- Home
- Films
- Mildred Pierce
- Filtered
Genre: Drama / Film noir
Speelduur: 111 minuten
Oorsprong:
Verenigde Staten
Geregisseerd door: Michael Curtiz
Met onder meer: Joan Crawford, Ann Blyth en Zachary Scott
IMDb beoordeling: 7,9 (28.512)
Gesproken taal: Engels
On Demand:
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Pathé Thuis
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
Plot Mildred Pierce
"Please don't tell anyone what Mildred Pierce did!"
Als Mildred Pierce wordt verlaten door haar echtgenoot moet zij haar dochters alleen opvoeden. Ze opent een restaurant en kent al snel succes, maar haar oudste dochter Veda kijkt neer op het werk van haar moeder en droomt van een leven in de jetset. Mildred doet er alles aan om Veda tevreden te stellen.
Externe links
Acteurs en actrices
Mildred Pierce
Wally Fay
Monte Beragon
Ida Corwin
Veda Pierce Forrester
Albert 'Bert' Pierce
Maggie Biederhof
Inspector Peterson
Miriam Ellis
Kay Pierce
Reviews & comments
kos
-
- 46075 berichten
- 8459 stemmen
imdb-topic:
.
Joan Crawford is wel erg geweldig hier. Twijfel nog een beetje tussen een 3,5 en 4 maar houd het voorlopig maar op het eerste.
Toch wel iets teveel ouderwets drama naar mijn smaak, maar dan wel erg goed gedaan.
Opmerkelijk sterke vrouwenrollen ook weer. De dames zijn hardwerkende, zelfbewuste, nietsonziende whiskydrinkers en de kerels domme sukkels die achterbaks geld proberen los te peuren. Zo worden ze niet meer gemaakt. .
Matchostomos
-
- 4171 berichten
- 535 stemmen
Mildred Crawford: the family woman
Het noir-genre is een relatief begrip in 'Mildred Pierce', want in de eerste plaats is dit toch een donker en ambigue melodrama. De vlekkeloze mise-en-scene, het spel met schaduw en licht, de 'moordende' femmes fatales, de overkoepelende vertelinstantie (bijna één lange, onderbroken flashback), de bijtende dialogen en de sinistere thema's.
Genoeg elementen om van een volwaardige film-noir te kunnen spreken, maar Curtiz besteedt dermate veel aandacht aan het beeld van de ambitieuze vrouw en haar streven naar familiaal geluk, dat het melodrama nagenoeg pertinent de bovenhand neemt.
Denkende dat 'Mildred Pierce' een noir pur sang zou worden, is er achteraf dan ook sprake van een zekere ontgoocheling. Een tweede kijkbeurt lijkt naderhand noodzakelijk om deze prent volledig op zijn waarde te kunnen schatten.
Een fabuleuze Crawford kan alvast niets verweten worden. Met zichtbare flair vertolkt ze zowel een moeder met moordende looks, als een moeder met een oneindige bezorgdheid om haar kroost. Wanneer haar rok echter te hoog reikt en haar verleidelijke knieën zichtbaar worden, zal ze zich maar al te snel ontdoen van haar sensuele buitenkant, om zo haar eigenlijke doelstellingen duidelijk te maken.
De mannen in 'Mildred Pierce' fungeren daarbij slechts als hulpmiddelen, als loutere tussenschakels in de weg die Mildred en haar dochter steevast wensen af te leggen. Maar vermits Mildred haar dochter niet eeuwig onder haar hoede kan houden, zal ze gaandeweg ondervinden dat het web van intriges en bedrog alsmaar groter wordt.
Vanuit onverwachte hoek biedt een 'onschuldige' schouder alsnog enige emotionele steun, maar het wrange en ambiguë karakter van het geheel blijft als een sluimerende mist aanwezig.
Niettemin zijn het niet de acteerprestaties en de verzorgde enscenering die 'Mildred Pierce' tot fascinerende cinema maken, maar wel de typerende relaties die worden uitgetekend en uitgelegd.
Wanneer ook blijkt dat deze prent zou wortelen in het persoonlijke leven van Crawford, geeft dit het gegeven bovendien een extra, meer beladen dimensie. Vanuit deze dimensie biedt 'Mildred Pierce' dan ook een blik achter de schermen van de schijnbare wereld van glamour en succes.
