
Baisers Volés (1968)
Alternatieve titel: Stolen Kisses
Frankrijk
Drama / Romantiek
90 minuten
geregisseerd door François Truffaut
met Jean-Pierre Léaud, Claude Jade en Delphine Seyrig
Antoine Doinel is zojuist ontslagen uit het leger en ambieert tevergeefs een carrière als detective in Parijs. Ook is hij op zoek naar een succesvolle romance, maar hij is erg schuchter in het gezelschap van vrouwen.
TRAILER
https://www.youtube.com/watch?v=SfzzYeW3cWA
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
In deze eerste Doinel-film in kleur leren we hem vooral kennen als een jong volwassene die niet goed weet wat hij met zijn leven aanmoet. Hij heeft het ene baantje na het andere en maakt een rommeltje van zijn liefdesleven.
De film is overduidelijk humoristischer van toon dan zijn voorgangers. Maar dat pakt goed uit. Het blijft een fijne film over het zoeken naar de weg in het leven van iemand van in de twintig. Een jongen die zich niet echt weet te uiten. Met net als in zijn twee voorgangers een mooi Parijs' sfeertje.
Mooie film, voorlopig 3.5*, maar dat kan misschien nog eens meer worden.
De film heeft zeker zo z'n treffende types en leuke scenes (ik weet zeker dat er een aantal me nog een tijdje zullen bijblijven) maar echt groots wil het allemaal echt niet worden, Truffaut of geen Truffaut.
De insinuaties van het personeel over de schoenenwinkeleigenaar bleken wederom grappig. De manier waarop hij in allerijl naar huis vluchtte toen hij bij ' de vrouw van ' zat vond ik dan weer wat minder grappig. Veel leuke personages sieren de film op, waaronder ' de stiekeme bewonderaar van ' Doinel `s vriendin.
Het is ook pas bewezen overigens dat je beter wat sneller kunt beslissen dan 10 x te wikken en te wegen over iets. Al maakt dat laatste wel vaak dat het veel vermakelijker is om te aanschouwen. Nergens hoogstaand, maar wel een vermakelijke film. 3,5*
Het schichtig personage van Antoine, heel knap vertolkt door Jean-Pierre Léaud, niet vreemd aan Truffaut is merkwaardig om volgen en ook de betreurde Claude Jade zet haar rol puik neer.
Ik ben groot fan van het werk van Truffaut maar zijn Doinel cyclus leek me niet echt interessant eigenlijk. Ik had de films weliswaar gekocht, vooral omdat het eerste volume erg goed was, maar de drive bleek er nooit achter te zitten. Een anderhalf jaar geleden me dan toch eens aan Les Quatre Cents Coups maar dat draaide uit op één van de minste films die ik van de regisseur had gezien. Ik heb me echter voorgenomen om mijn kijkachterstand eens te doen slinken en Volume II van de Truffaut collectie ligt al het langst op mij te wachten.
Belachelijk ook van A-Film dat ze een 5-delige boxset van Truffaut uitbrengen met daarin maar 4 van de 5 Doinel films.. Zo zit Tirez sur le Pianiste (die dus niets met Doinel heeft te maken) wel in de collectie maar ontbreekt L'Amour à Vingt Ans, de film die zich tussen deze en Les Quatre Cents Coups afspeelt. Erg jammer in ieder geval want nu is Antoine van 12-jarige naar 24-jarige geëvolueerd en ik heb het gevoel dat ik een stuk uit zijn leven heb gemist. Daar kan Truffaut natuurlijk bitter weinig aan doen maar bon. Het grootste probleem aan de Doinel cyclus is dat de hoofdpersoon een personage is waar je maar weinig sympathie voor kunt opwekken. In Baisers Volés gaat Truffaut gelukkig wel de humoristische toer op en dat is een goede keuze. Dit gebeurt door het alter-ego van Truffaut allerlei jobs te laten uitvoeren. Als detective is hij veruit het leukst en het is genieten om hem mensen te zien schaduwen. Hij switcht regelmatig van werk maar het interessantste zijn zijn amoureuze escapades, iets wat meestal wel erg boeiend is bij het werk van Truffaut. Antoine weet overduidelijk niet wat hij nu eigenlijk juist wil en het levert een aantal interessante scènes. Zoals gewoonlijk weet Truffaut vooral naar het einde toe de kijker weer te beroeren. Geen idee hoe de relatie Christine - Antoine zal verder gaan (of ze überhaupt al verder gaat) maar ik vond het een geslaagde zet om de stalker op de proppen te laten komen. Hoewel zijn bedoelingen waarschijnlijk ook niet helemaal oprecht zijn, kreeg ik wel de indruk dat zijn liefde voor Christine groter was dan die van Antoine. Ben benieuwd hoe dit in de vervolgen verder ontwikkeld zal worden.
Ik was Jean-Pierre Léaud al eerder tegen gekomen in La Nuit Américaine en natuurlijk in Les Quatre Cents Coups, al was het me daar niet opgevallen dat het om dezelfde acteur ging. Het is in ieder geval al een pluspunt dat Léaud terug de rol van Antoine op zich neemt. Hoewel Antoine een erg vreemd personage blijft, is de invulling wel meer dan behoorlijk. De focus ligt voornamelijk op hem maar ik was ook wel gecharmeerd door Claude Jade als Christine. Heb sowieso wel een zwak voor Franse dames maar ze vormt een geslaagde combinatie met Léaud. Hoop ze in ieder geval nog in de vervolgen terug te zien.
Want juist daar zit hem de grote kracht van de reeks. Je ziet Antoine opgroeien van kleine jongen naar een volwassen man met alle mogelijke problemen. Ik vermoed dat de films per vervolg net iets beter zullen worden en misschien kan er nog wel een halfje bij mocht ik het 2e deel uit de cyclus ergens kunnen vinden. Het probleem nu is dat de ontwikkeling van 12-jarige naar 24-jarige erg abrupt lijkt te gebeuren.
3*