Le Locataire (1976)

Dat is-ie toch ook? Er is al wat geschreven over een dub. Ik denk eigenlijk dat er én een Franse én een Engelse dub waren (beide origineel) zoals de spaghetti westerns ook werden gemaakt want ik kan me niet herinneren dat de talen door elkaar voorkwamen.
ik weet trouwens vrijwel zeker dat ik de film voor het eerst in het Duits zag

Ik heb een Engelse versie (onder de naam 'The Tenant') gezien en die was niet nagechroniseerd, met daarnaast nog een mogelijkheid van Engelse ondertiteling.
Ik heb nog even bij amazon gekeken en daar wordt de dvd inderdaad aangeboden in twee talen: Engels en Frans.
Ook wikipedia verschaft geen duidelijkheid, maar ik ga ervan uit dat je gelijk hebt wat betreft de dubbele dub.

Erg goeie Polanski, met een ouderwets ijzingwekkende sfeer.

De opbouw is wat lang en rustig. Absoluut wel goed voor de spanning, maar voor dat moment iets te weinig wat je er bij houdt behalve het sfeertje. Verder niet zo veel minpunten. Het camerawerk is bijzonder sfeervol, net als de muziek.

Verder een tikje hallucinant natuurlijk en een paar aardig bizarre bevreemende scenes die erg goed werken maken het absoluut een erg fraaie film.

4*

Ik heb hem destijds nog in de bioscoop gezien. De enige keer ooit dat ik ‘s nachts in het hele huis het licht heb aangelaten...

Vervolg op een hit waar RP niet zo blij mee is.

doet zelf de hoofdrol, reden om hem over te slaan.

Heb ik wat gemist?

Jammer dan.

Een film van Polanski, een regisseur die over het algemeen toch wel goed scoort bij mij. Deze film lijkt wel een buitenbeentje. De regisseur speelt nu zelf mee en de film kent een zwargallige bizarre fantasy die me helaas niet echt licht. Het doet me wat denken aan de films van Jeunet.

Het begin is nogal pover met tal van irritante personages, maar het is nodig om de sfeer te scheppen. Gaandeweg komt wel de paranoia en de psychologische druk op het personage wat de film toch nog goed maakt. Gelukkig maar, want op zich heb ik toch niets met deze film. Meer dan een goeie voldoende kan ik er dan ook niet aan geven.

Degelijke psychologische thriller, met een aantal sterke punten.
Vooral de sfeer die Polanski creëert met de kleuren en de locaties, met de muziek en met de stiltes. Bovendien acteert hij zelf heel sterk.

Er zijn echter ook een aantal minpunten die het geheel sterren kosten.
Zoals Friac al schreef (11/01/2010): er is een lange opbouw van het verhaal waarbij je je afvraagt of er iets mis is Trelkovsky zelf of met de mensen rondom hem. Wanneer hij zich dan als vrouw verkleedt, krijg je een te plots en direct antwoord op die vraag.
Het einde is meer iets voor een komedie: de zelfmoord mislukt, dus klimt hij gewoon de trap weer op voor een tweede poging.
Adjani: slechte en irritante actrice.
Tot slot: de dubs, èn vooral het feit dat iedereen in Parijs Engels babbelt, zijn bijzonder storend.

3,5*

Een zeer deprimerende film (in de goede zin van het woord, als dat bestaat) waarin alles grauw en kil overkomt. De onduidelijkheid wordt naar mijn mening wel iets t vroeg in de film opgelost, waardoor het einde zich niet echt meer laat raden; 3,5*

Helaas waren de verwachtingen te hoog en viel deze film toch tegen ondanks het interessante verhaal. Het acteerwerk kan er mee door. De rol van vrouw speelt hij het aanzienlijk beter. Het probleem was meer dat de film nergens spannend werd terwijl wel alle ingredienten aanwezig leken. Het trage tempo pakte helaas minder goed uit dan bij bijvoorbeeld bij Repulsion waar er een bepaalde sfeer hing, dat miste ik hier toch een beetje ondanks een aantal goede scenes die door meerdere hier voor me al genoemd zijn. De minste van de drie. Een 6

Knappe elementen en passages, maar in zijn geheel vond ik de film wat te lang, te veel losse flodders, te weinig spanningsboog. Ook een wat onevenwichtige combinatie van klucht en horror.

