The Remains of the Day (1993)

Na veel jaren deze film nog weer eens gezien. OK, smaken verschillen, maar als je deze top-acteurs vergelijkt met degene die de laatste tien jaar miljoenen verdienen met (vooral Amerikaanse flutfilms, zgn. Z-films), dan is dit toch echt 'the top of the best'. Hier wordt door Anthony Hopkins en Emma Thompson zo geweldig goed geacteerd, dat dit werkelijk ongelooflijk is. Ik heb er ook deze keer met ontzettend veel genoegen naar gekeken. Er zij niet veel acteurs/actrices van deze tijd die karakterrollen zó voortreffelijk kunnen neerzetten. Als het aan mij lag kregen beiden de hoogste onderscheiding voor hun gehele oeuvre. Deze mensen laten nog écht zien wat een rol in een film betekent en inhoud. De absolute wereld topklasse! Als de meeste acteurs en actrices van de laatste vijf jaar deze film eens als voorbeeld zouden nemen, dan zou alles er véél beter uitzien. Maar ja, typisch Amerikaans; hoe slecht ook, als het maar miljoenen oplevert! En het publiek? die vindt een film alleen nog maar 'goed en indrukwekkend' als je het bloed en de extreme idioterie van het filmdoek kan afschrapen. De verkeerde (latere) generatie vanaf ca. 2000 heeft nooit écht acteren geleerd, oftewel jezelf in een rol inleven. Hoe gekker hoe beter! BaaaaaaaaaH!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Mooie film. Zeer goed acteerwerk en met een goed centraal thema. Pak je kansen!!!!

Elegante film met een bepaalde statuur, die hooggehouden wordt door de sterke cast, waaronder Anthony Hopkins en Emma Thompson.

Hopkins speelt voortreffelijk de rol van Mr. Stevens, een butler die waardigheid en plichtsgevoel zo hoog in het vaandel heeft staan dat zijn persoonlijke en emotionele ontwikkeling achter lijkt te zijn gebleven. Zijn vermogen om emoties te tonen wordt telkens op de proef gesteld en de komst van Miss Kenton maakt het er niet makkelijker op. Dit alles speelt zich af in de voordagen van de Tweede Wereldoorlog, waarbij het huis het toneel is van beslissingen die de koers van het land (en Europa) bepalen.

Wat deze film echter zo bijzonder maakt (en het oorspronkelijke boek, waarschijnlijk) is dat Stevens nooit echt lijkt te ontdooien. Zelfs wanneer miss Kenton toenadering zoekt en tot slot in huilen uitbarst kan hij het niet opbrengen om enige compassie te tonen, hooguit een standaard beleefd antwoord. We komen ook nooit echt te weten in hoeverre hij hiermee worstelt. Of hij echt probeert een beetje menselijkheid te tonen, of dat hij zijn plichtsbesef zwaarder vindt wegen.

Het mag zo nu en dan wat traag en rustig zijn, en qua verhaal heeft het niet zo ongelooflijk veel om het lijf, maar het zoeken naar wat er nu werkelijk in Stevens hoofd omgaat is wat de film intrigerend en onderhoudend maakt. Het sublieme acteerwerk van Hopkins is daarbij van grote waarde.

De film is niet voor iedereen -als kind had ik er vast niet zoveel aan gevonden- maar wie dit soort Engelse aristocratische drama kan waarderen is het de moeite waard.

Als Game of Thrones-fan kan ik het niet laten om ook even op te merken dat er maar liefst 3 acteurs uit de serie meedoen: Lena Headey (Cersei), Peter Vaughan (Maester Aemon) en Rupert Vansittart (Lord Yohn Royce).

Films van het genre romantiek hebben niet direct mijn voorkeur, maar deze heb ik een kans gegeven. Het viel niet echt tegen, maar met Anthony Hopkins in de hoofdrol had ik er dan ook voldoende vertrouwen in. Zijn acteerwerk is van grote klasse. Zijn rol is een bijzondere en het was al vrij snel duidelijk hoe dit ging verlopen. En zo ging het dus ook. Tegenspeelster Emma Thompson deed het ook voortreffelijk. Geen dubbele bodems dus aan het eind, maar een echt passend slot aan deze film, die het genre romantiek van een andere kant laat zien.

Deze ook eens bekeken en het was geen misse film. Heel goed geacteerd en het verhaal was ook niet mis, maar toch wel een beetje aan de lange kant.
Toch wel blij dat ik deze eens heb gezien, maar hoef hem toch niet meer terug te zien.

