Freaks (1932)

Best een aardige film en ik zou hem zeker geen 1932 geven. Eerder begin jaren '50, maar ondanks de korte speelduur is het een film die weinig te vertellen heeft. Wellicht destijds een controversiële film, maar hedendaags vind ik het weinig interessant. Tuurlijk, de gedachte erachter is nog steeds actueel te noemen (en dat zal het altijd blijven), maar een film moet meer om handen hebben dan een tijdloos onderwerp. Wel knap overigens.

Een verhaal dat best wel ok is, meer niet. Best wel leuke elementen en wat leuke conversaties, maar ook delen die me gestolen konden worden. Een aardige film voor tussendoor en ik ben blij dat ik hem een keer gezien heb,

Heerlijke film, alles past goed in de film. Dat het zwart/wit is, dat er een beetje houterig word geacteerd het past allemaal. 2 Grote minpunten zijn dat het einde wanneer we een half kip soot van zien, niet echt schokkend is en dat opeens alle ´´freaks´´ seriemoordenaars worden, het past niet bij hun personage.

Deze mocht ik lenen van mijn oom, ik was helemaal niet van plan om deze te gaan zien maar hij werd me toch aangeraden vanwege het feit dat ze zo niet meer gemaakt worden. Dat is ook wel zo, dat maakt deze film ook wel speciaal. Heb hoge verwachtingen gehad voor deze film, maar dit viel me eigenlijk behoorlijk tegen. De kleine speelduur van net een uur bleken uiteindelijk best lang te zijn. Ik vind de film eigenlijk niet echt best. Het is allemaal te saai, een beetje te melodramatisch en naast dat, voel ik absoluut niet mee met de personages. Deze film is wel freaky en inderdaad daardoor best speciaal, want dit soort films worden echt niet gemaakt. Maar toch......

Regisseur Browning heeft mij ook teleurgesteld met zijn verfilming van Dracula.

Kleine 2,0 voor deze film.

Deze eens bekeken en 'k vond hem eigenlijk erg goed. De film had een boeiend verhaal en wist me eigenlijk van begin tot einde te boeien. De film duurt niet zo lang (iets meer dan een uur), maar meer had hij eigenlijk niet nodig.

'k wist eigenlijk totaal niet waarover het ging gaan, maar de film bracht een mooi verhaal, die de "freaks" in een ander daglicht wilde plaatsen. En ondanks dat de film al uit '32 is, is hij zeker nog niet gedateerd of ouderwets.

De cast bestond dus grotendeels uit misvormde mensen, waarvan de opvallendste een arm- en beenloze.

In het tv-boekje stond er dat de film horror/science-fiction is, maar ik vond de film eerder speelfilm/drama. Misschien vonden de mensen in '32 dit horror, maar 'k vrees dat dit nu niet meer het geval is.

De film is me erg bevallen en blij dat 'k deze eens heb bekeken. 'k vond het wel een aanrader.

Interessante film, die ik heb gekeken op navolgen van Erwin Olaf's filmkeuze in Zomergasten destijds.
Het inleidend verhaal brengt de kijker in de stemming die, in mijn ogen, wenselijk is waarna het korte, maar vrij bizarre verhaal, begint. Waarschijnlijk heeft Browning gelijk als hij zegt dat dit de enige film zal zijn waarbij deze échte freaks zo gefilmd zijn en gebruikt zijn als acteurs ('omdat de medische wereld alle ongemakken uit de wereld zal gaan helpen').
En het is interessant dat je heel makkelijk de link kunt leggen tussen dat statement en de huidige maatschappij waar schoonheid overheersend is en mode-idealen nagestreefd (moeten) worden. Zo bezien zijn er genoeg 'freaks' in de maatschappij die niet geheel aan dit beeld voldoen. Ik denk dat Olaf zich, als homosexueel zijnde, ook soms zo bejegend voelt door de maatschappij.

