1941 (1979)

Film vol aardige ideeën en typetjes, maar op een of andere manier werkt het toch niet, de film loopt niet lekker. Te weinig om te lachen en nogal aan de lange kant.

2*.

Zwaar onderschatte komedie, chaotisch en totaal over de top maar visueel overweldigend en vaak erg grappig. Groots opgezet, met een enorme cast en tientallen memorabele set-pieces. Voor subtiliteiten ben je hier aan het verkeerde adres en niet alle grappen werken naar behoren, maar de energie en de durf van regisseur Spielberg werken aanstekelijk. Ik heb eindelijk de director's cut bekeken op dvd (voor een habbekrats te koop via Amazon UK). Deze is nog eens een half uur langer, dus nog meer chaos en bizarre vondsten. Dat is natuurlijk veel te lang voor een komedie, maar vreemd genoeg werkt de film na al die jaren nog steeds prima. Ook oogt hij helemaal niet gedateerd. Spielberg's enige grote flop inderdaad, maar hij gaat hier in ieder geval triomfantelijk ten onder, met opgeheven hoofd.

De Director's Cut.

En ondanks dat deze erg lang duurt, vallen nu de puzzelstukjes beter op hun plaats. De film voelt namelijk minder chaotisch aan dan de bioscoopversie.

Toch blijven de meeste grappen van een melig niveau en moet de film het vooral hebben van de groots opgezette slapstick. Een echte hoofdlijn is er niet. Meer een aaneenrijging van plotjes.

Goed.

De film deed mij denken aan Burn After Reading van de Coen Bros. Ook nu waren er een stel gekken bij elkaar die zich door deze film heen worstelen. De ene nog idioter dan de ander wat regelmatig tot hilarische momenten zorgde. Vreemd dat de film zo laag scoort. Aykroyd, Belushi en natuurlijk Beatty hebben de lach aan hun broek hangen. Het camerawerk was goed in orde en ja het is een film uit 1979 wat goed te zien was, maar toch het was allemaal heel vermakelijk en daar was het precies om te doen bij deze film.

Een film waar ik best wel wat hoge verwachtingen bij had, maar die uiteindelijk toch is tegengevallen. Als ik kijk naar de Special Effects in de film kan ik zeggen dat het er, zeker voor de tijd waar de film in is gemaakt, goed uitzag. Dan heb ik eigenlijk het voornaamste genoemd, want de humor sloeg niet echt aan bij me. In het begin dacht ik dat het nog wat kon worden, maar die gedachte ging al snel weg. Erg flauwe humor, die me maar een enkele keer tot lachen deed brengen. Dit zorgde ervoor dat ik me af en toe moeite moest doen om mijn aandacht erbij te houden. Ik kocht de film mede door 3 acteurs die erin zaten: Belushi, Aykroyd en Candy. Van Candy wist ik het, maar het leek alsof Belushi en Aykroyd maar een bijrolletje hadden in de rest van de chaos wat ik allemaal zag langskomen. Hysterische typetjes die erg 'over de top' geacteerd worden. Opzicht snap ik wel dat de chaos de bedoeling van de film is maar het komt wel heel rommelig over omdat er veel dingen tegelijk gebeuren. Grootste minpunt aan deze film van Spielberg is toch de humor die, als ik het goed begrijp, toch de film min of meer moest vertegenwoordigen. Enkele leuke vondsten (bijv. Dumbo), maar niet genoeg helaas.

2*

"Less is more". Maar in deze film is de uitspraak "More is less" meer van toepassing. Van af het allereerste begin barst de film los met een krankzinnige overdaad aan melige grappen. En het is zoveel dat het zijn doel daardoor mijlenver mist. Er is werkelijk helemaal niets leuk aan deze film.

Ik heb deze film heel lang geleden al eens gezien en toen vond ik er al niets aan. En daar is dus niets aan veranderd. Onvoorstelbaar dat Steven Spielberg hier zijn handtekening onder gezet heeft. En wat een enorme hoeveelheid weggegooid geld. En dan is er ook nog eens een director's cut van 146 minuten. Ik vond mijn versie van 118 minuten al veel en veel te lang duren.

Moet een komedie grappig zijn? Niet per se denk ik, maar als zij dat dan toch probeert, dan moet het wel grappig zijn en moet je als kijker niet zien dat men het probeert, maar dat het nergens grappig wordt. Dan krijg je als kijker bijna plaatsvervangende schaamte.