Onderhoudende film die wat lang duurt in verhouding tot de gebeurtenissen. Misschien een soort parallel met het leven van Mr Stevens. Het tempo is ook net zo gelijkmatig en vlak als de emoties van dit hoofdpersonage. Door de aankleding, het fraaie gebruik van de taal en het sterke spel van de heer Hopkins is de film toch prima genietbaar.

Oh nee ik zie het niet hoor. Eerste keer dat ik me niet kan vinden in reacties van anderen ook al zou ik het doodgraag willen. Had de commentaren vooraf misschien beter niet gelezen. Hopkins acteert uiteraard heel goed maar romantiek, zelfs ingetogen of verborgen is ver te zoeken vind ik. Ik veronderstel dat ik in zijn stijve butler houding ingehouden emoties moet herkennen? In de verste verte niet. Oh ja na 2uur en 10minuten kijken héél even... Doodjammer en spijtig.

Niet in die houding zelf. Dat is in principe zijn comfortzone waarmee hij al te persoonlijke gevoelens voor anderen buiten kan houden. Maar als Sally in zijn buurt is werkt dat niet meer. Dan voel je de onderhuidse stress die voortkomt uit het conflict tussen de uiterlijke houding en zijn echte gevoelens, die hij als ongepast ervaart gezien de context maar ook daarbuiten amper durft te beleven en uiten.

Kronos, ik voel nix sorry ? blijf hem ook te erg associëren met Hannibal vrees ik.

Goed personeel is moeilijk te krijgen.

Een rustige ingetogen film over het leven van dienend personeel in Engeland. Een inkijkje hoe het er aan toe ging bij de Engelse aristocratie. Prachtige rollen van Anthony Hopkins en Emma Thompson, het was een genot om naar de subtiele onderhuidse spanningen te kijken.
Een romance die nooit tot volle wasdom heeft kunnen komen door de extreme loyaliteit, perfectionisme en dienstbaarheid van mr. Stevens. Door de sprongen in de tijd blijft het verhaal ook boeiend.

Prachtige film, ook voor mij de 2e keer dat ik het heb gekeken. Van mij had het nog veel langer mogen duren

Erg mooie film. Erg goed geacteerd door Hopkins en Thompson. Je voelt de aantrekkingskracht tussen beiden. De scene op zijn kamer met bet boek is geweldig.

“You know what I am doing, Miss Kenton? I am placing my thoughts elsewhere while you chatter away.”

Uitstekende film. Dit soort Britse, wat stijve en historische kostuumfilms kan ik altijd wel waarderen, en dan heb je ook nog Hopkins en Thompson. Misschien wel twee van de beste acteerprestaties ooit, en dan overdrijf ik niet. Wat Hopkins met alleen zijn gezichtsuitdrukkingen doet is waanzinnig.

Het verhaal is ook interessant en de manier waarop Lord Darlington (James Fox) helemaal wordt ingepakt door de nazi's is hemeltergend, maar wel zeer intrigerend. De production design en de locaties zijn ook fantastisch, en de twee verhaal- en tijdslijnen lopen vloeiend in elkaar over. En nogmaals, de manier waarop Hopkins de stijve, gereserveerde en loyale mr. Stevens speelt is briljant.

Matig.

In principe heeft The Remains of the Day alles wat een onderdrukte kostuumdrama-romance nodig heeft, de hoofdpersonages ook nog eens neergezet door twee acteurs die geboren lijken voor het genre, al vind ik Emma Thompson toch duidelijk de betere.

En toch. Aan het einde van de film voelde ik het niet. En daar staat en valt toch zowat gans de film mee. Iets te sec, op een of andere manier, en ja, ik ken het genre. The Age of Innocence, om een genre- en generatiegenoot te noemen, deed het bijvoorbeeld wel.

2,5

Nog eens terug gezien na jaren, vond het vroeger een beetje saaiig. Wordt steeds beter naarmate ik ouder wordt blijkbaar. Vooral Emma Thompson kon me zeer bekoren. Dikke 4 sterren!

Ik had wel bepaalde gevoelens bij deze film dus in die opzet is het een geslaagde film. Om heel kort te zijn: Lord Darlington was de gentlemen die de juiste ideeën had in het begin. De treaty van Versailles was veel te bruut en was vragen om ellende. En die hebben we gekregen omdat de Amerikanen zich er weer mee moesten bemoeien. Christopher Reeve speelt deze Amerikaan perfect. Niemand die zich verwonderd hoe iemand uit Congress zo'n landgoed kan bekostigen. Hij wordt namelijk wel betaald met belastinggeld, maar dat terzijde. Het enige wat Lord Darlington wilde was vrede, hij was namelijk niet gebaat bij een nieuwe oorlog. Zijn handel waren geen bommen en granaten. Maar zoals gebleken in de afgelopen 100 jaar, de Amerikanen krijgen wat ze willen ook al moeten daarvoor een kleine 100 miljoen soldaten en burgers voor worden geofferd. Het hele verhaal wordt verteld door Anthony Hopkins die een magistrale rol speelt. Ook Emma Thompson is erg goed. Niet verwonderlijk de nominaties die deze film kreeg.

