Meikyû Monogatari (1987)

Neo-Tokyo is, net als het bekendere Memories, een compilatie van drie diverse verhaaltjes die niet zoveel met elkaar te maken hebben. Enerzijds dus voor ieder wat wils, maar aan de andere kant is het te divers om een coherent geheel te vormen.

Zo moet je de film echter ook niet zien, eerder als een intrigerende voorbode van wat er te wachten staat van deze drie regisseurs.

Mijn favoriet is de magistrale Labyrinth van Rintaro, bekend van oa. de vrije bewerking van Metropolis. We volgen een meisje en haar kat in een surrealistische en vervreemdende wereld, alsof nachtmerries naar het scherm overgezet zijn. Donker, grimmig en zeer fascinerend. Subliem!

Het tweede verhaaltje is van Kawajiri, getiteld Running Man. Naast de BladeRunner-achtige SF-setting is het plot niet echt heel interessant. De postapocalyptische sfeer pakt je wel bij je strot en laat een zwaarmoedig gevoel achter. Persoonlijk vond ik het leuker om te zien dat Kawajiri's stijl (bekend van Wicked City, Ninja Scroll) al onmiskenbaar naar voren komt.

Als laatst 'Order to stop construction' van Otomo, bekend van het legendarisch Akira. Het plot is wederom niet echt heel interessant, maar ligt de nadruk meer op de scherpe animaties en de prachtige achtergronden, waarbij een vervallen stad verweven wordt met begroeide gewassen. De veelheid aan details maken dit toch wel een intrigrerende episode. Ook hier is het erg leuk om al terug te kunnen zien dat dit filmpje en Akira van dezelfde hand komen.

Al met al een aangenaam filmpje dat voornamelijk voor de otaku's onder ons zeer interessant zal zijn. Het is fascinerend om te zien waar het eerdere werk van deze regisseurs uit bestond. De argeloze kijker zal vanwege de loze plotten en onderhand toch wel gedateerde animaties eerder zijn neus ophalen. Rest mij alleen nog om te zeggen dat 50 minuten echt veel te kort is en je met een ietswat onbevredigend gevoel achter blijft.

Wij gebruiken al eens liever "progressieve animatie fans". Het woord Otaku heeft de laatste jaren meer weg van Love Hina en Naruto minnende fans die dit toch enkel als wierd (typo belangrijk) zouden bestempelen, en in Evangelion het summum van kunst zien .

Denk dat Manie Manie van mij trouwens wat meer dan 3.5* verdient, maar ik wacht even op herziening. Een 4.5* is misschien wel haalbaar.

Hehe, otaku wordt idd te pas en te onpas gebruikt. Waarschijnlijk begeef ik mij ook op brandende kolen door die term te gebruiken terwijl ik nou niet bepaald m'n kamer heb vol hangen met anime posters en ander anime ongein ;p

Maar vanwaar de term progressief? Jullie houden van de apartere shows, of juist dat je meer gezien gezien hebt dan het standaard gros?

Omdat anime/cartoons nog steeds worden aanzien als kindermedium, getuige ook deze site. Films als Shrek, Pixar stuff en Disney films doen het goed, ook bij doorwinterde filmfans, omdat ze aan het profiel voldoen van onschuldig kinderentertainment / "leuke" komedie.

Wanneer animatie volwassener of artistieker uit de hoek probeert te komen, wordt het dikwijls genegeerd. Dat soort animatie moedigen wij aan. Filosofisch werk als dat van Oshii, volwassen werk als dat van Takahata of Kon, abstract werk als Angel's Egg en Labyrinth, experimenteel werk als Texhnolyze en Blame! , creatief werk als dat van Studio 4°C (Morimoto) ... allemaal animatie die bewijst dat het meer is dan iets simpels dat enkel bedoeld en gemaakt is voor kinderen.

Ironisch genoeg zijn het hier diezelfde "otaku" die ons het meeste tegenwerken, met hun "Gundam is so much more than just a cartoon". Vandaar een beetje de wrok wanneer het woord gebezigd wordt

Ah foutje van mijn kant, ik verkeek me op "progressieve animatie fans"; dacht dat er "progressieve anime fans" stond, snapte het al niet ;p

Het is erg spijtig dat figuren als Ralph Bakshi en Bill Plympton wel de overstap durven te maken naar een volwassen publiek, maar gelijk terugvallen in een knullige orgie van sex en geweld, waardoor het juist iets kinderachtigs krijgt. (Wat overigens niet weg neemt dat ik me er nog prima mee vermaak)

Wat betreft toekomstperspectieven hoop/verwacht ik dat Zuid-Korea (en Japan natuurlijk) nog wel die richting zal durven bewandelen, maar voor de rest zie ik het op animatiegebied somber in voor de progressieve animatie fans

Praktisch gezien is er niet zoveel verschil hoor. Buiten Oseam, McDull en Les Triplettes heb ik van de andere naties vorig jaar niks echt leuk gezien.