Naarmate de film vordert kreeg ik het idee dat de rode draad losgelaten werd, en wel tijdens het kennismaken met meerdere circusartiesten, wat voor mij betreft iets doeltreffender had gekund in die korte tijd.
Verwacht verder geen vlotte dialogen, daverend acteerwerk (een grote diversiteit aan kwaliteit van het acteerwerk) of mooie effecten (al zal dit voor de jaren '30 bovengemiddeld goed zijn geweest). Daarentegen is het wel een duister cultsprookje met niet-alledaagse hoofdrolspelers. Schokkende hoofdrolspelers, wellicht.

Het einde, waarbij de Freaks bewapend door de smerige modder kruipen om hun vijand voor het leven lang 'one of them' te maken, was zeer doeltreffend en de mooiste scène van de film.
Dikke voldoende: 3,5*

Interessant dat de 'Freaks' er naarmate de tijd verstreek steeds minder vies of angstaanjagend uit begonnen te zien. In dat opzicht slaagt de film dan ook compleet in de opzet tot acceptatie van mensen die er anders uitzien, hoe exploitatief het gegeven ook mag over komen. In dat opzicht is het dan ook vooral een interessante keuze van de regisseur om de Freaks aan het einde van de film alsnog op gruwelijke wijze wraak te laten nemen, dit doet misschien een klein beetje afbraak aan het vriendelijke karakter wat ze gedurende de film probeerden weer te geven.

Toch moet ik wel toegeven dat de film door het slechte acteerwerk van zowel de normale acteurs als de freaks zelf af en toe toch wat moeilijk serieus te nemen was en zelfs af en toe ergerlijk werd in de dialogen. Ik kan me nog voorstellen dat Harry en Daisy Earles van zichzelf geen acteurs zijn, maar Olga Baclanova zelf is toch ook voornamelijk irritant in haar acteerwerk. Ander minpunt is ook het aan elkaar geflanste einde waar Hans en Frieda toch nog een soort van happy ending delen. Ik begrijp dat dit niet het oorspronkelijke einde zou zijn, maar van de keuzes die men ons liet zien op de extra's van de dvd, vond ik dit nu niet direct de sterkste.

Dit neemt niet weg dat Freaks wel degelijk een interessante en vooral belangrijke film is met een zeer belangrijke boodschap en enkele behoorlijk sfeervolle scenes. Het had echter bij vlagen toch net wat beter gekund.

Freaks is een titel die duidelijk verwijst naar het circus. Tot ver in de twintigste eeuw was het een mensonterende show waarin lichamelijke afwijkingen nog veel publiek trok. De controverse tegen de film is heel begrijpelijk, want eigenlijk is dit exploitatie in de puurste vorm. Het is een nogal trieste geschiedenis dat die mensen eigenlijk geen andere keus hadden. In elk geval heeft Tod Browning de juiste beslissing gemaakt door de ‘freaks’ in de film in het positieve daglicht te stellen. Het blijft echter wel confronterend om te zien hoe die mensen moeten leven. Wel is het fascinerend om te zien hoe iemand zonder armen en benen een sigaret opsteekt. Zo maak ik mezelf ook schuldig aan het schaamteloos loeren maar de minder bedeelden.

Ondanks dat Freaks een aantal sterke kanten heeft, zijn er ook enkele bijzonder zwakke. Het acteerwerk van Harry en Daisy Earles, om maar even een voorbeeld te noemen. Midgets zijn er maar weinig, laat staan dat er veel zijn die acteren. Ik neem het ze eigenlijk ook niet kwalijk. Velen zullen overigens de spanning maar zwak vinden. Toch heeft het voor een film uit 1932 een paar behoorlijk sterke en enge scenes. De opbouw is in elk geval erg sterk. Het voordeel van een film die slechts een uur duurt, is dat hij eigenlijk niet verveelt. Op het moment dat bij het grootste deel van het publiek wel doorgedrongen is waar het heen gaat, komt die fantastische dinerscene en iets later de macabere achtervolging. Jammer dat daar in geknipt is. Ik had graag het volledige stuk willen zien. Geïnteresseerden moeten er natuurlijk wel rekening mee houden dat de film nog steeds vrij traag is en het acteerwerk redelijk theatraal. Verder is Freaks natuurlijk een mijlpaal in het horrorgenre.

