Stranger Than Fiction (2006)

Op de een of andere manier verwar ik deze filmtitel altijd met Lost in Translation. Dus -na de eerste paar minuten gemist te hebben- zat ik maar te wachten tot Murray mee ging doen.... (daarna viel het kwartje als nog).

Daar ik geen idee had waar deze film over ging, ben ik er dan ook volledig onbevooroordeeld in gestapt en ik kan alleen maar beamen, dat ik hem zeer origineel en intrigerend vond.

Dit is echt zo'n film, waarvan je bij het begin niet weet, hoe de verhaallijnen zullen verlopen en wat de uiteindelijke afloop zal zijn.

Ferrell speelt erg sterk in deze film en bewijst dat hij dus meer kan dan alleen maar maffe, onzin karakters neer zetten in nog meligere, maffe films. Dit was van zijn kant echt goed, ingetogen en -op sommige momenten- emotioneel spel. Petje af voor Ferrell!

Ook de andere acteurs zijn goed. Eindelijk eens een film, waarin ik Hoffman niet uiterst met zich zelf ingenomen en irritant vind (hoewel hij op het randje zat), Thomson is altijd goed en Gyllenhaal is een actrice, die niet veel hoeft te doen om mij om haar vingers te winden.

Maar het is uiteraard het ingenieuze, verfrissende script wat de film zo goed maakt. Alhoewel ik moet bekennen, dat hoewel bevredigend, het laatste gedeelte met terugwerkende kracht, toch wat tegenviel. Dit was net weer te makkelijk, te "happy end"- achtig, dat meer bij een Hollywoodse romantic comedy past, dan bij al het voorgaande in de film was voorgevallen.

Toch alles bij elkaar zeker genoten van deze originele film.

Een dikke acht, ofwel vier sterren.

Het genre is niet helemaal mijn ding, maar deze heb ik een kans gegeven. Ik ben blij dat ik niet snel ben afgehaakt. De start bleek een valse te zijn. Als het verhaal eenmaal op de rails staat blijkt het best zijn momenten te hebben. Het uitgangspunt biedt voldoende mogelijkheden en die worden goed benut. Van mij had het nog wat duisterder gemogen en het einde was duidelijk geen hoogtepunt. Toch is het geheel een goed uitgewerkt idee en vullen de karakter elkaar prima aan. Ik heb best genoten, maar niet te uitbundig.

Het wat vreemde verhaal wordt leuk gebracht waarbij Ferrell en met name Gyllenhaal charmante rollen spelen waar je mee mee gaat leven. Ook de bijrollen zijn goed bezet en leveren leuke karakters op. Het verloop van het verhaal is volgens het boekje, maar de film blijft boeien en kakt nooit in, wat knap is.

Net als Hoffman in de film zegt over het verhaal inclusief het gebruikte einde: its okay...
It could have been great (of op zijn minst beter), net als het boek in de film, met het oorspronkelijke einde. Ergens is dat een grappige overeenkomst maar tegelijkertijd ontkom je niet aan de teleurstelling. Desalniettemin is het begin, het komedie deel, erg fijn. Het is vooral interessant om te zien hoe er gespeeld wordt met verschillende (fictie in fictie) werkelijkheden.

Het boek en de personages, waar zowel schrijver als lezer uiteindelijk afscheid moet nemen omdat het ergens tot een einde komt: een concept dat interessant wordt uitgebeeld in deze film. Daarnaast de kwestie van ethiek. Fictieve personages kunnen gevoelsmatig werkelijk sterven, ongeacht dat ze niet werkelijk bestaan. Daarnaast worden kwesties als opoffering en de onzekerheid van het leven aangesneden. Om die redenen toch een 3.5*

Origineel is het wel en met een leuke cast maar erg grappig is het helaas niet. Ik zie Ferrell toch liever in een hilarische komedie, maar verder niet slecht hoor. 3 dikke sterren

Uiterst origineel en vermakelijk filmpje. Eerlijk is eerlijk, echt vaak gelachen heb ik niet. Maar het verhaal is zo leuk verteld dat dat helemaal niet nodig was.

Uitstekende film over een geschreven personage die erachter komt dat hij geschreven wordt. Een leuk gegeven dat vooral goed uitgewerkt is aangezien het niet voor de gemakkelijke lach gaat en zelfs een filosofische insteek heeft. De film kijkt gemakkelijk weg, is redelijk strak in beeld gebracht en heeft een fijne cast met een ingetogen Will Ferrell in de hoofdrol.

Ik lees hier verwijzingen naar Adaptation en Being JM - films die ik respectievelijk 1,5 en 2 * heb gegeven. Deze 1,5* sluit hier dan allicht op aan, want ook dit vond ik maar en povere en vooral helemaal niet boeiende bedoening.

De vraag waar ik achteraf het meest mee blijf zitten is waarom hier bij 'genre' niet in de eerste plaats 'fantasy' staat. Want dat onderdeel van de film is toch de basis van het geheel ?

Het verhaal sleept zich maar verder, het sleepte mij helaas niet mee; daarvoor gebeurde er te weinig en was het allemaal net iets te tam. Pas bij de laatste 20 minuten werd ik nieuwsgierig naar hoe het nu eigenlijk zou aflopen.

Te onzinnig, gewoon teveel onzin om gewoon van 'drama/komedie' te kunnen spreken, de term 'fantasy' zou daarvoor eigenlijk een waarschuwing moeten zijn.

