IMHO hoeft Mat' filmisch niet veel onder te doen voor Potemkin,en is het qua genotswaarde superieur.Dit laatste komt uiteraard omdat Pudovkin meer aandacht schenkt aan de intrige en zich baseert op een gedegen literaire bron,Gorki dus.En net als Potemkin speelt hij trouwens tijdens de gesjeesde revolutie van 1905.Vooral tegen het eind geeft P. een geniale illustratie van zijn montage-theorieen,terwijl het begin invloeden toont van westerse cinema:het begin waarin de vader opkomt is botweg expressionistisch.
Het hoogtepunt van de 1ste helft is de stakingssequentie die duidelijk invloed heeft gehad op Ford,Leone en Kurosawa(vgl.Yojimbo).Ook opvallend is het extreme naturalisme van de kroegscène met de close-ups en uiteraard het eerste voorbeeld van incontinentie in de filmgeschiedenis

.
Het procesgedeelte is iets minder,maar heeft zowaar humor om te lachen(kennen ze in RU de uitdrukking een nicht als een paard?).P. maakt rijkelijk gebruik van natuursymboliek met als hoogtepunt het brekende ijs,waarvan de betekenis wel duidelijk zal zijn.
Zoals hierboven reeds gezegd trakteert Mat'ons zelfs op een heuse,spannende prison-break,die echter nog wordt gevolgd door een sequentie die qua effect en brilliance niet hoeft onder te doen voor de trappenscène uit Potemkin.Zeer geslaagd ook als propaganda.
Overigens wordt pas aan het slot duidelijk waarom de film Mat'en niet Sin heet,en waarom dat ouwe mens eerst 90 minuten rondliep als een zombie.Grote kunst!