Offret (1986)
Genre: Drama
Speelduur: 142 minuten
Alternatieve titels: The Sacrifice / Offret - Sacrificatio / Het Offer
Oorsprong:
Zweden / Verenigd Koninkrijk / Frankrijk
Geregisseerd door: Andrei Tarkovsky
Met onder meer: Erland Josephson, Susan Fleetwood en Allan Edwall
IMDb beoordeling: 7,9 (30.815)
Gesproken taal: Engels, Frans, Zweeds en IJslands
Releasedatum: 19 september 2019
On Demand:
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Pathé Thuis
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
- Vanaf zaterdag 30 maart in 2 bioscopen
Plot Offret
Samen met zijn beste vrienden viert dramaturg Aleksandr zijn verjaardag in zijn buitenhuis. Het selecte gezelschap wordt verrast door een gebeurtenis van apocalyptische proporties: een atoomaanval. De gastheer beseft de omvang en consequentie van deze ramp. Hij realiseert dat hij zijn dierbaarste bezit zal moeten opgeven en de nacht met Maria door zal moeten brengen om zo de gebeurtenissen een andere wending te laten nemen.
Externe links
Acteurs en actrices
Alexander
Adelaide
Otto
Maria
Victor
Julia
Marta
Little Man
Ambulance Driver
Ambulance Driver
Video's en trailers
Reviews & comments
gotti
-
- 14029 berichten
- 5643 stemmen
Mijn eerste 'ontmoeting' met Tarkovsky was een half jaar geleden met de film Stalker. Nadat ik die film gezien had heb ik mij meerdere malen op mijn hoofd moeten krabben en mezelf af moeten vragen waar die film nou over ging. De diepere gedachten in die film gingen mij een beetje te diep.
Maar ik gaf de moet niet op, want ik waagde mij een paar dagen geleden aan een tweede film, weer van Tarkovsky, en jullie raden het al: dat was deze film.
Waar Stalker voor mij grotendeels onbegrijpelijk en (sorry Ramon) saai was, kon deze film mij op veel momenten erg diep raken. Ook hier had ik ook nog wel momenten waarbij ik dacht wat de bedoeling hiervan was, maar grotendeels heb ik echt genoten van deze film.
Een paar dingen wat ik graag bij elke film zou willen zien:
- Het sublieme camerawerk door bijv. de hoofdrolspeler in de camera te laten praten terwijl hij eigenlijk met iemand staat te praten waarmee hij met z'n rug naar toe staat.
- De fantastische diepe dialogen van de hoofdrolspeler in het bos
- De scènes waarbij nauwelijks van camerastandpunt gewisseld wordt en wat dus een erg rustige sfeer geeft.
- En natuurlijk de vele fantastische, mooie, maar toch vaak eenvoudige scènes.
Een lust voor het oog deze film die ik, als ik dar de kans voor krijg zeker vaker zal gaan kijken. Ondanks alle mooie dingen in deze film krijgt hij van mij 'maar' 4 sterren, omdat dus zoals ik al zei nog niet alles duidelijk was, maar daar ga ik mij nog wel een keer in verdiepen. Maar zeker de moeite waard om te kijken, als je een keer iets anders wilt als XXX of Jackass!
[edit] Toch 3,5* van gemaakt, omdat het meestei n de film mij toch nog té symbolisch is. [/edit]
Baggerman
-
- 10577 berichten
- 7977 stemmen
Ik heb netjes alle Tarkovsky'schronologisch achter elkaar bekeken (behalve het Steamroller-debuut), dus dit was voorlopig de laatste. Een ontzettend mooie film (weer!). Ontroerde me ook zeer.
De hoofdrolspeler is in mijn ogen een stervende Tarkovsky, die de film/zijn verhalen opdraagt aan zijn zoon/kleinzoon.
Volgens mij wist Tarkovsky pas tijdens het monteren van deze film dat hij aan kanker leed? Misschien heeft hij de film daardoor en daarna daarom wel opgedragen aan zijn kleinzoon, maar de hele film was wèl al geschoten. Dus in eerste instantie zal hij de film niet zó hebben bedoeld als jij hier stelt.
.......maar het gegeven dat hij heel snel na het completeren van de film is gestorven geeft deze film (en het opdragen aan zijn zoon) wel een extra lading.
En ook een mooie film om mee te eindigen, het leek net of Tarkovksy wist dat hij na Het Offer zou sterven..
En tja, je zou het wèl denken!
Toch vind ik Stalker, Nostalghia en Zerkalo nog ietsje mooier, waarschijnlijk omdat daar nog net iets meer hypnose inzit.
Ik zie heel veel van de 3 genoemde films terug in deze. Net zoals ik sommige beelden/invloeden uit deze film weer terug meen te zien in latere films (o.a. b.v. in Satantango).
