One False Move (1992)

Vreemd dat zo weining mensen deze film gezien hebben. Ik dacht dat ie best bekend was.

Liefhebbers van John Dahl-films komen in ieder geval goed aan hun trekken.

Ik heb deze film gezien toen deze net uit was , en pas geleden gekocht op dvd.

Zeer goede film met goede acteerprestaties en inderdaad vrij onbekend.

aanrader!!!

Geen slechte film.

Ik vond hem alleen wat lang duren.en weinig actie.maar overal best aardig.

Een film in de lijn van Fargo, the hot spot, a simple plan, route 9, en U-turn.

De verhalen spelen zich af in gehuchten waarvan veel mensen het bestaan niet eens kennen met zo'n lokale Sheriff die alles en iedereen kent. De 'ons kent ons' gemeenschap.

In dit soort films geen spectaculaire gebeurtenissen, maar moet je het echt hebben van het verhaal. Dit eindigt meestel net zoals het begonnen is. Onverwacht... Hier heeft men geen arsenaal aan wapens nodig om het doel te bereiken. Kapotgeschoten gebouwen en vliegende olifanten zul je hier dus niet vinden.

Dit soort films krijgt bij mij 4 sterren en niet om de special effects, maar zuiver voor het plot... aanrader voor liefhebbers van dit genre.

laat u niet misleiden door de lelijke poster, dit is een goede film. voor mij moet deze film het vooral hebben van z'n sfeer, aangevuld met een dosis spanning en een goeie cast. goed vermaakt en inderdaad onbegrijpelijk weinig stemmen, daar zal de screening op VTM van zonet weinig aan veranderen vrees ik.

Hmmmm, dat was niet slecht.

Deze film begint met een beklemmende en uiterst gewelddadige openingscène, echt straffe kost !!

Vervolgens gaat hij over in een soort van roadmovie die best nog boeiend is maar nergens meer het niveau haalt van dat ijzersterke begin.

De sfeer is over't algemeen broeierig te noemen en de beelden zijn prachtig.

6,5/10.

Zeker de moeite om eens gezien te hebben maar ik zou er geen geld aan uitgeven.

Da's er eentje om mee te pikken als ze'm nog eens op tv spelen.

Klinkt goed en Bill Paxton (en Thornton ook trouwens) is ideaal in zo'n film. Gaat op de lijst.

P.s.: The Stickup (2002) doet het me ook wat aan denken.

Een thriller met onaangename personen, wordt in twee afgescheiden verhalen verteld, maar zijn met elkaar verbonden. Het scenario is goed maar weinig origineel en kent een aantal onlogische plotwendingen en geweld waar ik niet meteen de noodzaak van zag. Het einde is voor meerdere uitleg vatbaar. Karakteristiek zijn de beelden van de verlaten landschappen en de drukte van de grijze stad. De cast is goed (Bill Paxton springt eruit).

Film met veel sfeer, spanning ontbreekt wel een beetje. Leuke rol voor Bill Paxton

Dat vlassige staartje van Thornton, heerlijk. Het gemak waarmee die kerel een uiterst grimmige sociopaat weet neer te zetten, blijft fascinerend. Tóen al.

Onderhoudende film met een sterke rol van de heer Thornton en het personage Hurricane mag er ook zijn. Het is allemaal niet top, daarvoor te weinig verrassend en onderscheidend maar hoe dan ook een leuke prent.

Ruige neo noir waar paden elkaar al dan niet kruisen. Een vergeten pareltje volgens sommigen. Ik kan me daar wel iets bij voorstellen. Puntgaaf is het allemaal niet, Franklins regie is soms wat slordig en hij heeft nogal wat moeite om er op het uur nog een verhalende slinger aan te geven. Het fundament voor de finale, maar je voelt in alles dat het daar even pas op de plaats moet maken. Zelfs de soundtrack is daar van slag. Vol lekkere, sfeervolle americana, maar daar zeurt het eventjes. Gelukkig is er later nog tijd voor een mondharmonica.

Verder behoorlijk effectief. De opening liegt er niet om, waarna het kan teren op boeiende personages en een onvermijdelijke ontmoeting ergens in de Timberlands. Paxton en Thornton met rolletjes die hen op het lijf geschreven zijn, maar stiekem is het Beach die de meeste indruk maakt als ijzige, doordachte psychopaat met mes. De belle van dienst is ook niet verkeerd. Een film die af en toe hard uithaalt, maar onderweg, hoe moeizaam dan ook, ook een ziel weet te vinden. De knetterende climax resulteert in een passend, ontroerend einde.

