La Guerre du Feu (1981)

heb deze nog steeds op de nominatie staan om weer te kijken als ik de kans krijg. Ooit vroeger als klein jongetje gezien en was toen helemaal onder de indruk van de sabeltandkat, dat zal allemaal wel erg gaan tegenvallen bij een herziening. Kan me verder inderdaad alleen maar herinneren dat er niet gepraat wordt en er een "ordinaire paring"in de film zat

Meer interessant dan goed. Het script zit nogal slordig in elkaar (zo zijn de sabeltand tijgers plotseling verdwenen), maar het valt natuurlijk niet mee duizenden jaren evolutie in goed anderhalf uur te stoppen. De goed gekozen locaties dragen bij aan het creëren van de juiste sfeer, al lopen er wel erg weinig dieren rond in de film. Het speciale taaltje is een vondst, evenals de laatste scène die een charmante link legt naar de moderne mens.

Ik weet nog toen ik deze film zo'n dikke 30 jaar geleden voor het eerst zag was ik er meteen van onder de indruk. Echt een meeslepend verhaal, dat ondanks er niet in gesproken word toch constant blijft boeien. Met mooie rollen van Perlman en McGill.

Ron perlman is ideaal voor een rol als deze

La Guerre Du Feu was een groots opgezette internationale productie, gebaseerd op het gelijknamige boek uit 1911 van de Belgische schrijver J.-H. Rosny. De film speelt zich af in Europa gedurende het Pleistoceen, zo’n 80.000 jaar geleden. Het is allemaal prachtig in beeld gebracht door Jean-Jacques Annaud. Met een budget van 12 miljoen dollar (indertijd een hoog bedrag), werden kosten nog moeite gespaard om de prehistorie tot leven te wekken. Hier zijn de makers met vlag en wimpel in geslaagd en ruim 30 jaar na dato ziet de film er nauwelijks gedateerd uit. De prehistorische dieren zijn met behulp van echte dieren tot leven gewekt. Dat de dieren er dan misschien niet zo uitzien, als hun prehistorische voorouders is de film vergeven. Ook de make-up effecten zijn uitstekend en werden terecht bekroond met een Oscar. Visueel gezien is La Guerre Du Feu dan ook een pareltje.

Helaas is ze inhoudelijk een stuk minder geslaagd. Het verhaal is vrij simplistisch en het tempo ligt erg laag. De film kent nauwelijks dialoog, wat wellicht gecompenseerd had moeten worden met een sterke soundtrack. Helaas is de muziek van Philippe Sarde weinig memorabel. La Guerre Du Feu blijft een prachtige film om naar te kijken, maar er had meer ingezeten. Ook bekend als The Quest For Fire.

Europa, 80.000 jaar geleden. Een stam van Neanderthalers word door een andere stam aangevallen en raakt hun vuur kwijt. Omdat ze zelf nog geen vuur kunnen maken worden drie mannen uit de stam erop uit gestuurd om een nieuw vuur te vinden, te stelen van een andere stam dus. Onderweg komen ze oog in oog te staan met sabeltandtijgers, mammoeten en gewelddadige andere primitieve mensen.

Weer een erg sterke film van Jean-Jacques Annaud. Heb eigenlijk nog nooit een film over de pre-historie gezien die zo realistisch/geloofwaardig was. De acteurs doen het ook erg goed, want het is lang niet zo makkelijk als het lijkt om een oer-mens te spelen. De taal van de Neanderthalers is bedacht door Anthony Burgess (de schrijver van A Clockwork Orange) en bestaat voornamelijk uit aap-achtige schreeuwen. Het is duidelijk dat de acteurs de bewegingen van mens-apen hebben bestudeerd en deze proberen te imiteren. Naast het haar en de dierenhuiden hebben sommige acteurs ook wat make-up waardoor hun schedel wat meer op die van een oermens lijkt. Ik vond het in ieder geval uitstekend werken. Ook al is er geen enkele dialoog in de film, je begrijpt toch wat er bedoelt word. Dit is trouwens ook de debuut-film van Ron Perlman.