Toen ik deze film keek leek het alsof ik naar een andere demensie ging, ik zat er helemaan in en het voelde alsof ik in het circusje was. Zeer goeg geregisseerd. De dinerscene is legendarisch. Ik hoop dat er nog heel veel mensen dit zullen kijken en hopelijk zullen ze ook net als ik genieten.

*Einde van de film lijkt teleurstellend, maar vergeet niet dit is een film uit 1932. En daarom kijk ik door de vingers.

In het Oude Sparta werden misvormden als baby van een rots geworpen. In Nazi-Duitsland werden ze vergast. In Hollywood hebben ze er een film mee gemaakt.

Was dit uitbuiting? Dat zou betekenen dat de misvormden tentoongesteld werden en dat iemand anders de winst opstreek. Als ze het graag deden en ervoor betaald werden, dan was het geen uitbuiting. Bovendien werden ze niet enkel als gedrocht opgevoerd; ze kregen een volwaardige rol.

Met name de twee dwergen hadden een gro... belangrijke rol. In werkelijkheid waren ze broer en zus. Ze waren Duits en traden met nog twee andere zussen op. Ze zijn ook te zien in The Wizard of Oz. Harry Earles was degene die het kortverhaal "Spurs" van Tod Robbins voorstelde aan regisseur Tod Browning. Bij Frieda (Daisy Earles) krijg je in het begin de indruk dat ze braaf haar lijntjes opzegt, maar uiteindelijk schemert er toch wel emotie in door.

Op voorhand vreesde ik voor twee mogelijkheden: ofwel zouden ze voorgesteld worden als gedrochten waaraan de toeschouwer zich vergaapt, ofwel als zeer zielig. Gelukkig was geen van beide waar. Ze worden voorgesteld als mensen met een volwaardig gevoelsleven en een grote levenslust. Zonder "Freaks" waren deze mensen compleet vergeten.

Er komt heel wat humor in voor, zoals wanneer die man zonder ledematen zijn sigaar aansteekt. Aan de Siamese tweeling merk je dat ze podiumervaring hadden. Zij hebben veel samen opgetreden (uiteraard samen), maar ze eindigden als verkoopster (kassa 2 en kassa 3?), waarna ze aan een longontsteking stierven.

Regisseur Tod Browning had zelf meegewerkt aan freakshows. Hoewel hij de regisseur is van Dracula, zou ik dit ook geen horror noemen. De plot is eigenlijk die van een misdaadverhaal, al is dat niet wat het meeste bijblijft.

De Russische Olga Baclanova is best te pruimen als een vroege femme fatale. Haar verminking op het einde zou grotendeels veroorzaakt zijn door een neervallende boomstam, dus niet door de freaks zelf, maar dat stuk is eruit geknipt. In een alternatief einde werd ook nog gezegd dat de reus nu werkt als castraatzanger, maar dat is onzin, want als een volwassene gecastreerd wordt, behoudt die zijn diepe stem.

Wanneer de freaks samenspannen om wraak te nemen, doet dat mij denken aan het kortverhaal The Country of the Blind van H. G. Wells.

Het sentimentele einde gaat er bij mij wel in. Ik heb zo meegeleefd met die medemensen met andere lichaamslengte dat ik hun een gunstige afloop gun.

Bizar goede film, was z'n tijd duidelijk ver vooruit. Mooi sprookjesachtig verhaal ook. Ben erg onder de indruk. 5*

Aparte kruising van gotische horror met drama en een vleugje kluchtige humor. Moralistische boodschap is vrij rechtlijnig: mensen die afwijken van de norm hebben met elkaar een ethische code tegen misbruik van 'de normale mensen'. Vreemd idee dat deze lofzang op het afwijkende toch een jaar of acht vóór de Tweede Wereldoorlog in de bioscopen draaide. Dan vraag ik mij toch af op welke punten het een kritiek vormt op bepaalde sentimenten die toen al in de lucht hingen. Ook omdat de karakters zo expliciet Europese namen als Hans en Frida hebben.

