Memorîzu (1995)

Denk je niet dat jij je vergist heb "Error" en dat je toevallig niet naar een andere animatiefilm hebt gekeken? Je doet je naam in ieder geval wel eer aan.

Dat moet dan haast toch wel aan je tv of gezichtsvermogen hebben gelegen.

Jammer van het tweede filmpje.

Het begint sterk met Magnetic Rose, een prachtig mysterieuze trip. Stijlvol geanimeerd, had van mij nog wel wat langer had mogen duren dan deze 44 minuten.
Stink Bomb vond ik helemaal niks. De humor is erg simpel en banaal met een hoofdpersonage die te dom voor woorden is. Met zeer veel moeite uitgezeten. Gelukkig is de animatie ook hier in orde.
Cannon Fodder is gelukkig nog een prima afsluiter. De aparte animatiestijl sprak mij wel aan en omdat de beelden soepel in elkaar overvloeien zit het tempo er goed in. Jammer dat het maar 22 minuten duurde, want het verhaal was erg interessant.

Tja, ik had de keuze tussen óf het laatste filmpje ruim een week te laten wachten óf na het uitgaan nog even mee te pikken. "Uiteraard" kies ik voor het laatste, ook al moet ik morgenochtend alweer om half zeven opstaan om te werken.

Behalve de filmliefde zijn ook de interessante en leuke eerste twee filmpjes een reden dat ik nu net de derde nog ben gaan kijken. Ik vond de derde wel duidelijk het minst. Wat té minimalistisch. De tweede vond ik het best, maar de eerste is bijna even goed. Door het derde filmpje geef ik geen 4*.

3.5*

Prachtige animatie!



Hûh? Die derde vond ik juist schitterend! Heel fantasievol en deed me op één of andere manier denken aan de boeken van Paul Biegel die ik als kind verslond. En aan 1984 van Orwell, maar daar zit meer logica in.

Maar ook de anderen zagen er mooi en sfeervol uit. De 100 minuten waren zó om.



????

Vermoedt je er verborgen duivelse boodschappen in of zo?

Memories is een verzameling van drie visueel erg mooie kortfilms. Magnetic Rose is een bevreemdend en reflecterend verhaal, Stink Bomb is erg vermakelijk en vooral humoristisch, terwijl Cannon Fodder weer meer maatschappijkritisch is. Genoeg variatie dus om de gehele speelduur te vermaken. Vaak vind ik kortfilms net iets te kort om echt interessant te zijn en in het geheugen te blijven hangen. Gelukkig hebben de eerste twee films een speelduur van 50 minuten, waardoor ze lang genoeg zijn om een compleet verhaal te vertellen. Cannon Fodder is met zijn 20 minuten jammergenoeg een stuk korter. Het filmpje voelt wel compleet aan maar had van mij toch wat langer mogen duren, vooral vanwege de aangename, eigenzinnige visuele stijl.

Al met al een mooie verzameling films die zeker eens voor een herziening in aanmerking komen.

Vandaag het laatste filmpje gezien en nog een keer herkeken, wat voor mij nodig was om het helemaal door te laten dringen.
Op het eerste gezicht kwam Cannon Fodder erg oppervlakkig op me over, wat totaal verdwenen was bij herziening. 4*
Het eerste filmpje, Magnetic Rose, raakte me erg diep. Ik moest ergens denken aan de serie Planetes, en met name aan het karakter Yuri, maar waarbij die serie lang op gang moet komen, werd ik er hier meteen ingezogen. Mooie animatie en verder passende muziek. 5*
Het tweede filmpje was gewoon dolkomisch, maar werd wel een beetje voorspelbaar op een gegeven moment. 4*
Magnetic Rose trekt het geheel omhoog naar 4*1/2.

Erg mooi drieluik! De films zijn allemaal precies zo lang dat je je de gehele 113 minuten geen moment hoeft te vervelen. Stuk voor stuk heeft elk deel wel iets origineels of unieks. Wat mij betreft begint Memories meteen met de beste van de drie. Magnetic Rose is een ontzettend sfeervol filmpje. Het mysterieuze verhaal leent zich ook uitstekend voor de creatieve vondsten die ons voorgeschoteld worden. Het daarop volgende Stink Bomb was domweg erg komisch. Geen prachtige vormgeving of animatie dit keer, maar een grappig en simpel plot dat prima vermaakt. Cannon Fodder was een leuke korte afsluiter. Opnieuw weer erg origineel en uniek vormgegeven. Er wordt een interessante schets van een denkbeeldige samenleving gegeven die precies lang genoeg boeit.