4*
starbright boy (moderator films)
-
- 21290 berichten
- 4461 stemmen
Fraaie variant op het 'femme fatale' idee door de femme fatale tegenover haar moeder te zetten. Ge-wel-di-ge rol van Crawford, die ondanks dat er weinig mis is met de rest van de cast, hier toch echt de show steelt. Net iets minder scherp dan Casablanca, maar het scheelt niet eens veel. Mildred Pierce is bijna even goed. Het was een tijdje geleden dat ik Hollywoodclassics heb gekeken, maar door deze film heb ik daar weer helemaal zin in.
4.0*
movie acteurs
-
- 3046 berichten
- 3147 stemmen
Erg sterk Drama.
Kwam eens een keer op TCM en ik dacht dat het gewoon een ordinaire oude drama film was, maar dat was het dus niet. Erg sterke, zwartgallige film. Precies zoals een Drama film hoort te zijn. 4,5 voor deze film en natuurlijk voor Joan Crawford die deze film draagt als een echte diva.
Spetie
-
- 38582 berichten
- 5499 stemmen
Erg fijne film dit met een fantastische rol van Joan Crawford!
Het blijft altijd fijn om vrouwen te zien schitteren in een film-noir. In Mildred Pierce doet Joan Crawford dat op fantastische wijze. Ze zet Mildred neer als een sterke vrouw, met een geweldig doorzettingsvermogen, die echter gedurende de film steeds een stukje meer onzeker lijkt te worden. Ze kan bikkelhard zijn, maar ook superbezorgd om haar kinderen, waarvan haar oudste dochter Veda duidelijk haar oogappeltje is. Ook die rol wordt erg goed gespeeld door Ann Blyth, die haar neerzet als iemand voor wie geld het allerbelangrijkst is en die duidelijk de femme fatale is in deze film. Dan is er zelfs nog een derde vrouw in deze film die erg sterk speelt. Dat is Eve Arden, die de vriendin van Mildred speelt en af en toe geweldig gevatte oneliners eruit gooit.
Hoewel de mannen, Zachary Scott en Bruce Bennett, duidelijk wat ondersneeuwen t.o.v. de vrouwen, doen zij het toch ook niet slecht. Toch spelen zij een ietwat ondergeschikte rol in deze film, want het is vooral de moeder-dochter relatie, die uitermate boeiend is en op uiterst geslaagde wijze wordt uitgewerkt. Mildred heeft duidelijk een zwak voor haar dochter en die weet daar gretig misbruik van te maken. Het is niet moeilijk om te raden dat Veda de uiteindelijke moord gepleegd heeft. Daar draait de film mijns inziens ook niet zozeer om. Het is meer een terugblik op het uiterst boeiend leven van Mildred.
Wat ik ook wel interessant vond was een gebeurtenis halverwege de film. De jongste dochter van Mildred is ziek en overlijdt. Mildred lijkt dan al zo onder invloed van Veda, dat ze minder verdrietig lijkt, dan een “normaal” iemand zou zijn om het verlies van een dochter. Het komt verder nergens ter sprake, maar ik had het idee dat Veda toen als zo geniepig was dat ze haar zusje zomaar vergiftigd zou kunnen hebben. Op die manier bleef ze als enige over en zou dus nog meer geld van mama krijgen, i.p.v. het later te moeten delen. ik weet het, het is misschien een nogal vergezochte theorie, maar hoe meer ik erover nadenk, hoe meer ik ervan overtuigd ben dat het best wel eens zou kunnen. Het maakt de film achteraf gezien alleen nog maar fascinerender.
Regisseur Michael Curtiz zorgt verder voor een fijne regie, waarbij zonnige en donkere scènes elkaar moeiteloos lijken af te wisselen. Verder bevat de film degelijke muziek en scherpe dialogen, die bijdragen aan het sterke acteerwerk van de cast. De sfeer van de film is echt geweldig en Curtiz bewijst hiermee een topregisseur te zijn, al kon hij na Casablanca sowieso al nooit meer stuk bij mij.
4,5*
The One Ring
-
- 29974 berichten
- 4109 stemmen
Het was een grappig toeval dat de eerste film die ik zag na The Exorcist Mildred Pierce was. Nu zullen veel mensen terecht niet meteen een link tussen beide films leggen, maar omdat ik ze zo snel achter elkaar zag viel mij het gewoon op dat ze allebei gaan over een moeder die zich zorgen maakt over haar kwaadaardige dochter. Bij The Exorcist schreef ik dat het perspectief van de moeder ervoor zorgde dat de horror goed werkte, maar Mildred Pierce bewijst dat grotere horror mogelijk is voor een ouder. Als ik mocht kiezen zou ik liever een bezeten Regan als dochter hebben dan Veda Pierce. Bij Regan kun je tenminste nog de demoon de schuld geven. Veda is de demoon. Zelden zo'n afkeer gevoeld voor een karakter dan Veda.
