The Driver (1978)

Heerlijke film met de nodige actie, coole figuren en snelle wagens. De inspiratie zou komen van Le samouraï en dat kan ik best volgen. Al staat het ook dicht bij latere 'auto'films als Drive, Transporter en ook wel Fast & Furious. The Driver neemt tijd om sfeer op te bouwen en ook lange achtervolgingen te maken. Geen flauw muziekje erbij, maar spanning waarbij deze keer de agenten niet na de eerste bocht over kop gaan. Maakt het allemaal veel spannender. De gierende banden zorgen voor meer geloofwaardigheid. Op zich stelt het verhaal niet veel voor, maar Walter Hill haalt er alles uit wat er in zit. Gewoon genieten!

Ze bestaan nog. Heerlijk.

Wederom een winner van Walter Hill, die met name in de jaren 70 flink scoorde. Adjani was perfect gecast (mjammie). In de 70's had je dus al films waarin het zwoele maar sombere nachtleven van LA vanuit scheurende auto's werd vastgelegd. Wat ik zo lekker vind aan die antieke auto-achtervolgingsfilms zijn de achtervolgingen die net wat langer doorrazen dan recentere retroflicks als Drive bijvoorbeeld.

Walter Hill’s screenplay for "The Driver" is the best screenwriting school you can get

Is L.A. ooit mooier gefilmd. En wat is die jazzy soundtrack toch van een ongekende schoonheid. De schallende trompetjes maken de dreiging compleet.

Edgar Wright And Walter Hill Discuss The Driver, Feature | Movies - Empire - empireonline.com

prima actiefilm waarin de autostunts ook mooi en realistisch zijn gemaakt .

Ryan o neil doet het prima als coureur die zijn diensten aanbied aan bankovervallers ,

bruce dern vind ik helaas want minder goed in zijn rol zitten , soms lijkt hij net een beetje teveel zijn best te willen doen om een klootzak te spelen dat vond ik niet echt goed bij hem passen .

maar wat was hij toe nog redelijk jong , de laatste film die ik van hem zag was nebraska .

"My line of work is kinda hard to come by."

Na het zien van 'Drive' las ik dat deze titel van grote invloed was. Ondertussen zijn er alweer een aantal jaren voorbij, maar ik heb 'm nu dan toch eindelijk gezien.

'The Driver' is een rechttoe-rechtaan film zonder enige poespas; geen ingewikkelde complotten en zo min mogelijk dialoog. Als kijker krijg je te maken met een zwijgzame getaway driver die op de hielen wordt gezeten door een rechercheur die er wel erg rare praktijken op nahoudt om de beste man te pakken.

Het opmerkelijke is dat alle personages anoniem zijn, aangezien niemand bij zijn naam wordt genoemd. Walter Hill lijkt een soort van alternatieve realiteit gecreëerd te hebben waar protagonisten en antagonisten elkaar slim proberen af te zijn te midden van mysterieuze stegen en straten. Het zet een heerlijke film noir sfeer neer die ongekend is. Wat dat betreft is Ryan O'Neal de man bij uitstek om een coole chauffeur te spelen die het liefst zijn daden voor zich laat spreken. Daarbij was ik ook zeer gecharmeerd van de lieftallige Isabelle Adjani.

De actie blijft tot op de dag van vandaag indrukwekkend. Je wordt getrakteerd op lange achtervolgingen die goed in beeld worden gebracht en bovenal voor veel spanning zorgen. Voornamelijk de P.O.V. shots zijn enerverend. Het blijft alsmaar een verrassing wat voor dollemansrit er nu weer aan komt. Met als gevolg een slim kat-en-muisspel tussen onze cowboy en zijn achtervolgers.

Al met al een prima actiefilm die in de loop der jaren met recht een cultstatus heeft verworven. Echt zonde dat ten tijde van de release de film door zowat iedereen is neergesabeld. Overigens voor de gamers onder ons, ik herken ook heel veel van 'Driver' hierin terug.

3,5 Sterren.

"Every job has its problem"

Walter Hill, dan kan het alle kanten op gaan, deze scoort lekker op MM dus had er wel trek in. Het begint in ieder geval goed met de legendarische achtervolging waar er veel black and white's de vernieling in geholpen worden. Een leuke cast sprong me in het oog, reden genoeg om de prent eens onder de loep te nemen.