Het verhaal is best een aardig gegeven. Niet dat Spielberg daar maar enig moment in geïnteresseerd lijkt, maar toch, het idee is er wel. Nee, de film is meer een Monty Python-achtige film met veelal sketches rond een centraal thema en een leidende rode draad. Enig verschil is dat deze 1941 niet grappig is. Pijnlijk onleuk zelfs. Irritant. Veel geblaat weinig vol, met mensen die alleen maar druk en hysterisch lopen te wezen, met veel grappen van dingen die kapot gaan, ontploffen of mensen die omvallen. Ieder zijn gevoel voor humor, maar dit? En dat 140 minuten lang (arme ik zag de director's cut, waarvan ik werkelijk niet weet waarom die er is gekomen). Elke gevoel voor timing ontbreekt, ook in de montage trouwens. De films van Ritchie hebben hetzelfde euvel, en ook die kon ik niet hardden.

Nee, een enkele grap mag best werken. De parodie op Jaws, de cowboy uit Dr. Strangelove (al is zijn aanwezigheid de enige echte grap overigens) en heel af en toe een flauw woordgrapje deed mijn mondhoeken krullen. Maar dat is veel te weinig voor dik twee uur. Verder is de fotografie echt lelijk te noemen, alsof er een constante waas voor de camera hangt. Dan is de aankleding verder nog wel prima, het camerawerk is top (dat shot met de Grand Canyon), en Spielberg weet echt wel hoe zijn beeld te vullen, maar als het er dan gewoon niet mooi uitziet door de kwaliteit van de camera.

1,0*, voor een enkel momentje, maar wat een nauwelijks uit te zitten en vermoeiend gedrocht is dit.

Een hele leuke film waarbij oorlog en humor met elkaar worden gecombineerd.

1941 (1979) Wordt vaak gezien als de 1e flop van Spielberg, maar werd in de box-office een succes.
Echter na Jaws (1975) en Close Encounters of the Third Kind (1977) waren de verwachtingen groot, en viel het resultaat voor de meesten tegen.

Dan Aykroyd en Mickey Rourke maakten hiermee hun Amerikaans filmdebuut.
Tevens was dit het laatste project voor A.D. Flowers van de special effects.
De rol van Wild Bill Kelso was in het begin niet zo heel groot, maar kreeg een belangrijke betekenis toen John Belushi tekende.
Verder werd er een Japanse crew ingeschakeld zonder enige acteerervaring.
Charlton Heston en John Wayne sloegen het aanbod af om de rol van Maj. Gen. Joseph W. Stilwell te vertolken.
Ze waren van mening dat de film onvaderlandslievend was, en dat Spielberg het project niet moest maken.
Echter is de film er gelukkig toch nog van gekomen, en overwoog Spielberg zelfs om er een musical van te maken.
Ook de rest van de cast is sterk.

Volgens Bob Gale is de film gebaseerd op enkele ware gebeurtenissen.
Zo heeft het leger daadwerkelijk in die tijd een luchtafweergeschut in de tuin geplaatst.
Daarnaast is er een scène te zien waarbij John Belushi uitglijdt, nadat hij het vliegtuig wilt instappen.
De bewuste scène werd niet geschrapt, omdat deze perfect paste bij de rol van Belushi.

De filmmuziek van John Williams is legendarisch.
De mars die in 1941 (1979) werd verwerkt, is de lievelingsmars van Spielberg.
Ik meen me te herinneren dat er ooit een game is verschenen voor de ouderwetse Commodore 64, maar 100% zeker weten doe ik dit niet.

Leuk detail is dat er binnen de set genoeg viel te beleven.
Zo duurde het filmen van de scène waarin het huis omver valt ontzettend lang.
Binnen de crew werden er daarom weddenschappen afgesloten.
De doelstelling was om te raden op welke dag en tijdstip de bewuste scène zou worden opgenomen.
Dan Aykroyd ging er uiteindelijk met de prijs vandoor.

Een absolute aanrader voor de liefhebbers van humor.
Het is misschien niet de beste van Spielberg, maar zeker ook niet de slechtste!!
Ik heb een aantal keren flink kunnen lachen.

3,5 *

Bizarre misser in Spielbergs oeuvre. Het is een komedie dat zich afspeelt tijdens de Tweede Wereldoorlog. In Californië wordt iedereen hysterisch en paranoïde wanneer Pearl Harbor is aangevallen. Een Japanse onderzeeër, wat lollige piloten (waaronder Belushi) en nog allerlei onsamenhangende personen moeten voor de humor zorgen. Het is echter dramatisch niet-grappig en de film heeft ontzettend veel herrie en opvallend veel explosies. Michael Bay moet hier inspiratie hebben opgedaan! Als klap op de vuurpijl is de muziek van John Williams ook nog irriterend.