Dat maakt Mildred Pierce natuurlijk ook zo'n effectieve film. De moeizame moeder-dochterrelatie (ja, 'moeizame' is hier een eufemisme) vormt de ziel. Mildred won makkelijk mijn sympathie als hardwerkende, ambitieuze, onafhankelijke moeder in een omgeving die dat niet helemaal stimuleerd. Om het een feministische film te noemen is overdreven, maar vrouwen zo sterk als Mildred die niet afhankelijk zijn van een man en die ook niet de schurk van de film zijn kom je weinig tegen in klassiek Hollywood. De enige juiste schurk kan dan ook een vrouw zijn met een nog sterkere wil. En daar is Veda. Laat iemand haar alsjeblieft neerschieten. Mildreds onbreekbare moederliefde voor Veda bevat het ware drama van het verhaal en Mildreds achilleshiel.
Dit is een uitstekend melodrama, met gemak een van de beste uit dat genre. Het melodrama werkt omdat het geloofwaardig wordt gehouden en er nooit over-the-top gegaan wordt, zowel niet in situaties als in acteerwerk. Joan Crawford is briljant, maar dat is de hele cast, inclusief duivel Ann Blyth, Eve Arden (briljant in een feitelijk onbeduidende bijrol) en ja, ook de mannen die heel goed weten dat ze slappelingen spelen. Het werkt ook als film noir, maar daar ligt de focus niet. Het boek waarop de film gebaseerd is bevat die noirelementen kennelijk ook niet en de moord waarmee de film start zou als ik het goed heb ook niet in het boek zitten. Toch zijn de donkere openingsscènes waarin de moord plaatsvind en Wally er op vrij geestige wijze ingeluist wordt bijzonder sfeervol gefilmd. Of Curtiz nou een auteur is of niet, hij weet altijd bijzonder mooi zijn films te belichten en het valt me ook op dat hij graag ruime kamers gebruikt. Mildred Pierce is dan ook een mooie film om naar te kijken. Daarnaast wordt het vlot gebracht en zijn het script en de dialogen uitmuntend. Wat kan een mens nog meer willen?
Michael Curtiz' beste werk na Casablanca. Ik mag Todd Haynes wel, maar ik vraag me af hoe hij dit wil overtreffen.
4*, nee wacht: maak daar 4,5* van. Al een tijdje niet meer zo'n perfecte film gezien en me eigenlijk ook al een tijdje niet meer zo ontzettend vermaakt met een Hollywoodklassieker.
otherfool
-
- 18470 berichten
- 3397 stemmen
Denkende dat 'Mildred Pierce' een noir pur sang zou worden, is er achteraf dan ook sprake van een zekere ontgoocheling. Een tweede kijkbeurt lijkt naderhand noodzakelijk om deze prent volledig op zijn waarde te kunnen schatten.
Zou het dan hier aan hebben gelegen dat Mildred Pierce voor mij, zeker gezien de overige loftuitingen, een (lichte) teleurstelling bleek te zijn? Het moordplot verdwijnt al snel uit beeld om plaats te maken voor het uitwerken een (in meerdere opzichten) moeizame moeder - dochter verhouding, waarvan de laatste misschien de duivel zelve is maar de eerste me nog vaker irriteerde. Voor een hardwerkende en zelfbewuste vrouw laat Mildred er zich wel erg vaak in luizen, overigens ook door de mannen die ten tonele verschijnen.
Ik was blij dat dit melodrama soms plaats maakte voor wat charmante dialogen (tussen Mildred en Wally, bijvoorbeeld) of snedige oneliners (de op het oog onbeduidende maar erg sterke bijrol van Ida is hier al eerder genoemd) want bij tijd en wijle is Mildred Pierce toch wel zware kost. Maar ik zal de tip van een tweede kijkbeurt in mijn achterhoofd houden.
Voorlopig 3*.
BBarbie
-
- 12795 berichten
- 7632 stemmen
Knap gemaakt familiedrama met een indrukwekkende hoofdrol van Joan Crawford. Ook de bijrollen van de debuterende Ann Blyth tot de sarcastische Eve Arden (in een type Eve Arden-rol) zijn prima verzorgd.
De film doet af en toe onwillekeurig denken aan het levensverhaal van Crawford (zie Mommie Dearest).
Hollywood op z’n best.
