Streets of Fire (1984)

Loop er niet zo wild van. Walter Hills urban western of zoals hij het zelf noemt, rock 'n roll fable, heeft een graatmager verhaal en de personages zijn grove karikaturen... Dat zijn niet bepaald assets voor een sterke film, die ook grandioos flopte destijds. Intussen is dit een begeerde cultfilm geworden door de muziek en de aparte videoclip stijl van Hill. Enige grote en origineel gevonden pluspunt is dan net wat je niet verwacht : de romance. Eerder dan Ellen terug in de armen van de held te doen lopen, laat de held haar in de steek om haar een carrière te gunnen.. Streets of Fire heeft wel zijn momenten maar aan meer dan 3* raak ik niet.

Als je de poster ziet weet je al genoeg. Stijlvolle jaren 80 sleaze met net genoeg budget om goede acteurs en productiewaarde samen te brengen tot een geweldige film. Ergens in de jaren 90 is het mis gegaan met Hill. Streets of fire is een van zn laatste vlammende films.

Er is voor het flinterdunne verhaaltje een aardige rolbezetting, met een piepklein rolletje voor Bill Paxton. Maar het was niet helemaal mijn ding. Erg anachronistisch om jaren 80 pop/rock in een film te plaatsen waarin alle auto's uit de jaren 50 en 60 komen, net als motorbendeleden met vetkuiven en rock'n'roll liedjes. Aardig gefilmd maar het blijft een hoop geneuzel voor een beetje pief paf poef, zeker als je niet zoveel met de muziek hebt en dat begon voor mij helaas al in de lange beginscene, die meteen als videoclip fungeerde. Dafoe (immer de bad guy in de 80s) loopt er bij met een leren pak dat nog maar net was afgekeurd voor de Village People.

Geef mij maar The Warriors. Beklemmender, kleurrijker en (hoewel minstens even stripachtig!) overtuigender in het schetsen van een stoere, stijlvolle onderwereld.

Komt in maart uit op 4k bij Scream Factory

Maar dit was wel zijn debuut als bad guy. Dat had Hill goed gezien.

"Immer de bad guy in de 80s" was overigens niet helemaal waar: in Missisippi Burning ('88) is hij een vrij groene rechercheur.

O vergeet ook niet zijn good guy rol in Platoon. Hij was denk ik vaker de good guy in de 80’s. Maar hier geweldig gecast als bad guy.

Deze film stond bovenaan mij wishlist voor een 4k release and wow, it delivers!

De (neon)kleuren spatten van het scherm en de Dolby Atmos track doet mij thuisbios in een kerk veranderen, waarin de hemelse tonen neerdalen. Zoveel details had ik niet eerder gehoord.

Ik heb de film bij de première in 1984 nog in de bioscoop gezien en had de soundtrack op vinyl, maar zo mooi heeft die er nooit uitgezien of geklonken. Ondanks dat ik de film de afgelopen jaren regelmatig op blu ray bekeken heb, was het een totaal nieuwe kennismaking. De 4k transfer is fantastisch en toont zoveel meer detail. De art direction kan dat hebben en overtuigt. Een andere kwaliteit van de film is de maniakale montage, z’n tijd ver vooruit.

Het verhaal is simpel. Een stads western in lijn met The Warriors en Escape from New York waarbij een bomt gezelschap zich een weg moet banen door een vijandig ganglandschap. Maar het is de vormgeving en het tempo die deze film naar een hoger plan trekken. Dat alles op de fijne tonen van Ry Cooder met songs van Jim ( Paradise by the Dashboard light) Steinman.

Het was al een van mij favoriete films, maar met deze 4k editie van Shout Select zal het dat ook heel lang blijven.

Top entertainment!

5*

Dit was precies niks. Jammer.

Wel leuk om de inspiratiebron voor Streets of Rage te zien.

Tegenvaller ! De opening wordt verzorgd door hoofdrolspeelster Diane Lane met haar rockgroepje waarbij je heel de song kunt horen. Daarna volgt meteen de ontvoering van Lane door Raven ( Willem Dafoe ), de leider van een motorbende. Tom Cody (Michael Paré) wordt door zijn zus Reva ( Deborah Van Valkenburgh ) om hulp gevraagd om Diane terug te bevrijden van de motorbende. De stad lijkt meer een setting van decors dan eigenlijk een echte stad en dat gevoel is ook bij andere dingen vaak aanwezig. Iets te gemaakt en realiteit ontbreekt wat. Michael Paré als hoofdrolspeler weet niet echt te boeien en echt spannend wordt het niet. De film eindigt net zoals het begin met liedjes met onder meer I can't dream about you van Dan Hartman en een pover slotlied van Lane. 5/10