Polanski zelf speelde overtuigend, maar voor de rest vond ik ook het acteerwerk wat ondermaats (bv.Adjani, de conciërge, ...). Toch wel een opvallend verschil tegenover Repulsion...

Het eerste half uur van de film stemde me hoopvol, maar voor je het weet zit je op de eerste rij in een uitzichtloze travestietenshow. Deze film bleek uiteindelijk wel héél magertjes te zijn en bovendien waren zowel regie als acteerprestaties niet om over naar huis te schrijven. Wie hoopt op hoogstaande cinema zal van een koude kermis thuiskomen.

Geweldige schizofreen zwart verhaal en een film die na de 3e herziening nog steeds intrigeert en overrompeld en absoluut één van Polanski's beste films is. Het verhaal vergeet je nooit meer..een absolute aanrader voor wie van subtiele vreemde horror houdt. Een half puntje extra gegeven.

Goede trailer trouwens !

Typische Polanski-film, waarin hij zelf de hoofdrol op zich neemt. Hij huurt een aftands appartement in Parijs met een lugubere voorgeschiedenis. De huurster die er eerst in zat, pleegde zelfmoord door uit het raam te springen. Al gauw gebeuren er met Polanski zelf ook vreemde dingen als ie zijn nieuwe woning betrekt. De onheilspellende opbouw is okee opgezet, maar in de tweede helft zwakt de film toch wat af. De tripscenes zijn aardig, maar daarnaast heeft The Tenant niet zoveel meer te vertellen. Redelijke film desalniettemin, dat dan weer wel!

Thriller/horror ?

Heb de film met moeite toch maar uitgekeken.

Voor mij was er niks thriller, niks horror, veel buren drama (?), en een man die mogelijk teveel chocomelk had gedronken.

Had veel meer verwacht van deze film met Polanski.

Voor deze aan horror grenzende film, die zich afspeelt in een sfeer van onbehagen en angstvalligheid, laat Polanski zich omringen door Amerikaanse ervaring maar vooral door een pak Franse acteurs, sommige aan het begin van een succesvolle carrière.

Nietemin is de cineast zelf de spil van het verhaal. Trouwens de verschijning van Polanski past uitstekend voor het naar paniek evolerende personage.

Het eerste gedeelte van de film is het meest toegankelijk, al is de sfeer van geheimzinnigheid reeds aanwezig, terwijl het achteraf het toch wel psychologischer en moeilijker wordt.

Polanski zet hier toch wel een bijzondere film neer, naar verluidt volledig in studio opgenomen en trouwens gewaardeerd voor de decors, en bewijst toch doorgaans in te staan voor de nodige portie originaliteit.

Drie keer 3½* voor Polanski's appartement trilogie. Als ik dan toch een favorietje zou moeten noemen, doe dan Repulsion maar. Niet dat deze het echt laat afweten, maar Polanski, de acteur, biedt net wat minder houvast dan die blondine. Ergens heeft hij er de uitstraling wel voor, maar het is bij mij nooit helemaal raak. Sowieso is de cast nogal wisselend van niveau. Zo heb ik Adjani wel eens wat leukere dingen zien doen. Hoe dan ook, de regisseur Polanski heeft het beter voor elkaar.

Een smoezelig onderkomen met buren die je het bloed onder de nagels vandaan halen en vanzelf eens onder de huid kruipen. Vanaf de chocolademelk en de sigaretten weet je wel zo ongeveer welke richting dit op zal gaan. Dat gaat met gestage tred, maar Telkovsky ziet ze steeds meer vliegen en zijn wereldje wordt steeds kleiner, benauwder en gekker. Ik kon wel mee in die waan, al blijft het een beetje hangen tussen bibberen en leedvermaak. Ik heb er toch een paar keer flink om moeten lachen.

