Chainsaw schreef:
Die namen, een feestje voor horrorfans: Tobe 'Texas Chainsaw' Hooper verfilmt een verhaal van horrorkoning Stephen King met in de hoofdrol Robert 'Freddy Krueger' Englund en Ted Levine, die een paar jaar hiervoor in die grote horrorhit Silence of the Lambs zat. Een hoop grote namen! En wat een rotzooi!
The Mangler is een idiote film. Dat is niet eens een mening, dat is gewoon een feit. De film vertelt over één of andere bezeten vouwmachine in 's werelds meest duistere en ongure wasserette ooit. Maar het is niet enkel een vouwmachine, ook een oude ijskast heeft schijnbaar iets duivels. Iets met een botsing, wat elektriciteit en een demon. Geestig hoe je na een paar minuten in de film al eigenlijk geen idee meer hebt wat er nu aan de hand is. Dat geldt ook voor onze held, de compleet onhandige politieman Ted Levine heeft ook geen flauw idee. De hele film door struikelt hij, blijft zijn lange jas ergens achter haken en moppert hij iets onverstaanbaars omdat hij constant zijn mond vol lijkt te hebben. Je ziet arme Ted Levine af en toe denken; 'waar ben ik in godsnaam mee bezig?'. Hij wordt bijgestaan door een zweverige zwager, die opvallend weinig aanleiding nodig heeft om te denken dat de vouwmachine bezeten is. Als hij dit voorstelt aan Levine, lacht deze terecht cynisch; 'ja, dat is het eerste waar ik ook aan dacht'.
Maar gaandeweg de film gebeuren er ... dingen. Ted Levine's zwager blijft ratelen over God, de duivel en demonen, terwijl een jongen stikt in een koelkast en een oude fotograaf blijkt ernstig ziek. En als je je al afvraagt wat dat er mee te maken heeft, neem dan het feit dat die oude man wordt vertolkt door een jonge acteur, die tegelijkertijd ook een andere rol speelt. Waarom? Geen idee. Een andere persoon met make-up is Robert Englund, die net een jaar eerder de zevende keer Freddy had gespeeld. Ditmaal iets minder make-up, maar niet een minder subtiele rol. Zijn Garthy is een vloekende smeerlap met meestal een dikke sigaar in zijn mond. Englund doet waar hij goed in is; lekker over de top schreeuwende typetjes spelen. Het maakt zijn Bill Gartley memorabel. Dat komt deels vanwege het geschmier van Englund en deels omdat de overige personages behoorlijk inwisselbaar en suf zijn. Met een paar jonge actrices in de hoofdrol, waar daarna niemand meer iets van heeft gehoord. Wel memorabel is de vouwmachine, zeker als hij
door middel van slechte CGI tot leven wordt gewekt aan het einde en aan de wandel gaat. Dit is zowel het meest vermakelijke aller tijden alsmede het domste wat je ooit hebt gezien. En daar is The Mangler wel mee samen te vatten: Enorm dom, maar door zijn domheid ergens wel vermakelijk.
2 sterren.
Vaak is het boek beter dan de film, maar in dit geval is de recensie beter dan de film. Ik heb me er overigens wel mee vermaakt, maar dat kwam wellicht ook door de ondergistende bieren die ik erbij dronk. Met recensie en bier is hij dus best genietbaar
