Superman Returns (2006)

Superman kan alles en wanneer het lijkt dat hij bijna verslagen wordt dan halt hij zijn laserogen van stal en dan komt alles weer goed. Film focussed vooral op de relatie tussen Superman en mevrouw Lane of het gebrek daaraan want Lane is inmiddels getrouwd en moeder. Film duurt ook tamelijk lang, ik bedoel je kijkt 2,5 uur naar een man in een strak pakje en een cape die alles kan. Hierdoor vind ik ook iedere Supermanfilm op elkaar lijken. Spacey als bad guy is wel leuk.

Na lange tijd, en in het vooruitzicht van een nieuwe Superman prent, deze nog eens bekeken.

Blijft goed, maar vond hem nu minder indrukwekkend dat de eerste maal dat ik hem zag.

Het had even geduurd maar na een afwezigheid van 19 jaar keerde Superman in 2006 eindelijk terug op het witte doek. Het lange wachten werd echter niet beloond, want Superman Returns is een teleurstellende film geworden die alleen uitblinkt in overweldigende trucages.

Waarom regisseur Bryan Singer (die eerder overtuigende superheldenfilms rondom de X-Men afleverde) heeft gekozen voor een vervolg op Superman II zal bij mij altijd een raadsel wezen. De film probeert hierdoor te zeer een kopie te zijn van de films met Christopher Reeve en die vergelijking kan ze helaas niet doorstaan. Met name de humor wordt hier node gemist. Singer neemt zijn held veel te serieus en Superman wordt hier afgebeeld als een Jezus-figuur (inclusief de wederopstanding).

Het acteerwerk is ook niet om naar huis te schrijven. Brandon Routh probeert te zeer een Christopher Reeve-imitatie af te leveren, maar slaagt hier nauwelijks in. Het helpt ook niet dat er totaal geen chemie is tussen Routh en z’n tegenspeelster Kate Bosworth, waardoor de relatie tussen Superman en Lois Lane totaal niet uit de verf komt. Kate Bosworth is normaal best een aardige actrice, maar hier is ze volledig miscast en overtuigt ze geen moment als moeder van een vijfjarig kind. Zelfs een begenadigd acteur als Spacey weet nauwelijks te overtuigen in z’n schurkenrol.

Inhoudelijk is de film dan ook een mislukking, maar de film heeft ook nog een sterk punt! De actie en de trucages zijn verbluffend. De stunts die Superman in deze film vertoond zijn fenomenaal. Met name de scène waarin hij een neerstortend vliegtuig veilig aan de grond zet is misschien wel de beste actiescène die ik ooit heb gezien. Het helpt ook dat veel krachttoeren van Superman worden ondersteund door dat overbekende deuntje van John Williams.

Hierdoor is Superman Returns een vermakelijke film, ondanks dat ze inhoudelijk diep teleur stelt.

Prachtige film!Ik lees hier veel negatieve reacties ,maar voor mij is het toch een waardig "vervolg" op de oude Superman films.Brandon Routh speelt zijn rol schitterend. Kevin Spacey zet ook een goeie Lex Luthor neer.Wat voor mij echter de film bijzonder goed maakt is de benadrukking op het persoonlijk leven van Superman..... zijn dromen,wensen,gevoelens etc.Ik ben absoluut geen sentimenteel mens,maar deze film heeft mij toch weten te raken. Ook al zijn sommige scenes wel heel cliché. De muziek is ook schitterend in deze film, dit geeft echt wel meer diepgang aan bepaalde scenes. Waar Man Of Steel alleen maar actie bevat is deze film meer gevoelsmatig....alleszins zo voel ik het toch aan. Misschien niet de ideale Superman voor sommige mensen, maar voor mij alleszins wel.

See you in twenty

Bovenstaande quote die Superman tegen Lex Luthor zei komt niet uit Superman Returns, maar uit Superman IV: the Quest for Peace. Dat was een film uit 1987 en wat verscheen er +/- 20 jaar later in de cinema? Juist, deze Superman Returns. Het was de enige Superman film uit mijn boxset die ik nog niet had gezien en als warmloper voor de Batman - Superman confrontatie die ondertussen is verschenen, wou ik hier wel eens tijd voor maken. Zag er weliswaar een beetje tegenop vanwege de lange speelduur, maar dat blijkt onterecht te zijn.