"If you cut off my head, what would I say... Me and my head, or me and my body? What right has my head to call itself me?"

Aparte film van Roman Polanski. Le Locataire vormt samen met Rosemary's Baby en Repulsion zijn appartement-trilogie. Naar het schijnt Bruce Campbell's favoriete horror-film, over bizarre feitjes gesproken...

Een huurder betrekt het appartement van een vrouw die onlangs een zelfmoord poging heeft gedaan. Als hij haar in het ziekenhuis opzoekt ontmoet hij haar vriendin Stella. De dag daarna is de vrouw overleden. Er is echter iets vreemds aan de hand in het appartementencomplex. Vreemden buren ruzies doen zich voor en de huurder begint zich steeds meer te interesseren in de vorige bewoner...

Polanski speelt zelf de hoofdrol. Lijkt me erg moeilijk als filmmaker om dat te doen. Uiteraard weet je zelf het beste wat je wilt zien van je acteurs, maar achter de camera heb je toch veel meer (en veel beter) de controle. Toch vind ik dat hij het zeker niet slecht doet, hij komt erg overtuigend over. Ik vond hem een beetje op Martin Freeman lijken, in ieder geval zijn Hobbit haha. Overigens ook opmerkelijk dat Polanksi zich voor de film als vrouw verkleed heeft (werd mij ook niet duidelijk waarom hij dit deed). Wat ik wel erg typisch vond was dat Polanski met een accent praat, iedereen 'monsieur' zegt i.p.v. 'mister', terwijl alle andere acteurs wel Brits of Amerikaans praten en dat in Parijs.

Het grappige is dat ik me vandaag nog afvroeg hoe het zou zijn als je buren zich over je beklagen als je helemaal niet voor overlast zorgt. Nou blijkbaar helemaal niets.

De film begon vrij normaal waarna langzaam een mysterieuze sfeer begon te ontstaan. Het verhaal was spannend en sfeervol. Uiteindelijk wordt de film steeds vager en uit eindelijk begreep ik het niet helemaal meer. Uiteindelijk is het niet helemaal duidelijk hoe het nou precies zit. Proberen de buren hem nu echt gek te maken? Of is dat allemaal paranoia? Het is in ieder geval wel behoorlijk onheilspellend. En ondanks enkele onverklaarbare voorvallen (de huurder die een jongetje in zijn gezicht slaat bijv.) vond ik het verhaal toch best sterk.

Alles bij elkaar zeker geen slechte film van Polanski. Behoorlijk sfeervol, spannend en goed opgenomen.

Weerzinwekkend.

Mijn derde Polanski, en weer stelt de man niet teleur. Na een enigszins teleurstellende Chinatown maar een geweldige Bitter Moon zet hij hier weer een film van formaat neer. Iets minder dan laatstgenoemde, maar nog zeker de moeite waard. Opnieuw weet hij een ijzersterke, en deze keer een wat apartere sfeer neer te zetten. Komt zeer langzaam op gang, maar de spanning zit er vanaf het begin al meteen in. Halverwege neemt het verhaal een wending waardoor je op het puntje van je stoel komt te zitten. Huiveren tot de laatste minuut. Dikke 4,5*.

Ik heb deze film jaren geleden gezien en het stukje waarin Simone Choule in het ziekenhuis ligt en schreeuwt is mij altijd bijgebleven. Ik vind het een geweldige film, erg beklemmend. Wel vond ik de 'overgang' van de gewone gezonde Trelkovsky naar de krankzinnige een beetje magertjes. Over een paar jaar nog maar eens kijken!

Rare film met een bizar verhaal die ondanks weinig horrorelementen best creepy overkomt.