Het controversiële karakter van de film is exclusief de reden dat deze uberhaupt ooit op mijn watchlist is verschenen. Blijkt achteraf één van de leukere 30's "horror"werkjes te zijn. Harry en Daisy Earles spelen levendige en vlotte karakters die, ondanks de simpele doch overaanwezige kritische noten van de film, hun eigen weg vinden richting de kijker. Het einde is iconisch. Freaks heeft wat dat betreft alles wat Browning's Dracula ontbeerde (qua tempo vooral), maar deze mist dan weer die zware gotische sfeer. Ach, can't have it all. Blijkbaar.

Naar Freaks was ik benieuwt omdat de film de reputatie heeft een van de meest controversiële films ooit gemaakt te zijn. Toen de film gemaakt werd (en jaren daarna) was het de gewoonste zaak van de wereld dat misvormde mensen werden geëxploiteerd door het circus. Met Freaks wilde Tod Browning mensen ervan bewust maken dat sideshow-freaks ook mensen zijn, hij was zelf immers een clown in het circus geweest en leefde tussen deze zogenaamde freaks.

Omdat de film zo belachelijk kort is is er helemaal geen tijd om je te vervelen. Veel horror is er eigenlijk niet. Het overgrote deel van de film is meer een romantisch drama over het leven in een circus. De freaks worden neergezet als 'normale' mensen en twee dwergen spelen een grote rol in het verhaal. De film maakt een sterk statement en is toendertijd hopelijk een enorme eye-opener geweest voor veel mensen. Pas aan het einde wordt de film erg sfeervol en spannend. De cricus wagens in de regen deden me een beetje aan Pinocchio denken. En dan het beroemde einde, eeuwig zonde dat er dingen uit zijn geknipt. De film zou in zijn originele vorm veel schokkender zijn geweest dan dat hij nu is.

Ik maak me er oprecht boos over dat de film zo is verminkt omdat het amerikaanse klootjesvolk het weer eens niet aankon. De reacties op de eerste screenings waren zeer negatief en de crew ontving meerdere dreigementen en werd zelfs aangeklaagd door mensen. Veel mensen vonden het belachelijk dat Browning 'het lef had om zulke weerzinwekkende figuren in een film te laten zien'. In sommige amerikaanse staten is de film officieel nog steeds verboden en in Engeland is de film pas vanaf de jaren '60 in omloop. Oorspronkelijk zouden we uitgebreid zien hoe de Freaks Cleo toetakelen en zou er nog een scène zijn met een gecastreerde Hercules, ook waren er nog veel meer scènes in waar de 'normale' mensen gemeen waren tegen de Freaks. Die moesten helaas allemaal weg en daarvoor in de plaats kwam een alternatief einde met de dwerg die spijt had van zijn daden, belachelijk soft. Want ik vond het meer dan terecht dat hij wraak nam op die twee.

Ik had al een hekel aan het circus en aan amerikanen, maar dat is na het zien van deze film alleen maar groter geworden. Snap ook niet wat daar nou aan is zo'n circus, acrobatiek en dierenmishandeling... Een mijlpaal in de filmgeschiedenis en daarom ook een must-see. Wel vind ik persoonlijk dat The Elephant Man van David Lynch het zelfde thema een stuk beter brengt, en daarvan is niets weggeknipt.

Bizar, vervreemdend, genant, waanzinnig, grensverleggend. Een film die nooit gemaakt had mogen worden, maar nu deze toch gemaakt is kun je maar beter kijken.

Deze stond als één van de weinige films op mijn(must-see)lijstje om te kijken. En dat is me absoluut niet tegen gevallen! Het begint met een zeer sterke opbouw. We ontmoeten één voor één de personage van het circus. En waar het eerst allemaal gemoedelijk verloopt blijkt algauw dat er steeds meer dreiging ontstaat. Wat uiteindelijk resulteert in een angstaanjagende eindspel. Zoals de “Freak” door de modder kruipen was rondweg om de koude rillingen van te krijgen. Ondanks zijn leeftijd een nog best actueel thema. TOP-film!

