Superman (1978)

Nog eens opnieuw bekeken, en wederom plezier aan beleefd.

Je mag deze film natuurlijk niet vergelijken met de recentere versies van het Superman verhaal, ondanks de mindere speciale effecten blijft het een goede prent.

Binnenkort weer in de bios te zien in verband met het 40-jarig jubileum.

Een vlotte actiefilm over "De Man van Staal", die vlak na zijn geboorte (op de planeet Krypton) naar de aarde wordt gebracht waar hij opgroeit in het kleine stadje Smalville. Ondanks zijn verbazingwekkende eigenschappen blijft Superman een bescheiden jongen, zelfs wat schuchter en onbeholpen op de momenten waarop hij niet de gedaante aanneemt van de onkwetsbare redder van weduwen en wezen.

Een bescheiden evenwichtige film, gevuld met een aanvaardbare mix van ernst, technische truukjes en parodie. Leuk zonder meer.

Superman is de beste Superhelden film

vindt ik nog altijd persoonlijk,

beter dan Batman wat ik

weer erg duister vindt.

Deze film heeft echt alles

de actie het goeie verhaal,

Christopher Reeve met zijn

mega charismatische uitstraling

en coole glimlach

en het meeste grappige was

ook als hij Clark Kent ging spelen

met zijn nerdy grote bril

ja hij was een goeie acteur.

Deze film zag ik voor het eerst toen ik een jaar of tien was. Indertijd vond ik hem ontzettend spannend, en ik vond het vooral stoer hoe Superman door de lucht vloog, helikopters optilde en afrekende met schurken.

Na de herziening, ruim veertig jaar later, vind ik eigenlijk alleen het eerste half uur de moeite waard, met mooie scènes op de planeet Krypton en de vernietiging van de planeet. Het laatste uur is zwaar over de top, met enorm verouderde special effects; de scènes waarin Superman door de lucht vliegt zijn anno 2019 écht niet meer om aan te zien. Daarnaast is het liefdesverhaaltje tussen Superman en Loïs erg slecht uitgewerkt, en bovendien heeft de film een zeer onwaarschijnlijk einde. Daar kan zelfs de bombastische soundtrack van John Williams niks aan veranderen. 2*

Net de Salkind International Extended Cut afgekeken (niet in 1 zit, dat was mij teveel). Deze duurt 3 uur en 8 minuten. Wat nog steeds als een huis staat is de prachtige soundtrack van John Williams. Net als de vertolking van Christopher Reeve. Daarnaast de nodige humor. Grappig om te zien hoe elke vrouw met Superman de koffer in wil maar Clark Kent net zo interessant vindt als een verouderd stuk meubilair. Wat geeft dat voor boodschap: uiterlijk is alles? Goed laten zien, die spierballen? Zo serieus is de film in ieder geval niet, om een boodschap mee te geven, hooguit een positief gevoel.

De film kostte een godsvermogen destijds, 55 miljoen en hoewel zeker niet bespaard is op de effecten zien bepaalde scenes er niet goed genoeg meer uit. Soms echt te duidelijk blue screen zoals in sommige vliegscenes van Superman (of onnodig, zoals op dat bootje met die criminelen). De vernietiging van Krypton was ook niet om aan te zien. Het ontstaan van de Fortress of Solitude is dan wel weer best knap gedaan net als het door vuur lopen van Superman. Verder bevat de film mooie shots van allerlei locaties in Amerika. Die ontplofte atoombom maakte niet zo'n indruk, beetje rare scene met aardbeving achtige toestanden vond ik, niet overtuigend.

Niets ten nadele van het acteertalent van Hackman maar door de regie van Donner doen de schurken in de film echt aan als bordkartonnen karikaturen uit een jaren 50 film. Uiteraard legt ook Luthor exact uit wat hij van plan is en is hij zogenaamd vreselijk slim maar toch te dom om Superman voorgoed uit te schakelen, wat hij met gemak had kunnen doen na de Kryptonite val. Verder is het gevoel van dreiging per definitie 0 komma 0 omdat Superman zo oppermachtig en onverwoestbaar is. Dan moet je het toch wel hebben van een dikke knipoog, spektakel en scherpe dialogen. Daar is het over het geheel redelijk mee gesteld al zou ik toch echt de kortere versie van een uur of 2 aanbevelen.