Nog geen zo'n beetje vergeten inderdaad maar een pareltje... net niet voor mij. Ik vond het een wat vreemd geheel eerlijk gezegd. Om het eerst even te plaatsen : een trio criminelen vermoorden bij een gewelddadige inval (zeg maar gerust een homejacking) enkele mensen met banden met het drugsmilieu; ze worden al snel geïdentificeerd en de politie gaat ervan uit dat ze naar Star City trekken, een ingedommeld dorpje ergens in Arkansas waar chief Dixon, gespeeld door Bill Paxton, de hand der wet is. Enerzijds volgt de film de roadtrip van de criminelen en anderzijds bereidt de lokale politiechef de ontvangst van deze boeven voor samen met twee collega's uit LA.

Vooral het verhaal rond de onwettige zoon van Lila en Dixon vond ik moeilijk om te slikken, en ook de ongeloofwaardige tocht van de criminelen naar een plaats waar ze zelf wel kunnen vermoeden dat de kans groot is dat ze daar zullen opgewacht worden gaf het gevoel dat er iets niet klopte. Enkele ongelukkige keuzes in het script maar dat was niet voldoende om de film onderuit te halen.

Er is ook nog de leuke aankleding met sfeerbeelden van het zwoele zonovergoten Texas / Arkansas, de mondharmonica, leuke personages die kleur in de film brengen. Zeker Paxton als wat naieve dorpssheriff die overrompeld wordt door de feiten, maar ook Fantasia, die de femme fatale rol toebedeeld krijgt, en Thornton als een gevaarlijke redneck.

Een toch wat onbekende maar erg goede film, won destijds nog een MTV Movie Award, maar dat weet denk ik niemand meer.

Het plot is op zich niet zo heel boeiend, maar de personages, sfeer, fotografie en montage zijn dat wel! Begin jaren negentig was wel een toptijd wat betreft dit soort films.

Me eens aan deze gewaagd en vond het wel een goeie film. 'k wist niet echt wat te verwachten, maar de film verveelde niet. De acteerprestaties waren prima en verder zag de film er goed uit.

Het viel me wel op hoeveel er in de film wordt gerookt.

Niet echt een bekende film ('k had deze eens in een lijstje zien passeren), maar toch wel eens het bekijken waard.

Zwak: nadat popi-sherrif (I need some action!) "hurricane" op geheel eigen wijze de hillbilly-familieruzie had opgelost (sorry for the window), terwijl de "city boys" met getrokken pistolen klaarstonden heb ik het maar opgegeven. Weer allemaal over the top-karikaturen en clichés in een film die bloedserieus bedoeld is.

Heb weer moeten constateren dat onbekendheid van een film meestal een goede reden heeft...

Uitstekende film waarin drie drugdealers op de vlucht slaan naar een klein stadje. Een simpel verhaal, maar met goed neergezette personages (aan beide kanten van de wet). De plattelandsgemeente wordt sfeervol neergezet en ook het contrast met de politie uit de grote stad levert een paar goeie scenes op. Van de cast valt Bill Paxton in positieve zin op. Een kleine 4.0 sterren.

Bijna 30 jaar oud deze film en helaas is Bill Paxton ondertussen overleden. Hij speelt uitstekend als een nogal energieke politieagent in een klein stadje. Billy Bob doet het ook prima. Het verhaal is eigenlijk niet meer dan een road trip aan de ene kant en het wachten op aankomst aan de andere kant. Toch blijft het redelijk interessant mede door de dialogen.

Gebaseerd op de crime classic Thieves Like Us is dit al een keer verfilmd geweest door Nicholas Ray met They Live By Night. Deze verfilming is een hele update aangezien het zich afspeelt in de jaren ‘90 en er een heel maatschappijkritische laag aan toegevoegd is. In dit geval is de vlucht van een gangsterbende eerder een kapstok waaraan een heel ding wordt opgehangen over spanning tussen blank en zwart. Sowieso is de gangsterbende divers samengesteld en dat geldt ook voor het politiekorps. In de jaren ‘40 (waaruit novelle en eerste verfilming stammen) was dat omwille van segregatie nog heel wat anders. In deze update is er als kers op de taart ook heel wat te doen rond de relatie tussen white boy Bill Paxton en black girl Cynda Williams. De lijn tussen misdadiger-cop en kwaad-goed lijkt niet zo scherp te trekken als men eerst zou denken. Verschillende dialogen handelen over hun relatie en zeker ook over de algemene positie van zwart vs. blank. Enigszins met de haren getrokken is het moment waarop Williams zich beklaagt dat ze omwille van haar huidskleur geen fair proces zal krijgen net nadat ze in koelen bloede een cop heeft neergeknald. Mijn belangrijkste kritiek is toch dat de hele subplot van Paxton en Williams de spanning van de strijd tussen gangsters en politie wat onderuit haalt. Het ritme wordt gebroken en het ligt er ook allemaal véél te dik op.