Hoewel ik deze film nu toch enkele keren heb gezien, heb ik hier blijkbaar nog geen stem aan gegeven noch een recensie geschreven, bij deze dus. De film is amper een uur lang en er is sprake van dat deze aanvankelijk een half uur langer was geweest. Wellicht waren enkele scènes dan toch te schokkend voor het publiek van de jaren 30 dat er flink in moest geknipt worden. Hierdoor blijft er uiteraard nog weinig horror over, al blijft de eindscène wel lekker huiveren. Neen, dat half uur extra was niet nodig geweest om een degelijk verhaal neer te zetten alsook een degelijke achtergrond te geven aan de belangrijkste personages. Wat natuurlijk het sterkste punt van de film is dat je hier met echte mensen hebt te doen met een lichamelijke beperking of afwijking, geen monsterpakjes of make-up. De meeste verdienden ook in het echt hun brood met circusacts of freakshows. Hoewel we eigenlijk maar glimpen krijgen te zien van die acts (wellicht werden deze er uit geknipt) twijfelt niemand er aan dat ze ondanks hun beperkingen tot heel wat in staat waren. Maar vooral omdat ze aan elkaar hangen en het voor elkaar opnemen ga je als kijker (ik dan toch) volop met hen gaat sympathiseren. Dit wordt enerzijds goed weergegeven door de wraakactie aan het einde en anderzijds de gobble gobble song tijdens het nephuwelijk. Het is gewoon fantastisch hoe ze ondanks hun verschillen als een goed geoliede machine functioneren en niemand van hen in de kou zouden laten staan. De beste Freaks film zeker wel. Cinematografisch is The Elephant Man misschien een sterkere film, maar van het verhaal klopt weinig als je een beetje leest over de echte Elephant Man. Daarom is het geen slechte film, maar vind Freaks op alle vlakken wel superieur, echter en oprechter.
Hopelijk dat je de film in die optiek nog eens een nieuwe kans geeft baspls.

Fijne film, ontdekt door de horror-K.O. Erg jammer dat de censuur het mes erin heeft gezet en stukken ontbreken. Geen idee of het daardoor komt, maar het huwelijk was heel plots, net als de ondergang ervan. Ben het met Donkerwoud eens dat er een verwijzing naar Duitsland in de film zit, de personages hebben grote namen (Hercules, Cleopatra), behalve Hans en Frieda, de twee Duitse... dwergen. Misschien is het puur satire, Duitsland had WW I verloren en ze voelden zich immers gekleineerd. Maar de échte freaks in de film zijn natuurlijk Cleopatra en Hercules. Richting de 4*.

Toch iets meer van verwacht.

Het is geen geheim dat ik geen groot liefhebber ben van de klassieke film, maar die oude horrors hebben vaak toch nog enige charme. Ze duren ook meestal niet te lang en voor een keertje is het geen ramp. Veel typische moderne horrorkenmerken vallen er niet meer te herkennen in die films, maar Freaks is toch wel érg magertjes op dat gebied.

Het shockerende mis ik ook gewoon. Men heeft werkelijk misvormde mensen gecast voor de rollen van "de freaks", maar hoezo is dat erg? De meeste zijn ook niet zo freakish en echt opvallend exploiteren doet de film hen nu ook weer niet. Ze maken deel uit van de setting en acteren binnen een plotje, meer is het niet.

Op het einde van de film zit er een thriller-achtige scene in, maar daarvoor kan je het toch ook moeilijk als horror omschrijven. We schrijven het dan maar toe aan andere normen. Los daarvan is het plotje erg flauw, het acteerwerk beneden alle pijl en is het drama compleet mislukt. Voor een film die amper 60 minuten duurt is het redelijk saai, toch jammer.

Mnee, had me hier iets meer van voorgesteld. Flauw filmpje, z'n imago compleet onwaardig.