Zuid-Korea heeft de eerste stappen gezet, maar kijkende naar hun live action gebeuren, heb ik er weinig vertrouwen in. Ze brengen een soort kwalitatief Hollywood, maar echte vernieuwing moet je van hen niet verwachten vrees ik. Van de drie grote films die vorig jaar uitgekomen zijn, kon enkel Oseam mij enigszins bekoren. Maar als je kort daarna Trava te zien krijgt ... tjah

Oh, en een kleine hint. Af en toe ook eens richting Frankrijk kijken dan, daar gebeurt af en toe ook wel wat leuks, al is het dan meestal in kortfilmvorm.

Eindelijk nog eens herzien, en ik blijf het een zeer interessante omnibus vinden.

Uiteraard kwalitatief minder dan z'n grote broertje Memories, maar deze is dan ook een klein 10 jaar ouder. In tegenstelling tot Dopke vind ik de animatie nog steeds prachtig om zien, en alles behalve gedateerd. Een prachtige hoeveelheid detail en zeer hoge graad van afwerking.

En intro en outro van de omnibus doen dienst als eerste kortfilm, en vormen het boeiendste deel van het geheel. Zeer abstract, vervreemdend en uitermate boeiend. Wanneer het meisje en de kat eindelijk op hun eindlocatie aangekomen zijn, krijgen ze (en wij met hen) de twee volgende kortfilms te zien.

Running Man is een lekker intense Wipeout of F-Zero rit, apocaliptisch en drukkend, zeer sfeervol en meeslepend. Manie Manie wordt afgesloten met Otomo's eigen stuk, waarin hij z'n fascinatie voor machines en stoom al duidelijk naar voren komt. Prachtig geregisseerd stukje animatie, dat makkelijk weet te bekoren.

Jammer dat Manie Manie pas 18 jaar na datum in het Westen wordt uitgegeven, want de showcase capaciteiten van deze kortfilms hebben natuurlijk al wat moeten inbinden. Het blijven echter prachtige kortfilms, met veel passie en creativiteit gemaakt, waar vele moderne animatiefilms nog steeds niet tegen kunnen opboksen.

Welverdiende 4.5*, dikke aanrader.

Het filmpje van Otomo is aardig, mede dankzij het immer aanwezige oog voor detail, maar 't past helaas niet zo goed bij de dromerige sfeer van de eerste twee filmpjes. Die surrealistische droom / nachtmerrie van "Labyrinth" spreekt wat dat betreft voor zich, maar ik was enorm verbaast dat zo'n domme futuristische racewedstrijd zó fantastisch sfeervol kan worden uitgewerkt. Poëzie gewoon, wanneer die kerel z'n ghostcar inhaalt en vervolgens sterft. Wanneer Otomo met z'n slotstuk vervolgens met allemaal pompende machines en grote constructies aan komt draven raakte ik dat gevoel helaas weer kwijt. Had meer in gezeten. Kleine 4* zit er echter wel in.

Van wie is de muziek eigenlijk? Het pianodeuntje tijdens de eindcredits deed me direct aan het werk van Joe Hisaishi denken. De soundtrack is hier sowieso erg sterk. Heerlijk sfeervolle effecten en een sterke muziekkeuze. Aanrader indeed.

Jij weet er ook steeds de obscuurste films uit te kiezen. Wie is jouw supplier Goodfella ?

Een vriend met een interessantere dvd-kast dan de gemiddelde cultvideotheek

Zal deze nog een keer uitkomen...?

Is inmiddels verkrijgbaar op DVD (Amerikaanse release). Op een Europese zou ik echt niet wachten.

Hmm, jammer. In ieder geval bedankt!

De animatie is verbluffend voor iets uit 1987. Voor het verhaal moet je deze fimpjes niet bekijken, wel voor de prachtige animatie en de sfeer die er hangt.

Ik vond het eerste filmpje van het meisje en haar kat het beste geslaagd. Het had heel wat weg van dali-achtige schilderijen. Ik had vaak het gevoel bij het bekijken van dit fimpje 'dit is waarom tekenfilms bestaan'.

4****

Wat een filmpje... Ik weet nog steeds niet wat ik er precies van vond (en dat is een goed teken...). Erg bijzonder dat filmpje over het meisje en de kat, leuk dat er hier een soort overkoepelend verhaaltje is (itt memories). Dan de andere 2: leuk/mooi gedaan. En helemaal als de "controleur" (hoe heetie ook alweer?) in zijn eentje de hoofdmachine te lijf gaat...

