Cinematografisch vond ik dat Tristan + Isolde (dat plusteken vind ik eigenlijk maar niets) heel wat te bieden heeft. Mooie landschappen, en de nachtscènes buiten zijn om van te smullen. De manier waarop de middeleeuwse setting wordt neergezet lijkt een een directe inspiratie bron te zijn voor het latere Robin Hood van Ridley Scott.
Het is dan ook jammer dat een gebrek aan chemie tussen de personages dit verhaal een beetje nekt. Individueel vind ik dat beide acteurs Tristan en Isolde goed neerzetten. Zeker Isolde komt over zoals ik het personage ook in mijn hoofd voorstelde. Maar wanneer beiden samen zijn heb ik nergens het gevoel dat zij zo verliefd op elkaar zijn als zij zelf zeggen. Dit heeft denk ik ook deels met het script te maken, want nergens wordt echt de ruimte geboden om de ontluikende liefde ruimte te bieden. Je kunt er wel een handvol vluchtige seksscènes inschrijven, maar dat maakt de situatie niet geloofwaardiger.
Ik had liever subtiele uitingen van die liefde gezien: een blik omringt door volledige stilte kan zoveel meer zeggen dan duizend woorden. De beste scene hiervoor was richting het einde toe, wanneer Tristan en Isolde voor de laatste keer samen komen alvorens hun relatie ontdekt wordt. Had de scriptschrijver/regisseur het hier rustig aan gedaan, en meer gezinspeeld op de innerlijke emoties van de personages (niet woordelijk, mind you), dan had hier zoveel uit gehaald kunnen worden.
Was dit een actie- of avonturenfilm geweest had dit niet zoveel uitgemaakt, maar Tristan and Isolde is in eerste instantie een liefdesverhaal. En zonder geloofwaardige liefde, faalt de film in zijn opzet.