1.0*

Unieke, surrealistische film over de intriges binnen een rondreizend circusgezelschap. De film ontleent zijn status aan het feit dat de bizarre, mismaakte mensen uit het gezelschap ook daadwerkelijk gespeeld worden door mismaakte mensen, iets dat resulteert in een vervreemdend maar tegelijkertijd fascinerend schouwspel. Er wordt overigens helemaal niet slecht geacteerd. Zo vreemd dat de film altijd wel een impact zal blijven hebben, vermoed ik.

Deze stond al lang op mijn verlanglijstje omdat deze telkens opdook in één of ander Horror lijstje. 't Is er nooit van gekomen omdat het jaar 1932 me afschrikte. Ik verwachte me al aan wazige beelden, een vreselijke klankband (of totaal geen klank) en houterig acteerwerk in deze bijna 100 jarige film. Ik was dan ook aangenaam verrast toen ik de kwaliteit van al de opgesomde aspecten zag. Perfecte beeldkwaliteit en de manier waarop het in beeld wordt gebracht. Deze film was zijn tijd ver vooruit. En het acteren was gewoonweg formidabel. Geen overdreven bewegingen en gelaatsuitdrukkingen. Geen houterige personages en geforceerde dialogen. En er werd een bizar wereldje geschetst. Petje af. Het enige is het label horror waar ik een probleem mee heb. Het is eerder een drama met een moralistische inslag. Volgens IMDb werden de meest confronterende scenes weggelaten. Blijkbaar zat er een scene in waar Hercules gecastreerd werd en vervolgens op het einde opdaagt als lid van de freaks met een hoog stemmetje. Misschien was het dan toch nog een beetje meer horror geweest.

3.5*

Een vroege horrorfilm.

Het valt moeilijk te ontkennen dat deze Freaks een behoorlijke status heeft verworven, en in bepaalde opzichten ook niet onverdiend. De controverse en chaos die om de film heen hing was blijkbaar extreem, maar een deel van het materiaal is verloren gegaan en bovendien is het voor hedendaagse standaarden niet erg indrukwekkend meer.

Niettemin vond ik de opzet van de film erg geslaagd, want regisseur Browning besloot voor de rollen van Freaks echte "freaks" (vergeef me de woordkeuze) te gebruiken. Enkelen daarvan kunnen ook serieus goed acteren, met als grote uitschieters Harry & Daisy Earles. Toch wel beiden namen die er duidelijk uitspringen, maar in het algemeen zijn de "freaks" stukken beter dan de "normale" acteurs.

Baclanova is bijvoorbeeld een verschijning die er niks van bakt, vreselijk theatrale verschijning die alleen maar gekke bekken trekt en schreeuwt. Ik snap volledig waarom ze zo acteert, maar niettemin vond ik het vooral vervelend. Ik neem aan dat ik haar niet vervelend moest vinden, maar gewoon slecht als in kwaadaardig. Ook andere castleden zoals Ford zijn tamelijk onzichtbaar.

Het verloop is kort, maar toch weet deze film geregeld wat taai te zijn. Enkele beelden tussendoor zijn sfeervol waarbij er goed gebruik wordt gemaakt van de materie, maar toch wist het me nooit echt te grijpen. Tevens vond ik het jammer dat we niet echt in volle glorie zo'n show zagen, we zien nu vooral de setting eromheen en nooit zo'n freakshow zelf. Zo kom je niet echt te weten waar de artiesten zo goed in moeten zijn, en dat beschouw ik als een gemiste kans.

Het eindigt tamelijk verrassend voor een film uit de jaren 30, maar toch vond ik Freaks niet de meest geslaagde klassieker. Het voornaamste kritiekpunt is dat het me niet echt wist te grijpen. Deze film leunt op enkele sterke prestaties, maar die zijn niet genoeg om de film naar een voldoende te tillen. Zowel Harry als Daisy Earles krijgen te weinig steun van de overige castleden, maar ook het verhaal zelf wist me niet echt te grijpen. Ik vond zo'n wraakconcept niet erg passend en vooral een beperkte kijk op wat je allemaal had kunnen doen met het concept. Leuk om gezien te hebben, maar daar houdt ook het weer op voor mij.