Met die eerste achtervolgingsscène wordt je direct duidelijk dat het om een klassenchauffeur gaat die zich niet snel laat pakken. Dit leidt tot een vete tussen de driver en de cop. Dern en O'neal spelen dit lekker uit, gewaagd aan elkaar en dacht op een moment aan de scene in de wegrestaurant uit Heat. Ze zijn elkaars gedoemde nemesis, daar komt niets goeds uit. Dat zet Hill heerlijk op beeld neer.

Droog zal het motto van Hill voor deze prent zijn geweest, weinig tekst veel met licht. Twee vakidioten in colliding storm, zoals eerder aangegeven in deze threat vergelijkbaar met eerdere uitgebrachte klassiekers. Maar ook later, Heat zoals al genoemd, Drive en bijvoorbeeld de stilzwijgende Transporter. Maar het venijn zit hem in bepaalde shots die Hill tentoon stelt, bijvoorbeeld de steegjes die immens lijken. Het mooiste is nog wel het geflirt met de verlichting, dit moet Mann gewoon opgevallen zijn hoe L.A. er op zijn mooist op plaat is gezet. Ongetwijfeld Refn ook.

Het script loopt goed, de cast wist precies hoe het verhaal verteld moest worden. Prachtig hoe de twee concurrenten elkaar bestoken en hun plannen smeden. Ook al weten ze allebeide dat ze kunnen verliezen, de spanning is een te grote factor in hun werk om het te laten schieten. Het mooie daarvan was dat het mij niet uitmaakte wie er de persoonlijke vete zou winnen, allebeide hoofdpersonen waren me even lief.

Een hele aantrekkelijke misdaad prent uit de jaren 70, en dan ben ik zelfs geen liefhebber van de oude films. Prachtige opnames, zoals de dollemansrit in de parkeergarage met de veel te opvallend knaloranje merc en noem ze maar op. op alle vlakken scoort de prent gemakkelijk en ruime voldoende. Het spel tussen de misdadigers onderling, tussen de driver en de cop, het loopt gewoon zo makkelijk allemaal dat je jezelf afvraagt waarom Hill ook bagger heeft gemaakt i.p.v. meer van zulke beauty's.

Boeiend verhaal, al dan geen diepgang, sterk script. Goed acteerwerk, prima regie en camerawerk en dat alles vloeiend afgerond tijdens de editing. Een ruime 3,5**, tegen de 4** aan

Ryan O'Neal speelde in de jaren '70 in een aantal uitstekende films, waaronder 'Paper Moon' en 'Barry Lyndon', voordat zijn carrière zo'n beetje kopje onder ging met draken van films als 'Oliver's Story' en 'Pardners'. In The Driver zien we O'Neal op zijn best: koel, aantrekkelijk en een meester van het understatement. Hij speelt The Driver, die een stevig duitje verdient als chauffeur bij een serie overvallen, en die - tot grote frustratie van The Detective [Bruce Dern] - er steeds voor weet te zorgen dat er onvoldoende bewijs is om hem te vervolgen. De geslepen detective besluit echter een paar opgepakte overvallers te gebruiken als lokaas, in de hoop zo The Driver in de val te kunnen lokken en hem voorgoed achter de tralies te krijgen.

Het verhaal is simpel, het scenario intelligent en Derns vertolking als de geslepen agent die geen enkel middel schuwt om zijn zin te krijgen, is subliem. Zijn confrontaties met O'Neal zijn fraai, maar het zijn de achtervolgingen en de bijbehorende autostunts (oldschool, dus zonder CGI) die de absolute hoogtepunten vormen. Deze film kan zich op dat gebied meten met 'Bullit', 'The French Connection' en 'The Seven-Ups' en is dus in het bijzonder een aanrader voor liefhebbers van de betere auto-achtervolgingen. Een bijzonder aangename film!

Bij Bullitt en French connection is de achtervolging stevig ingebed in het hele verhaal en geeft zo een extra accent, waarbij je ook echt op het puntje van je stoel zit. Hier draait men de zaak om: een vrij zwak verhaaltje dient als kapstok om er een aantal achtervolgingen aan op te hangen, en dat werkt niet echt vind ik.

De confrontaties tussen Dern en O'Neal zijn dan ook niet echt "zinderend" te noemen: beetje vulwerk eigenlijk met een hoop over-acting en zwakke one-liners. Gaat uiteindelijk uit als een nachtkaars.

Na net Adjani in Possession gezien te hebben heeft ze het hier makkelijker.. Geen enkele acteur heeft het overigens moeilijk hier, simpele karakters en een simpel verhaal dat draait om de actie en de auto achtervolgingen.