Gaaf verder dat Tarkovsky Allan Edwall (Emííiiiil ! Sorry, die associatie hou ik toch bij hem!) heeft gecast in deze film. Geknipt voor deze rol wat mij betreft!
MNV2
-
- 6932 berichten
- 1869 stemmen
Wat een aparte film, ik was er zelfs even stil van..
De eerste scène liet al meteen zien wat voor film dit was, je krijgt namelijk één enkele camerashot te zien die bijna een kwartier duurt. Tijdens dat shot krijg je de eerste dialoog te zien tussen twee van de hoofdpersonages uit het verhaal. Op zich is daar niets speciaals aan was het niet dat er al vanaf die eerste scène een sobere, deprimerende sfeer hangt die benadrukt wordt door het lome tempo en de filosofische dialogen. Dit moet dan ook de eerste film van Tarkovsky zijn waarbij ik nogal moeite ondervond om 'in' het verhaal te komen. Het duurde dan ook zeker een half uur voordat de film steeds meer en meer van mijn aandacht begon te winnen, ik geraakte steeds verder en verder meegesleurd in de filosofische en soms zelfs absurde conversaties tussen de verschillende personages. In dat eerste half uur had ik dan ook bijna zin om de film af te zetten aangezien de sfeer wel heel erg somber was, zeker omdat het hoofdpersonage, Alexander jarig is terwijl ik eerder het gevoel had dat er iemand gestorven was. Maar vanaf het moment dat de 'plottwist' kwam werd ik toch dieper en dieper geïnteresseerd in het verhaal, de sfeer was zelfs zo hallucinerend dat ik op het einde van de film verlangde naar meer, een intens gevoel dat ik zelden ervaren heb bij een film..
Wat mij keer op keer weer aantrekt aan de films van Andrei Tarkovsky is het camerawerk dat zelfs meer dan 20 jaar na datum nog altijd verfrissend en origineel te noemen is. Lange shots met mensen die je in de verte ziet en die stilletjes aan dichterbij komen, mooie symmetrische shots van de kamers uit het huis, ... Het camerawerk is dan ook een serieuze meerwaarde aan de adembenemende sfeer van deze film, zo ademen de landschappen en de settings van het huis één en al rust en kalmte uit. Zelden heb ik een sfeer zo sober en deprimerend ervaren als bij Offret. Elke keer opnieuw ben ik ook verrast door de speelduur van de Tarkovsky-films, zo ook bij deze want de 140 minuten leken werkelijk omgevlogen te zijn ondanks het trage tempo. Deze film krijgt dan over enkele jaren ook vast en zeker nog eens een herziening, wie weet verhoog ik mijn stem dan naar een 5.
Meesterwerk!
4.5 sterren
Montorsi
-
- 9620 berichten
- 2272 stemmen
Met Offret heb ik nu alle speelfilms van Tarkovsky gezien (afgezonderd van het afstudeerproject), en zijn laatste film is eigenlijk de eerste waar ik teleurstelling voel.
Eigenlijk een film die in vergelijking met de rest van zijn oeuvre nergens in uitblinkt. Cinematografie is weer erg verzorgd, maar het springt niet meer zo in het oog als je gewend bent. De mooiste scenes vond ik nog die dromerige stukken. Soundtrack vond ik niet veel bijzonders niet memorabel en ook niet sfeervol.
Het verhaal deed me zo mogelijk nog minder, had grote moeite het eerste uur door te komen, waarna gelukkig beterschap kwam, maar erg boeiend werd het helaas alsnog niet. Erg afstandelijk vond ik het, dialogen gaan ook veelal langs je heen. Personages vond ik daarnaast ook niet zo heel erg interessant, alleen Alexander was gezien zijn ontwikkeling wel boeiend, van de rest wist ik niet zo goed wat ik er mee aan moest. Kan ook goed zijn dat ik daar wat gemist heb.
Eerste Tarkovsky waar ik me serieus verveeld heb tijdens bepaalde stukken, en voor zijn doen op veel vlakken vrij modaal. De beelden, en enkele knappe scenes (de dromerige zwart-wit stukken, en het brandende huis dan met name) trekken de film nog net naar een voldoende, maar gezien de rest van zijn werk toch gewoon een stuk minder.
3*
Co Jackso
-
- 21924 berichten
- 2764 stemmen
Ik ben het grotendeels eens met het commentaar van Montorsi. Wanneer ik de verschillende recensies bij deze film doorneem, valt het op dat iedereen het over eens is dat ook deze film visueel gezien een parel is van Tarkovsky. Inhoudelijk, of vooral de wijze waarop de inhoud gepresenteerd wordt aan het publiek, weerhoudt mij er echter van om ook deze film als een meesterwerk te kunnen bestempelen. Ik kon mij helaas onvoldoende mee laten slepen door de karakters, dialogen en hun emoties.