Vinokourov
-
- 3143 berichten
- 2909 stemmen
Staat als een huis hoor dit drama, waar een flink staaltje 'woman-power' uit de jaren '40 aan te pas komt. De film wordt volledig in beslag genomen door een sterk acterende Joan Crawford, die de vastberaden zakenvrouw Mildred Pierce speelt. Ze heeft echter een zwak heeft voor haar verwende dochter. Deze rol wordt door Ann Blyth ook al zo voortreffelijk gespeeld. Oef, wat een ontzettend kreng is zij! Een aantal scenes tussen die twee knallen dan ook echt van het scherm .
De film zelf is in film-noir-stijl gefilmd, heel stijlvol al die schaduwen. Verder heeft het niet zo veel weg van een filmnoir vond ik, al doet de opzet daaraan wel denken: een lange toeloop naar een moord wordt door middel van flashbacks verteld, maar het blijft betrekkelijk eenvoudig allemaal. Mildred Pierce moet het vooral hebben van Joan Crawford zelf. Wat een performance geeft ze hier weg dus .
Woland
-
- 4156 berichten
- 3401 stemmen
Het valt niet mee om (quasi-)single mom te zijn in de jaren '40. Helemaal niet als je oudste dochter een verwend, verwaand nest is, die alles wil en krijgt wat haar hartje begeert. Mildred is duidelijk beter in overleven en werken dan in opvoeden. De film begint nog als een noir: er wordt een moord gepleegd, Mildred laat het lijk liggen, en na een mislukte zelfmoordpoging haalt Mildred Pierce een kennis in huis om de onderzoekswateren te vertroebelen. Maar al snel gaat het over het wel en wee van Mildred: een sterke vrouw, maar ook in eerste instantie getrouwd met een lapzwans, en ook met de kinderen is het niet bepaald altijd koek en ei. En net als het goed lijkt te gaan met een goedlopende eigen zaak en een leuke nieuwe man, gaat het weer de soep in. De nieuwe man blijkt ook een gat in de hand te hebben, net als dochterlief die daarnaast continu een secreet blijkt door moeders nieuwe liefde te verleiden, stiekem met iemand anders te trouwen, en ondertussen al moeders zuurverdiende geld uit te geven aan onzinnigheden.
Maar ik merk dat ik nu teveel in de plotdetails ga. Dit illustreert misschien een beetje mijn probleem met deze film. Het punt wat ik hier probeer te maken is dat er weliswaar wat noirelementen zijn, maar dat het toch vooral een portret is van het turbulente leven van een sterke maar soms ook nogal naieve vrouw (een indrukwekkende Joan Crawford) - en al dit persoonlijke wel en wee van Mildred kon me toch niet de hele film bekoren. Het ging me toch wat teveel de GTST-kant op - ik hoopte toch op meer misdaad en minder relatieperikelen. Het is verder bijzonder goed gemaakt, en het acteerwerk van met name moeder en dochter was erg sterk, maar toch was dit soapige familiedrama niet de film waar ik op gehoopt had.
arno74
-
- 8700 berichten
- 3342 stemmen
Een film die me niet echt wist te pakken. Tegen mijn verwachting in is dit vooral een melodrama met film noir-trekjes. Het acteerwerk is behoorlijk theatraal, en ook al is dat wel gebruikelijk voor films uit die tijd, wat Mildred Pierce in mijn geval tegen heeft is dat de personages ontzettend dik aangezet worden. Hierdoor kon ik niet in de film komen omdat de personages behoorlijk onrealistisch aandoen, helemaal voor de tijd waarin deze film zich afspeelt. Ik denk dat weinig ouders zich destijds als Mildred gedroegen en dit gedrag van hun kinderen accepteerden. Ander minpunt is de ronduit racistische wijze waarop het dienstmeisje wordt neergezet, vooral wanneer ze voor het eerst in de film verschijnt.
Wat de cinematografie betreft, en het acteerwerk, daar valt niets over te klagen, beide zijn erg sterk. Vandaar dat ik nog op 3* uitkom.
mrklm
-
- 8200 berichten
- 8198 stemmen
In Mildred Pierce is Joan Crawford op het top van haar kunnen en is de regie, de cameravoering, de belichting, de setdesign en de kleding perfect afgesteld. Mildred Pierce begint met een schok: een man wordt met zes pistoolschoten neergeschoten en het enige woord dat hij nog kan uitbrengen voor zijn dood is “Mildred”. Alles wijst erop dat Mildred Pierce [Joan Crawford] de moord heeft gepleegd en wanneer de politie haar onderwerpt aan een ondervraging, vertelt ze haar levensverhaal. Dat verhaal is er ééntje van rags-to-riches, waarbij Mildred zich, mede onder druk van haar verwende en veeleisende oudste dochter Vera [Ann Blyth] door een combinatie van keihard werken, organisatorisch talent en de zakelijke vernuftigheid van haar partner Wally Fay [Jack Carson], opwerkt tot een rijke en succesvolle zakenvrouw.