4.0*

Magische drieluik, uitzonderlijk goede uiteenlopende stijlen. De één nog beter dan de ander, maar echt hele grote verschillen zijn er niet te vinden. Behalve dan hetgeen ze vertellen, dat zó'n fijne mix oplevert...dat ik er met ongekend veel plezier naar heb gekeken.

--Magnetic Rose--
Wat mij betreft de beste van de drie, al scheelt het niet veel. Fijne sci-fi setting met een erg bijzonder surrealistische toon. Sfeervol, meeslepend, groots en het ziet er werkelijk fenomenaal uit. Een uitblinker binnen de anime. Zelden zoiets moois gezien, een tot leven komend schilderij.

--Stink Bomb--
Na een erg ingetogen beginnetje barst er een bom van fun. Het onwetend wakker worden is erg geestig en de enorme rampage daarna is echt bijzonder entertaining. Explosie hier, explosie daar, alles kapot en klaar. Fijne opvolger

--Cannon Fodder--
Enorm opvallende stijl. OH gaf Metal Slug al als voorbeeld, maar ik zag er ook wel een beetje Professor Layton in, dat koddige vleugje. Een soort combi van die 2...dus . Erg fijn werkje, heel pakkend (zoon die gek op oorlog is en een vader die er doodziek van wordt). Het begint, het eindigt...helaas te snel Was ondanks z'n minimale opzet echt bijzonder mooi.

Al met al een dikke 5*, valt niks op aan te merken. Een drieluik zoals ze horen te zijn, afwisselend qua stijl en opzet, maar met één ding gemeen: de hoge kwaliteit.

Vreemd dat ik hier nog nooit een reactie heb geplaatst. Ik ga hier niet de kont likken van de film , want de geweldige reviews hier zeggen al genoeg erover. Briljante animaties, verhaaltjes en sfeer. Bij dit soort films vind ik het echt jammer dat ik het niet aan 'normale' mensen kan laten zien zonder irritant commentaar of afkeuring. Bleh.

Het kaf scheidt zich zo van het koren. Soms tref je ineens een vriend die het wel geweldig vindt.

Who knows...

Zoals Freek de Jonge al zei: 'Kunst kan me niet elitair genoeg zijn - stel je eens voor dat er op de Hoge Veluwe evenveel mensen zouden rondlopen als in de Efteling: ik mag er niet aan denken!'

Freud, leuk om je hier te zien Ik wist niet dat je Memories ook zo leuk vond. Voor de rest zou ik je nog wel complimenteren voor je goede filmsmaak

Memories! Mijn oog viel erop dankzij de laddercompetitie. Mijn dank daarvoor want wat was dit geweldig zeg! Met de term geweldig doe ik deze film nog veel tekort want Memories overtreft alles wat ook maar enigszins met animatie te maken heeft. Sinds een jaar kijk ik met enige regelmaat animé en zelden wordt ik teleurgesteld maar ook zelden wordt ik er helemaal ingezogen. Maar gisteravond was het zover. Memories, elk verhaal afzonderlijk, kon mij enorm boeien zowel verhaaltechnisch als visueel!

Magnetic Rose
Met Magnetic Rose opende Memories perfect. Volgens velen is dit het beste verhaal en wat mij betreft is dit ook het meest spectaculaire deel. Magnetic Rose trok mij helemaal mee, zelden zit ik in een film die mij helemaal in zijn greep had. Visueel verbluffend, zowel op het gebied van beeld als muziek. Daarnaast is het verhaal ook erg boeiend waardoor het geheel naar een erg hoog niveau wordt getild!

Stink Bomb
Aan dit deel de oneerbare taak om het niveau door te trekken en dat is wat mij betreft uitstekend gelukt. Dit deel is perfect opgebouwd met een intro die mij meteen boeide en niet meer heeft losgelaten tot het eind waarmee ik erg content was! Visueel zag dit deel erg ook weer erg mooi uit!