DonLeone
-
- 592 berichten
- 7257 stemmen
ik begrijp volledig wat je bedoelt Co Jackso, dit vond ik echt wel een voorbeeld van het tegenovergestelde van Andrej Roubljov. zo zie je maar dat zelfs Tarkovsky een strontfilm kon maken
niethie
-
- 7308 berichten
- 6524 stemmen
Ik heb als ik de reacties bij Tarkovsky's films zo eens doorlees altijd het idee alsof je over een gigantisch intellect (culturele, filosofische, psychologische en zelfs bijbelse kennis) moet beschikken om er ten volste van te genieten, terwijl bij de meeste van zijn films (op Stalker na dan) na iets meer dan een uur mijn ogen al zwaar begonnen te worden. Emotioneel doet het me ook niet veel, daar is het me vaak toch echt te afstandelijk voor allemaal. Dacht altijd dat het aan mezelf lag maar daar begin ik nu wel even over te twijfelen. Deze wordt over het algemeen gezien als zijn minste werk en daar kan ik wel inkomen eigenlijk. Het valt opnieuw niet echt slecht te noemen maar kon er ook dit maal niet echt veel mee. Die converstatie in het begin (met die boom) was opzich mooi, maar zet ook wel gelijk de toon zet voor de rest van de film waarin langdradig en afstotelijk de keywoorden zijn. Vanaf het moment dat ze eenmaal in dat huis kwamen had ik namenlijk echt steeds meer zo'n gevoel van, ''Ja oke, nu weet ik het wel hoor!'' Jeetje wat een zwaarmoedige saaie bedoeling zeg! De personages lullen maar een beetje langs elkaar heen en al die filosofische therorieen deden me ook maar weinig. En inmiddels tikte de minuten twee keer zo langzaam weg. Misschien dat andere er na veel nadenken verschillende verborgen boodschappen achter hebben gevonden, maar ik zie er persoonlijk de zin niet zo van in om het perce te gaan doorgronden ofzo en dat ligt toch echt aan de film omdat ik normaal gesproken niet snel rust voor ik weet hoe het nou zat. Wel wat mooie stukken tussendoor verder, oa die bidscene, het verhaaltje over de tuin van moeder en natuurlijk het einde. Toch wel een piepklein beetje nieuwschierig: Maar wat gebeurd er nu precies met de oude man? Heeft hij zich nou symbolisch opgeofferd voor zijn gezin ofzo? Zoiets maakte ik er uit op tenminste. Nouja best een vreemde manier om naar je uitganspunt toe te werken in ieder geval. Wat de film echter van een dikke onvoldoende red is het constant aanwezige bevreemdende sfeertje dat in de lucht hing, hier misschien nog wel meer als in zijn andere films. Alsof Tarkovsky wist dat zijn eind eraan zat te komen ofzo, iemand die weet of hij al ziek was ten tijden van de opnamens? De film is immers opgedragen aan zijn zoontje,of was het nou een ander familielid? Verder wil ik nog even positief eindigen en melden dat ik de de beste man niet af zal schrijven, zet het wel even op een laag pitje maar wil ook wel graag alles gezien hebben en vooral zijn bejubelde werkjes eens herzien. Niet dat ik zo'n masochist ben die ervan geniet om zijn werk af te branden ofzo, in tegendeel zelfs. Ik heb achteraf weldegelijk een idee dat er iets is dat ik mis, en ik ben me ervan bewust dat ik mezelf hiermee nogal tegenspreek...
2,5 sterren
Spetie
-
- 38582 berichten
- 5499 stemmen
Mijn 7e Tarkovsky en ik durf wel te stellen dat dit samen met Zerkalo de zwaarste film is die ik van hem gezien heb. De film heeft voor mij hetzelfde probleem als Zerkalo. Visueel ziet het er allemaal prima en verzorgt uit, met af en toe erg fraaie camerashots, zoals ik van Tarkovsky gewend ben, maar van het verhaal was op een gegeven moment geen touw meer aan vast te knopen. Nu had ik dat bij andere films van hem ook weleens gedeeltelijk(Stalker, Ivan’s Childhood), maar die trokken je op een gegeven moment op zo’n weergaloze manier weer terug in de film, dat het vaak niet eens uitmaakte of ik alles begreep. Hier had ik dat soms, maar soms ook helemaal niet. Toch moet ik zeggen dat de film redelijk snel aan me voorbijging en ondanks de lange speelduur niet langdradig aanvoelde. Het einde was daarnaast ook wel mooi uitgewerkt. Daarom scoort deze film nog makkelijk een voldoende, al behoort het wel tot Tarkovsky's minste werk.