Hoewel ze dit alles voor haar kinderen doet, komt ze keer op keer in aanvaring met Vera. Het absolute hoogtepunt is hun ruzie op de trap waarbij Mildred een cheque verscheurd. Die confrontatie toont Crawford in absolute topvorm en elke keer als ik ‘m zie moet ik een paar keer terugspoelen om nog eens te genieten van werkelijk geniaal acteerwerk. Blyth, Carson, Zachary Scott [als het slachtoffer] en vooral Eva Arden als een wereldwijze vrouw met een vlijmscherpe tong, zijn ook voortreffelijk maar dit is de Joan Crawford-show. Ze is volstrekt overtuigend als de schortdragende huisvrouw die aanvankelijk niets liever doet dan zorgen voor haar gezin, ze overtuigt evenzo als beginnend serveerster en als succesvolle vrouw. Een absolute droomrol, maar er zijn er maar héél weinig die zo’n rol geloofwaardig weten te maken. Ze wordt daarbij wel perfect geholpen door de kleding van Milo Anderson, die steeds uitstekend is afgesteld op de fase van haar carrière waarin ze zich op dat moment bevindt. De belichting roept herinneringen op aan de allerbeste film-noirs en alles is prachtig in beeld gebracht door Ernest Haller. Een subliem verhaal waar zelfs de beste soap-schrijvers een puntje kunnen zuigen, maar uiteindelijk moet je hier gewoon lekker voor gaan zitten, je niet uit het veld laten slaan door die kinderlijke Butterfly McQueen als de familiebediende, en volop genieten van Miss Joan in absolute topvorm.
eRCee
-
- 13346 berichten
- 1923 stemmen
Ergerlijk clichématig in z'n personagetypering, veel te traag in z'n narratief en weinig overtuigend in z'n vormgeving, met daarboven op nog eens irriterend aanwezige muziek. Niks voor mij dit.
killerfreak
-
- 846 berichten
- 1066 stemmen
Interessante whodunit-film waarbij je gaandeweg denkt alles te weten, maar op het einde toch nog verrast wordt. Uitstekende vertolkingen, enkele grappige momenten, plotwendingen, verrassende tegenstrijdigheden (ze zegt tegen man haar kinderen altijd voor te laten gaan, maar vervolgens begint ze restaurant waardoor ze er zelf vervreemd van geraakt en de problematiek eigenlijk net begint), alsook "levenslessen" (don't spoil, maar leer ook wat verantwoordelijkheid is). Filmpje dat me ten zeerste heeft weten te boeien en daarom 4*
Movsin
-
- 7701 berichten
- 8096 stemmen
Een kranige moeder-verwaande dochter-relatie is het thema van deze sterke film uit de veertigerjaren.
Mogelijks kunt ge u wat storen aan de al te vlotte manier waarop relaties tot stand komen en dan weer worden afgebroken, zich dan weer herpakken...,maar heb al dikwijls vastgesteld dat zulks regel was in de films uit die tijd in de States.
Het intrige is echter toch wel de moeite waard om volgen, houdt een zekere spanning in, knappe enscenering en zorg voor allerlei details, zoals de belichting, zeker heel kunstig op het gelaat van Joan Crawford of de songs in verband brengen wat er te gebeuren staat (het mooie "It can't be wrong)"...
Heel degelijke acteerprestaties, als vanzelfsprekend met Joan Crawford op kop.
Kiekerjan
-
- 119 berichten
- 106 stemmen
Amerikaans melodrama over een 'selfmade woman' die wordt gedreven (en geruïneerd) door een verblindende moederliefde. Aanvankelijk neigt het naar een klassieke film noir, maar het verandert al vlug in een volbloed 'weepie' met allerlei extreme familiale conflicten. Het hoofdpersonage Mildred Pierce wordt afgebeeld als het typische onschuldige lammetje dat doorlopend vervalt in romantiek die gedoemd is te falen. Het enige dat de historie enigszins interessant houdt is de vooropgestelde moord als overkoepelend verhaalelement. Over het algemeen is het verhaal echter simpel en de dialogen zijn tamelijk flets. De personages steken voortdurend op kinderachtige wijze messen in elkaars rug en maken vaak op nog geen vijf minuten tijd een totale emotionele ommekeer. Echt meeslepend of diepgaand kan het niet genoemd worden. Crawford doet weliswaar haar best en qua regie en belichting mag er niet geklaagd worden. In zijn geheel vind ik deze zogenaamde klassieker jammer genoeg erg overgewaardeerd.