Dit heeft te maken met de stijlvolle regie van Polanski die zelf ook nog de hoofdrol prima weet in te vullen. 7/10

Verhoogd van 3,5 naar 4 sterren ?

Dit was de laatste van de losse city-appartement trilogie die ik nog niet gezien had, na Repulsion en Rosemary's Baby. Zo indrukwekkend als die twee is The Tenant (ik zag hem in het Engels, en dat liep bij de meeste acteurs vrij synchroon) misschien niet, maar het is alsnog een fijne Polanski, met een hoog paranoia gehalte. Het duurt even voor de film op gang komt, maar daarna komen er een aantal behoorlijk memorabele scènes, wat mij betreft.

Ebert was niet zo dol op deze film, maar wat mij betreft kunnen we die dus in het rijtje van Roger's mistakes plaatsen. The Tenant is een rustig opgebouwd, maar bijzonder sfeervol stukje narigheid, waarin Polanski (die een best aardig acteur blijkt) steeds verder in conflict komt met de buren in zijn appartement, wat voor hem steeds meer als een complot begint te voelen. Waarom staan die mensen die hij uit zijn raam ziet bewegingsloos stil op de wc? Waarom heeft de vorige huurder zich in deze zelfde kamer uit het raam gegooid? Bergman cinematograaf Sven Nykvist legt een en ander op gloomy wijze vast.

De film heeft een flinke sloot Oscarwinnaars en genomineerden, waaronder Isabelle Adjani, waarbij ik 2 keer moest kijken of ze het nu wel of niet was, toen haar karakter werd geïntroduceerd. Achteraf viel dat mee, want Shelley Winters had ik helemaal niet herkend, terwijl ik 4 dagen terug nog A Place in the Sun (1951) zag. Ik dacht dat ze daar al een beetje irritant was, maar hier speelt ze écht een rotwijf. Pardon my French.

Mijn veertiende Polanski, en tiende speelfilm van zijn hand. Wederom geen teleurstelling gelukkig. De 'grote' titels die ik nog niet gezien heb zijn Knife in the Water, Cul-de-sac, Tess en The Fearless Vampire Killers. Vooral naar die eerste ben ik toch wel erg benieuwd, nu hij al een jaar of wat klaarligt.

4*

Voor mij is dit op The Pianist na Roman Polanski's beste film, hele duistere sfeer en Roman Polanski die zich als vrouw verkleed geweldig duistere film!!

Na mijn idee is het een beetje een vergeten Polanski film die wel wat meer aandacht verdiend!

De derde van Polanski's trilogie die ik te zien krijg, en ook hier viel ik helaas niet van m'n stoel van plezier. De thematiek is bijzonder vergelijkbaar, gekheid en manie in de grote stad, maar hoewel het filmwerk wederom goed gemaakt is kon het me qua verhaal maar nauwelijks boeien. Na een langzaam uur waarin we Polanski zelf als huurder in een nieuw appartement zien trekken, en waarin we kennis maken met verschillende medehuurders, zien we langzaamaan dat de rare ontwikkelingen zich blijven opstapelen. Waar komen al die rare klachten vandaan? Waarom blijven mensen langskomen met allerlei petities? Vanwaar dat rare gestaar en stilstaan van zijn flatgenoten? En waarom heeft die verdomde koffietent nou nooit eens Gauloises?

Het begin is wellicht langzaam maar belooft nog wat, maar de tweede helft lost dat helaas niet in. Ja, we zien dat Polanski (Trelkovsky in de film) zelf nou ook niet bepaald een betrouwbare getuige is, die zich steeds bizarder gaat gedragen, zich als de vorige huurster gaat verkleden en steeds verder de paranoia inschiet. Van het mysterie blijft ook niet veel over - Trelkovsky blijkt gewoon zo gek als een deur is mijn simpele interpretatie, met het circulaire einde nog als leuk gimmickje - en wederom is Polanski die zich een uitstapje richting de horror waagt wat mij betreft geen succes. Het ziet er fraai uit, daarbuiten vond ik het wat ondermaats.