De film is uitstekend opgenomen, prachtige beelden van mooie locaties. Opgenomen in Canada, Schotland, Ijsland en Kenia. Er zijn geen enkele special effects gebruikt, de sabeltandtijgers zijn leeuwen met nep-tanden en een ander kapsel en de mammoeten zijn olifanten met een harige deken en extra lange slagtanden.

De muziek van de film is gemaakt door Philippe Sarde. In het begin paste de muziek niet altijd even goed bij de beelden maar naarmate de film vorderde kon ik de muziek steeds meer waarderen, vooral in de emotionele momenten is de muziek er mooi. Omdat er niet gepraat word is de muziek ook extra belangrijk.

La Guerre du Feu is een erg mooie film over de pre-historie. Ondanks dat er geen dialogen zijn blijft de film boeien. Het verhaal is misschien een beetje hak-op-de-tak op momenten, maar dat maakt het ook onvoorspelbaar. Ook mooi hoe de film laat zien dat mensen en dieren (in ieder geval in het begin) nog lang niet zo verschillend zijn. Een echte aanrader.

Deze was op tv en me er ook eens aan gewaagd. Voor een film zonder dialogen is het wel een uitdaging om het boeiend te houden. 'k vind dat de film daar grotendeels wel in geslaagd, al mocht hij naar het einde toe wel wat korter geweest zijn. Het tempo ligt niet echt hoog.

De film zag er wel niet meer zo fris uit. Best dat de film in de oertijd afspeelt, dat het nog niet zo stoorde, maar het was er wel aan te zien dat het geen nieuwe film meer was.

Verder deed de cast het wel goed en zagen de dieren er ook wel realistisch uit.

Er zaten ook enkele vrijscènes in, toch wel opmerkelijk dat hij op tv kwam.

Wel eens de moeite om gezien te hebben, maar 'k zal het toch bij één kijkbeurt houden.

Dat zijn geen vrijscènes, dat zijn paringsscènes, dan mag het weer wél...

Onderschat, ondergewaardeerd en volledig uniek. Briljant project van Annaud, gaat dit zien!

Leuk uitgangspunt voor een film. De film brengt een mooie les bij. Iets dat nu zo vanzelfsprekend is - het vuur - was dat lang geleden niet. Waar het nu met een vingerklik tevoorschijn wordt getoverd, hadden mensen/neanderthalers vroeger er een dagtaak aan het te vinden. Zo'n relativerende boodschap - wees blij met wat je hebt/het is niet vanzelfsprekend - komt in mijn voorgaande zinnen niet over. Je moet zelf onder dompelen in een verhaal dat dit kan tonen. Je moet de film ervaren om een dergelijke boodschap te begrijpen. Ik ben daarom groot voorstander van films als deze. Er is niet altijd een duidelijk plot nodig om een boodschap over te brengen.

Het nadeel van films die zo beeldend verhalen en vooral proberen een tijdsbeeld neer te zetten, is dat ze saai kunnen worden. Er is toch ontwikkeling in de film/karakters nodig om de film boeiend te houden. Ik betrapte mezelf er ook enkele keren op de personages te veroordelen (rol dat stokje dan! Dat is veel effectiever). De regisseur dacht ook meer ontwikkeling nodig te hebben. Dit is echter te ver doorgeschoten. Ik vind het jammer dat in Quest for Fire's kleine twee uur 'uitvindingen' worden getoond die eigenlijk over honderden jaren pas gestalte kregen. Op het begin lijken de Neanderthalers vooral beesten, terwijl op het einde het proces tot het vuur maken heel makkelijk van anderen wordt overgenomen. Ze zijn nu dus ook intelligent (en blijken veel meer empathisch dan aan het begin). De personages brullen vooral, terwijl het hoofdpersonage later wel ineens een speech kan houden. De

strookt ook met de desinteresse die anderen (en eerder de hoofdpersoon) voor vrouwen hebben. De personages gaan dus veel te snel op mensen lijken waarmee we ons kunnen identificeren. Dit is jammer. Het zijn teveel langdurige ontwikkelingen die in een kleine twee uur worden gepropt. Dit was niet per se nodig geweest. Het relativerende idee van het mysterieuze vuur t.o.v. van onze hedendaagse is boeiend genoeg en is in beelden zeer mooi uitgewerkt.