Film Pegasus (moderator films)
-
- 30449 berichten
- 5199 stemmen
Ik kwam deze film tegen in de lijst van de top 1000 van 2015, alhoewel die de lijst van 2017 niet meer haalde. Het leek me een film noir, zoals er wel meer zijn uit die tijd. De opening alleen al neemt je als kijker meteen bij de aandacht: de moord op Monte Beragon. . We krijgen een who-dunit verhaaltje waar je als kijker stilaan toch al door hebt who het dan gedunit heeft. De kern van deze fil mis hoe het zover is kunnen komen.
We blikken terug in de tijd naar het leven van Mildred Pierce. Ik ga hier niet verder in detail, je moet de film maar kijken. We krijgen wel enkele opvallende momenten te zien: de dood van de jonge Kay, de opening van haar eigen restaurant, het moment na de rechtszaak als het tot een conflict komt tussen moeder en dochter, … Mildred wordt het slachtoffer van de 2 mensen die ze het liefst heeft gezien: dochter Veda en Monte, wat de ondergang zal blijken van haar restaurants die ze zelf opbouwde. Ze verloor haar dochter, ging werken om Veda alles te gunnen, begon haar eigen restaurantketen om nog meer voor haar te verdienen en als de keten failliet ging door de schulden die Veda (en Monte) maakten trouwde ze met die Monte om voor de status te zorgen die Veda terug bracht. Zelfs als Veda dan terug komt door die status om aan te pappen met Monte zal ze later de schuld op zich nemen als Veda uiteindelijk Monte vermoord.. Het toont aan hoe ver je kan gaan als moeder voor je eigen kind.
De film is vooral heerlijk acteerwerk met de vrouwen op de eerste plaats. Van de schitterende Joan Crawford die terecht een Oscar won. Maar ook Eve Arden als de vriendin Ida, Ann Blyth als de materialistische dochter Veda en zelfs Butterfly McQueen, die ondanks haar irritante stem toch voor heerlijke scènes zorgt. Boeiende film dat vooral een sterk drama is. Een ware klassieker!
Bobbejaantje
-
- 1834 berichten
- 1823 stemmen
De film opent met een intrigerende en spectaculaire scene die de kijker met zijn neus onmiddellijk in het zaakje duwt. Een visueel hoogstandje waarbij gevierd regisseur Michael Curtiz en cameraman Ernest Haller (die ook meewerkte aan o.a. Gone With The Wind en Whatever Happened To Baby Jane) meteen alle registers opentrekken, resulterend in een hapklare brok die de gemiddelde noirliefhebber met plezier oppeuzelt.
Logischerwijs wordt er nadien wat gas teruggenomen en neemt men de tijd om het verhaal op te bouwen. Ook als kijker moet je dan wat gas terugnemen. De film start 'veelbelovend' met een moord, maar nadien lijkt er zich in eerste instantie een melodrama te ontwikkelen rond een disfunctionele familie waar een legertje psychiaters zoet mee gehouden zou kunnen worden. Elk lid van de familie lijkt wel geestelijk dood, behalve de jongste dochter die jammerlijk aan haar eind komt.
Joan Crawford schittert in de hoofdrol in een toch wel dubbelzinnige rol. Enerzijds is zij de sterke vrouw die voor haar familie zorgt, anderzijds laat ze zich doen door haar extreem verwende en materialistische dochter Ann Blyth. Je ziet al van mijlen ver dat dit niet goed kan komen. De mannen in het verhaal komen er evenmin goed uit. Het meeste sympathie had ik nog voor Bruce Bennett, als ex van Crawford, die zich ook maar laat leiden door zijn pietje maar op het eind van de film nog zijn kar keert. Zowel Jack Carson als Zachary Scott fladderen op narcistische wijze rond Crawford heen, waarbij Scott als een soort slijmerige Casanova de typische rol speelt die we van hem gewend zijn.
De verhaalstructuur steunt op lange flashbacks waarin Joan Crawford haar verhaal uit de doeken doet, wat we uiteraard wel meer zien in de film noir. Echt spannend wordt deze film niet, hoewel steeds interessant genoeg om de aandacht gaande te houden, met voor mij uiteindelijk toch een verrassende ontknoping.