Cannon Fodder
Na twee geweldige verhalen hoopte ik dat dit laatste, relatief korte, deel deze lijn zou doortrekken en me niet met een toch teleurgesteld gevoel zou achterlaten. Dat is absoluut niet het geval! Cannon Fodder heeft een erg authentieke uitstraling waardoor het geheel enorm prettig aanvoelt. Dit laatste deel was een erg boeiende afsluiting van Memories.

Wat maakt Memories nou zo geweldig vraag ik me een dag later af. Het antwoord is simpel wat mij betreft. Als eerste speelt deze film zich keer op keer af in mijn hoofd wat te wijte is aan de perfectie van het visuele en audiovisuele aspect van Memories. Daarnaast is elk deel afzonderlijk enorm verschillend maar ook enorm boeiend en de moeite waard om keer op keer te bekijken. Ook de volgorde waarin de delen worden getoond kan niet beter. Het openingsdeel laat je vanaf de allereerste seconde niet meer los en geeft een onuitwisbare indruk. Het middelste deel trekt deze lijn voort met een iets ingetogener geheel maar niet minder geweldig en het afsluitende deel laat je nog circa 20 minuten genieten met een rustgevende sfeer en geweldig onderscheidende beelden!

Kortom is dit het meest verbluffende wat ik ook heb gezien met betrekking tot animatie. Dit overtreft bijna alles! Niet verwacht dat ik ooit zo lovend zou schrijven over animé! Maar bij deze vijf dik verdiende sterren en, vooralsnog, plaats negen in mijn top 10!

Goede review, man

Dankje! Dat is leuk om te horen! Ook leuk om te zien is dat je deze film ook kan waarderen

Moet ik dit zien als zware kost als Tenshi no Tamago (1985) ?

Nopes, tweede filmpje is zelfs extreem luchtig. Eerste is een mooi sci-fi avontuur. Enkel het derde is wat serieuzer/aparter, maar nog steeds niet zwaar of gewichtig.

Oke, in dat geval wil ik een poging wagen. Ben benieuwd.

Magnetic Rose
Gebaseerd op de Sirenes uit Odyssee. Mooie donkere setting met een even haunting muziek. Had als enige van de 3 filmpjes toch wel de potentie om veel verder (langer) uitgewerkt te worden, in verhouding met de diepgang ging het toch allemaal wat snel. Een verpletterend filmpje die ik niet verwachtte onder een collaboratie project, en het ook goed gedaan zou hebben als stand-alone.
Stink Bomb
Komisch stukje en ook erg verfrissend na de bloedserieuze voorganger. Kijkt lekker weg, mooie achtergronden. Door zijn eenvoud ook weinig over te melden.
Cannon Fodder
En een weer wat sombere afsluiter. De boodschap wordt simpel maar toch erg sterk uitgewerkt.

Blijft prachtig, maar de tijd staat niet stil.

Vroeger vond ik steeds Magnetic Rose het mooiste filmpje, nu moet ik zeggen dat de film op sommige momenten een beetje ouderwets aandoet. Vooral de inkleuren en sommige CG sequenties. De animatie is nog steeds rijk en indrukwekkend, zo ook de decors. Blijft wel een geweldig filmpje, prachtige sfeer en ditto muziek.

Tweede film blijft het zwakt, het is uiteindelijk vooral Cannon Fodder dat blijft overtuigen. Uniek en mooi, apart en geweldig in elkaar gedraaid (30 minuten one-take). Doordat het zo uniek is, is het ook veel beter bestand tegen de tand des tijds.

Bottom line: nog steeds veel weelde, mooie animatie en prachtige muziek, maar de stijl is ondertussen een beetje verouderd, waardoor de film een beetje van z'n glans verliest.

Afwaardering naar 4.5* en een uitgebreide review.

Otomo is sowieso wel een interessant regisseur. Veel achter de schermen bezig, maar toch bejubeld als één van de grootste anime regisseurs dankzij zijn eigen verfilming van Akira. Zijn live action film Mushishi kon mij ook goed smaken, ondanks dat er niet veel in gebeurde. Is de beste man eigenlijk nog ergens mee bezig, aangezien Mushishi ook alweer uit 2006 dateert?

