Willow (1988)

Het was George Lucas die ooit zei dat de Griekse mythen veel beter konden. Ik citeer: "Well, when I did Star wars, I consciously set about to recreate myths. And the classic mythological motifs. And I wanted to use those motifs to deal with issues that existed today."
Dat Lucas zich voor deze film heeft laten inspireren door diverse mythologieën is dan ook overduidelijk te zien.
Het begint al bij het begin: de voorspelling dat er een kind geboren zal worden die de kwade koningin zal verslaan. In de mythe van Perseus is de voorspelling dat de koning Akrisios verslagen zal worden door zijn eigen kleinzoon. In Willow gaat het om een kind met een teken op haar arm. Zowel in de mythe als in deze film wordt het kind om aan de kwade heerser te ontsnappen te water gelaten. (Dit deed mij ook aan Mozes denken.)
Verder verandert later in de film een trol in een Hydra, het mythologische wezen waar Herakles ooit mee te kampen heeft gehad.
Ook verandert de kwaadaardige koningin Bavmorda tegen het einde van de film alle soldaten in varkens. Dit lijkt mij een zeer expliciete verwijzing naar de heks Circe, uit de Odyssee van Homerus. Wanneer Odysseus met zijn mannen op het eiland van Circe belandt, verandert de tovenares de gehele bemanning ook in varkens.

Tot zover alle verwijzingen naar de Griekse mythologie die ik heb weten te ontdekken. Deze verwijzingen maakten voor mij deze film wel leuker om naar te kijken. Ik vond de film namelijk niet ontzettend goed.
Het is een typisch fantasy-product uit de jaren tachtig. Het verhaal vond ik niet op alle punten even sterk. Verder vond ik bepaalde dingen vreemd in beeld gebracht. Neem nou de reis: voor mijn gevoel waren ze niet bijster lang onderweg. Het leek allemaal behoorlijk dichtbij, wat natuurlijk ten koste gaat van het avontuurlijke. Sommige dingen gingen ook plotseling heel gemakkelijk. (Bijvoorbeeld het overmeesteren van Socha. En opeens had die Kean de baby en rijdt 'ie doodleuk een heel leger voorbij.) Verder vond ik de brownies behoorlijk irritant, en ook onze held Madwartigan wist niet helemaal wat hij moest zijn: stoer of sullig. De humor vond ik behoorlijk kinderachtig, dat had wat minder gemogen. Ik had ook niet het idee dat het een hele belangrijke missie was. Bij dit soort films moet eigenlijk zeer expliciet gehamerd worden op het belang van de missie. Anders is het niet interessant. Vaak had ik ook het idee dat het de hoofdpersonen zelf ook niet veel kon schelen.
De speciale effecten vond ik bij vlagen wel goed: de scène dat Raziel van het ene dier overgaat in het andere was erg goed gedaan. De decors en de settings waren ook over het algemeen erg mooi. Ook een vermelding verdienen die hondachtige leeuwen, of wat het ook waren. Die zagen er fantastisch uit!

Maar toch... niet echt een hele bijzondere film. Wel leuk voor een keer, maar toch geen hoogvlieger. 3,0*

Ik ben het het je eens, ME1, wat betreft die combinatie van humor, luchtigheid et cetera. Maar toch één correctie: Willow bevat wel degelijk computeranimatie. De transformatie-effecten (morphing) zijn computergeanimeerd. Willow is in feite de eerste film waarin je zonder 'cuts' naar een transformerend wezen/persoon kon kijken.

Deze film blijft jeugdsentiment. Maar nu nog steeds is het één van de betere avonturenfilms. Een soort combinatie tussen Conan The Barbarian, Excalibur en Dragon Slayer. Maar vind ik Conan alleen iets beter.

Zit te twijfelen om hem uit te zetten na 10 minuten...

Dat mensen dit in één adem met LOTR durven te noemen hahahaha

Snap ik ook niet. LOTR gaat over 2 kleine mannetjes die op pad gaan in een fantasiewereld vol elven, tovenaren, dwergen en lelijke wezens om het kwaad te vernietigen. Deze film gaat overduidelijk over 2 kleine mannetjes die op pad gaan in een fantasiewereld vol elven, tovenaren, dwergen en lelijke wezens om het kwaad te vernietigen. Hoe kunnen ze deze film toch in 1 adem met elkaar noemen...