De dialogen en lichte humor, die af en toe wordt rondgestrooid, kon ik verder wel appreciëren.
De film eindigt met een prachtig shot in de gang van het politiedepartement, waar enkele poetsvrouwen op noeste wijze de vloer schrobben, terwijl Crawford haar ex tegemoet treedt. Die ode aan de arbeid lijkt me typisch horend bij de toenmalige Warner Brothers, als filmmaatschappij voor een arbeiderspubliek, in een film die draait rond materialisme, de weg naar de top en terug.
pjmj
-
- 277 berichten
- 266 stemmen
De dochter is een heerlijk, onuitstaanbaar kreng. Een filmkarakter dat ik niet gauw meer vergeet.
scorsese
-
- 11780 berichten
- 10189 stemmen
Goeie film waarin een vrouw met twee dochters gaat scheiden en een baan probeert te krijgen. Het begint als een moordmysterie (mooi schaduwspel tijdens de opening), maar is uiteindelijk meer een drama. Een goed verhaal waarin misschien iets te veel gebeurd (in dat opzicht vond ik de latere miniserie net wat beter werken). Mooi verteld en prima acteerwerk van de gehele cast. Met gemak 3.5 sterren.
Corran
-
- 336 berichten
- 381 stemmen
Heel sterk drama met een fijne verzameling van sterk neergezette, maar ook sterk geschreven personages. Crawford steelt vooral de show, maar haar egoïstische dochter en al bij al nog vrij sympathieke ex-man moeten niet veel onder doen. Goed gebruik van flashbacks en geen al te ingewikkeld plot, vrij rechtlijnig met geen vergezochte twist op het einde. Altijd wel een zwak gehad voor het betere melodrama dat niet té dramatisch wordt.
TMP
-
- 1796 berichten
- 1629 stemmen
Prima film. Een zeer behoorlijk verhaal, met enkele goede wendingen, en zeer vlot acteerwerk. Het sterke begin zorgt ervoor dat je aandacht meteen gegrepen wordt en de film blijft tot het eind boeien. Goed acteerwerk, met name van Joan Crawford en Ann Blyth. Wat een kreng is die Veda, erg goed neergezet! De decors en het camerawerk zijn eveneens goed verzorgd. Een klassieker die zeker de moeite waard is.
Fisico (moderator films)
-
- 8353 berichten
- 4695 stemmen
Geweldige film noir die we binnenkort zonder twijfel mogen verwachten in de top250 van MM. De film kent een fijne opbouw die start met de moord op de tweede echtgenoot van Mildred Pierce, de heer Monte Beragon. Wie de dader is, komt uiteraard niet in beeld, maar wat volgt, verloopt aan de hand van de ondervraging bij de politie via een flashback. Af en toe wordt nog even teruggegrepen naar het heden, maar vanaf dan verloopt alles vrij chronologisch.
Centraal staat - hoe kan het ook anders - Mildred Pierce, een typische huisvrouw waarbij haar gezin op de eerste plaats komt. Haar huwelijk met haar eerste man loopt spaak mede door andere opvoedingsprincipes en wegens financiële problemen door en met haar man.
Ze dient zelf voor inkomsten te zorgen en werkt zich in een mum van tijd als serveerster op tot eigenares van haar eigen zaak. The sky is the limit lijkt het wel, voor zichzelf, maar vooral om haar dochter Vera te onderhouden. Zij is een egoïstisch spoiled brad die enkel geïnteresseerd is in geld en uiterlijk vertoon. Uiteindelijk beginnen ook haar hormonen op te spelen.
Eén van de sterkste troeven van de film is de mooie samenhang tussen de personages. Alles wordt overtuigend gebracht door uitstekend acteerwerk, maar ook goede invulling van de karakters. Voorop loopt natuurlijk Crawford zelf die een intense vertolking neerzet van haar personage Mildred. Maar ook Ann Blyth als 17-jarig verwend nest is een femme fatale om u tegen te zeggen. Tot slot zijn de bijrollen van de verschillende mannen als de secretaresse van een hoog niveau met prima dialogen en af en toe wat sarcasme.
Tot slot een prima ondersteunde soundtrack van Max Steiner en een top cinematografische aanpak. Mildred Pierce is een meesterwerk. Sterke vrouwen overheersen de film, de mannen daarentegen zijn volgzame lammeren. Het legde Joan Crawford alvast geen windeieren.
clubsport
-
- 3175 berichten
- 6559 stemmen
Het onvermogen van moeders om hun dochters enige bescheidenheid bij te brengen is een belangrijk thema in dit drama , het prinsessensyndroom zit er bij dochter Veda al vroeg in en Ann Blyth speelt haar rol erg sterk .