Is de butler nu een goed of een slecht mens? Aan de ene kant lijkt hij goed in wat hij doet, heeft integriteit, en waardeert de esthetiek van zijn vak. Aan de andere kant lijkt hij banaal: hij ziet niets anders dan zijn vak en vergeet dat zijn vak van waarde is slechts in zoverre hij oog heeft voor wat goed en rechtvaardig is.

Het deed mij allemaal denken aan die Duitsers die riepen dat ze het niet geweten hebben. Maar wat de film zo goed maakt is dat de Butler nooit zijn integriteit verliest. Hij lijkt zwak, niet in staat om werkelijk te leven, niet in staat on werkelijk keuzes te maken, maar zonder dat ik aan respect voor de Butler verlies. Misschien maakt mij dat net zo medeplichtig als hij?

I'd be glad to be of any assistence, my Lord.

Drama dat ik vanwege de goede beoordelingen hier maar eens geprobeerd heb, dat gedeeltelijk inlost, maar ook een fase niet helemaal wist te overtuigen.

Het is van af het begin duidelijk, er is veel gebeurt in Huize Darlington, met Stevens als middelpunt. Dat deze man letterlijk leeft voor zijn werk en dat praktisch als een militaire operatie regelt is ook duidelijk. Met een nieuwe eigenaar die minder van de etiquette is opent zich een mogelijkheid tijdelijk weg te kunnen voor Stevens. De reden is mij niet helemaal duidelijk, een tocht 'down memory lane' houdt het echter wel in.

Het is Lord Darlington die tijdens de terugblikken de aandacht trekt met opmerkingen over Het Verdrag Van Genève die hout snijden. Daarmee één van de grootste redenen voor WO2 identificerend. Tijdens de feestjes maar ook vergaderingen met landsbestuurders en notabelen die bevestigd dat Darlington een rol in de internationale politiek speelt en wellicht oorlog wil voorkomen, is Stevens andermaal de spin in het web die de heren dient. Met Lee Daniels The Butler, met Withaker in de hoofdrol, dient zich een vergelijking aan, een vergelijking die TROTD overigens niet wint.

Het is het gedrag van Stevens dat daarna onder de loep genomen wordt en een beeld van iemand die volledig in zijn baan opgaat en buiten de etiquette die zijn functie verlangt, ook niet reageren kan. Een emotieloze robot zou je kunnen zeggen. Toch wordt dan voorbij gegaan aan het tijdsbeeld en de doctrine die voor Stevens al tientallen jaren heerst. Geen relaties, amper tijd voor jezelf, fouten worden niet getolereerd, stiff upper lip zelfs als vader overlijdt en altijd die onderdanige houding. Ik vind niets, ik hoor niets, ik weet niets, ik ben slechts om te dienen... de kijk in het leven van de butler maakt TROTD tot een interessante prent.

Maar richting anderhalf uur komt wat mij betreft de sleet op het verhaal en begint het te slepen. Stevens wordt met al zijn beperkingen en remmingen een herhaling van zetten en het verhaal toont verder weinig nieuws meer. De tocht naar Miss Kenton en de daarbij gepaarde emoties van Kenton kan ik ook niet zo goed peilen. Zijn dit gevoelens? Is het de zucht naar acceptatie en erkenning? Is het een soort adoratie voor de eigenschappen als werknemer? Een vorm van onuitgesproken respect? Ik kan daar niet echt de vinger opleggen.

TROTD kan met dit alles een film met twee gezichten genoemd worden. Namelijk één met een uitermate interessante thematiek en tijd, maar van de andere kant wordt me niet helemaal duidelijk waar de scenarist of filmmaker heen wil of wat we moeten vinden of voelen voor Stevens. De film lijkt daar zelf ook in te blijven hangen en er lijkt een punch of verandering te missen die de boel afmaakt. TROTD is dan een prent die af kan vinken, aardig een keer te zien, en de film behelst zeker een soort vakmanschap maar het is niet wat ik er van verwacht nog gehoopt had.