Ja precies, jij snapt het tenminste maat....

Toen de film eind jaren 80 uitkwam ben ik deze in de bios gaan zien en was er redelijk enthousiast over, daarna heb ik de film in de jaren 90 nog een keer gezien. Afgelopen week dus een hernieuwde kijkbeurt en nog steeds vind ik dit een leuke film. Er wordt in de commentaren hierboven een vergelijk gemaakt tussen Lord of the rings trilogie, niet doen, maakt niet uit of het vergelijk positief of negatief uitpakt, je kunt de films niet vergelijken simpelweg om het feit dat Willow in een tijd is gemaakt waarin de computer graphics nog in de kinderschoenen stond.

Bekijk deze film een beetje met een jaren 80 bril op en dan kun je de technische tekortkomingen in vergelijking met heden ten dage wel door de vingers zien. Willow moet het ook hebben van actie, mooie plaatjes en de grappen van Rool en Franjean en niet van de acteerprestaties. DIe zijn niet slecht, integendeel, maar het script geeft de acteurs niet de kans om boven zichzelf uit te stijgen. De enige die wel wat meer diepgang aan de rol kan geven is good old Jean Marsh als slechte koningin. Willow is zeker geen hoogvlieger, maar wel prima vermaak en ik hoop dat het niet al te lang duurt voordat de film weer eens op tv komt.

Ondermaatse fantasyfilm uit de pen van George Lucas die redelijk kinderachtig overkomt met die dwergen, elfjes (vreselijk!) en pratende vogels (hurry! Kael is coming... croaaaa). De actiescènes slepen naar het einde lang aan en het wordt daarna in twee minuten helemaal afgesloten. Ook de special effects waren niet al te best, ondanks dit een big budget film is. Howard weet het allemaal mooi en met vaste hand in te blikken maar het mist een hoop om een fantasy topper te zijn.

Precies!

Dat vond ik in 1988, 2012 en nu nog steeds!

Mooi gemaakte avonturenfilm, die ik na lang weer eens heb gezien met een leuk verhaal, goed spelende cast en mooie speciale effecten.

Deze film vroeger (1988) gekeken en vond hem toen geweldig. Opnieuw maar eens bekeken en zie dat het door Lucasfilm is gemaakt. Na dertig jaar kan ik me weinig van deze film herinneren. Alleen Willow en zijn vrouw en dat die gast in een kooi zit. Die kwaadaardige koningin Bavmorda wist ik weer te herinneren toen ze in de grot was met haar trawanten. Vermakelijke film. Goede acteurs en verhaal is prima. Special effects. Tja, 1988, toen waren ze niet zo geweldig. Wat betreft geluid is het nu wel een verbetering nu we Dolby Surround hebben. Toch lijkt me deze film meer voor kinderen.

Tsja, ook hier warme jeugdherinneringen. Maar er blijft helaas niet veel van over. Dat het een kruising is tussen Indiana Jones en LOTR is tot daar aan toe, maar ja. Val Kilmer. Rennende dwergen. Niet-grappige elfjes. Ook al beschouw je het als een kinderfilm, dan nog is het lastig om het te classificeren als iets meer dan ‘gaat wel’.

De muziek vond ik dan weer wel goed, bij vlagen Mahleriaans.

Muziek en jeugdsentiment zorgen voor een krappe 3*.

“W-w-i-l-l-o-w! You i-i-i-i-d-iot!”

Leuk. Willow is voor mij geen jeugdsentiment, en dit is de eerste keer dat ik de film zie. Geen probleem, want Willow is gewoon een luchtige avonturen film die veel gelijkenissen vertoont met Lord of the Rings (wel een stuk minder uiteraard) en andere fantasie films. Het is soms iets te kinderlijk en van spanning is geen sprake (de humor werkte voor mij ook niet echt), maar regisseur Ron Howard heeft wel een wereld gecreëerd die levensecht en authentiek aanvoelt. Echt een film uit de jaren 80. Het acteerwerk is niet al te best, maar de acteurs (en de film in het algemeen) stralen plezier uit. Plezier en avontuur, wat wil je nog meer?