Verder gebeurd er van alles en via een lange flashback krijgen we het hele verhaal te zien dat uiteindelijk tot de moord zal leiden .
Vooral Crawford zet haar rol overtuigend neer , ik moest af en toe denken aan een oud gezegde van mijn moeder :
zachte heelmeesters maken stinkende wonden .
Flavio
-
- 4477 berichten
- 4740 stemmen
Mildred Pierce, de naam ken ik al van voordat ik serieus films ging kijken dankzij het gelijknamige liedje van Sonic Youth (tip: kan je baby de slaap niet vatten, zet het gerust op). Ik heb de film ook al eens gezien, volgens mijn stemgeschiedenis ergens in 2011, maar ik kon me er eigenlijk niks van herinneren. Het zal uit mijn periode van na-het-uitgaan-nog-even-een-film-aanzetten dateren.
Ik had hem wel goed op waarde geschat want 4 sterren blijven wel staan, vooral dankzij de sterke vrouwenrollen met voorop natuurlijk Joan Crawford, maar ook Eve Arden met haar geestige oneliners doet het meer dan prima en Ann Blyth, 94 inmiddels, speelt een heerlijke rol als vals kreng. De mannen blijven wat achter, al kon ik ook wel lachen om de immer opgeruimde Jack Carson die zelf ook wel weet dat hij een foute gast is en daar prima mee kan leven. Er zitten ook best een aantal memorabele scenes in, sowieso de eerste 15 minuten, maar ook de confrontaties tussen moeder en dochter en alle scenes met Arden.
Overigens is mijn theorie dat de dochter een ondode vampier was, want zij was de hele film, die toch een half decennium beslaat, sweet seventeen, terwijl ze later zelfs 16 kaarsjes mocht uitblazen- alleen mogelijk voor degenen die zich voeden met maagdelijk bloed.
SpecialAgentDaleCooper
-
- 19 berichten
- 17 stemmen
Wat een sterke film is dit. Zonder verwachtingen aangezet en stelde zeker niet teleur.
Vanaf de eerste scene wordt je al direct meegezogen in het verhaal. Joan Crawford speelt Mildred Pierce, een vrouw die haar mannetje wel staat en veel hoogte- en dieptepunten in het leven kent. Ik kan me niet herinneren dat ik zo’n sterke vrouwelijke hoofdrol heb gezien als in deze film. Waar tegenwoordig op een geforceerde manier ‘sterke’ vrouwelijke hoofdrollen gecreëerd worden is deze film een schoon voorbeeld hoe het op een manier kan die verder niet afleid van de inhoud.
De motivaties en acties van Mildred zijn begrijpelijk en haar personage is zo goed geschreven dat je hoopt dat ze de juiste beslissingen maakt, hoeveel tegenslagen ze ook te verwerken krijgt.
Voor een film uit 1945 vond ik de dialogen heerlijk scherp en zijn alle hoofdpersonages boeiend, je wilt weten hoe het afloopt met deze mensen. Niet verwacht vantevoren maar deze film komt zeker hoog in mijn top film noir lijstje te staan.
Het laatste nieuws
'La La Land' van met Ryan Gosling en Emma Stone vrijdagavond te zien op televisie
Thriller 'Blood for Dust' met Kit Harrington wordt met 'Breaking Bad' vergeleken: dit is de rauwe nieuwe trailer
'A Gentleman in Moscow' met Ewan McGregor als Russische gevangene binnenkort op SkyShowtime
Ongeziene WOII-film 'The Photographer of Mauthausen' op Netflix wordt een must-see genoemd: 'Hakt er flink in'
Bekijk ook
I Am a Fugitive from a Chain Gang
Misdaad / Drama, 1932
44 reacties
The Miracle Worker
Drama / Biografie, 1962
27 reacties
What Ever Happened to Baby Jane?
Horror / Thriller, 1962
101 reacties
A Face in the Crowd
Drama, 1957
17 reacties
Cat on a Hot Tin Roof
Drama, 1958
76 reacties
In This Our Life
Drama, 1942
8 reacties
Gerelateerde tags
man vrouw relatieontrouwrestaurantsnobbusiness womandochterpromisespoiled childfilm noirmoordbeach houseframe upex-husband ex-wife relationshipnight club singer told in flashbacknightclub singermother daughter estrangementbusiness partner zwarte filmmother loveungrateful child moeder dochter relatie
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.