had misschien wat beter gemogen (mocht ook een ietwat interessanter personage zijn, ik kon me in ieder geval moeilijk voorstellen waarom Antoine ooit Christine zou opgeven voor haar) maar het resulteert in misschien wel één van de beste scènes uit het oeuvre van Truffaut. De stop-motion scène met de bloemen oogt vandaag de dag wat lelijk, hoewel het idee wel tof was, maar wanneer Antoine binnenkomt en oog in oog komt te staan met Christine die zich à la Japonais heeft verkleed.. Heerlijk! Sowieso vond ik de openingsscène waarin Truffaut op Christine's benen focust ook nog wel leuk gedaan.

Ik blijf het ook wel tof vinden dat Jean-Pierre Léaud nog steeds de rol van Antoine op zich neemt. Hij was er al bij als kleine jongen in Les Quatre Cents Coups en de samenwerking tussen hem en de regisseur blijft interessant om te zien. Claude Jade is een erg charmante verschijning en de dynamiek die ze met Léaud heeft is ook erg mooi om te zien. Voor de rest een aantal leuke bijrollen waar vooral de buren van Antoine en Christine bovenuit steken. Zo'n typisch dagelijks geroezemoes waar iedereen iedereen kent en dat heeft zijn charme. Het zijn dan ook de dialogen die Truffaut introduceert tussen deze personages die de film echt leuk maken.

Moet dringend dan maar eens werk gaan maken van het laatste deel in de Doinel cyclus. Ik baal er nog steeds van dat mijn boxset Antoine et Colette uit L'Amour à Vingt Ans niet bevat. Ze hebben dat geprobeerd op te lossen door een nieuwe box uit te brengen met daarin Tirez Sur Le Pianiste en Vivement Dimanche (twee niet-Doinel films die reeds in de vorige box zaten) en dan enkel het segment Antoine et Colette, dus niet de volledige L'Amour, toe te voegen.. Idioten.

4*


avatar van de grunt

de grunt

  • 4319 berichten
  • 1572 stemmen

Bed & Board op blu ray, nú voor de ridicule prijs van €4,79 (incl. verzending) bij Zavvi


avatar van david bohm

david bohm

  • 3011 berichten
  • 3334 stemmen

Fijne film wederom van de heer Truffaut. Grappig en charmant ook maar voor mij wat minder aansprekend als de voorgaande films. De wisselwerking tussen beide hoofdpersonages is echt aangenaam om naar te kijken.


avatar van Flavio

Flavio

  • 4718 berichten
  • 5008 stemmen

Aangenaam, luchtig filmpje met leuke rollen van Leaud en de charmante Claude Jade- de laatste verwarde ik trouwens héél eventjes met Deneuve, het zou een jonger zusje kunnen zijn. Truffaut had er zelf ook wel zin in en trakteert het publiek op grappige taalvondsten, flauwiteiten, absurde situaties en algeheel gezellige Fransheid. Vooral die parodie op een dorpsplein waar de bewoners roddelen, flirten, ruziemaken, drinken en baguettes vol camembert naar binnen werken, Franser dan dat wordt het niet. Toch blijft het allemaal wel wat vrijblijvend, het is vooral geinig, een meesterwerk zie ik er ook weer niet in.

De beste momenten zijn voor de immer laconieke Leaud, voor wie bv betrapt worden op vreemdgaan maar een kleine rimpeling in zijn gemoed lijkt te veroorzaken, maar de ondersteuning van zijn film-eega mag er ook zijn. Moet bekennen het personage Mr Hulot niet direct te hebben herkend. Het was overigens niet Tati himself die deze cameo voor zijn rekening nam.


avatar van JoeCabot

JoeCabot

  • 2682 berichten
  • 1785 stemmen

Domicile Conjugal staat vooral bekend als de film waarin Antoine Doinel bloemen probeert te kleuren. Klinkt niet bepaald spannend, maar Truffaut slaagt er op z’n eigenzinnige manier in om er iets (semi-)boeiends van te maken. En dat geldt eigenlijk voor alle taferelen in deze film. Ik heb me geen moment verveeld, al gebeurt er weinig noemenswaardigs.

En ja, het helpt natuurlijk ook dat Jean-Pierre Léaud en Claude Jade fantastisch acteren. Wat een olijk duo zeg! De laconieke wijze waarop hun personages met het ‘schuinsmarcheren’ van Antoine omgaan, deed ongetwijfeld heel wat wenkbrauwen fronsen in 1970.

Verwacht echter geen meesterwerk. Truffaut lapt de klassieke filmregeltjes aan z’n laars en dat is leuk, maar het is nu ook weer niet dat je anders naar het leven kijkt dankzij Domicile Conjugal.

Gewoon een sympathiek filmpje dat na ruim 50 jaar nog steeds fris aanvoelt. 3*


avatar van starbright boy

starbright boy (moderator films)

  • 21863 berichten
  • 4734 stemmen

De reeks beweegt zich in de loop van de vier films van realisme naar een steeds meer een soort absurd komische voorstelling van een jong getrouwd stel dat net een kind heeft. De absurdheid en nutteloosheid van het leven van alledag wordt benadrukt.

Doinel woont in deze film in weer een ander Parijs appartement en de beroepen die hij nu uitoefend worden steeds absurder. Na privé-detective in het vorige deel is hij hier een bloemen vervende bloemist en een man die om onduidelijke redenen op afstand bestuurbare bootjes laat bewegen in een vijver voor het kantoor van een ingenieursbureau. Hij is getrouwd en krijgt in deze film een zoon en gaat vreemd met een Japanse.

Enerzijds mis ik soms een beetje de toon van de eerste twee Doinel films, anderzijds is er veel te zien. De film zit vol ideeën en details en er zit in elke scene wel wat bijzonders. De Doinel-reeks is voor mij ook een soort anti-opgroeien reeks. Het leven van Doinel wordt met de film minder oprecht en meer nutteloos. Volwassen worden is eigenlijk geen goed idee.


avatar van Film Pegasus

Film Pegasus (moderator films)

  • 30768 berichten
  • 5337 stemmen

Een heerlijk luchtige Truffaut over het leven van een koppel met hun ups en downs. In een idyllische setting met een mini gemeenschap op een Franse binnenkoer met enkele appartementjes. Wat dromerige figuren, wat zorgt voor een mooi warm verhaal. Al is het niet veel verhaal op zich, maar we zijn toch getuigen van veel boeiende speels scènes. En zoals je bij Truffaut kan verwachten veel mooie shots. Let ook op de cameo van Monsieur Hulot, ook al is het niet gespeeld door Tati zelf.