The Remains of the Day (1993)

Na veel jaren deze film nog weer eens gezien. OK, smaken verschillen, maar als je deze top-acteurs vergelijkt met degene die de laatste tien jaar miljoenen verdienen met (vooral Amerikaanse flutfilms, zgn. Z-films), dan is dit toch echt 'the top of the best'. Hier wordt door Anthony Hopkins en Emma Thompson zo geweldig goed geacteerd, dat dit werkelijk ongelooflijk is. Ik heb er ook deze keer met ontzettend veel genoegen naar gekeken. Er zij niet veel acteurs/actrices van deze tijd die karakterrollen zó voortreffelijk kunnen neerzetten. Als het aan mij lag kregen beiden de hoogste onderscheiding voor hun gehele oeuvre. Deze mensen laten nog écht zien wat een rol in een film betekent en inhoud. De absolute wereld topklasse! Als de meeste acteurs en actrices van de laatste vijf jaar deze film eens als voorbeeld zouden nemen, dan zou alles er véél beter uitzien. Maar ja, typisch Amerikaans; hoe slecht ook, als het maar miljoenen oplevert! En het publiek? die vindt een film alleen nog maar 'goed en indrukwekkend' als je het bloed en de extreme idioterie van het filmdoek kan afschrapen. De verkeerde (latere) generatie vanaf ca. 2000 heeft nooit écht acteren geleerd, oftewel jezelf in een rol inleven. Hoe gekker hoe beter! BaaaaaaaaaH!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Mooie film. Zeer goed acteerwerk en met een goed centraal thema. Pak je kansen!!!!

Elegante film met een bepaalde statuur, die hooggehouden wordt door de sterke cast, waaronder Anthony Hopkins en Emma Thompson.

Hopkins speelt voortreffelijk de rol van Mr. Stevens, een butler die waardigheid en plichtsgevoel zo hoog in het vaandel heeft staan dat zijn persoonlijke en emotionele ontwikkeling achter lijkt te zijn gebleven. Zijn vermogen om emoties te tonen wordt telkens op de proef gesteld en de komst van Miss Kenton maakt het er niet makkelijker op. Dit alles speelt zich af in de voordagen van de Tweede Wereldoorlog, waarbij het huis het toneel is van beslissingen die de koers van het land (en Europa) bepalen.

Wat deze film echter zo bijzonder maakt (en het oorspronkelijke boek, waarschijnlijk) is dat Stevens nooit echt lijkt te ontdooien. Zelfs wanneer miss Kenton toenadering zoekt en tot slot in huilen uitbarst kan hij het niet opbrengen om enige compassie te tonen, hooguit een standaard beleefd antwoord. We komen ook nooit echt te weten in hoeverre hij hiermee worstelt. Of hij echt probeert een beetje menselijkheid te tonen, of dat hij zijn plichtsbesef zwaarder vindt wegen.

Het mag zo nu en dan wat traag en rustig zijn, en qua verhaal heeft het niet zo ongelooflijk veel om het lijf, maar het zoeken naar wat er nu werkelijk in Stevens hoofd omgaat is wat de film intrigerend en onderhoudend maakt. Het sublieme acteerwerk van Hopkins is daarbij van grote waarde.

De film is niet voor iedereen -als kind had ik er vast niet zoveel aan gevonden- maar wie dit soort Engelse aristocratische drama kan waarderen is het de moeite waard.

Als Game of Thrones-fan kan ik het niet laten om ook even op te merken dat er maar liefst 3 acteurs uit de serie meedoen: Lena Headey (Cersei), Peter Vaughan (Maester Aemon) en Rupert Vansittart (Lord Yohn Royce).

Films van het genre romantiek hebben niet direct mijn voorkeur, maar deze heb ik een kans gegeven. Het viel niet echt tegen, maar met Anthony Hopkins in de hoofdrol had ik er dan ook voldoende vertrouwen in. Zijn acteerwerk is van grote klasse. Zijn rol is een bijzondere en het was al vrij snel duidelijk hoe dit ging verlopen. En zo ging het dus ook. Tegenspeelster Emma Thompson deed het ook voortreffelijk. Geen dubbele bodems dus aan het eind, maar een echt passend slot aan deze film, die het genre romantiek van een andere kant laat zien.

Deze ook eens bekeken en het was geen misse film. Heel goed geacteerd en het verhaal was ook niet mis, maar toch wel een beetje aan de lange kant.
Toch wel blij dat ik deze eens heb gezien, maar hoef hem toch niet meer terug te zien.

Onderhoudende film die wat lang duurt in verhouding tot de gebeurtenissen. Misschien een soort parallel met het leven van Mr Stevens. Het tempo is ook net zo gelijkmatig en vlak als de emoties van dit hoofdpersonage. Door de aankleding, het fraaie gebruik van de taal en het sterke spel van de heer Hopkins is de film toch prima genietbaar.

Oh nee ik zie het niet hoor. Eerste keer dat ik me niet kan vinden in reacties van anderen ook al zou ik het doodgraag willen. Had de commentaren vooraf misschien beter niet gelezen. Hopkins acteert uiteraard heel goed maar romantiek, zelfs ingetogen of verborgen is ver te zoeken vind ik. Ik veronderstel dat ik in zijn stijve butler houding ingehouden emoties moet herkennen? In de verste verte niet. Oh ja na 2uur en 10minuten kijken héél even... Doodjammer en spijtig.

Niet in die houding zelf. Dat is in principe zijn comfortzone waarmee hij al te persoonlijke gevoelens voor anderen buiten kan houden. Maar als Sally in zijn buurt is werkt dat niet meer. Dan voel je de onderhuidse stress die voortkomt uit het conflict tussen de uiterlijke houding en zijn echte gevoelens, die hij als ongepast ervaart gezien de context maar ook daarbuiten amper durft te beleven en uiten.

Kronos, ik voel nix sorry blijf hem ook te erg associëren met Hannibal vrees ik.

Goed personeel is moeilijk te krijgen.

Een rustige ingetogen film over het leven van dienend personeel in Engeland. Een inkijkje hoe het er aan toe ging bij de Engelse aristocratie. Prachtige rollen van Anthony Hopkins en Emma Thompson, het was een genot om naar de subtiele onderhuidse spanningen te kijken.
Een romance die nooit tot volle wasdom heeft kunnen komen door de extreme loyaliteit, perfectionisme en dienstbaarheid van mr. Stevens. Door de sprongen in de tijd blijft het verhaal ook boeiend.