Vroege Howard.

Ze liggen me iets minder, dit soort oudere fantasiefilms. Maar met een beetje status wil ik ze nog weleens een kans geven. En zo bleek Willow eigenlijk nog wel mee te vallen. Was vooraf vooral benieuwd naar Davis in de hoofdrol. Leuk om hem nog een keertje zonder make-up te zien.

Films zoals deze liggen me niet altijd even goed. The Princess Bride vond ik erg matig. Deze was gelukkig wel beter. De rollen en karakters zijn vooral beter dan in TPB. Bovendien lijkt Howard over stukken meer fantasie te beschikken dan Reiner, en dat is hier wel voelbaar eigenlijk.

Davis doet het goed. Krijgt een beetje een saaie rol, maar doet het heel redelijk. Begrijpelijk dat hij later grotere rollen kreeg. Davis overstijgt wel de rest van de karakters, maar eigenlijk doet iedereen het wel goed. Vooral Kilmer speelt hier waarschijnlijk 1 van zijn betere rollen. Alleen Marsh als boze koningin was wel heel erg slecht.

In het begin had ik mijn twijfels. Sommige sets zien er twijfelachtig kaal uit. Enkele toepassingen van effecten en CGI (bij de brownies lijkt het zelfs op Birdemic). En de sets van het dorp van Davis ziet er wat simpel uit. Pas richting het tweede deel, waar we enkele kastelen te zien krijgen, beginnen we pas een idee te krijgen dat het met fantasie wel wat voor kan stellen.

Duurt met 2 uur relatief lang, het verhaal doet weinig unieks om origineel te zijn binnen het genre maar het vermaakt allemaal wel. Enkele gave momenten van stop-motion en creature designs. En het tempo ligt relatief hoog dus erg vervelen doet het absoluut niet.

Degelijke fantasy. Beviel me opvallend goed. Goed acteerwerk, een erg gaaf ingericht boosaardig kasteel en een aantal momenten die wel relatief memorabel weten te zijn.

Willow is een schitterend fantasy-epos uit de jaren '80 die jammer genoeg nooit het succes heeft gehad dat het verdiende. Het verhaal is bedacht door George Lucas en het was de bedoeling dat het een serie zou worden. Dat ging niet door al las ik wel dat Howard er mogelijk alsnog een tv-serie van wil maken. Het verhaal is vrij standaard en daarom makkelijk te volgen. Een boze koningin regeert met harde hand over een rijk maar volgens een profetie zal een kind een eind maken aan haar heerschappij. Hierop laat de boze koningin alle babies doden. De desbetreffende baby Elora Danan, wordt in een mandje via de rivier in veligheid gebracht en gevonden door de dwerg, Willow. Die moet haar weer terugbrengen en dat is het begin van een spannend avontuur. Het is duidelijk dat de effecten uit de CGI-prehistorie stammen en dus in de huidige tijd een beetje knullig eruit zien maar deze film maakt ook gebruik van prachtige poppen en echte dwergacteurs. Voor het dorp van Willow hebben ze tientallen echte dwergen als acteurs en figuranten uit heel de wereld bijeen gehaald. De hoofdrol wordt gespeeld door de bekende dwergacteur Warwick Davis. Davis was al te zien geweest in Return of the Jedi als de ewok Wickett. Davis doet het niet slecht in zijn eerste echte rol als lead. Jean Marsh schittert werkelijk als de boze koningin Bavmorda. Verder bestaat de cast uit Val Kilmer, die op dat moment op het hoogtepunt van zijn roem was. Joanne Whalley, een vrij bekend actrice in Engeland. En Kevin Pollak zien we als een van de Brownies. De baby Elora Danan is werkelijk een plaatje, met een schitterende mimiek en een zeer schattige glimlach. Kortom Willow is een uiterst vermakelijke film maar waar je wel met een beetje vergevingszin naar moet kijken tegenwoordig.

Willow is typisch een fantasyfilm, die geplaagd wordt door de leeftijd en de kneuterige aanpak. Gelukkig maakte het laatste half uur een hoop goed, daar wordt het niveau nog even omhoog gehaald met een fijne finale. De CGI doet wel regelmatig pijn aan de ogen. In het kort is dit een primitieve versie van The Lord of the Rings en ik moest zelfs regelmatig aan Harry Potter denken. Veel sprookjesfiguren, magische wezens en toverstokjes dus, alle ingrediënten die we kennen van de grote titels. Maar gemaakt in de jaren tachtig en dat maakt een groot verschil.