Mooie boeiende film. Ferrel speelt zijn rol erg goed en pover. Leuk om die kant ook eens te zien van hem. De film is traag maar boeit wel. Emma Thompson en Dustin Hoffman zijn zoals altijd erg goed.

Helemaal niet slecht alleen het had wat zwart komischer gemogen en dan met name de finale. Desondanks een leuk tussendoortje.
Een pluim voor Ferrel die hier eens niet irritant is en ook goed blijkt te kunnen acteren.

Voor de derde keer gezien als ik het goed heb; de vorige herziening moet minstens vijf jaar geleden geweest zijn. Ook deze keer valt de film goed, zij het iets minder dan de vorige keren.

Het uitgangspunt is natuurlijk erg ongewoon en daarom leuk en fris: een hoofdpersoon die de voice-over kan horen. Ook visueel voelt de film fris aan, zeker in het begin, met veel details in de vorm van aantekeningen in het beeld. Dit wordt later minder, maar de toon is gezet.

Aardige rol voor Ferrell, maar met name Hoffman steelt voor mij de show met zijn gortdroge personage. En zo kijkt de film prettig weg, het uitgangspunt wordt goed uitgewerkt tot we bij het einde aankomen. De vorige keren wist ik niet echt wat te denken van dat einde, maar nu is het me duidelijk: er is voor een verkeerde ontknoping gekozen. Vooral omdat het in een andere richting lijkt te sturen en men de sfeer zo opbouwt dat dat einde sereen had aangevoeld. En dan gooit men toch ineens het stuur (niet als woordspeling bedoeld) om en dat voelt dan niet goed. Daarom een halfje minder dan wat er qua potentie in had gezeten: 3,5*.

Dit is toch wel één van de leuke dingen van dit forum: dat je een rare vraag kunt stellen en dat je serieuze antwoorden krijgt met goede suggesties. Hierdoor toch inderdaad nu films kunnen zien met Adam Sandler en Will Ferrell, waarin ze me eens niet enorm irriteerden! Op één of andere manier geeft dit toch voldoening en is dit hoopgevend: niet bij voorbaat iets afschrijven omdat er een acteur of actrice inspeelt waar je een bloedhekel aan hebt!

Tot mijn verbazing vond ik Ferrell zelfs erg goed spelen in deze rol en in een film met een leuk gegeven, dat nergens 'raar' wordt voor de kijker. Je accepteert al gauw dat Crick in deze situatie zit en raakt benieuwd of hij er uit weet te geraken. Het einde is licht teleurstellend, maar de weg daarnaartoe vond ik hoogst vermakelijk.

Deze film eigenlijk vlak voor de horrormaand gekeken maar aangezien ik die maand eigenlijk niks anders wil noteren dan horrorfilms heb ik deze maar snel even achter gehouden. Ik schrijf er nu dus maar even een klein stukje bij, van het geen wat me sowieso nog bij gebleven is maar echt héél vers zit de film niet meer in mijn geheugen, ik had het stukje ook kunnen typen en op kunnen slaan maar helaas heb ik dit nooit gedaan.

‘Stranger Than Fiction’ is een vrij serieuze film, en je hoeft dus ook zeker niet te verwachten dat je veel gaat lachen tijdens deze film. Het is zeker niet de beste film in zijn klasse, komedie was er vaak eigenlijk niet te bekennen en ik vond het meer toch de drama kant op gaan. De film kan beter maar, na het eindslot was het ook zeker geen slechte film om eens gezien te hebben. Ja, leuk om Ferrell eens wat serieuzer te zien, weer eens wat anders!

3.5*

Ook ik heb deze film alweer een tijdje geleden gezien en heb nu eigenlijk dezelfde ervaring als mijn bovenbuurman: het zat niet meer allemaal heel vers in mijn geheugen (na het kijken van de trailer komt gelukkig wel een groot deel weer terug). Dat bevestigt eigenlijk al dat Stranger Than Fiction geen film is die diepe indruk gemaakt heeft op me. Maar wat me wél nog heel goed bijstaat, is dat ik het een zeer aangenaam tussendoortje vond.

Will Ferrell's prestatie wordt vaak vergeleken met die van Adam Sandler in Punch-Drunk Love en ik snap wel waarom. Ik heb hem nooit eerder dusdanig ingetogen te werk zien gaan, en het mag gezegd worden dat hem dat goed afgaat. Zijn rol ligt dan weliswaar in het verlengde van wat hij normaal ook doet; hier speelt hij een stuk minder luidruchtig. Mijn complimenten daarvoor. Ook de rest van de cast doet het prima. Dustin Hoffman heeft een prettige uitstraling als de professor die Harold probeert te helpen en Emma Thompson is perfect gekozen als de schrijfster. Maggie Gyllenhaal biedt daarnaast leuk tegenspel als ‘love interest’ en de chemie tussen haar en Ferrell werkt. Het verhaal is lekker bizar en daar zit eigenlijk ook de humor. Harolds queeste om zijn dood te voorkomen is uiterst amusant en hij komt in de meest vreemde situaties terecht. Er zit ook een stukje drama in, maar gelukkig slaat de film daar niet in door. Ik ervoer het absoluut niet als zware kost.

Stranger Than Fiction is een film die ik zonder blikken of blozen zou aanraden. Sowieso is de film interessant voor mensen die normaal niet zo veel van Ferrell’s hysterische komedies moeten hebben en ik denk dat het publiek van die films zich hier ook wel mee zal vermaken. Origineel verhaal, prima cast en het speelduur is eigenlijk perfect. Eigenlijk alles waar ik op gehoopt had.

3,5*