3,0*
The One Ring
-
- 29974 berichten
- 4109 stemmen
De zwaarste van de vier Tarkovsky's die ik tot nu toe zag en dat zegt nogal wat. Het is waarschijnlijk de film van hem die ik tot nu toe het minst begreep. Begrijpen is echter ook niet altijd alles en met het opwekken van een mysterieus gevoel komt de regisseur hier al een heel eind. De enorm trage manier van filmen werkt hypnotiserend en op zijn eigen manier meeslepend, waardoor het een bijzondere kijkervaring wordt, al zou ik liegen als ik zou zeggen dat ik de volledige speelduur zeer geboeid was. Soms zakte het voor mij een beetje in. De gekunstelde acteerstijl, de nogal filosofische en onwerkelijke dialogen en eeuwigdurende shots die zo typerend zijn voor Tarkovsky pakken me het ene moment wel en het andere niet, maar als dit wel het geval is kan ik weinig cinema noemen dat indrukwekkender is.
Hier weet de Russische regisseur zelfs een gevoel van een apocalypse op te roepen terwijl er wellicht geen apocalypse is. Het camerawerk wordt altijd terecht geroemd, maar nog sterker is het geluid. Daar wordt enorm veel mee gedaan en soms lijken er dingen mee gesuggereerd te worden die het oog niet kan waarnemen. Het helpt het spirituele gevoel van de film te versterken. Het werk van Tarkovsky waardeer ik tot nu toe erg afwisselend, met Stalker als uitschieter naar boven en Andrei Rublev als de grote misser (Solyaris moet ik nodig herzien), maar het is toch altijd bijzonder wat hij doet. Offret is mij af en toe teveel van het goede (in de meest letterlijke zin van deze opmerking), maar de sterke sfeer en veel indrukwekkende scènes (dat zweven in bed als hoogtepunt) maken dit zeer de moeite waard. Aardige kans dat er ooit bij een tweede kijkbeurt een hogere score uitkomt.
3,5*
simonvinkie
-
- 2271 berichten
- 827 stemmen
Andrei Tarkovsky, zoveel had ik over de man gehoord, maar tot vandaag had ik niets van hem gezien. Dankzij de pakketservice heb ik Offret kunnen zien. Ik was hartstikke benieuwd hoe ik hem vond, maar ik weet nu eigenlijk niet zo goed wat ik er over moet denken.
Het is al vaker gezegd, maar ook ik had erg veel moeite om in de film te komen. Het eerste uur had ik nog wel wat neigingen om de film gewoon af te zetten. Gelukkig werd het daarna een stuk beter, en zaten er zowaar erg mooie scenes tussen. Vooral de cinematografie was inderdaad erg mooi. De shots zijn lang, sloom en erg prettig om naar te kijken.
Het verhaal boeide me helaas wrij weinig. Allemaal iets te wazig voor mij. De dialogen waren allemaal erg spiritueel en poëtisch. Verder zat er wel een goeie sfeer aan de film. Erg deprimerend en zwaar. Volgens mij is dit ook niet een van de meest toegankelijke Tarkovsky die er is. Ik had misschien beter met een andere film kunnen beginnen, maarja.
Ik vond Offret dus wel aardig. De film was erg mooi geschoten, en de deprimerende sfeer was erg sterk. Jammergenoeg kosten het erg veel moeite om in de film te komen, en was de film een beetje moeilijk te volgen.
3*
Vinokourov
-
- 3143 berichten
- 2909 stemmen
Mên, dit is een geniale film van de heer Tarkovsky. Het is niet het meest gemakkelijkste werk, al is het maar de vraag of je uberhaupt over gemakkelijk bij Tarkovksy kunt spreken. Ik vond hem ook behoorlijk zwaarmoedig met her en der nog wel een komische noot. Het concept een naderende apocalypse en de manier hoe mensen hiermee handelen, is hoe dan ook erg boeiend en vooral meeslepend. De scenes zijn voortreffelijk uitgevoerd en dan met name de lange eindscene en de nog langere beginscene. Opvallend is ook hoeveel stijlkenmerken van de vorige films van Tarkovsky terug te zien is in deze film.
NYSe
-
- 1749 berichten
- 1611 stemmen
Overdonderend meesterwerk. Kon niet geloven dat een film van 142 minuten in no time voorbij vloog. Behandeld met prachtige beelden, samen met fantastische dialogen van fenomenale acteurs de kracht en macht van het gesproken woord en de ethiek hieromheen.Terstond één van mijn favorieten.
korenbloem02
-
- 697 berichten
- 1763 stemmen
De 4e 5* bij Tarkovsky is dus nu ook een feit. Ik heb er lang over nagedacht maar deze verdiend zeker niet minder. Wederom een prachtige film. Echter is deze juist zijn meest angstige maar ook sensationele film van allemaal. Tarkovksy was tijdens het maken van de film al ziek. En hij is natuurlijk niet lang er naar overleden.