Dern speelt een leuke kleurrijke rol, beetje onzinnig dat wel. O´Neal acteert zwak en weet niet te overtuigen.

Weer een heerlijke film van Hill die altijd een fijn sfeertje weet te creëren in zijn films. Veel nacht shots en mysterieuze karakters die een leuk plot dienen. Grootste troef zijn natuurlijk de car chases die geweldig zijn uitgevoerd, vooral de openings scene die later nog eens dunnetjes is over gedaan in Drive.

Fijne nihilistische misdaadfilm met een paar geweldige autoachtervolgingen en een fijn kat en muis spel. Prima cast ook!

Ruime 3,5

Gisteren herzien en wat een fijne minimalistische film is dit toch. Geweldige rollen van O'Neal en Deen. De eerste 15 minuten vind ik fenomenaal. Naast The Warriors vind ik dit Hill's beste die ik gezien heb.

Southern Comfort gezien?

Ja, ondanks zijn mankementen een fijne film.

Na eerder genoemde films vind ik 48 hrs en Streets of Fire het tofste van hem, maar ik heb er nog een aantal te gaan.

Zijn debuutfilm kan ik ook zeker aanbevelen.

Het talent spat eraf.

Adjani is van het soort dat niet geschikt is voor bijrollen.

Hoofdrollen voor deze dame.

The Driver is een film zonder namen. De personages worden louter aangeduid met hun belangrijkste bezigheid of hun belangrijkste kenmerk. Dat begint uiteraard bij the driver over wiens achtergrond de kijker niet veel te horen krijgt. The driver is een buitengewone vluchtautobestuurder die in helse achtervolgingen de politie geroutineerd afschudt.

The detective is er alles aan gelegen de identiteit van the driver te achterhalen en hem op te pakken. Dan is er nog de raadselachtige player. Een prachtige Isabelle Adjani die het pad van de driver meerdere keren kruist en wier rol in het geheel een vage is. Andere namen die voorbij komen zijn even kenmerkend als nietszeggend. Personages met een rol in het achterland en met een beperkte levensduur. Ze hebben namen als glasses, teeth en the kid. Om maar wat te noemen.

De personages zijn ingekapseld in hun rol en houden zich geobsedeerd aan de taak die hun is toebedeeld. Niemand lijkt een keus te hebben. Een ieder is en doet wat zijn naam hem voorschrijft. Ze schijnen gevangen te zitten in hun rol en in de duistere metropool Los Angeles. Desondanks zoeken ze naar verlossing en naar wegen om hun identiteit te ontlopen. Een film lang proberen ze de stad en hun noodlot te ontvluchten. Het lijken vergeefse pogingen. Walter Hill maakt het hun niet gemakkelijk.

De nachtelijke stad is het terrein voor de dynamisch geënsceneerde autoachtervolgingen. Het strijdtoneel van het duel tussen de driver en de detective. De film heeft geen scenario dat goed versus slecht plaatst. De grenzen tussen beide grootheden zijn verwaterd. Niemand neemt stelling en staat ergens voor. De settings zijn representatief voor de urbane hel waar de personages in veroeven en bestaan uit onpersoonlijke appartementen, smerige straten en smoezelige cafés. De stad is een kapotte wereld

The Driver is een rauwe en pure film. De minimalistische en stijlvolle enscenering van regisseur Walter Hill past perfect bij de rechtoe-rechtaan actie, het rechtlijnige verhaal en de summiere dialogen. De spectaculaire autoachtervolgingen door het labyrintische stratenplan van Los Angeles zijn om van te watertanden. De piepende banden, de brullende motoren, de oorverdovende acceleraties, het scheurende metaal en het versplinterende glas. De camera speelt een dynamische rol en wisselt vaak van positie. Vanaf de voorbumper. Vanaf de achterbumper. Dan weer het totaalplaatje. Dan weer inzoomend op de gezichten van de rijders. Mooiste scène? The driver in een mercedes in een parkeergarage.

Geweldige adrenaline-cinema. Voor de kijker dan. Dat is niet te merken aan de driver. Hij lijkt nooit geïmponeerd en blijft onder alle omstandigheden stoïcijns doen waar hij goed in is en hoopt ondertussen op verlossing.

The Driver is met recht een klassieker. Magnifiek stilistisch gereduceerd tot wezenlijke handelingen en essentiële (droogkomische) dialogen. Minimalistisch mooie film.