Tarantula (1955)

Ziet er ook opmerkelijk fraai uit, met een redelijk "doorleefd" stadje en een prachtige woestijn (heb ik altijd wel een zwak voor, lang leve Tremors).

Zou de "ontwerper" van de DVD-hoes niet in de verleiding zijn gekomen? "Nou, die poster zit vol met dingen die niet echt in de film te zien zijn, zoals de heldin in de "armen" van de tarantula, en de held die als Rambo met een machinegeweer staat te zwaaien, en allemaal flatgebouwen die instorten -- dan mogen we er toch ook wel iets opzetten wat notabene wèl ècht in de film zit? STARRING CLINT EASTWOOD!!!"

Voor die tijd vindt ik het heel knap gemaakt. Ook beste goed acteer werk. Wat ook wel leuk is je ziet op het einde een piep jonge Clint Eastwood in een bijrolletje.

We dachten, laten we eens een oude horror film kijken. Vreselijk gewoon. Wat een slechte film. Ik ga er niet meer tijd aan besteden.

Voor die tijd aardig gemaakt, verder een onderhoudende film, leuk om een keer gezien te hebben.

Tarantula is één van de vele monsterfilms in navolging van Them! Maar kan het niveau niet halen van die film. Op zich wel goed gemaakt en beter dan je zou verwachten. Het genre had sowieso veel minder budget dan de grotere films. En kon niet op zulke grote namen rekenen. Maar gelukkig wordt het niet zo knullig. De tarantula zelf is een echt exemplaar. Door het spelen met de beelden is dit een groot monster geworden. Dat maakt het wel levensecht. Helaas ook door dat effect te gebruiken, is de interactie tussen spin en mens minder geslaagd en dat doet toch wel wat aan het resultaat. Dan is een spinnenfilm als Eight Legged Freaks (de ode aan dit soort films) beter geslaagd. Best genieten dus, maar meer ook niet.

Ik had hem nu voor de derde keer toch ook wel weer slechter verwacht, nadat ik hem vorige keer minder vond en de eerste keer dat is dan weer erg lang geleden, maar dan toch juist goed. Het is goed gedaan deze film met de reuzenspin en dat komt best overtuigend over net als de veranderingen bij Leo G. Carroll die trouwens ook een goede rol neerzet als Dr. Deemer. Corday doet het ook het naast haar gegil ook nog wel aardig. Ja, dat krijg je nou je er nou van met die rare experimenten. Die scènes in het laboratorium en later met het huis, dat ziet er grappig uit.

Nee, het is toch mooi gemaakt deze oude horror/sf-film ook al is verhaal behoorlijk standaard met een tien dozijn anderen van dit soort films. Maar redelijk kort, een goed tempo en vermakelijk. 5.0.

een echte jack arnold film.

ja het verhaal stelt niks voor maar die tijd 1955 toch mooi gemaakt.

zo vaak al gezien maar blijft leuk

ook deze films van jack arnold zij de moeite waard en zijn cult klassiekers

Tarantula 1955

Revenge of the Creature 1955

Creature from the Black Lagoon 1954

The Incredible Shrinking Man 1957

"The Mouse That Roared 1959

Voor mij persoonlijk geen hoogvlieger, vermakelijk is de film wel maar The Giant Spider had wel wat meer aandacht mogen krijgen, ik hoopte een beetje op een soort film zoals Them!.

De grote dieren waren wel grappig om te zien, in het bijzonder die grote cavia!

2,5*

Na Kingdom of the Spiders is dit toch wel mijn 2de favoriete spinnenfilm ook al is er maar 1 spin aanwezig. Er had best wat meer actie van de reuzenspin in gemogen al vond ik de aanloop heel boeiend met de nodige karakterontwikkelingen. Spin was goed gemaakt, kwam heel dreigend over en leuke effecten voor de periode.