Deze film is een reflectie op het leven en dood. RamonK heeft in een van de aller eerste berichten uiteen gezet waarom Tarkovsky deze film maakte en welke emotie er ten grondslag ligt aan dez film.
Ik zat letterlijk de gehele film op het puntje van mijn stoel. Wat een pracht, maar ook zo duidelijk een eer betoon aan Bergman en de europese manier van filmen, wat me ook een paar keer aan Angelopoulos zijn stijl deed denken.
Tarkovsky is en blijft een zeer eigenzinnige filmmaker en gelukkig laat hij in deze film zien, dat hij de 'van Gogh' is van de filmgeschiedenis.
Dit is van Tarkovskys laatste film over leven en dood vlak voor zijn dood en ook de laatste die ik van hem moest zien. En ik kan concluderen dat Tarkovsky zonder enige twijfel tot de top 3 beste regisseurs uit de geschiedenis behoort.
wendyvortex
-
- 4980 berichten
- 7109 stemmen
In de herziening.....een jaar of 25 nadat de film eens op de Nederlandse TV was.
Erg grappig dat er een hoop beelden zijn blijven hangen al heeft de film feitelijk ook maar een tweetal lokaties (buiten en binnen)....en echoeën "Stalker" en "Nostalghia" ook nog door in deze laatste Tarkovskiy en misschien door het Zweeds en cameraman Sven Nykvist ook nog wel flink wat Ingmar Bergman.
Erland Josephson wendt de apocalyps af door het brengen van een offer.
Door het beperkt aantal lokaties zou je het makkelijk kunnen omzetten naar een toneelstuk, maar Tarkovskiy en Nykvist maken van ieder beeld een prachtige visual en dus verhogen we de status van Offret naar meesterwerkje.
Ferdydurke
-
- 1353 berichten
- 854 stemmen
Words, words, words...
Daar is bepaald geen gebrek aan in deze film, zeker de eerste drie kwartier niet. Opvallend toch voor een eh... filmische filmer als Tarkovski, dacht ik bij mezelf.
Door het beperkt aantal lokaties zou je het makkelijk kunnen omzetten naar een toneelstuk
Inderdaad.
Door al die (vaak ook nogal grote) woorden, tezamen met de lange shots, kreeg ook ik aanvankelijk de indruk dat we hier te maken hadden met een verfilmd toneelstuk.
Maar goed, Aleksander is dan ook een (ex-)acteur (die met vorst Mysjkin èn Richard III wel zo'n beetje de beide uitersten van het morele spectrum heeft vertolkt), en de statements van postbode Otto mogen dan iets nadrukkelijks hebben, ze snijden voor de film wel hout, en worden gelukkig gedaan door iemand die schijnbaar niet helemaal spoort. Want welk normaal mens snijdt op conversatietoon-met-de-deur-in-huis-vallend zulke onderwerpen aan?
Je kunt Tarkovski natuurlijk niet zomaar de uitspraken van zijn personages aanrekenen, maar het is opvallend dat dat oreren over de toestand van mens & wereld in zijn laatste drie films wat nadrukkelijker naar voren komt.
Tarkovski weet echter gaandeweg mijn aanvankelijke scepsis te verdrijven en leidt de kijker wederom op onnavolgbare wijze in en uit 'de vertrekken van de droom' (Bergman). Magnifieke beelden in een steeds veranderende belichting, het schilderij door een spiegelende ruit, Aleksander en Otto tegenover elkaar aan weerszijden van een spiegelende(?) ruit, de herhaalde sequentie van de via het balkon het huis uit sluipende Aleksander, de rol van Maria: het is allemaal van een raadselachtigheid, die veel doet vermoeden, veel vragen oproept.
Volgens Otto is het leven als wachten op een perron op de trein van de werkelijkheid, die nooit arriveert. Het leven, waarin de kale objectiviteit van de kosmos altijd gescheiden blijft van het persoonlijke, het subjectieve, dat die kosmos wil bezielen.
Maar voor Aleksander kómt dat moment van werkelijkheid, waar hij zijn hele leven op gewacht heeft. Met zijn daad wil hij die tegenstelling opheffen. Dat hij vrijwel onmiddellijk daarna als officiële halvegare wordt afgevoerd, is natuurlijk niet bepaald verbazingwekkend.
Otto, en vooral Aleksander, hebben nogal last van de 'vallende ziekte'. Wetenschappelijke bijbelvorsers vermoeden dat verscheidene oudtestamentische profeten, en ook Paulus, epileptici waren. Zieners of dwazen?*) Het is maar op welke kant van de medaille je je blik werpt. Laten we ze 'Idiotisten' noemen.