Willow is puur jeugdsentiment. In mijn jeugd grijsgedraaid en nu na zovele jaren terug herzien. Film is uiteraard wat gedateerd, maar blijft op veel vlakken zeker nog overeind. Best een fijn plot die zeker wat weg heeft van LOTR. Een onderschat wezen dat de grote taak heeft de wereld te redden van het kwaad en op journey gaat om de opdracht tot een goed einde te brengen. Madmartigan nam de rol van Aragorn waar en deed het prima. Beetje een duaal karakter van held tot sul.

De kleine vechtersbaasjes waren best grappig, maar bij momenten was de film er ook eentje op kindermaat met wat flauwere passages. Best veel actie ook en uitstekende gevechten. De draak bvb was best tof en ook de eindscène in Mordor, euh … het kasteel van Bavmorda was top.

Fijn om nog eens terug te zien. Zeer vermakelijk!

Kinderavontuur.

Willow is een behoorlijk lijvige film, in die zin dat er veel bekende fantasy-elementen inzitten; dwergen, elfjes, een boze heks hier en daar, .. Ron Howard slaagt er toch redelijk goed in om met al die zaken één wereld te schapen. Qua toon is het wel nogal kinderlijk. Ik kreeg tijdens het kijken vaak het gevoel naar een gedateerde jaren '90-serie à la Xena te kijken.

Met ook nog George Lucas aan boord is de Spielberg-achtige soundtrack weinig verrassend. Warwick Davis krijgt zijn kans in een hoofdrol en al vind ik hem niet goed acteren; het is best verfrissend om eens een niet-alledaagse hoofdrolspeler te hebben, al wordt dat nog wat opgevangen door Val Kilmer als een nonchalante ridder.

Best oké dus, maar voor mij mocht het een tikkeltje volwassener zijn. Voor eenieder die dit als kind of jonge tiener gezien heeft zal er ongetwijfeld nog een dosis nostalgie bij kijken komen waar ik niet over kan meespreken.

2,5

Wat een raar allegaartje is Willow eigenlijk. Natuurlijk is het vooral Tolkien wat de klok slaat, maar er zijn ook verwijzingen/ invloeden van andere Lucas-films, mythologie, het Oude Testament en ook zag ik even Tinkerbell uit Peter Pan en de heks met haar hellehonden leek dan weer zo uit The Wizard of Oz te komen.

De scenes in het dorp deden zo denken aan de hobbits in de Shire dat er wel sprake van een soort wederzijdse kruisbestuiving moet zijn. Tolkien -> Willow -> Peter Jackson. En was dat niet Galadriel in het bos? Er werd ook nog eens gefilmd in Midden-Aarde. Helaas is de queeste in Willow niet erg interessant, deels door de vervelende humor, deels door de toch wel erg achterhaalde effecten. En het was ook gewoon niet erg enerverend. Het was op voorhand ook niet bepaald een veelbelovende combinatie, Ron Howard en George Lucas.

Ik vond het eerste half uur nog het leukst, eigenlijk tot ze die kleine rotkabouters tegenkomen, zeg maar de Jar Jar Binksen van de film. Kilmer deed het, ook vooral in het begin, best leuk als Madmartian. Grappig dat de kooi waarin hij zat onlangs terugkeerde in The Green Knight. Het personage met de naam Kael is dan weer een verwijzing/ wraakactie richting de bekende filmrecensent Pauline Kael die weinig van George Lucas' films moest hebben. Zij omschreef het kijken naar een film van George Lucas eens treffend als een vermoeiend dagje naar het circus met de kinderen. Nou zoete wraak hoor.

Al die citaten naar verleden en toekomst kunnen niet verhullen dat het verder een vrij zwakke film is, die bovendien mikt op een onduidelijk publiek. Voor jonge kinderen is de film te eng, voor oudere kinderen te kinderachtig. Wat ook niet helpt is de oor-teisterende score van James Horner. Het gebruik van echte kleine mensen (ik weet niet zeker of dat de correcte term is) was vrij bijzonder, maar verder toch beetje standaard fantasy zonder al te veel fantasie.