Magnifikoo.

Fijne film. Sfeervol, met prachtig camerawerk. Het verhaal waarin Treikovsky langzamerhand verandert in de vorige huurster egyptologe Simone Choule.

De aandacht van zijn de medebewoners van het appartementengebouw doet beklemmend aan en de heer Treikovsky die alleszins een kalme en evenwichtige indruk maakt aan het begin van de film, begint het kwijt te raken.

Het einde is ook fraai.

Een Franse film die (ook?) in het Engels gedraaid wordt, dat zie je toch niet vaak. De dub stoorde niet al klonk het soms wat onnatuurlijk, met name als de vrienden van Trelkovsky aan het woord waren.

Polanski vind ik altijd wel fijn in de hoofdrol, hij speelt bijna altijd een antiheld met een droog-komische uitstraling. Dat gaat soms wel ten koste van de spanning, maar The Tenant blijft toch wel een onheilspellend paranoia-sfeertje houden. Dat komt vooral door het camerawerk (van niemand minder dan Sven Nykvist) en de soundtrack. Eng wordt The Tenant niet, sfeervol en licht-verontrustend zeker wel. Net wat minder dan het verwante Repulsion, maar zeker de moeite waard.

En hij komt eindelijk voor het eerst uit op bluray!! In Australië.

The Tenant Blu-ray (Australia)

De waarderingen gaan opvallenderwijze wat achteruit sinds 2010.

Polanski vind ik zelf een heel straffe regisseur (die mijn lievelingsfilm Chinatown draaide).

Ik heb er moeite mee dat hij verguisd wordt door de #metoo beweging.

Versta me niet verkeerd. Geen respect hebben voor meer dan de helft van de wereldbevolking (de vrouw dus), kan uiteraard niet. Maar bij hem zijn er zeker heel veel nuances te maken. Zijn aanstaande bruid op gruwelijke wijze vermoord. Ja en had een relatie als jong volwassen man met een meisje van 13. Het waren toch andere tijden. Mijn schoonouders waren Marokkaans. Mijn schoonvader is ook getrouwd met mijnschoonmoeder, toen ze 13 jaar was. Dat kon toen in Marokko. Dat was normaal. En nee ook daar (en zeker hier), kan dat vandaag niet meer. Terecht.

Nochtans heeft Polanski ook verder alles behalve een simpel leven gehad.

De verwijzingen in zijn films naar persoonlijk leed, zijn ook legio (hier dat hij door zijn Poolse naam, nauwelijks aanvaard wordt, terwijl hij altijd zegt; ik ben hier geboren.....).

Ik hou wel veel van spannende thrillers. Horror is mijn genre normaal niet. Zeker als het om hakken en houwen gaat, zonder deftig verhaal. Hier gaat het wel om psychologische horror en dat is wel boeiend. Voor mij heeft de film toch een paar schrikmomentjes. Ondanks er wel wat humor zat, zeker in het begin van de film, hapt de film toch niet ontspannen weg tot het einde.....Rosemary's baby vond ik wel nog een stuk spannender. Repulsion heb ik nog niet gevonden op dvd. Liggen nog op de plank: Tess, Oliver Twist, Vampyres, What?, Macbeth. Zowat al de rest heb ik gezien. Zijn voorlaatste "D'après une histoire vraie" is nergens te krijgen.....