En de rol van Maria 'de heks' (Overigens een nogal christelijke heks, heb ik het idee, als je haar interieur bekijkt)? Ik weet het niet. Uit de scène bij het brandende huis zou je in ieder geval kunnen vermoeden dat de beschuldiging dat zij Aleksander...'behekst' heeft, al in de lucht hangt...
[ *) Ik zeg hier natuurlijk niet mee dat epileptici mogelijk geestelijk gestoord zijn, maar dat de wetenschappers suggereerden dat de visioenen van de profeten beïnvloed, of zelfs veroorzaakt, werden door hun epilepsie. Hun 'dwaasheid' zou dan zijn dat ze hun visioenen serieus namen.]
Misschien zijn ook de films van Tarkovski als een zich herhalend ritueel, om uiteindelijk de werkelijkheid te veranderen. Als het net zo lang water geven aan een dode boom, totdat hij... vlam vat.
Drs. DAJA
-
- 4344 berichten
- 4442 stemmen
Zo... Tarkovsky trekt even een blik heftige geluidseffecten open die een succesvol contrast vormen met de rest van deze praatfilm. Visueel niet zo uitdagend en poetisch als het gros van zijn werk maar audiotechnisch toch behoorlijk interessant (en dan met name de geluidsmix). Over het algemeen is Offret simpelweg hypnotiserend maar niet een film die ik tot zijn beste paar reken (ik geef het gros dan ook vijf sterren), teleurstellen doet ie uiteraard nergens en qua onderwerp een zeer interessante afsluiting van het oeuvre van een van de meest depressieve filmmakers ooit (maar ook een van de beste).
wibro
-
- 11590 berichten
- 4098 stemmen
Toen ik deze film zo'n 15 jaar geleden voor het eerst gezien had was ik er niet bepaald enthousiast over, dit gezien mijn 1,0* die ik aanvankelijk voor deze film heb gegeven. Nu vanavond deze film weer eens herzien op het grote scherm in Lux Nijmegen i.h.k. van het filmprogramma LuxClassics. De film kende een prachtige negen minuten lang durende opening waarbij de postbode het e.e.a. toelichtte over het filosofische gedachtegoed van Nietzsche waar ik mij zeer goed in kan vinden. Prachtig waren ook de scènes waarbij de doodse- maar vooral ook angstige stilte in het landhuis ruw onderbroken werden door overvliegende straaljagers die de naderende apocalyps aankondigden. Tot zover alleen maar positiefs over deze film. Maar wat daarna kwam, het offer van Alexander met als doel de apocalyps af te wenden, daar kon ik helemaal niks mee. In de wereld gebeurt alles zoals het gebeurt. Het wonder bestaat niet, nou ja...voor je gevoel misschien wel maar dit is dan wel puur subjectief. Daar kun je dan ook geen uitspraak over doen. Dat zogenaamde offer van Alexander zal ook wel de reden geweest zijn dat ik deze film na mijn eerste kijkbeurt niet meer dan het laagste cijfer gegeven heb. Onterecht overigens, want op visueel vlak valt er op deze film niets aan te merken. De dialogen hadden voor mij trouwens best wel minder gemogen, want daar kon ik vooral in de tweede helft niet zo veel mee.
3,5* na herziening
Black Math
-
- 5390 berichten
- 1735 stemmen
Na vorige week twee films van Tarr gezien te hebben, was de animo om weer eens een andere Tarkovsky te proberen flink vergroot.
Ik moet zeggen, het heeft zeker wat opgeleverd om 7 uur Sátántangó gekeken te hebben; daardoor voelt het een stuk makkelijker aan om een film als deze te zien. In ieder geval denk ik dat ik wat minder snel moeite heb met lange takes dan voorheen. Die zijn hier dan ook ruimschoots aanwezig. Het valt op dat de camera secuur en strak beweegt, maar ik vind het wel minder mooi gekadreerd ten opzichte van Tarr, met name omdat Tarkovsky minder inzoomt. Maar de camera voelt bij hem ook een stuk minder vrij aan.
De afwisseling tussen kleur en monochromatisch heb ik wel vaker gezien bij andere films van Tarkovsky, maar ik kan me niet herinneren dat het geleidelijk binnen een enkel shot gebeurt. Hier springt Tarkovsky van kleur naar sepia naar zwart/wit en weer terug. Erg interessant, maar net als bij Stalker voelt het enigszins random aan. Mooiste shots waren in ieder geval de zwart/wit beelden van het bed van de jongen waar de intensiteit van het licht toenam, naarmate de wind meer in de kamer blies. Ook de flikkerende televisie was sfeervol, en het spiegelwerk vond ik ook vrij sterk. Tenslotte ook hier een kort moment van wuivend gras. Het duurde maar kort, maar werkt tot nu toe voor mij altijd sfeerverhogend.
