The Silent Partner (1978)

Het is voor mij al weer een hele tijd geleden dat ik deze film heb gezien. Het is een film die me echter altijd bij gebleven is. Een spannende film met een goed acterende Elliot Gould. Zou deze film graag nog eens bterug zien. 4* wat mij betreft.

Ik ga deze film zo kijken

Goede film met sterke rollen van zowel Elliott Gould als Christopher Plummer.

Goed uitgewerkt verhaal.

Goeie film waarin een bankmedewerker een bankovervaller te slim af is en er zelf met het geld vandoor gaat. Een uitstekend plot met aardig wat verrassingen en hier en daar ook spannend. Ook de personages zijn goed uitgewerkt, wat het kat-en-muis-spelletje alleen maar ten goede komt.

Comedy, sex, terror, aldus de poster. Het is inderdaad soms gniffelen om die droge Gould. Slome vent en suffe bankbediende, maar je moet hem niet onderschatten. Gewiekste kerel, niet bang uitgevallen en de dames zijn gek op de krullenbol. De film slaat meteen aan als de Kerstman snode plannen heeft en Miles daar zo zijn voordeel mee denkt te kunnen doen.

Gebaseerd op een boek en zo soms dat Duke wat moeite heeft om de handelingen ook op film te laten werken, maar het is wel een plotje dat aanspreekt. Vooral omdat Miles zich ook onder druk stevig blijft verzetten. De aanval is de beste verdediging, zoiets. Zelfs grof geweld wordt niet geschuwd. Wat dat betreft een brutale film die er om die reden dan ook mag zijn.

Geweldig!

Het beste aan deze film is misschien wel het feit dat deze het helemaal niet verdient om zo goed te zijn. Ogenschijnlijk een simpele jaren ’70 crime thriller die zelfs wat stijf en kleurloos lijkt, met een werkelijk idiote uitwerking qua plot,. Elliot Gould speelt een bankmedewerker die Christopher Plummer als kerstman/overvaller te slim af is. Een love-interest wordt geïntroduceerd, dat mijn oma vast een aardig meisje had gevonden; lief hoor, maar behoorlijk stijf en conservatief. Of is het stiekem toch de Engelse invloed die nog steeds merkbaar is op Canada? Ook zij speelt een belangrijke rol in de film en juist haar stijve rol is een slimme misleiding. Zoals deze film wel vaker misleidend is.

Het doet de kijker lange tijd geloven dat wat volgt een standaard, maar zeer spannend kat-en-muis spel is (metrostations, telefoongesprekjes, je kent het wel), maar gezichtsbedrog is iets waar deze film zich graag aan schuldig maakt. Noem het een kameleon die het spel gebruikt als een kapstok voor (s)exploitation en neo-noir, allemaal met een flinke schep onsubtiele zwarte humor en grof taalgebruik en dito geweld. Nog leuker is dat de film en soms zijn karakters zelf ook weet waar het mee bezig is. Gould zijn karakter Miles tovert dikwijls een grote grijns op zijn gezicht als hij de belachelijkheid van de situatie inziet en een mascara dragende (of was dat gebruikelijk in 70’s films?) Plummer is zeer overtuigend als badguy, maar vooral ook over-the-top. Over-the-top, ongeloofwaardig en pulpy is deze film wel vaker en daarom blijft het ook zo leuk. Een soort b-trash, die stijlvoller en slimmer is dan zijn meeste soortgenoten.

Lekker gefilmd ook, met vooral later neon en regenachtige straatjes, een mooie vissenkom en hints naar femme fatales. Het ziet er ook gewoon vlot uit, al doet de typische bruine 70’s sfeer dat in het begin niet vermoeden. Qua soundtrack heel wat minder sterk, maar het stoort niet.