De derde en laatste film in de zogenaamde “Apartment Trilogy” van regisseur Roman Polanski. Elk van de films van de trilogie verkent de nadelen en paranoia van het dicht bij elkaar wonen in de stad. Echter met deze film had ik niet zoveel. Het lijkt voor mij duidelijk een geval van te veel 'show' en te weinig 'goed plot' Alsof elke scène Polanski's capaciteiten zowel voor als achter de camera wil laten zien. Visueel en met aandacht voor details is er dan ook zeker maar weinig op aan te merken. Maar het is ook eentonig en overdreven, om nog maar te zwijgen van het feit dat de film een langzame vertellende, raadselachtige opstelling bezit. De film lijkt steeds wat te beloven maar het komt er steeds weer net niet van. Zo wordt er soms gezinspeeld op een bovennatuurlijke cultus door Egyptische hiërogliefen op opvallende plaatsen te plaatsen. Maar nee toch niet...even vaak lijk de film zich ook niet serieus te nemen en ontstond het idee dat het grappig was bedoeld. Bovendien vond ik het combineren van travestie en psychose toch wel dubieus te noemen. Een film die gaat over vervreemding, maar die de kijker vervreemd van zichzelf. Nee daar kan ik niet zoveel mee!

En zo zie je weer eens een oude Polanski.

Veel verwachtingen en een goede opbouw. De jaren 70-shots van Parijs, de rol van Polanski, het appartement en zijn vreemde buren en trekjes... en die zelfmoord van de vorige bewoner. Welke kant gaat het op?

En hier duurt de film in eerste instantie te lang. Het idee staat als een huis en zeker het feit dat dat hele appartementencomplex in handen is van een sekte, waar Polanski dan de nieuwe prooi van is kwam behoorlijk goed uit de verf. Maar op het moment dat Polanski zichzelf kleed als de overleden bewoner gaat het echt in het laatste kwartier alle kanten op en is het veelste vergezocht.

En dat is erg jammer. De ritueeltjes van Trelvolski (cafébezoeken), de hallucinaties, die maffe asociale vrienden van hem, de eigenzinnige doch donkere spannende sfeer en personages en de opbouw verveelden niet en wisten kleur te vormen. Maar net zoals Rosemary's Baby bouwt de film eigenlijk vrijwel op naar iets povers. Alsof Polanski haast had met de afwerking. Want die laatste shot.... Tsja...

Maar zoals ik al zei: Het idee staat als een huis en vandaar een 3,5*

Een man wordt geterroriseerd door de buren in zijn nieuw appartement. Hij wordt namelijk behandeld alsof hij nog de vorige bewoonster was. Hij gaat zich ook zo gedragen met identiteitsverlies als gevolg. Alsof de buren een soort satanisme uitvoeren en hopla we zijn op Polanski territorium. Een gedwongen dominantie met verandering in persoonlijkheid door een hogere, duistere kracht ... welke Polanski film voldoet niet aan die criteria ? Misschien zijn Hollywood films zoals Chinatown en The ghost writer maar ik moet die opnieuw zien om zeker te zijn. Hoe dan ook, Polanski vist graag in zijn bekende vijver waarin hij steeds met een duivelse glimlach zijn personages laat lijden. Hier doet hij het zichzelf aan want hij neemt de hoofdrol voor zijn rekening. Monsieur Trelkovski (die meermaals herhaalt dat hij een Franse burger is ondanks zijn naam of verleden : wordt Polanski hier persoonlijk tegen de autoriteiten die hem toen opjaagden ?) zal in de hel belanden en de opmars naar een destructieve daad kan niet meer worden gestopt. De film begint met een prachtig shot, die camera die ronddwaalt aan de ramen van de appartementen met daarin verschijningen (daarmee reeds het plot weggeeft) terwijl de score van Philippe Sarde een bevreemdend gevoel laat luiden. Polanski is scherp in zijn opbouw, in zijn observatie, in zijn eigen personage maar eens het verhaal vordert, gaat het mis. De overgang van signalen naar daadwerkelijk een nieuwe persoon (de vrouw) is ongeloofwaardig, niet gemotiveerd en het personage van Adjani moet wel het meest overbodige personage van het jaar 1976 zijn (en de concurrentie was scherp want we hadden ook nog Adriane van Rocky). Daarnaast voelt het einde aan als een 'is dit alles gevoel?' waardoor ik nogmaals eens moet besluiten dat hij geen geboren verteller is. Goede ideeën, warrige uitwerking.