Vooraf slechts een bekende titel, en als geen liefhebber van het genre fantasy met de nodige vooroordelen aangezet. Toch kwam Willow zelf en het volkje me wel erg bekend voor en vermoed ik de film toch wel eens eerder gezien te hebben en ontwikkelt de film zich vanaf een standaard begin toch tot een uitstekende film.

Fantasy, tja, dwergen, draken, toverkollen, elfen, trollen, koene ridders en een onderdrukt volk. Het zijn de standaard ingrediënten van een fantasyfilm wat eet betreft en wat een ander misschien met een oorlogsfilm heeft heb ik met fantasy. Één keer gezien? Eigenlijk allemaal wel gezien. En eigenlijk geld dat ook wel een beetje voor het begin en de introductie met de Nelwyn's. Het is leuk, het is knap gemaakt, maar doet het me verder iets...? Nee. Vermakelijk is echter wel de kennismaking met Madmartigan, de chaos rond hem en de achtervolging met paard en wagen.

Het is toch vanaf daar de de film steeds meer indruk maakt en een ontzettend fijne mix van fantasy, humor en actie presenteert, en eigenlijk wordt de film naar het einde steeds beter. De cast is prima, uiteraard met Kilmer maar ook met Joanne Whalley, iets dat Kilmer ook opgevallen is want niet kort na de film is hij met haar getrouwd. Of zou dat toch het elfenstof geweest zijn? De speciale effecten zijn uiteraard niet te vergelijken met nu maar voor die tijd is het lang niet gek. En uiteraard is er de herkenbare soundtrack van Horner waar ik verschillende elementen in hoor die ook in Enemy At The Gates voorkomen.

Het moet gezegd, het is fantasy en ik zie dingen die je ook ziet in LOTR, Stardust en Ladyhawke om maar eens wat te noemen, maar dat zal inherent zijn aan het genre. Desondanks maakt Willow een ontzettend goede indruk en blijkt een innemende, vermakelijke en erg leuke film.

Willow is een leuke avonturen/fantasie film die in de tijd garant stond voor spektakel. Deze film heeft nooit een warm onthaal gehad maar heeft toch een cultstatus. Mijns inziens meer dan terecht. Echt schitterend gemaakt met mooie decors en mooie setting. De film is grappig en verveelt geen seconde.

Ja ja, dat Willow niet zo groot is, weten we nu wel.

Zonder dollen, dit vond ik vroeger een geweldig avontuur om met het gezin te kijken. Nu er een spinoff serie van uit is gekomen op Disney Plus (vandaag komt de laatste aflevering erbij), toch de film eerst maar eens opnieuw kijken. Terug denkend aan de special effects, zal dat nog wel een stukje doorbijten worden. Maar het avontuur zal er niet minder om zijn.

Wat een fantastische film is dit nog. Naast de Lord of the Rings-trilogie is dit een van de weinige fantasyfilms die je daadwerkelijk een gevoel van avontuur en gevaar geeft. Hoewel er wel scènes op fraaie locaties zijn geschoten bestaat een groot gedeelte van de film uit sets, maar dat neemt eigenlijk weinig weg van de charme doordat ze zo goed zijn. Alles is ook op zo'n mooi warme manier geschoten. Dat draagt echt bij aan de sfeer. De Tolkien-achtige wereld voelt heel levendig. De actie is ook meer dan prima.

Natuurlijk zijn een hoop special effects nu wel hopeloos gedateerd, en bijvoorbeeld die wilde zwijn-achtige honden die ik als kind doodeng vond zien er wel vrij goedkoop uit. Dat stoort alleen geen moment, je wordt vanaf het begin al helemaal in de wereld van de film gezogen. De personages zijn kleurrijk en vaak sympathiek. Met name Val Kilmer weet de show te stelen. Bijzonder amusant is ook het voortdurende gekibbel tussen de personages en de groei die ze doormaken. Niet iedereen is een geweldige acteur, maar je ziet wel dat veel acteurs een klik hebben. Zoiets is zo veel meer belangrijker dan goede special effects.