Met het plot kan ik dan weer weinig. De personages (met name de hoofdpersoon) lijken soms vooral te filosoferen om het filosoferen, wat me weinig aanspreekt. Ik zit denk ik toch op een andere golflengte. Met het idee dat de hoofdpersoon de nacht door moet brengen met een andere vrouw om de wereld te redden kan ik helemaal niets. Sterker nog, het komt behoorlijk belachelijk op me over.
Dit soort films kunnen geweldig zijn, maar Offret schiet op een aantal vlakken te kort. Even goed interessant, en ik zal in de toekomst zeker meer werk van Tarkovsky bekijken. 2,5*.
Leland Palmer
-
- 23740 berichten
- 4699 stemmen
Voor mij is Andrei Tarkovsky één van de meest interessante regisseurs die ik ken. Elke keer weer stuurt hij me op paden die geen antwoorden zullen geven.. hoe lang je er ook op blijft lopen. Je kan lang blijven filosoferen over zijn films en er zal altijd het één en ander duidelijk worden. Maar net als het leven waar wij in staan, zitten ook de films van deze grote cineast vol met onduidelijkheden.
Er komen zoveel vragen bij mij als kijker op tijdens en na het zien van z'n films, zo ook bij deze 'Offret'. Ook deze film is ongrijpbaar. En dat maakt het nou zo mooi. De film blijft door je hoofd spoken en je probeert alle schitterende plaatjes te voorzien van vragen en antwoorden. De werkelijk prachtige droomscenes in deze film zijn van het allerhoogste niveau. Het einde laat je vol verbazing achter.
Dit is niet Tarkovsky zijn beste film mijns inziens (dat is 'Stalker'), maar wel een film die me er tot aanzet om weer eens wat andere films van de man te herzien - op 'Andrey Rublyov' na heb ik inmiddels alles gezien en alle films spoken nog wel eens door m'n hoofd. Dit was iig voor Tarkovsky een mooie afsluiter.
Sol1
-
- 555 berichten
- 260 stemmen
Solide overweging over opoffering, gebed en belofte.
Ondanks de ook hier prachtige beelden van Tarkovski, ligt de nadruk vrij sterk op de tekst. Met gelukkig weer vrij veel mogelijkheden tot (persoonlijke) interpretatie van beiden.
Als uitgangspunt geldt vooral het schilderij "Aanbidding der Wijzen" van Leonardo da Vinci: met de figuur van Maria centraal, de drie wijzen er omheen en een boom op de achtergrond. Het schilderij keert regelmatig en intrigerend belicht terug in de film. Er wordt slechts kort een vergelijking gemaakt tussen de boom op het schilderij en de boom die op de oever wordt geplant.
Opoffering komt hier op diverse manieren naar voren. In het klein in het geven van cadeaux, groter in de beëindiging van zijn toneelcarrière door Alexandre. Volgens Otto's opmerking: je hebt geen leven, maar de verwachting van een leven. Bij Adelaïde die verzucht dat ze op de één verliefd was, maar met de ander is getrouwd. De grootste opoffering, van Alexandre, moet dan nog volgen.
De achtergrond van een oorlog is hierbij niet bepalend, geldt slechts als een aangrijppunt voor titel en thema. De (metaforische?) opmerking bij de oude landkaart, dat kaarten geen raakvlakken hebben met de werkelijkheid, lijkt dan even weer wel op spanningen tussen landen (of mensen) te wijzen.
Alexandre heeft een dubieuze houding ten opzichte van religie. Aan de ene kant lijkt hij atheïst. Bij het boek, dat hij van Victor krijgt, bewondert hij dan weer de wijsheid en kinderlijke onschuld van de heiligen en beklaagt zich erover dat alles verloren is gegaan, "men weet zelfs niet meer hoe te bidden". Het schilderij van Da Vinci hangt in zijn huiskamer. De eerder genoemde boom (des levens), een nieuwe start mogen maken en witte hekserij spelen een andere, positieve spirituele rol hier. Bij de zwijgzaamheid van de kleine zoon wordt kort verwezen naar Gandhi, die elk jaar een week zou hebben gezwegen uit schaamte voor wat mensen doen of laten. Alexandre (of Tarkovski) beperkt zich hier niet tot één religie. Daar komt de belangstelling van Otto voor paranormale zaken dan nog eens bij.
Aan het einde, lost Alexandre duidelijk een belofte in. Tot verbijstering van zijn omgeving.