Hoop niet dat hij teveel bezig is met de verwoede pogingen om Akira verfilmd te krijgen in Amerika. En inderdaad, hoog tijd dat hij weer eens met iets nieuws komt.

Het wordt inderdaad eens tijd dat Katsuhiro Ôtomo een nieuwe anime aflevert. Wat heb ik toch genoten van Memorizu, en in het bijzonder van Magnetic Rose. Dat is een meesterwerkje dat op zichzelf makkelijk vijf sterren zou pakken. Het verhaal doet denken aan de betere sciencefiction horrorfilms, zoals Event Horizon, maar visueel zo ongelooflijk sterk. Een prachtig stuk met een hoog mindfuckgehalte. Het roept een sterke weemoedige sfeer op.

Dan is het even wennen met Stink Bomb, waarin de sfeer compleet anders is. Niet alleen de sfeer overigens. De toon van het filmpje, de tekenstijl, alles wel. Het is wel even overschakelen, al zie ik de humor er wel van in. Het is een bizar overlevingsavontuur van een wandelend chemisch wapen. Net als Magnetic Rose een bizar verhaal, maar dan in een volledig andere betekenis van het woord. Zo ook de laatste short die wederom volledig afwijkt van wat je eerder gezien hebt. Cannon Fodder is weer heel minimalistisch, maar zeker indrukwekkend. Allemaal andere interpretaties van het begrip ‘memories’. Mijn winnaar mag duidelijk zijn, maar het is gewoon een prachtige drieluik.

Magnetic Rose (5/5) is het op één na mooiste filmpje wat ik ooit heb gezien! Stink Bomb (3.5/5) en Cannon Fodder (3.5/5) zijn in mijn ogen slechts twee middelmatig goede filmpjes. Ergens dus wel jammer dat het een drieluik is, aangezien de andere twee filmpjes de score relatief laag houden (4/5). Ik beperk me in deze review maar even tot Magnetic Rose.

Magnetic Rose is een filmpje dat zo'n sterke emotionele impact op me heeft, dat m'n lichaam er steevast hevig op reageert: je kunt je klok erop gelijk zetten. Telkens wanneer de piano toetsen worden ingedrukt en er een abrupte overgang plaats vind, 'schrik' ik me de pleuris, al is het misschien meer iets van extatische verwondering dan gewoon 'schrikken'. Niet alleen de piano scenes doen dit, maar ook de overgangen van bruinig intereur naar zeer intens groen en blauw exterieur, of het zeer gedetailleerde wandschilderij, of het kleine meisje dat naar beneden valt. Door al deze zaken wordt ik eigenlijk gewoon compleet doodgegooid. De kosmische maalstroom op het eind sleept me nog verder mee in deze spiraal van 'zelfvernieting' en als het rozenblaadje is weggeblazen voel ik me weer eventjes 'herboren'. Het mag dan maar drie kwartier duren: iets beters heb ik zelden gezien.

Na Akira nieuwsgierig geworden naar het andere werk van Katsuhiro Ôtomo en toen ik deze op Netflix zag staan dan ook meteen maar gekeken.

Ik hen de Japanse versie gezien met Nederlandse ondertiteling. Kon soms moeilijk onderschat maken tussen de verschillende stemmen, alle stemmen lijken een beetje op elkaar namelijk (vooral in het eerste deel als ze via de intercom praten). Ook is de lip-sync maar magertjes, ook met Japanse audio loopt het niet synchroon. Verder kan ik natuurlijk de stemacteurs niet echt beoordelen.

Het eerste deel: Magnetic Rose, van Kôji Morimoto, vond ik het beste, leek een beetje op Alien. Een ruimteafvaldelver ontvangt een sos-signaal dat hen naar een reusachtig blok ruimte afval lijdt. Als twee mannen binnengaan komen ze in een chic ingericht gebouw, waar is de bewoner? Erg sterk verhaal, al had ik de oorsprong van Eva liever onontdekt laten blijven. De opera-zang en klassieke muziek passen er erg goed bij.