Na vandaag een film over mieren te hebben gezien (Empire of the Ants uit 1977), besloten om er gelijk maar ook een film over spinnen tegenaan te gooien. In vergelijking met die eerder genoemde film is deze Tarantula, zelfs 22 jaar ouder, zoveel beter. Leuk hoe al die dieren in het lab groot in beeld werden gebracht, zoals bijvoorbeeld die grote cavia. Tarantula is wat mij betreft met een beter inzicht gemaakt en met meer oog voor detail. Zo was het leuk dat de spin even een paal omver liep en in contact kwam met een elektriciteitsmast. De spin zag er naar begrippen vrij goed uit en had zijn dreigende momenten waarbij er een close-up van de kop werd gemaakt. Er zit weinig vaart en actievolle momenten in deze film, maar de film is onderhoudend genoeg en weet dus ook te vermaken.

"I never saw anything like it! No footprints! No blood! No sign of a struggle! The bones just stripped clean like peeling a banana!!"

Na Them (1954) en Gojira (1954) het jaar ervoor, bracht 1955 ons nog een giant creature film: Tarantula. Regisseur Jack Arnold was eerder al verantwoordelijk voor It Came from Outer Space (1953), Creature from the Black Lagoon (1954) en zou ons twee jaar na deze film nog The Incredible Shrinking Man (1957) brengen. Stuk voor stuk bijzonder vermakelijke films, helemaal wanneer je dit soort jaren '50 sci-fi horrors een warm hart toedraagt. Tarantula past daar prima tussen, al haalt hij het niveau van die laatste 2 niet helemaal.

Het acteerwerk is bepaald niet geweldig, en de dialogen evenmin, maar als B-film is Tarantula uitstekend vermaak. Wetenschap die compleet uit de hand loopt en resulteert in mismaakte mensen en gigantisch groeiende dieren, met een speciale hoofdrol voor een tarantula die het voortbestaan van een woestijnstadje bedreigt. Veel meer heeft het verhaaltje niet om het lijf. Them had een aantrekkelijke vrouwelijke wetenschapper, en dat moet Jack Arnold ook wel een goed idee hebben geleken. Mara Corday als Stephanie 'Steve' Clayton is een prettige verschijning, wanneer je de stompzinnige lines die ze haar voeren ('Science or no science, a girl's got to get her hair done') wegdenkt.

De effecten zijn misschien niet grensverleggend en even goed als die van The Incredible Shrinking Man een paar jaar later, maar er valt goed in mee te gaan. Bonuspunten voor het spotten van een jonge Clint Eastwood!

3,5*

Deze ouderwetse zwart/wit Horror / Sciencefiction film uit 1955, was afgelopen zaterdagnacht te zien op de Duitse televisiezender ZDF en omdat de film pas laat begon (na vertraging zelfs pas om 2:50), heb ik de film dan ook maar opgenomen en vandaag pas bekeken.

In dit verhaal draait het om Professor Gerald Deemer (gespeeld door Leo G. Carroll), die een bioloog is en die proefnemingen (i.v.m. de bevolkingsgroei en eten te kort) doet met groeihormonen op dieren (vooral knaagdieren) in zijn laboratorium in de woestijn van Arizona. Wanneer zijn assistent onder vreemde omstandigheden dood wordt aangetroffen in de woestijn, gaat dokter Matt Hastings (gespeeld door John Agar) op onderzoek uit. Terwijl hij op onderzoek gaat, wordt Professor Deemer aangevallen in zijn laboratorium door iemand en tijdens deze aanval wordt hij geïnjecteerd met groeihormonen (die alleen bedoeld zijn voor dieren) en wordt zijn laboratorium ook grotendeels vernield, waardoor een tarantula ontsnapt. Professor Deemer verandert langzaam maar zeker en de tarantula groeit enorm en heeft het nu voorzien op grote dieren (zoals paarden) en zelfs mensen als voedsel. Dokter Hastings en de nieuwe biologie-assistente van Professor Deemer, te weten Stephanie 'Steve' Clayton (gespeeld door Mara Corday), haasten zich met het waarschuwen van de mensen in de omgeving, voordat het te laat is.