De enige zin, die de kleine zoon uiteindelijk spreekt, is opvallend: in den beginne was het woord, waarom vader?
mjk87 (moderator films)
-
- 13291 berichten
- 3906 stemmen
Toch wel een mindere Tarkovski. Dat komt vooral door de beelden die vaak niet heel bijzonder zijn. Vooral alle binnenscènes met een statische camera zijn saai. Dan is een bepaald shot wel mooi, maar als dat minutenlang wordt aangehouden en er gebeurt niets behalve wat gefilosofeer om het gefilosofeer, dan gaat dat op den duur vervelen en vooral na een uur begint dat wel tegen te zitten. Er zit ook weinig drama in terwijl daar wel de mogelijkheid tot is. Eén vrouw die wat hysterisch schreeuwt en dat is. Uiteindelijk is dit een film voor het brein en niet voor het hart, terwijl dat laatste je meestal in vervoering meeneemt. Dit soort werken lijken me bij uitstek bedoeld om in boekvorm te gieten. Tarkovski noemt zelfs Dostojevski in zijn films, een schrijver in wiens boeken het wel werkt. Dan heb je romans van 700 pagina's (of meer) met 100 pagina's interessante ideeën maar ook 600 om die te plaatsen. Voor dat drama neemt Tarkovski echter geen tijd. Neemt niet weg dat sommige momenten wel mooi zijn, het eerste uur nog wel goed is door te komen en zeker de buitenscènes er nog fraai uitzien. 2,5
Robi
-
- 2386 berichten
- 2462 stemmen
Een man nodigt zijn vriend en familie uit voor zijn verjaardag in een afgelegen huis in Zweden. Dan breekt ver weg in Europa een nucleaire oorlog uit. ( Een thema dat overigens helemaal bij het jaar 1986 past) Dit was zijn laatste film en een film die ik nog nooit eerder had gezien. Een hoop van Tarkovski's andere films ken ik heel goed. Er zit weer een noop mysterie en symboliek ook in deze film. Ook is zijn langzame stijl van filmen met vaak schitterende beelden en mooie belichting heel herkenbaar. Maar toch vond ik het een wat mindere film. Het eerste deel bestaat vooral uit dialogen als een toneelstuk vol wijze woorden en filosofieën. Pas als een stem op tv zegt dat er een nucleaire oorlog plaats vindt in Europa begint de film enigszins een verhaal te krijgen. Al gaat het gelukkig allemaal nog wel op zijn Tarkovski's. Maar andere oudere films vond ik toch dieper gaan dan deze. Ik moet hem zeker later nog eens terug zien om te kijken of ik bij die mening blijf.
Hansiro
-
- 168 berichten
- 1544 stemmen
Voor mij tot dusver de meest toegangkelijke Tarovsky film, in ieder geval veel beter te volgen dan Stalker en Andrej Rublev. Vooral omdat de setting hier klein is en het verhaal niet heel ingewikkeld is, wat het met zich meebrengt is natuurlijk weer andere koek.Vanaf het moment dat het nieuwsbericht op tv komt veranderd de "gezellige" sfeer in huis, en zie je hoe iedereen met deze situatie omgaat. Lees her en der dat deze wat lijkt op films van Ingmar Bergman, nog nooit een film van gezien dus kan weer aan de gang!
Fisico (moderator films)
-
- 8353 berichten
- 4697 stemmen
Zo heel toegankelijk vond ik deze van Tarkovsky ook weer niet. Het spel komt erg traag op gang en vooral het eerste uur is een aaneenschakeling van dialogen met diepere lagen en betekenissen. Het plot is niet ingewikkeld, dus dat scheelt, maar de setting errond kan je intrigeren of net niet. Voor mij werd het jammer genoeg het laatste.
Het lijkt ook allemaal erg uitgesponnen en het sobere cameragebruik dito statische beelden helpt niet echt. Pas na een uur gebeurt er waar het plot over gaat. Niet zo spectaculair, maar wel effectief. Effectief ook voor het hoofpersonage dat zijn handen en geloof voortaan in God legt waardoor hij besluit een drastische wending aan zijn leven te geven.
Verder mooi geschoten beelden wel, beetje desolaat en zelfs troosteloos. Niet Tarkovsky's beste in mijn ogen, maar wel eens fijn om gezien te hebben en over na te denken.
Het laatste nieuws
De tien best beoordeelde films van de jarige Brendan Gleeson (69)
Rebel Wilson doet boekje open over wangedrag 'Borat'-acteur Sacha Baron Cohen, Austin Butler speelt alcoholverslaafde oud-honkballer | MovieMeter Recap
'Red Oaks' op Prime Video snijdt serieuze onderwerpen aan met veel humor: 'Dit verdient een cultstatus'
Welke films worden vanavond uitgezonden op televisie?
Bekijk ook
Ningen no Jôken
Drama / Oorlog, 1961
28 reacties
Sátántangó
Drama, 1994
381 reacties
Jôi-uchi: Hairyô Tsuma Shimatsu
Drama, 1967
48 reacties
Ningen no Jôken
Drama / Oorlog, 1959
96 reacties
Ai no Mukidashi
Drama / Komedie, 2008
93 reacties
Ningen no Jôken
Drama / Oorlog, 1959
16 reacties
Gerelateerde tags
world war iii
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.