Het tweede deel: Stink Bomb, van Tensai Okamura, was wel aardig. Een lab-assistent neemt per ongelijk een verkeerd pilletje in, met rampzalige gevolgen. Een actie-vol science-fiction verhaal dat me een beetje deed denken aan de anime die vroeger op tv was (maar dan beter geanimeerd). Wel geweldig was hoe ze de Amerikanen afschilderden. Stuk minder dan het eerste deel maar toch nog een erg vermakelijke korte film. De J-Pop-achtige muziek mocht er af en toe best wezen maar was soms een beetje teveel van het goede.

Het laatste deel en kortste deel: Cannon Fodder, van Katsuhiro Ôtomo zelf, vond ik het minste. In een grauwe Orwelliaanse toekomst werken mensen elke dag aan het afvuren van kanonnen, maar wie is de vijand nou eigenlijk? Leek een beetje op een Franse korte animatie film. Aparte techniek waarbij handgetekende potlood-animatie op een in de computer geanimeerde foto van een olietekening bewegen. Leek een beetje op een kinderboek illustratie die tot leven kwam. Had op zich wel wat, maar was mij een beetje te rommelig. Het was best diepzinnig maar haalt het toch echt niet bij de twee andere delen.

De animatie van de eerste twee delen vond ik erg sterk. Mooi getekend, niet van de belachelijk grote ogen of zo maar toch ook weer anders als Hayao Miyazaki's stijl. Erg mooie achtergronden en cel animatie. Soms zijn de bewegingen een beetje houterig maar daar kijk je makkelijk doorheen.

Aan het begin en eind hebben ze ook wel grappige muziek. Een soort trance/dance-achtige synthesizer soundtrack, die aan het begin werkt erg goed maar aan het einde word zo'n overdreven jaren '90 club-mix (past totaal niet bij de toon van de film).

Al met al was het toch wel een erg goede film. Leuk dat ze zo'n drieluik maken van verschillende korte films, dat is toch wel een succes. Ook een mooie poster vind ik.

Alle drie leuke filmpjes, waarbij ik Cannon Fodder met enige afstand het sterkst vond. De tekenstijl zag ik nog niet eerder, het minimalisme, de tragiek, het rauwe en de overduidelijke boodschap die nooit schreeuwerig wordt. Prachtig! Magnetic Rose was interessant en leuk, ergens moest ik aan Interstellar denken =) Stink Bomb vond ik onderhoudend, maar niet bijzonder.

Magnetic Rose 3,5*
Stink Bomb 2,5*
Cannon Fodder 4,5*

Onder de streep dus 3,5*

Herzien maar nu niet op het PC scherm maar op mijn grote flatscreen. Toch wel een groot verschil.

Memories blijft voor mij gewoon een van de mooiste drieluiken op animatiegebied. Geen enkel filmpje is zwak, maar het 3e filmpje Cannon Fodder springt er toch wel echt bovenuit. Wat een mooie animaties en wat een creativiteit. Voortdurend schieten op de vijand die in geen veld of wegen te bekennen is. Over paranoia gesproken!

Ik had de DVD toevallig zien liggen bij een 2e hands CD/DVD winkeltje. Onmiddellijk meegenomen uiteraard. Dit soort buitenkansjes laat ik niet aan mij voorbijgaan.

Waardering: onveranderd 4.5*

Fraai. Als scifiliefhebber beviel me vooral het eerste filmpje ('Magnetic Rose') het meest, een korte maar volwaardige ruimteopera (4*) die qua verhaal beslist niet onder doet voor andere genrefilms. Het tweede filmpje, over een man die een chemisch wapen lijkt te zijn geworden doordat hij verandert in een stinkbommetje, was vooral grappig (3*). Van de drie vond ik in tegenstelling tot velen hier juist het derde (anti-oorlogs)filmpje het minst (2,5*).

Ik ben nooit heel erg fan geweest van "shorts", maar ik was hier toch wel ietwat teleurgesteld over. Deel 1 vond ik qua verhaal, setting en animatie het meest boeiend. Deel 2 en (vooral) deel 3 steken daar toch wat schraal tegen af. In mijn ogen had men van deel 1 best een volledige film kunnen maken van tenminste 70 minuten. Daar was het verhaal sterk genoeg voor.

Black Mirror avant la lettre