Hoewel de film nu enorm gedateerd is (van de hoofdrolspelers is meen ik alleen nog Mara Corday in leven), weet de film toch nog te boeien en te vermaken en wordt het verhaal ook best sfeervol weergegeven. Het verhaal duurt met circa 75 minuten ook niet lang, waardoor hij opzicht ook wel lekker wegkijkt. Echt spannend of eng is het nu nergens meer (daarvoor is de film gewoon te gedateerd), maar ik kan me wel goed voorstellen dat men deze film vroeger misschien spannend of eng vond en zeker vanwege de leuke eenvoudige special effecten toegepast op de tarantula (die in beeld enorm groot lijkt), die voor die tijd natuurlijk bijzonder waren. Hier en daar is de film ook wat komisch en ook vond het ook wel geinig dat m.b.t. "de bevolkingsgroei" o.a. het jaar 1975 en deze eeuw werden genoemd in het verhaal en dat was voor die tijd natuurlijk nog verre toekomt, maar is als je deze film nu voor het eerst bekijkt zoals ik, is het dus allang verleden tijd (oftewel geschiedenis).

Het einde vond ik in zekere zin ook wel komisch en dat heeft vooral te maken omdat we dan opeens (in de laatste 2 minuten van het verhaal) een jonge Clint Eastwood (in de rol van een gevechtsvliegtuigpiloot) te zien krijgen (je ziet overigens vanwege zijn helm en zuurstofmasker alleen zijn ogen en hoort zijn stem, maar omdat ik de Duitse gesynchroniseerde versie heb bekeken, heb ik dat niet gehoord ) in één van zijn eerste rollen, die de tarantula met zijn gevechtsvliegtuig en ook nog eens drie andere gevechtsvliegtuigen bestookt, met in eerste instantie raketten en daarna met Napalm, waardoor de tarantula in brand komt te staan en doodgaat. Hierna is de film ook gelijk afgelopen.

Visueel gezien zag het er allemaal best nog aardig uit (inclusief de grote tarantula), en was het vooral leuk om de typische jaren 50 stijl (fraaie auto's en klederdracht, waarbij de vrouwen o.a. nog handschoenen dragen) weer eens te zien. De cast deed het ook best goed en dan vooral natuurlijk de hoofdrolspelers John Agar (in de rol van dokter Matt Hastings, waarvan je eigenlijk alleen maar weet dat hij dokter is en voor de rest weet je niets over hem en dat geldt ook eigenlijk voor alle andere personages in dit verhaal), Leo G. Carroll (in de rol Professor Gerald Deemer, die als bioloog experimenteert op dieren) en Mara Corday (in de rol van biologie-assistente Stephanie 'Steve' Clayton). De laatste was overigens ook een mooie verschijning om naar te kijken en in 1958 was ze zelfs Playmate (van de maand oktober) in de Playboy.

Al met al is dit nog best een aardige zwart/wit Horror / Sciencefiction film om eens gezien te hebben en de film kijkt zich ook lekker weg en dat ondanks dat de film nu meer dan 60 jaar oud is. Omdat de film nu wel enorm gedateerd is, is het verhaal wel nergens spannend of eng meer.

Het begin is nog wel onderhoudend met die professor die dan verteld dat in het jaar 2000 er 3 miljard mensen op de planeet zullen zijn (oeps hij zat er toch 3 miljard naast ) .

Helaas is het laatste deel nogal standaard met matige effecten .

Toch wel een erg fijne film. Zoals gebruikelijk in de jaren '50 is het griezelelement een gigantische wezen. Het is uit de titel natuurlijk al is op te maken welke dat is, maar de vergrote spin is wonderwel zeer mooi in beeld gebracht. Ook nu zullen mensen met Arachnofobie het niet zo'n fijne film vinden. De verdere personages zijn oppervlakkig en het verhaal niet heel bijzonder. Ook de acteurs zijn duidelijk van een B-kwaliteit. Zo is de hoofdrol voor Dr. Hastings (John Agar), de perfecte stuiversromandokter, is Stephanie Clayton (Mara Corday) niet meer dan een romantisch intermezzo en Dr. Deemer(Leo G. Carroll) de mad scientist. Maar dat alles mag de pret niet drukken, door de in ruime mate aanwezige griezel, actie en spanning. Ondanks dat de film als enigszins voorspelbaar kan worden afgedaan is het ook een zeer fijne reusachtige-insectengriezelfilm uit de jaren 50.

