Be Kind Rewind (2008)

Het commentaar van de persoon hierboven, past precies in mijn straatje. Aardige film, maar niet bijzonder. Ik geef 3 sterren vanwege Sigourney Weaver korte rol.

In het begin was het nog aardig mede door het originele concept maar het originele idee is heel snel uitgewerkt en de film is ook niet echt echt een komedie te noemen , het is meer gewoon een speelfilm.

Na een uur wordt de film langdradig en te zoetsappig en dat hele verhaal over die Fats vond ik vrij knullig gedaan met het laatste gedeelte als dieptepunt.

Eerste helft van de film is echt grappig en origineel, daarna wordt het meer van hetzelfde.

Be Kind Rewind is een ode aan doe-het-zelf-filmmaken (zei het eentje die om onbegrijpelijke redenen het fenomeen YouTube compleet negeert) en aan simpele creativiteit. Dat klinkt als een sympathiek werkje voor iedereen die film liefheeft. Dat je als bonus ook nog eens naar huis-tuin-en-keukenversies van enkele klassiekers (en Rush Hour 2) mag kijken zou de kers op de taart zijn.

Toch is er een reden voor dat ik Be Kind Rewind pas in 2014 zie. Helaas had ik rond de release al enkele van de sweded films gezien, o.a. van Gondry zelf en wat bleek: ze zijn niet zo heel leuk. Oh, ik bewonder de creatieve oplossingen wel die Gondry heeft om veel effects te vervangen en het is zeker leuk om zo'n filmpje te maken. Wellicht kunnen je vrienden en familie er ook om lachen. Maar boven alles is het zo iets dat leuker is om te maken dan te zien. De uiteindelijke sweded filmpjes zijn wat flauw en verrassend eentonig. En dan steunt deze film op het idee dat een videotheek kan bestaan door deze goedkope remakes. Het is misschien wat flauw om zoiets onserieus als Be Kind Rewind te plaatsen, maar ik geloofde het uitgangspunt gewoon niet. Sweded films komen op mij vooral over als mensen die zichzelf vermaken, maar het plezier voor mij als kijker is beperkt. Zeker als Jack Black meedoet die iets te graag grappig gevonden wil worden. Als de sweded filmpjes wat serieuzer gespeeld waren hadden ze misschien meer charme. Dit is teveel een knipoog.

Even los van het resultaat van het sweden is de rest van de film eromheen best wel een ramp. Wat een slecht script, dat volgens mij nooit is afgeschreven. Wat een vreemde toon ook, met gekke humor en tegelijkertijd een poging tot drama, dat niet werkt door de ongeloofwaardigheid van de gebeurtenissen. Zelfs als eerbetoon aan onafhankelijk filmmaken en kritiek op de commerciële kant van de industrie komt het niet echt uit de verf, al is het maar omdat de sweded filmpjes vooral populair zijn bij de mensen die er in meedoen. Zelfs de cast lijkt niet op één lijn te zitten. Jack Black, Mos Def en Danny Glover acteren alledrie zo totaal verschillend dat ze er allemaal slechter door lijken te acteren.

Jammer, want het is duidelijk met een hart gemaakt. Maar na Science of Sleep en deze moet Gondry eens gaan nadenken over de inhoud van zijn films. Volgens mij stort hij zijn aandacht teveel op knutselen en kan de rest hem te weinig schelen. Hij moet ook stoppen met het schrijven van zijn eigen films en wellicht scenarioschrijvers zoeken met ideeën die bij hem passen. Volgens mij is het geen toeval dat Eternal Sunshine of the Spotless Mind verreweg zijn beste film is: het is de enige die uitgedacht lijkt en de match tussen Gondry en Kaufman bleek puur goud te zijn. Be Kind Rewind is vooral een sympathieke mislukking.

2*

En nu maar hopen dat we hierom kunnen lachen omdat de laatste Amerikaanse humor die wij hebben gezien niet om te lachen was, meer om te huilen!

Wat dat betreft, geef ons maar Franse of Britse humorfilms maar we proberen het maar weer eens.

Zijn benieuwd!

Dit is toch weer een mindere met Black in de hoofdrol...hier en daar zitten er wel grappige momenten in....Mos Def vind ik als acteur ook niet zo geslaagd.

Tegenvaller.

Ik vond Melonie Diaz erg schattig hier. Meer zeg ik er niet over...

Be Kind Rewind

Dit vind ik leuk. Films als Be Kind Rewind vinden vele mensen erg slecht. Dat kan natuurlijk. Maar ik vermaak me juist wel met dit soort 'droge' komedie. En dan voor Jack Black, leuk! De film gaat uiteraard nergens over, en hoe hij magnetisch werd was natuurlijk even snel verzinnen. Toch vond ik dat wel wat minder maar je moet er denk niet al teveel aandacht aan besteden hoe Jack Black omringt werd door het stroom. Ik had het er net nog over met mijn moeder. Maar dit is gewoon echt een film van niks, het gaat nergens over en het is gewoon even een avondje vermaak voor mij. Toch vond ik het leukste van de film hoe Jack Black het thema song van Ghostbuster ging na zingen.. Lols! Nee, de film was voor mij vermakelijk. Dit vind ik nou leuk !