4½*

Fantastische verzameling filmpjes dit.

Waarvan de eerste mij het meest aansprak, heerlijk abstract en weird, met prachtige designs en geluid. Tijdens het kijken vond ik dat hij wat snel en vreemd eindigde, dat maakte het echter extra leuk om te zien dat het filmpje alsnog tot een fijn einde kwam nadat de andere 2 shorts afgelopen waren. Dikke 4,5*

Het tweede filmpje vond ik de minste, klinkt negatief, maar komt als nog op 4* uit. De setting sprak mij wat minder aan, des al niet te min genoeg mooie dingen gezien.

De laatste begon wat minder, maar toen hij eenmaal bezig was zat ik er lekker in. Had van mij nog wel wat langer door mogen gaan, hoewel "kort maar krachtig" hier ook wel bij paste. Hier ook een dikke 4,5*.

Alweer drie 4 of hoger * films achter elkaar gezien de laatste dagen, gaat goed.

Jammer genoeg ben ik niet zo enthousiast over deze verzameling filmpjes. Misschien kwam het doordat ik niet echt ontspannen heb zitten kijken, ik weet het niet. Maar het maakte allemaal een te vluchtige indruk op me. Daardoor kon ik er niet inkomen, en vloog het allemaal langs me heen.

Kan er nu even niet heel veel zinnigs over melden, misschien later nog eens Hou het nu op 3*

Filmpje twee vond ik het minste en de eerste het beste. Ondanks dat ik het qua verhaal allemaal maar matig vond (afgezien van het eerste filmpje) kom ik toch op 4 * uit, vanwege de overvloed aan sfeer die alle drie de filmpjes uitstralen.

Het eerste filmpje deed me trouwens heel erg aan Salvador Dali denken om een of andere reden (oa de dieren met lange poten).

Deze ligt ondertussen gewoon in de winkel op DVD. Zeer aparte keuze, maar wel tof.

Aardige compilatie van regisseurs die tegenwoordig grote films op hun naam hebben staan. Technisch is de animatie redelijk verouderd, maar visueel weten de filmpjes zeker nog te boeien. Vooral de eerste kortfilm heeft, wegens zijn meer surrealistische stijl, de tand des tijds goed doorstaan. Kon uit dit eerste filmpje verder weinig opmaken, anders dan dat het een soort weirde introductie is op de andere twee films.

De tweede film over een piloot die meedoet aan futuristische races kon me een stuk minder boeien. Vooral omdat er eigenlijk bar weinig gebeurde. Wat opzwepende elektronische muziek had dit deel veel goeds gedaan denk ik.

Laatste filmpje vond ik dan wel weer erg leuk. Er werd een leuk wereldje geschapen waarin een mens hopeloos probeert om op hol geslagen constructierobots in bedwang te houden. Weer wat sci-fi dus, maar met wat meer diepgang dan filmpje twee, voor zover dat mogelijk is voor vijftien minuten durende films.

Geen ijzersterke compilatie maar het was in ieder geval interessant om eens te zien waarmee regisseurs van films als Akira, Ninja Scroll en Metropolis vroeger ooit mee begonnen zijn.

Vind 18 euro wel veel geld

Maar heb het er toch maar voor neer gelegd: omdat het kan.

1. 4,5 Gaaf, lekker abstract

2. 3 Leuk bedacht, niet geweldig

3. 3 Werd gauw saai

Gisteravond dit omnibusje bekeken.

Labyrinth Labyrinth vind ik een erg gaaf filmpje, abstract en surrealistisch, uiteindelijk ook de reden dat deze film nog 3* haalt trouwens.

Het tweede filmpje is niet zo boeiend, maar net als de overige segmenten zijn vooral de wel of niet aanwezige details van de achtergronden leuk om naar te kijken. Daardoor blijft deze nog wel om aan te zien.

Ôtomo's segment was de grootste tegenvaller. Dat geblaat van die robot begon mij echt de keel uit te hangen en ook de muziek werd na een tijdje erg vervelend.

3*

Na Robot Carnival kon ik niet wachten om ook deze omnibus te zien.

Het eerste filmpje, Labyrinth Labyrintos is zoals ik het graag zie. Abstract, surreëel en met prachtig spel van licht in felle kleuren. Muziek is erg goed, de pianomuziek van Satie zet de toon, verderop Toreador uit Carmen van Bizet, met een een show van speelgoed dat een eigen leven gaat leiden. Achter de spiegel wordt het wat duisterder, met de ambient muziek, die wordt afgewisseld met geluiden van de wind. Dat de muziek nogal cheesy wordt in de scène waar de schaduw van de clown achtervolgd wordt, waarbij de animatie ook een stuk goedkoper aandoet, is helaas een smetje. 4,5*.

