Creature from the Black Lagoon (1954)

Ik wilde de horror challenge beginnen met deze klassieker die al jaren stof ligt te vergaren in mijn kast met onbekeken dvd's. Toentertijd was het wel een bijzondere film denk ik, zeker de onderwaterscènes zijn voor die tijd wel speciaal. Ook het monster ziet er best gaaf uit.

Maareh.............voor de rest vond ik het nogal saaie muk en ik ben gisterenavond/nacht meerdere keren hierbij in slaap gevallen, waarna ik weer moest terugspoelen. Geen goed teken voor een film die spannend zou moeten zijn! Daarnaast vind ik Richard Carlson echt een saaielullenuitstraling hebben. Ik denk dat ik Bert uit Sesamstraat nog stoerder en heldhaftiger zou vinden dan deze meneer hier, terwijl ik hem in andere films wel kan waarderen. De muziek (die in de bonus nog zo wordt opgehemeld??) vond ik ook nogal tenenkrommend en alleen geschikt om me af en toe weer wakker te laten schrikken. Wat dat betreft wel effectief, maar het levert geen punten op.

“I can tell you something about this place. The boys around here call it "The Black Lagoon" - a paradise. Only they say nobody has ever come back to prove it.”

Prima horrorklassieker. Je ziet gelijk waar Guillermo del Toro zijn inspiratie vandaan heeft gehaald voor The Shape of Water, en Creature from the Black Lagoon is dan ook één van de favoriete films van de Mexicaanse regisseur. De onderwater scènes zien er fantastisch uit (vooral de scene met Kay en het monster), het monster zelf ziet er weergaloos uit en de setting is ook mooi gekozen. Het einde is wat onbevredigend en het acteerwerk is niet altijd overtuigend, maar als je daar doorheen kan kijken, dan wacht je een sfeervolle en knap gemaakte horrorfilm. Met weinig middelen, maar ongelooflijk veel creativiteit.

Na de Shape of Water moest ik wel naar deze film kijken waar de oorsprong lag van The Gill Man. In the Shape of Water was dat nog volstrekt onbekend. Gelukkig vinden we hier de "oorsprong". Grappig is dat de wetenschappers gericht naar fossiele gesteente het ook hebben over de zgn Longvissen. Deze vissen kunnen zowel in het water als op het land leven doordat ze longen hebben. Deze oudste fossiele vissen leven alleen nog in Australie. Afijn daar moet The Gill Man van afgeleid zijn De oude film uit 1954 is volledig in zwart/wit, maar dat is zeker geen straf. Grappig is dat je deze film ook kunt bekijken in 3D. Jawel we hebben het over een film uit 1954!! Dit heb ik nog niet gedaan, maar de normale 2D film ziet er al heel goed uit. Zelfs onder water is het beeld goed genoeg. Sowieso zijn de plaatjes mooi geschoten in de Amazone van Zuid Amerika. Ook de grotachtige omgeving waar The Gill Man zich af en toe begeeft ziet er goed uit. Ik ben echt positief verrast door deze film die best wel standaard is qua verhaal, maar verder lekker spannend is tot het einde. Wel ben ik altijd verbaast dat oude films altijd zo abrupt eindigen. Dat is in deze film niet anders. Wel met een goed einde overigens. Er is nog een vervolg gemaakt maar dat heeft heeft meer een groot popcorn gehalte van King Kong. Overigens ook in deze film houdt The Gill Man van een mooie vrouw. Daarin verschillen de films niet veel.

Heb nog even naar de cast gekeken en verbaasde me dat zeker twee leden nog leven. The Gill Man onder water is inmiddels 88 (boven water was iemand anders; overleden) en Julie Adams deze mooie vrouw is inmiddels 92 jaar oud. De rest is zover is kan zien inmiddels overleden. Overigens heb ik ook kleurenfoto's gezien van deze film, maar het is mij niet duidelijk of deze film ook in het kleur was.

Afijn The Creature of the Black Lagoon is mij goed bevallen!