Sowieso al tof om te zien dat regisseur Bryan Singer in de loop der jaren beter is geworden met zijn comic verfilmingen. Hoewel Superman Returns weliswaar een film is waar hier en daar nog wel iets aan schort, is het algemeen gezien nog wel een vermakelijke film. Verbaas me dan ook een beetje over de lage score die de film krijgt, al is dat niets nieuws als je naar de gemiddeldes van de Christopher Reeve films kijkt, maar dit is één van de beste films uit de reeks. Singer maakt er een halve ode aan de voorgangers van en het is dan ook een beetje jammer dat ook hij ervoor kiest om wederom met Lex Luthor te werken. Het is natuurlijk één van de meest spraakmakende slechteriken uit het DC universum, maar als hij dan toch wou voortborduren op de Reeve films, dan had hij evengoed een andere bad-guy kunnen bovenhalen aangezien Luthor daar al genoeg aan bod is gekomen. Soit, gelukkig maakt Singer er nog wel een degelijk geheel van. Al had hier ook wel weer wat gesnoeid in kunnen worden aangezien dit echt wel in een speelduur van 2 uur verteld had kunnen worden.

Brandon Routh, ik bleef er in het begin nog altijd Shaw uit Chuck inzien en het heeft toch even geduurd vooraleer ik hem vond overtuigen als Superman/Clark Kent. Het goede aan Routh is echter dat hij over de gehele lijn overtuigt en dat was niet altijd het geval met Reeve. Wel gek eigenlijk hoe beide acteurs op elkaar lijken en in dat opzicht is Routh zeker een goede keuze geweest. Over Kate Bosworth daarentegen ben ik dan weer wat minder te spreken. Een flauwe Lois Lane en volgens mij de slechtste actrice in het rijtje die de geliefde van Superman reeds hebben vertolkt. Kevin Spacey is degelijk als Luthor en James Marsden is nog een welkome toevoeging aan de relatie tussen Superman en Lois. Veel bekende koppen nog bij de bijrollen (onder andere Frank Langella) waar weinig op is aan te merken. De enige die ik trouwens echt misplaatst vond was Kal Penn als één van de handlangers van Luthor. Tof ook dat Marlon Brando aan de hand van archiefmateriaal ook nog even terug tot leven wordt gewekt.

Bon, ik heb me hier best wel mee geamuseerd. Superman Returns is een film met wat hekelpuntjes, maar Singer doet in één film meer dan wat zijn voorgangers met Superman II tot IV konden. Naar het schijnt is de nieuwe film echter niet al te veel soeps, maar ik ben ondertussen zo ver gevorderd in het Superman universum dat die er ook nog wel bij kan.

Kleine 3,5*

Van alle superhelden is superman mijn minst favoriete en deze film bevestigd nog maar ééns te meer waarom.Vooral de eerste anderhalf uur waren erg saai,geen chemie tussen Superman en Lois Lane (beide acteurs waren teleurstellend),traag verhaal en de actie miste grimmigheid en spanning.Had soms het gevoel dat ik naar een veredelde jeugdfilm zat te kijken.Daarna werd het allemaal wel iets beter maar echt overtuigen kon Superman returns me nergens.Degene waar ik mijn hoop vooraf op had gevestigd,regisseur Bryan Singer en Kevin Spacey als Lex Luthor leveren hier nu ook niet bepaald een top prestatie.De film is nog maar nauwelijks tien jaar oud maar komt nu al oubollig en gedateerd over.Matige bedoening.

Ik heb me hier echt optimaal verveeld. Na de Christopher Reeve films is Superman Returns een film die heel erg traag op gang komt, een verschrikkelijk slecht verhaal heeft, onnodig lang duurt, en zichzelf te serieus neemt. Superman 3 vond ik verschrikkelijk vanwege verhaal en slappe humor, maar dit is van hetzelfde niveau om totaal andere redenen. Geen humor, en pogingen tot zijn slecht gebracht. Brandon Routh probeert Reeve na te doen, maar slaagt er totaal niet in. Kevin Spacey probeert Gene Hackman na te doen en slaagt hier deels in. Hij was vermakelijk om aan te kijken, al sloeg zijn plan nergens op. De chemie tussen Routh en Kate Bosworth als Lois Lane was ver te zoeken. Ik keek regelmatig op de klok bij het kijken van deze film... dat heb ik niet vaak.

Herzien gezien...

Een goede actie/avontuur/SF film...

Prima verhaal...

Prima acteerwerk...

Bekende acteur James Marsden...

Super mooi HD kwaliteit breedbeeld...

Prima achtergrond geluid/muziek

(Dolby Digital)...

Heerlijk genoten...

Wat een saaie flutfilm en wat is het acteerwerk slecht zeg. Daarnaast slaan de grappen niet aan en komen de schurken zeer kinderachtig over.

Wat betreft verhaal en special effects was dit prima in orde. Maar man, acteurs. Oh, acteren kunnen ze wel, maar ik vond 1: Superman, geen superman. 2. Louis Lane niet de Louis Lane. 3. Perry White sloeg helemaal nergens op. Nee, voor mij blijft Superman nog steeds Christopher Reeve en Teri Hatcher als Louis Lane in de tv-serie. Lex Luthor vond ik toch minder dan Gene Hackman. En de muziek vond ik nou ook niet zo geweldig. In ieder geval is deze film beter dan deel vier. Dat was echt superbagger.