Jack Black deed zijn rol dus leuk. En ik vind het echt een hele leuke acteur om naar te kijken. Yasiin Bey is mij niet echt een bekende acteur. Alleen The Italian Job en 16 Blocks ken ik waar hij is speelt maar de rest ook niet echt. Danny Glover deed het natuurlijk ook goed.

Het verhaal is natuurlijk gewoon niks. Het gaat van dit naar dat en de film eindigde raar. Toch heb ik me vermaakt. Het concept was natuurlijk wel geinig. Maar de hele film ging vrijwel nergens over. Dat zei ik ook al in het begin. Het verhaal slaat nergens op en het concept is natuurlijk ook niet van de beste plank. Maar ik heb me wel vermaakt. Daar gaat het toch om?

3.5*

Begon wat stroef maar is uiteindelijk toch een leuke ode aan de onafhankelijke filmproductie. 3*

Ik had er weinig van verwacht maar het was toch leuk om een keer gezien te hebben. Ik vind Jack Black trouwens altijd wel wat toevoegen.

Als je niet weet wat je moet kijken, kijk dan maar deze en verwacht niet te veel, dan komt het goed.

3*

Leuk!

Meestal zijn dit dingen die je in die geforceerde Amerikaanse comedy's zou verwachten maar door de Europese inbreng van Gondry weet dit toch wel een erg plezierige en vooral creatieve komedie te worden. Gondry schetst hier een beetje de domheid neer van de hedendaagse massa met een wel heel vreemd verhaaltje; We volgen twee vrienden Jerry en Mike. Mike is bij een mislukte inbraak elektronisch gemagnetiseerd waarbij hij er voor zorgt dat alle videobanden van de videotheek die Jerry draaiende probeert te houden gewist zijn. Paniek in de tent... de oplossing lijkt: gewoon heel snel alle films proberen na te spelen met de nodige middelen. Maar hoe ga je in korte termijn en zonder dat een klant het merkt al die honderden films in de schappen overspelen, monteren en opnemen? Juist: Ze worden "Swedishd" en iedereen trapt er nog in ook.

Het nabootsen en spelen van de films is een feestje. Robocop, Lion King, Ghost Busters, Men in Black e.v.a. En ja hoor... de klanten trappen er ook echt in dat de boel als een soort foute toneelstuk word nagespeeld. Wanneer ze problemen krijgen met de auteursrechten besluiten ze met dezelfde eigenschappen een gehele orginele film te maken. Met verrassende gevolgen van dien.

Ja, dit was een zeer aangename kijkervaring en Gondry weet er weer iets leuks van te maken met zijn creatieve ideëen en heerlijke onzin. En door...

4,5*

Knetter maffe leuke film.

Hoe verzin je het, Swedishd van films,geniaal dat bedenkt alleen Jack Black.

Ik kende de premisse van Be Kind Rewind en heb me altijd al afgevraagd wát voor film het nou zou zijn. Is het zo’n flauwe Jack-Black-doet-rare-dansjes-en-schreeuwt-heel-veel-komedie of is het een artistieke en meer serieuze Michel Gondry? Nu ik de film gezien heb, twijfel ik nog steeds. Eigenlijk is Be Kind Rewind beide. Het is een echte Gondry, dus natuurlijk wordt er flinke geklust met karton. En daar komen een paar hele leuke creaties voorbij. Het hart van de film - hoe Black en Mos Def films naspelen - is geinig. Soms een tikkeltje flauw en Black is iets te aanwezig, maar de speelse uitspattingen zijn vermakelijk. Alsnog is Be Kind Rewind meer, want er wordt heel veel bijgehaald voor het verhaal van Danny Glover, die zijn videotheek dreigt kwijt te raken. De film wordt af en toe ineens vrij zoetsappig, maar gelukkig nooit tot het punt dat het vervelend wordt. Hetzelfde geldt voor Black, hij is nooit té irritant. Maar ondanks dat had het - net als de speelduur van deze film - allemaal wel net iets minder gekund. Dan was de film waarschijnlijk een stuk scherper geweest.

3 sterren.

Een lieve film die in de herinnering alleen maar leuker werd, maar bij herziening toch enigszins teleurstelt. Mos Def en Jack Black vormen een leuk koppel en de "Swedes" zijn grappig en inventief, maar het blijft allemaal toch net te licht en luchtig om echt te beklijven, en wanneer de suspension of disbelief (mensen willen graag betalen om niet de echte Ghostbusters maar een klunzige "remake" te zien? okee, vooruit dan maar) overgaat in ergernis omdat de flauwiteit nu wel lang genoeg heeft geduurd is de koek op, en dan moet de biopic over Fats Waller zelfs nog komen. Vanwege het originele basisidee en de energieke uitwerking echter toch zeker geen onvoldoende. (Overigens, wie zich stoort aan de lijzige intonatie van Mos Def hier moet dan zéker niet naar 16 blocks gaan kijken.)