Possession (1981)

Film met een goed verhaal en een mysterieuze, naargeestige sfeer. Deed me denken aan La Región Salvaje (vermoedelijk vanwege de seks met een alien)
Isabelle Adjani acteert werkelijk fenomenaal goed, in tegenstelling tot de overige cast, waar het acteren soms wat theatraal en gedateerd overkomt.

Possession stond al erg lang op de lijst. Nu te zien op MUBI met NL ondertiteling. Dan moet je meteen toehappen, want deze film op streaming is volgens mij een zeldzaamheid!

Om maar met de deur in huis te vallen: Adjani is in deze film echt buitenaards goed. Niet alles was even meeslepend en de film heeft ook wat inkakmomentjes. De overdreven acteerprestaties van ‘Heinrich’ trok ik niet altijd even goed. Gelukkig heeft hij niet heel veel screentime.

Maar er zitten een paar scènes in, wow. Na afloop de hier vaker aangehaalde tunnel scène (daar heeft Noé vast ook wat inspiratie opgedaan voor de beruchte scène in Irréversible) + eindscène meteen nog een keer gekeken. Dan weet je dat je een baanbrekende film hebt gezien die mij echt wel bij gaat blijven. Al met al dikverdiende 4 sterren.

Doorgaans ben ik een liefhebber van het raadselachtige in films. Het gevoel dat iets niet klopt. Dat je je vinger er niet achter kunt krijgen. Tel daarbij op dat ik zeer kan genieten van acteurs die in zulke gevallen een flink staaltje overacting laten zien of van nul naar honderd gaan in een oogwenk. Maar dit... dit was zó veel en zó intens en zó lang. De film duurt 'maar' twee uur, maar halverwege dacht ik dat ik al twee uur zat te kijken. Compleet uitgeput voelde ik me.

Op zichzelf kan ik zo een flink aantal geweldige scènes of shots opnoemen (de metro, Heinrich!, mijn God, Heinrich!, Sam Neill in de schommelstoel, in de keuken met het elektrische mes en de gehaktmolen), maar zet ze achter elkaar en er is geen touw aan vast te knopen én je krijgt geen ademruimte. Eén bladzijde uit het werk van Herman Brusselmans is grappig, de tweede laat nog een glimlach achter, maar na 12 pagina's ben ik doodmoe. Dat had ik hier ook. En hoewel hier vast veel meer symboliek en gelaagdheid en slimheid in zat/zit, ervoer ik dat niet zo tijdens het kijken.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik de film zónder ondertiteling zag en dat dat wellicht heeft bijgedragen aan het missen van enkele dialogen. Zal het vast ooit nog eens herzien, maar de komende 10 jaar effies niet.

Daarom is ie ook zo goed

Het voelde als een werkdag, daar heb ik normaal gesproken ook niet zoveel mee.

Als ik zo mijn werkdagen mag doorkomen... waar kan ik tekenen?

"Don't you understand you disgust me!?''

Deze stond al een tijd op mijn verlanglijstje en ik kon mijn geluk niet op toen ik zag dat deze film beschikbaar is op Mubi. Man man wat heb ik genoten, het verhaal, het camera werk, het acteer werk, het begin jaren 80 sfeertje in West-Berlijn, kortom helemaal mijn ding. Wat een vreselijk mooie vrouw was Isabelle Adjani in de jaren 80 en wat een extreem goed acteer werk heeft zij verricht in deze film (evenals Sam Neill overigens) Deze gaat sowieso een plekje in mijn top 10 krijgen en zal nog even na blijven sidderen. Een dikke *****

Possession is een pure cult film! Het acteerwerk overtuigt lang niet altijd en de mate van vaagheid neemt gedurende de film steeds grotere vormen aan. Het zijn echter de creatieve en heel bijzondere scenes die de film boven de middelmaat doen uitstijgen. Daar horen risico's bij. Die pakken niet allemaal goed uit, maar leveren juist ook enige hoogtepunten op. Possession begint toch echt vrij normaal als een overzichtelijk scheidingsdrama, maar zodra de hoofdpersonen de controle lijken kwijt te raken komt de film pas helemaal tot leven. Dit is echt wel een pareltje!

Niet de hoogvlieger die ik ervan had verwacht. Een best hoge score hier op MovieMeter en minstens één vermelding gehad in de tweejaarlijkse top 1000 lijst van Film Pegasus. Maar zeker geen slechte film. Een film met een mysterieuze gespannen opbouw tussen een ruziënd koppel.

Maar in plaats van een familiedrama geeft Zulawski toch een andere invulling aan de film. Wanneer Mark er tracht achter te komen waarom de relatie werd beëindigd - je denkt al gauw aan ontrouw - voel je beetje bij beetje dat er meer aan de hand is. Het plot neemt steeds vreemdere vormen aan. En erg verklarend is de film evenmin.

Toch blijf je je aangetrokken voelen tot de film. Dat komt door de prima cinematografie, maar ook door het uitstekende acteerwerk van in de eerste plaats Adjani. Prachtige mysterieuze filmposter ook. Zoiets trekt toch aan.

Possession is een naargeestige en fascinerende film geworden die je zacht moet laten binnenkomen. Misschien dat ik hem binnenkort nog eens herbekijk.