Deze eerste film was een groot succes omdat het echt iets nieuws was. Ik vermoed dat het vervolg, dat ik hierna ga bekijken, daarom wat ondergewaardeerd is. Die zou teveel op actie gericht zijn en te weinig op de menselijke kant van het verhaal maar vooral de fenomenale soundtrack moet verbloemen dat ook deze vertelling maar weinig om het lijf heeft. Het spreekt wel tot de fantasie natuurlijk, een alien die de mensheid moet redden van de ondergang en wijze lessen van zijn overleden vader krijgt over hoe mensen in elkaar zitten. Maar ja, dat verhaal kun je maar 1 keer vertellen. Er is inmiddels 2x een reboot geweest en die hebben toch wel aangetoond dat je, afgezien van superieure effecten, niet bijzonder veel meer eruit kunt persen.

Wil je het echt interessant maken, laat Superman na een fikse stoeipartij gewoon eens flink van bil gaan met Wonder Woman!

Samen met het vervolg uit 1980, Superman II, de beste film over deze superheld. Christopher Reeve is de ideale man voor deze rol. Het duurt wel erg lang voor we hem te zien krijgen, pas na 47 minuten in de film. De hele inleiding op planeet Krypton en op aarde als Superman nog een Superjongen is vind ik nogal langdradig. Het wordt pas leuk eens we de wisselwerking zien tussen Lois Lane en Clark Kent in Metropolis. Margot Kidder zet een sterke rol neer als Lois Lane, de reporter die niet kan spellen. Ook leuk om ouwe rotten Jackie Cooper, Glenn Ford en Gene Hackman aan het werk te zien.

De laatste jaren worden wij overspoeld met superheldenfilms, maar dit is er eentje uit de tijd dat die verfilmingen wat spaarzamer waren. De film ziet er in het begin wat gedateerd uit, maar gaandeweg wordt dat toch wat beter. Hoewel Marlon Brando prominent wordt genoemd in de begin credits, is zijn rol relatief klein. Christopher Reeve zet een zeer behoorlijke rol neer als Superman. De film is met name een gedegen introductie van het personage Superman. Het plan van bad guy Lex Luthor, een degelijke rol van Gene Hackman, kan ik mij een paar dagen na het kijken van de film al niet meer echt goed herinneren. Wel gewoon een degelijke film, die best aardig wegkijkt.

Na vele jaren in de herziening gegooid. Dat moet zijn geleden van toen ik kind was, want ik twijfelde zelfs of ik deze eigenlijk wel had gezien. Maar de herinneringen kwam toch tijdens het kijken langzaam terug. Voor zijn tijd wel goed gemaakt. Het helpt ook dat Clark Kent een sympathieke superheld is. Een ietwat stuntelige en beetje sociaal incapabel wanneer hij journalist is, het lijkt het handelsmerk van iedere superheld als die gewoon onopvallend als andere mensen wil functioneren in een of andere (kantoor)job. Nu goed het stoort uiteindelijk niet. Wat de film tegenwerkt is vooral de speelduur. De intro is vrij lang waarna de film een heuse tijdsprong neemt waar hij jongvolwassen wordt, zijn pleegvader sterft, hij leert waar hij vandaan komt en de geest van zijn echte vader brengt hem kennis bij. Het is dan dat het verhaal pas echt begint. Ook hier worden bepaalde scènes te lang uitgesponnen zoals het interview tussen hem en Lois. De bad guys zijn nu ook niet meteen de meest spraakmakende. Al bij al leuke herziening maar als er ooit nog een volgende keer komt, denk ik dat ik die lange intro toch ga overslaan.

De 'moeder aller superheldenfilms', een genre dat inmiddels zo is uitgemolken dat ik mijn interesse heb verloren. Maar zo'n oude superheldenfilm heeft vaak wel wat, mede door de zweem van knulligheid die dergelijke producties vaak omringt. Niet dat ik er verder heel erg van onder de indruk ben, al heeft dat ook te maken met de held in kwestie. Superman is een wel erg brave Hendrik, een onkreukbare hopman, en bovendien zo almachtig dat er van enige spanning of opwinding niet echt sprake is. Reeve geeft hem wel prima gestalte. Hackman als Luthor is OK, beetje vreemd dat hij op het laatst zijn haarstukje van zijn kale schedel trekt, alsof hij dan opeens herkend wordt- maar in een universum waar een bril een onfeilbare vermomming is zal dat ook voor een pruik gelden.