Films over de prehistorie zijn steeds bijzonder. Zeldzaam ook, want het onderwerp wordt vaak gemeden. Alpha (2018) was er zo één, net als de beginscène van Kubricks 2001.

Los van het feit dat een paar evolutionaire stappen worden overgeslagen gedurende de film toch best onderhoudend en prima gedaan. Allemaal niet zo evident om in een haast verbaal communicatieloze film alles af te stemmen op het visuele. Een plot ook die intrigerend is wanneer het vuur dat in bezit is, een bepaalde stam wordt ontnomen. Men beseft onmiddellijk - ondanks hun primitief gedrag - dat dit goedje onmisbaar is waardoor ze op zoek gaan naar nieuw vuur. Ze zijn immers nog niet zelf in staat dit te produceren.

De film is opgebouwd uit fragmenten zo lijkt waardoor het script wat rommelig overkomt. De dieren zien er wel prima uit. Zonder special effects en wat creativiteit komt men ook al ver. Wel eens de moeite om gezien te hebben. Prima locatiebeelden ook. Hetzelfde kan gezegd worden van de soundtrack.

Naoh c.s. zijn mijns inziens géén Neanderthalers, maar Cro-Magnonmensen. Net als het meisje (en wij) van het mensensoort Homo Sapiens, maar primitiever. Vandaar dat haar volk vuur en huizen kan maken, speerwerpers heeft, een echte volwaardige taal en religie, en dat Noah de capaciteiten heeft om de nieuwe technieken over te nemen.

De aanvallers van de grot in het begin lijken eerder Homo erectus, de kannibalen Neanderthalers. Het was ook de bedoeling van het verhaal de tijd te schetsen waarin verschillende mensensoorten naast elkaar leefden, en waarin Homo sapiens níet het alles bepalende en overheersende wezen was.

Na 15 jaar herbekeken en met een half punt verhoogd. Prachtige avonturenfilm over het harde bestaan van onze voorouders. Wie zich moegetergd en uitgeperst voelt door een incompetente overheid kan wellicht troost vinden in het besef dat het vroeger niet over de hele lijn beter was. Ron Perlman is perfect gecast als neanderthaler en had nauwelijks schmink nodig. Ook de andere personages spelen overtuigend, ook al wordt er niets verstaanbaar gezegd. Taal is nog in volle ontwikkeling en onze neanderthalervrienden leven in een zodanig beperkte wereld, dat er ook niet veel woorden nodig zijn om de werkelijkheid te beschrijven. Dat verandert wanneer ze op een stam hoger ontwikkelde homo sapiens stuiten. De scènes met de dieren zijn prachtig en ook de locatie, in de Canadese toendra, wekt grote bewondering op.

Er is onder historici wel wat discussie over het dieet van onze voorouders. Van de neanderthalers denkt men de ene keer wel en dan weer niet dat het kannibalen waren. Deze film gaat daar creatief mee om door een mensetende neanderthalerstam naar voren te schuiven en eentje die dat niet doet (de stam van de protagonisten), daarmee suggererend dat die naast elkaar bestonden. Allicht klopt dat ook.

Historisch is de film niet helemaal waterdicht. Dan denk ik bv. aan het aardewerk met ornamenten dat hier 150 000 jaar te vroeg ten tonele verschijnt. In Canada zijn de oudste fossiele sporen niet ouder dan 15 000 jaar. Daar liep voor zover wij weten nooit een homo erectus rond. Schoonheidsfoutjes die de pret niet kunnen drukken. Ik lees hieronder bij S. Russell dat de Ulam eigenlijk geen neanderthalers zijn, maar cro-magnonmensen. Ik ben vrij zeker van niet. Ze zien eruit en gedragen zich als neanderthalers. Ze kunnen wel vuur brandende houden, maar het niet opwekken en ook in de universitaire faculteit archeologie gaat men ervan uit dat de Ulam neanderthalers zijn, geen cro-magnon.