Tarantula was zo ongeveer wat ik er van verwachtte: een oude jaren '50 creature feature met bijbehorend niveau aan special effects en met houterige, geforceerde dialogen en acteerprestaties, maar toch ook met een eigen soort charme. Deze keer is het een reuzentarantula, het gevolg van wat wetenschappelijk geexperimenteer, die dood en verderf zaait in een klein stadje en haar omgeving. Soms is de tarantula best leuk gedaan, andere keren (en zeker bij de achtervolgingen en de kills) is de nepheid zelfs met een behoorlijke dosis suspension of disbelief niet te harden. Het verhaaltje stelt verder ook niet heel veel voor: wat uit de hand gelopen geexperimenteer, een monster dat zich uitleeft op allerhande vee en dorpelingen, een obligatoir romantisch zijplotje, en een escalerende strijd tegen het beest. Ik had er nog even over gedacht om dat alles in spoilertags te zetten, maar serieus, wat had je anders verwacht? Het scheelt dat ik spinnen, zeker zo ingezoomd, best naar vind, maakt het toch een beetje meer horror. Ik twijfel een beetje tussen de 3 en 3.5*, maar de charme wint het toch net van de knulligheid. Een kleine 3.5* dan.

Fijne regisseur die Jack Arnold. Veel van zijn films passeerden in mijn verleden reeds op de Duitse tv als nagesynchroniseerde versie de revue. Volgens mij was The Incredible Shrinking Man (1957) (met daarin trouwens een spannende scène met een spin!) de eerste die ik ooit als zodanig bekeek. Deze 'Tarantula' hoort ook als één van de eerste in dat Duitse rijtje thuis. Vandaag de film voor het eerst in de originele Engelse taal bekeken. Dat beviel goed.

Lekkere jaren 50 monster film. Een uit zijn krachten gegroeide spin die in de woestijn rondwaart en slachtoffers maakt. Heerlijk.

Goed verhaal. De verfilming is spannend. Goeie opbouw waarin de toeschouwer steeds meer weet dan de personages. Die intellectuele voorsprong wekt heel effectief de spanning op.

De personages zijn nogal vlak vorm gegeven. Toch boeien ze net genoeg om iets van sympathie op te roepen. Knap als dat bereikt wordt in een film met een tijdsduur van slechts 80 minuten. Veel diepgang wordt hun immers niet toebedeeld, maar ze zijn desondanks zodanig herkenbaar getypeerd dat het gemakkelijk is om je met hen te kunnen identificeren, denk ik. Hoe dan ook, het werkt in ieder geval.

Mooie score. Spannende Jaren 50 filmmuziek die de spannende momenten extra beklemtoont. Prettig herkenbaar.

De spin is overtuigend in de film geplakt. De ingezoomde spin ziet er eng uit. Zeker bezien in het sfx licht van die jaren. iets meer spin had overigens gemogen.

Het enige dat ik in de film miste waren de politiesirenes. In films uit die jaren hebben ze zo'n typisch rondzingend geluid. Heel uitgesproken en heel indringend. Altijd goed voor een extra brokje sensatie. Beetje jammer.

Fijne film.

Redelijke film waarin een dokter van een klein stadje vraagtekens zet bij de dood van een wetenschapper. De woestijn, het kleine stadje en de korte speelduur werken in het voordeel van deze monsterfilm. En ook de special effects kunnen er nog prima mee door. De personages zijn echter totaal ongeloofwaardig, maar het geeft het geheel toch ook wel weer wat charme.

Jack Arnold was een held, maakte onderhoudende films met weinig geld.

Mara Corday een beauty, goed voor de top 10 (of zelfs top 5) van Hollywood schoonheden van de fifties en sixties.

Acteren kon ze ook, al werd haar de gelegenheid daartoe te weinig geboden.

Raar dat ze nooit meer bereikte, al was het naar verluidt haar eigen keuze om er vroegtijdig de brui aan te geven.