Kidder vond ik ook wel aardig als Lois Lane, ze is in elk geval interessanter dan het andere allitererende superheldenliefje, Vicky Vale. Ned Beatty was dan weer volkomen misplaatst als komische sidekick. En dan Brando: groots aangekondigd in de begintitels, maar een veredelde bijrol uit een overbodige proloog. Die duurt echt veel te lang, beetje background story mag best maar het duurde nu bijna een uur voordat de film een beetje van start ging.

De hoofdfilm is verder niet zo bijzonder. Het begint al met een bizar plan dat zelfs een Bond-schurk hoofdschuddend terzijde zou leggen. Verder wordt Superman wel erg makkelijk bevrijd uit zijn 'dodelijke' val en zit er een paradox in (Superman gaat terug in de tijd om Lois Lane te redden, en om een of andere reden hebben de aardbevingen en damdoorbraak in die alternatieve werkelijkheid nooit bestaan, terwijl de rest van de omstandigheden wel gelijk bleef). En waar normaal gesproken het onschadelijk maken van de eindbaas voor het nodige vuurwerk zorgt is dat in Superman simpelweg weggelaten, hij levert ze gewoon af bij de gevangenis. Luthor was ook geen partij geweest natuurlijk. In deel 2 zal Superman het wel moeten opnemen tegen zijn veroordeelde planeetgenoten, misschien dat dat meer spektakel oplevert.

Grappig filmpje met een belachelijk einde. Vermakelijk om te zien hoe traag de films waren 50 jaar geleden. De tijdgeest van de jaren 70 is ook leuk om te zien. Het verhaal heeft niet zoveel om het lijf. Gene Hackman is leuk als slechterik, zijn hulpjes zijn over the top.

Prachtige film over een jongen van een andere planeet die blijkt te beschikken over enorme krachten. Deze klassieker is zeker een blauwdruk te noemen voor latere superheldenfilms. Groots opgezet met mooie decors en wellicht verouderde maar prima special effects. Een aantal goeie actie-scenes en de altijd mooie muziek van John Williams. Christopher Reeve is zowel overtuigend als Clark Kent en als Superman.

Ik had al niet zulke hele hoge verwachtingen, maar alsnog viel dit me vies tegen. Superman is één van de eerste grote superheldenfilms, en misschien toendertijd baanbrekend, maar ondanks dat ik toch wel een behoorlijke hoeveelheid kazigheid én verouderde special effects kan hebben was dit op veel vlekken mij te veel.

Het begint nog met een behoorlijk lange introductie, waarbij de origin story van Superman getoond wordt. Met een wat Doctor Who-achtig sfeertje op Krypton in het begin, daarna zijn opgroeien in Smallville (en tijd op Antarctica) om tenslotte als reporter in Metropolis te werken. Het duurt zomaar een uur voor de film ook écht begint, dus je zou kunnen zeggen dat die intro veel te lang is, maar eigenlijk vond ik de intro vermakelijker dan de hoofdfilm zelf. Want zodra het een superheldenfilm wordt begint het pas echt bergafwaarts te gaan.

Mijn grootste probleem ligt al bij Superman zelf, misschien wel de saaiste superheld ooit. Als Clark Kent is hij een storend saaie sul, maar ook overdreven onhandig en klunzig. Het ligt er echt te dik op hier. Maar met als enige vermomming een bril is hij ook Superman, net zo'n saai figuur maar ook praktisch onaantastbaar met belachelijk overdreven superkrachten. Het wordt nooit spannend met zo'n held. Maar ook de schmierende Gene Hackman met een absurd plan om de Amerikaanse westkust te laten ontploffen en in de oceaan te laten zakken of zijn komisch bedoelde sidekick; het suffe plot waarin Superman binnen tien minuten zowel Lois Lane en haar helikopter, als ook de president met heel Air Force One het leven redt. De romance met Lois Lane, het volledige gebrek aan een ontknoping, het is allemaal net niks. Natuurlijk zijn de special effects heden ten dage ook vrij nep, maar dat had ik nog best wel door de vingers willen zien. Maar voor de rest vond ik dit ook best wel een draak.