Heb ik een nieuwe favoriete kerstfilm? Laten we niet op de zaken vooruitlopen, er is nog altijd The Nightmare before Christmas (1993) voor die nummer 1 positie. Dat dit een onverwachte topper is geworden, voor mij, verbaasd wel enigszins. Maargoed, Ebert zei het destijds ook al The Silent Partner Movie Review (1979) | Roger Ebert - rogerebert.com (waarschuwing, hij spoilert nogal: een man met zo’n staat van dienst zou toch beter moeten weten) Nu maar snel eens Payday gaan zien: Rip Torn als een rebelse Outlaw Country loser? Waarom niet!

Cult seventies van hoog niveau. Wat wil je ook, met Elliot Gould en Christopher Plummer. Ook John Candy is hier in een klein bijrolletje te zien. De film gaat over een ordinaire bankbediende die bij de bankoverval door een brutale crimineel in kerstpak, zijn kans ziet om ook een graantje mee te pikken . Miles Cullen is een slimme kerel, die alles doet om het ontfutselde geld veilig te stellen, maar de crimineel weet dat hij genaaid is en gaat achter Cullen aan. Slim script, een hoofdpersonage die een zwak heeft voor vrouwen; doet me denken aan de oude vrijgezel die zich nog haastig wil settlen. De vrouwen zijn trouwens niet onbelangrijk : die blonde met haar Calimero-kapsel vond ik weinig aantrekkelijk maar de mooie Céline Lomez was beeldschoon. Bloot en geweld worden niet uit de weg gegaan. Er komt meer dan één tiet tevoorschijn en het geweld was best grof. Lachen wanneer Plummer als vrouw verkleed komt aanzetten op het einde . Prima film!

Inderdaad een film met niet de allerhoogste productiewaarden maar toch aardig spannend.

Met eveneens een lekker bijdehante Gould, een sadistische Plummer en dito akelige kill aan het einde.

The Silent Partner Blu-ray

Ik hoop dat die regiovrij is. Anders wachten op een UK release.

Regisseur Daryl Duke lijkt niet goed geweten te hebben of hij een serieuze of een komische thriller aan het maken was. De aanwezigheid van Elliott Gould wijst op een komische benadering en het kat-en-muisspel dat zijn karakter Miles speelt met misdadiger Reikle [Christopher Plummer] heeft ook een aantal sterke komische momenten. Daar staat echter een aantal erg gewelddadige scènes tegenover (vooral die met een sleutelrol voor een aquarium) die je als kijker verwarren. Miles [Gould] is een bankmedewerker die zich tijdig beseft dat de Kerstman [Plummer] die rondhangt buiten de bank van plan is een overval te plegen. Miles besluit van de gelegenheid gebruik te maken en geeft de overvaller slechts een klein deel van wat er in zijn kluis zit om later publiekelijk te verklaren dat er veel meer geld is verdwenen. Wanneer de overvaller dit hoort beseft hij dat hij in de maling is genomen, spoort hij Miles op en eist hij de rest van het geld op. Maar Miles is niet voor één gat te vangen en probeert Reikle opnieuw te misleiden. Daarmee brengt hij echter wel de mensen in het gevaar waar hij het meest van houdt.

De titel verwijst naar het feit dat de twee hoofdpersonen feitelijk partners in een bankroof zijn geworden en er belang bij hebben dat hun eigen rol daarbij geheim blijft. Susannah York speelt een ondankbare rol als een collega bij de bank op wie Miles een oogje heeft. Céline Gomez biedt goede ondersteuning als een pion van Reikle die Miles probeert te verleiden en zo hoopt te ontdekken waar het geld is. Op papier is dit een vermakelijke thriller, maar de onevenwichtige toon is frustrerend.

Een heel leuk uitgangspunt waarmee eigenlijk vrij weinig gedaan wordt. Na de bankroof wordt de draad niet echt meer opgepakt en verzandt alles in een zwak kat-en-muisspelletje gelardeerd met flauwe relatieperikelen, slecht acteerwerk en twee niet overtuigende hoofdrolspelers.