The Running Man houdt het hoge niveau van animatie vast, en heeft een aardig verhaaltje, maar doet me uiteindelijk minder achteroverslaan van verbazing. 4*.

Otomo's Construction Cancellation Order had zo in Robot Carnival gekund, maar doet ook een beetje denken aan Stink Bomb uit Memories denken, gezien de luchtigheid. Erg droog om Grieg als muziek te gebruiken bij het ontbijt. De animatie is fantastisch gedetailleerd, al moet ik zeggen dat de voorman nogal karikaturaal getekend is met de voortandjes. Zo worden Aziaten volgens mij ook vaak getekend in strips in het westen. Ik kan er in ieder geval 4,5* aan kwijt.

Weer een erg leuk project, dat in zijn geheel 4,5* van me krijgt. Ik heb geloof ik alleen nog Digital Juice ergens liggen, en dan zijn mijn kortfilmpjes zo'n beetje op. Helaas, want ik heb de laatste tijd veel moois mogen aanchouwen.

Wat een vreemde film zeg! Het eerste filmpje is mijn favoriet. Erg abstract en het stijltje doet me denken aan een kleurenboek van toen ik klein was. Een klein meisje met een enorme broek, clowns en een grote , dikke kat met een italiaanse naam. Erg apart. Het 2e filmpje vond ik toch wat te inhoudsloos. Deze gehele prent kan als minimalistisch en abstract bestempeld worden maar ik kon weinig halen uit het 2e filmpje. Wat ik wel weer leuk en uniek vond was het amerikaans getekend stijltje van het hoofdkarakter. Maar voor de rest vond ik het maar mwah..

En het 3e verhaaltje is super Een zeikerige japanse uitvoerder van de overheid die een beetje doet denken aan een dictator figuurtje. En hoe zijn stoere gedrag tegenover de robot langzamerhand verandert in een soort van angst was echt tof. De muziek in de film was ook goed. Vooral het pianodeuntje op het einde.

*3.5

De opening, die eigenlijk ook een afsluiter is en de twee (meer technologische) omvat, was duidelijk het best. Naargeestig sfeertje met een best enge 'feel' eraan. Het kleurgebruik en de vloeiende animatie waren sterk, en vond sommige shots gewoonweg magistraal. Zeer sterk!

Middelste filmpje heeft een hele beklemmende sfeer, en het achtergrond verhaal is sterk, maar vond hem bij lange na niet zo goed als de opening. Misschien kwam dit door de eentonigheid, aangezien het in feite één lange scene is (die maar doorgaat en doorgaat). Misschien lag het daar ook niet aan, want de opbouw naar 'de error' was sterk.

Laatste filmpje heeft een leuke opzet, maar een erg stoffige en klunzige uitwerking. Vond de personages nogal lame en niet spannend. Makkelijk de minste van de drie. Vond ook de muziek vooral niet werken.

In totaal zou ik zeggen... wilde net 3 geven maar toch maar 3,5, al is het maar de opening die alles omhoog trekt.

* 3,5

Leuke herziening.

Geanimeerde ombinussen blijven toch iets speciaals. Zoveel energie en creativiteit dat het zichzelf zou moeten verkopen. Toch blijft het qua structuur een moeilijk iets voor vele filmliefhebbers. Deze Meikyu Monogatari (samen met Robot Carnival) stond zo'n beetje aan het begin van de constante (maar niet overweldigend brede) stroom van anime anthologies.

Met Rintaro, Kawajiri en Otomo aan het roer mag je ook wel wat verwachten, hoewel ze toen nog lang niet zoveel naam hadden. Vooral Kawajiri en Otomo kwamen maar pas piepen. Toch wisten ze ook toen al mooie dingen te tonen.

De short van Rintaro is de opvallendste, die van Kawajiri de meest intense, die van Otomo de mooiste. Maar ze ontlopen elkaar niet al te veel van kwaliteit. En hoewel de animatiestijl de leeftijd van deze film verraadt, ligt de kwaliteit nog steeds erg hoog.

4.5* en een uitgebreide review

Ben hier benieuwt naar.

Leuk drieluik. Eerste deel deed soms wat aan Paprika denken, met name die kermisoptocht op het eind. Dit deel leent zich het best voor herziening omdat er allerlei vage shit voorbijkomt die ik nauwelijks kon plaatsen. Tweede deel was duister, best intens maar ook vrij oppervlakkig. Derde deel vond ik nu het leukst, verhaal is al vaker gedaan natuurlijk -de robot met een eigen wil- maar mooi geanimeerd en ook lekker luchtig.