De special effects van deze film vond ik overtuigend genoeg, en het verhaal is prima van opbouw.

Met het acteerwerk heb ik ook geen probleem.

Beter zijn de prestaties in recentere films in dit genre ook niet of nauwelijks.

Lekker sfeertje met dat typische westernstadje en de woestijn er omheen.

Fijn om de film weer eens gezien te hebben via de Blu-ray (van 101 Films)

De eerste keer was al weer erg lang geleden, tijdens een Jack Arnold cyclus op de Duitse TV.

Dit is geniaal!! Jammer dat dit soort films vandaag de dag niet meer bestaat.

Heel aardige film met een onderhoudend verhaal. Ook erg grappig eigenlijk die ‘special effects’

Voor die tijd best wel een aardige horrorprent over een gigantische tarantula waarbij de effecten degelijk qua opzet zijn. In de jaren 50 was er veel aandacht voor films met als thema monsters, giant creatures.....meestal B-films weliswaar en vaak ook beneden het niveau van appreciatie door knullige en belachelijke uitvoeringen. Deze film is zonder meer degelijk. De scènes met de gigantische spin zien er behoorlijk uit en de locatie van de woestijn is goed gekozen. De cast krijgt niet veel invulling, maar het acteren is wel geloofwaardig. Mara Corday is ook wel een mooie verschijning, eigenlijk nog nooit van gehoord. Het verhaal wordt goed opgebouwd met een leuk sfeertje. Het slot heeft een aanvaardbare uitwerking gekregen waarin geen plaats is voor overdreven actiescènes. 6,5/10

Een gemuteerde tarantula die ontsnapt, dat kan leiden tot problemen. Tof gemaakt (leuk dat laboratorium), maar ook weinig nieuws onder de zon. Toch vond ik de scenes met de spin erg sfeervol en bij vlagen ook ‘spannend’, zij het met een flinke scheut inlevingsvermogen. In de landschappen van Arizona kwam hij goed tot zijn recht en het was best dreigend wanneer hij op bezoek gaat bij de dokter en zijn assistent. De rol van Mara Corday voegt weliswaar weinig toe, maar ze is tóch een toegevoegde waarde, paradoxaal genoeg. Het einde was iets te abrupt, da’s jammer. Een verdiende voldoende!

Een classic goude oude griezel film.

Met uit de hand gelopen experimenten van een Proffessor.

Waardoor een van zijn experimenten een reusachtige spin.

Door een groei middel ontsnapt, uit zijn laboratorium met alle gevolgen van dien.

Voor vroeger een spannende film.

Maar nu meer vermakelijk dan spannend.

Een leuke en goede film.

Interessant tijdsbeeld, maar regisseur Jack Arnold neemt nogal wat tijd voordat hij de tarantula echt naar behoren in beeld brengt. Van de 80 minuten zijn daardoor enkel de laatste 20 enigszins entertainend, de rest van het verhaal is vooral middelmatige en soms zelfs saaie inleiding. Leo G. Carroll speelt de rol van "Mad Scientist" die langzaam in een monster verandert, maar na enkel 50-60 minuten wordt hij om het leven gebracht na een spinnenbelegering. Je vraagt je dus af waar al die tijdsverspilling voor nodig is, aangezien er bijzonder weinig wordt aangevangen met de thema's en de kijker in het ongewisse wordt gelaten over de uiteindelijke intenties. De finale maakt dankzij charismatische speciale effecten een goede indruk, maar om daar te komen neemt Arnold nogal wat tijd. Binnen een film die in principe niet heel lang duurt is dat problematisch, want buiten enkele vermakelijke monsteraanvallen heeft Tarantula zeer weinig te bieden om de trage inleiding mee op te vullen.

Om eerlijk te zijn vind ik de filmposter meer opwindend dan de film zelf. Als de film zou verlopen zoals het afgebeeld staat hierop, zou ik het misschien wel meer kunnen appreciëren. Het is wel leuk te zien hoe ze in die tijd de SE's aanpakten. Primitief maar lovenswaardig.

2.5*