“I'm always around. Good night, Lois.”

Redelijke Superman film. De grootste kracht van de film is Brandon Routh als Clark Kent/Superman, en dat had ik van te voren niet verwacht. Hij is geen Reeves of Cavill, maar Routh weet dat wat sullige en klunzige karakter van Kent goed te spelen. Als Superman is hij wat minder, maar gelukkig hoeft hij alleen maar met een strak gezicht voor zich uit te staren. Dit is ook geen origin story, en daar ben ik wel blij om. We duiken gelijk het verhaal en de actie in, en daarom is het ook zo jammer dat de film nog steeds te lang is. En dat er te veel langdradige momenten in zitten en onnodige subplots.

Wat word deze film hier toch afgezeikt zeg.

Superman 3 + 4 die zijn pas echt slecht

Een echt superslechte film is

Supermen Dönüyor (1979) die is met geen woord te beschrijven

Superman, de saaiste held van allemaal, vooral door zijn enorme krachten. Maar als personage een stuk interessanter. Alleen kiest men er nauwelijks voor die kant te belichten, maar SInger doet ditmaal zijn best al blijft hij toch een beetje hangen in halfslachtig werk en moet uiteindelijk ook een afgerond verhaal vertellen met op het eind te veel bombarie en een half plotje over zijn zoontje. Daardoor wordt uiteindelijk niets echt goed uitgewerkt terwijl de materie er wel is. Eigenlijk zou je een film als Joker over Superman moeten krijgen, dat zou maar zo eens kunnen werken.

Als gehele film weet dit ding niet constant te boeien, duurt te lang en zeker het laatste uur is maar matig interessant. Maar er zitten genoeg mooie momenten in als Superman de halve wereld steeds moet redden, een sterke set piece met een vliegtuig en behoorlijke vertolkingen (op een te overdreven Spacey na). Alleen krijgt men te te weinig materiaal mee en is het te veel loshangend zand. 2,5*.

Standaard van Singer.

Het is me nooit helemaal duidelijk geweest waarom hij zo'n grote naam is geworden in de superheldenfilms. Vooral omdat ik hem op het gebied van actie best tekort vind schieten en ook qua regie vaak wat te kort lijkt te schieten voor een superheldenfilm. Het wordt hem dan ook niet makkelijk gemaakt door hem een Supermanfilm voor de voeten te schuiven.

Superman Returns stond al een aardige tijd op mijn lijst voor Netflix, maar ik heb er lang mee gewacht omdat ik niet zo'n zin had in Singer en een film die 154 minuten duurt. Een bijna absurde lengte als je het mij vraagt, en vooral als de film zelf niet zo veel te vertellen heeft.

Ik vond Routh eigenlijk wel een geslaagde Superman. Beschikt misschien niet over de meeste acteerpower, maar qua uitstraling is hij eigenlijk perfect. Vooral als normale Clark Kent beschikt Routh over de ideale charme. Hij speelt in ieder geval een hoop van zijn collega's van het veld. Onder andere Bosworth die het helaas niet al te best doet en weinig tot geen indruk achterlaat.

Visueel niet al te bijzonder, maar dat was met Singer ook wel te verwachtten. Bij vlagen erg lelijke CGI, wat een aantal grote actiescénes om zeep helpt. Zeker een eerdere actiescene met een vliegtuig wordt helaas volledig verpest door slechte effecten, en daar heeft de film wel vaker last van.

De opbouw naar en actie is echter wel wat beter, met zelfs wat korte momenten van spanning. Dat is dan wel weer iets dat de film goed doet. De uitvoering is dan vaak weer wat minder, maar er komt weleens degelijke cinematografie bij kijken met redelijke vormgeving van de achtergrond. Visueel is het sinds de X-Men films wel een vooruitgang voor Singer.

Camerawerk is ook nog best verzorgd. Er gebeurd veel in de film, maar de scenes waarin special effects weg worden gelaten maken het meeste indruk. De echt grote scenes en deels de finale zien er houterig uit. Terwijl ze in die tijd echt wel mooie dingen voor elkaar wisten te krijgen. Een beetje jammer, zeker als je naar het kolossale budget kijkt van de film.

Voor de rest is de inkleuring wel oké en echt saai is de film nergens. Mede omdat er wel genoeg gebeurt, maar de romance tussen Lane en Kent is iets wat blijft terugkeren en ik vind het persoonlijk helemaal niks. Je komt eigenlijk terecht bij een vermakelijke, maar lelijke film om naar te kijken. Ik gun het voor het eerste punt nog een nipte voldoende.