Tja, na een paar honderd DVD's in de kast, ging ik toch maar eens downloaden, want het werd een beetje te gek. Daar was best nog veel interessants te vinden, maar nu merk ik dat het een beetje op begint te raken. De wat minder bekende titels beginnen steeds vaker aan te tonen waaróm ze minder bekend zijn gebleven: gewoon niet goed. Zo ook helaas dit B-product weer.

The Silent Partner is zo'n heerlijke film die de kijker weer eens duidelijk maakt dat een spannende thriller niet altijd aaneen hoeft te hangen van grote hoeveelheden actie, van talloze plot twists (met natuurlijk een overdonderende last minute plot twist als afmaker) of allerlei andere adrenaline opwekkende gimmicks om vermakelijk te zijn. Een goede thriller kan ook goed vermaken zonder opgeklopte middelen, namelijk met een intelligent verhaal.

Scenarioschrijver Curtis Hanson (in jaren daarna ook verantwoordelijk voor nog meer mooi werk waaronder L.A. Confidential (1997)) neemt een intrigerende basissituatie en bouwt daar heel consequent op voort. Hij voegt toe, maakt het een graadje erger, laat het beheerst escaleren. Beheerst, want de film verliest nooit zijn rustige, bedachtzame ritme. De situatie escaleert met een nuchtere koelheid die een ongelooflijk spannende uitwerking heeft. Enkele korte geweldsexplosies binnen die ijzige verteltrant zijn nodig voor de karaktertekening van de antagonist. Ze gebeuren vrij onverwacht en doen je even schrikken. Vervolgens vervalt de film weer in zijn rustige cadans die zo heerlijk onheilspellend aanvoelt.

Met Elliot Gould en Christopher Plummer. Gould is ijzersterk als bankbediende die zijn werk op de scheidslijn liggend tussen routine en verveling uitvoert. Hij is de schijnbaar deugdzame variant van een lamlendige buitenbeen. Plummer verrast als metroseksuele misdadiger en enge gentleman psychopaat. Beide vertolken dubieuze karakters die met uitstekend acteerwerk indringend tot leven komen. De vrouwelijke inbreng dient voornamelijk om een romantisch subplotje te vullen. Beetje cliché en misschien niet echt nodig, maar (omdat het understatement in deze scènes overheerst) goed te doen.

The Silent Partner is een ijzersterke film.

Uitstekende kleine Hitchcockiaanse thriller met wijlen Christopher Plummer als een doorgedraaide psychopatische (kerstman) crimineel en Gould als een schuchtere bankbediende die een bankoverval anticipeert en zelf het geld steelt.

Filmmaker Duke, die werkt met een scenario van Curtis Hanson (die naar het schijnt ook nog een deel filmde nadat Duke van de set afliep), levert een lome thriller af die steeds boeiender wordt. Vooral een aantal schokkende gebeurtenissen in de tweede helft geeft de film weer een fijne kickstart. Plummer is flink op dreef als psycho, terwijl Gould verrassend relaxed de boel bij elkaar acteert. Ook mooi gebruik van locaties in Toronto, Canada.

Fijn: 4*en

blijkbaar had Elliot Gould deze film aan Hitchcock laten zien;

Star Elliott Gould held a private screening for legendary suspense-thriller director Alfred Hitchcock who apparently loved it.

In de tweede helft gaat de film in een meer donkere richting, en sommige scenes zijn ook best geweldadig, maar wat ik niet wist was dat ze hebben de tweede helft anders gefilmd? Knap gedaan!!

The film drastically changes its color palette from light to dark for the second half of the film, done on purpose by Cinematographer Billy Williams to reflect the tone of the film, which gets more edgy and suspenseful towards the end.

The Silent Partner is een goeie film, een thriller dat afspeelt net voor kerst vol met verassingen.

Zo te zien was deze Canadees productie pas 30 jaar later voor het eerst echt gezien in de VS toen het uitkwam op dvd? Terwijl het in 1978 'best film' and 'best director' awards had gewonnen in de Canada Film awards.

Elliot Gould, Christopher Plummer en Celine Lomez zijn sterk, en John Candy in een van zijn eerste filmrollen.

Een aanrader voor deze crime drama.