Tja, als de producers echt wilden voorkomen dat deze film "campy" zou worden (zoals ze beweren op de audiocommentaartrack van mjjn DVD: "We lachen mèt Superman, niet óm hem"), dan hadden ze Lex Luthor niet met een groene badmuts moeten laten zwemmen en van Otis niet zo'n stoethaspel moeten maken. Wanneer je de schurk niet serieus kan nemen levert de held automatisch toch ook wat van z'n statuur in, en dat kan dodelijk zijn in een film waarin je door de wiebelige FX ook al kunt twijfelen aan Suups bovenmenselijke kwaliteiten (i.c. zijn vermogen om te vliegen, hetgeen er soms wèl maar soms ook bepaald níét goed uitziet).

        Maar goed, als puur vermaak bekeken bevat deze film genoeg humor om de actie draaglijk te houden en genoeg actie om hier het begin van een flinke franchise van te maken, inclusief een eindeloze rij sterren van vroeger en nu, een hoofdrolspeelster die uitstekend kan gillen, en (het belangrijkste van alles) een toentertijd onbekende hoofdrolspeler die zich wat mij betreft zowel qua actie als qua humor meer dan uitstekend van zijn taak kwijt en bovendien een leuke chemie heeft met zijn leading-lady annex love-interest. De lelijke soft-focus van de scènes op Krypton en het spijkerharde getetter van John Williams neem ik dan maar voor lief – als ik me overgeef aan de fun (en mijn verwachtingen laag houd) is dit best een onderhoudende zit.

Ik zag pas later dat de film uit 1978 is.... Eigenlijk ook voor die tijd te magere special effects...en het verhaal is ook mager... De wonderen iets te groot... karakters wat te overdreven.... Ik vond het een matige kinderfilm zoiets als de Thunderbirds....

Uit de tijd dat er nog kleur in een superheldenfilm te zien was. Het moest allemaal niet zo serieus zoals in meer recente jaren. Superman is een mooie film geworden met een hoop bekende figuren. De film heeft een boeiend verhaal en Christopher Reeve doet dat best goed. Ook Gene Hackman is zo'n typische comic slechterik.

Het verhaal heeft wat te lijden onder het ietwat trage tempo en de verouderde effecten. Het voelt allemaal nogal wat knullig aan na al die jaren. Maar er zijn veel slechtere superheldenfilms gemaakt. En Superman is best nog wel een leuke film.

Toen de film in de bioscoop draaide ging die aan mijn neus voorbij. Bioscoopbezoek stond laag op de agenda bij mijn ouders. Ik zag m dus pas haren later op tv en uiteindelijk op laserdisc of dvd. Gezien mijn eerdere score kon ik m toen wel smaken. Het waren met name Lex Luther en de actie op het eind die ik wel kon smaken.

Nu herzien op 4k UHD en dat zag er prima uit. Vooral de soundtrack deed zijn werk. Ik kom de opening op Krypton nog wel waarderen net z’n Barbarella achtige art direction. Lekker campy en voor die tijd vast state of the art.

Maar eenmaal op aarde beginin het toch wat te schuren met veel ontzettend domme scenes (oa klappend publiek) en onnozel gedoe. Het kan best zijn dat dit alles beter tot z’n recht komt in de langere versies, want het voelde nogal afgeraffeld aan.

Lex Luther blijft het leukste aan de film en de actievole eindscene is eigenlijk vooral schattig met de overduidelijke miniatuur effecten.

Het eind waarbij Superman de tijd terug draait was toen vast origineel, maar na het erbarnelijke Endgame kan ik niet echt meer enthousiast worden van zoiets. Het haalt eigenlijk de spanning weg uit alles dat gebeurd, wanneer die opitie er is.

Was het dan echt niks? Ik klink immers wat kritusch. Nee hoor, het blijft best een leuke film die wel wat gedateerd aandoet, maar dat heeft ookz’n charme.

Krappe 3,5

In 1978 was dit een baanbrekende en zeer indrukwekkende film.

En toen de duurste film ooit gemaakt voor het witte doek.

Met de legendarische Christopher Reeve als Superman die nog steeds èèn van die meest bijzondere acteurs is.

In de wereld van de Cinema.

Nog steeds is dit een schitterende film met een grote nostalgische waarde.

Met het alom bekende verhaal inmiddels.

Met de vele verfilmingen van een van de meest bijzondere Superhelden.

Ook de film muziek is prachtig van deze film.

Blijft een classic van hoog niveau.

Zeker gezien de tijd waarin, deze film gemaakt is.

Verdient deze film, nog steeds credits.

Een tijdloze film.