Film 3.5
Beeld 3.5
Geluid 3.5
Extra's 4.0
Bijzonderheid (3D)

Een film van Jack Arnold. De regisseur die in de Jaren 50 de wereld verblijdde met geweldige science fiction films als It Came from Outer Space (1953), Tarantula (1955) en The Incredible Shrinking Man (1957). Prachtfilms, gemaakt met geringe financiële middelen, maar met hele behoorlijke scripts, aangename speciale effecten en gemaakt in stemmige zwart-wit cinematografie.
Uit 1954 stamt The Creature from the Black Lagoon. En deze film hoort zeker in het illustere rijtje van hierboven thuis. Een klassiek verhaal dat natuurlijk in de eerste plaats spannend amusement is, maar dat tevens iets de diepte ingaat als de film de ambivalente verhouding tussen monster en mens (laaghartig versus nobel) af en toe aan de orde stelt. Een avonturenfilm met een snufje psychologische beschouwing, die je overigens niet hinderlijk door de strot wordt geduwd.
Het monster dat eigenlijk eerder als een vergeten richting in de evolutie van de mens wordt voorgesteld, doodt mensen die zijn territorium bedreigen. Hij acteert vanuit een overlevingsdrang. Daartegenover staat de mens als toppunt van de evolutie. De mens die zich parasitair gedraagt en heel arrogant een leefgebied infiltreert uit hoofde van de wetenschap. In de zwarte lagune zijn zij de indringers, terwijl het monster zich slechts verdedigt. Nou ja, in beginsel dan, want het monster raakt zeer gecharmeerd van het vrouwelijke personage in het wetenschappelijke gezelschap. Opeens blijkt het overlevingsmechanisme niet meer de enige drijfveer van het creatuur te zijn, maar wordt er een menselijke beweegreden aan toegevoegd. Het monster maakt in de film als het ware een minieme evolutie door. Een beetje als King Kong, maar dan in de zwarte lagune.
De film krijgt vanaf dat moment zweempjes melancholie en romantiek te verwerken. Het verlangen naar liefde en gezelschap bepaalt meer en meer het gedrag van het monster. Logisch, als je jarenlang in je eentje wat op en neer hebt gezwommen in een zwarte poel. Ik begrijp dat monster wel. Zijn hartstocht manifesteert zich in (voor mij) de mooiste scènes van de film als vrouw en monster zich op balletachtige wijze synchroon in het water voortbewegen. De scènes onder water zijn zonder uitzondering trouwens erg mooi om te zien. De scènes verlenen de film, die verder behoorlijk recht-toe-rechtaan is, een magisch en bijna vrolijk tintje.
De onderwaterscènes zijn overigens niet het werk van Jack Arnold, maar van James C. Havens. Een man die gespecialiseerd was in (onder)watersequenties en als partieel regisseur een aardig lijstje films achter zijn naam heeft staan, waaronder '20.000 leagues under the sea (1954)' en 'Mutiny on the Bounty (1962)'.
The Creature from the Black Lagoon is een leuke film. Ik heb hem eerder ooit eens op een Duitsche zender gezien. Nagesynchroniseerd. Ik vond hem toen wel ok, maar focuste mij toen heel erg op het monster, dat ik niet eng vond. Ik was daar lichtelijk teleurgesteld over. Ik vond de film zelfs aan de saaie kant. De herziening na al die jaren in de oorspronkelijke taal en aangevuld met een filmische interesse die nu gelukkig verder reikt dan de focus op een monster, beviel mij bijzonder goed.

film viel me toch ietswat tegen , buiten de mooie plaatjes van de amazone is het verhaal zelf niet zo byzonder , het wezen is mooi gemaakt maar verder komen we vrijwel niets erover te weten .

Het ziet er allemaal mooi uit en het verhaal is OK. De Blu-ray deed het alleen niet goed. Misschien door mijn speler of omdat het 3D mogelijkheid op zat. Vreemd..