Overschatte film, de verwachtingen waren destijds hoog gespannen, na Jaws en Close encounters van Spielberg. Dat viel dus tegen en bleek dat comedy toch moeilijker was om te maken dan Spielberg in eerste instantie dacht. Een slechte film is het niet geworden, maar er zijn te weinig echt grappige momenten in de film om voortdurend de aandacht vast te houden. Blijkt dus ook maar weer eens dat een sterrencast geen garantie voor succes is. De acteurs doen hun best, maar ze hebben te weinig materiaal om goed uit de verf te komen. Jammer maar helaas deze film, maar ach Spielberg heeft zich daarna vele malen gerevancheerd.

PLEIDOOI VOOR EEN ZEER ONDERGEWAARDEERDE FILM!!!

Als ik meerdere malen moet huilen van het lachen, en bij de 2e en 3e keer kijken weer, tja dan begrijp ik niet waarom deze film een slechte recentie krijgt.En ik lach echt niet zo makkelijk. Ja het is enigzins flauwe scheet humor op sommige momenten, maar je wordt wel bedolven onder de komische momenten en de ene grap is nog onzinniger dan de andere.

Ik kijk altijd onbevangen naar een film, zonder vooroordeel. Ook ben ik niet kritisch op een verhaallijn of zo. Een film bestaat uit meer, muziek, acteren, effects, goede plot enz. en die ontdek ik wel tijdens de film. Trailers kijk ik dus lieve niet en recenties lees ik nooit vooraf.

De MEDIA verziekt zo veel filmplezier met hun uitgesproken mening! Mijn advies: volg die alleen als je exact dezelfde smaak hebt als de recensent.

Veel recenties over deze film worden geplaatst door mensen die met verkeerde verwachtingen naar de film kijken. Ik begrijp niet waarom ze dat niet erkennen en gewoon geen recentie geven of geen te lage score. De media had eerder bepaald dat dit een flop moet zijn en de lammeren volgen. Deze film is voor mensen die Mr. Bean lachwekkend vinden of Monty Pyton of de doorsnee Engelse humor

Vergeet niet dat humor heel persoonlijk is en die moet je niet beoordelen maar begrijpen. Mensen die deze film niet (willen) begrijpen moeten er niet iets van gaan vinden. Net als ik de top 10 in moviemeter niet begrijp, maar ik zie dat slechts als waar de massa van houd en beoordeel dit niet.

Vind gerust een film slecht, maar baseer dat wel op feiten en niet op de media. Beoordeel humor films vooral niet wanneer je de clou niet begrijpt zoals hier vaak het geval is. Deze film gaat over onzin en de draak steken met alles wat los en vast zit. En naar mijn mening is dat super geslaagd.

Dus hou je van een film waarin je in een razend tempo alle clishés en Amerikaanse waarden op de hak genomen ziet worden. Ga hem dan zeker kijken. Heb je de eerste 10 minuten nog niet in je broek gezeken van het lachen, dan is de film niet voor jou bedoeld, zo simpel is het.

Ik denk ook dat deze film het meest geslagd is voor de oudere kijker, die snap de grappen beter omdat die linken naar ander efilms en gebeurtenissen die op de hak genomen worden. Het begint al met Jaws 1, waar ik heel erg van onder de indruk was maar de huidige jonge kijker vind dat nu nog maar een lauwe film. Tja robot Haai versus digitale Autobots dat is geen match.

Het is zeker geen oorlogsfilm, er vallen immers geen doden?FilmsAreFun

Ga hem kijken oudere kijker of jonge kijken zonder vooroordeel en lach je gek.

“To Hollywood... and glory!”

Ook Spielberg heeft wel eens een miskleun. 1941 is geen slechte film en Spielberg heeft er duidelijk met veel passie aan gewerkt, maar als oorlogskomedie werkt dit gewoon niet. Mooie locaties, sterk acteerwerk en een aantal enerverende scenes kunnen niet verbloemen dat dit zeer leeg en tegelijkertijd hysterisch aanvoelt. Tel daar dan ook nog de belachelijk lange speelduur van tweeënhalf uur bij op, en je hebt een film waar Spielberg zich duidelijk een beetje aan vergaloppeerd heeft.

Aardige film waarin er paniek uitbreekt aan de westkust van Amerika nadat de Japanners Pearl Harbor hebben gebombardeerd. Groots opgezet met een overdaad aan personages. Er zijn hier en daar best wel grappige momenten en aan spektakel is al helemaal geen gebrek. Maar de film gaat wel te lang door en het is soms wat te veel van het goede (ik heb overigens wel de langere director's cut gezien).

Two-face Spielberg.

Dat zeg ik voornamelijk omdat ik aan de ene kant Spielberg heel erg herken in deze film, maar aan de andere kant herken ik hem eigenlijk ook helemaal niet. Vooral de grote sets, en nog grootser opgezette stunts zijn de dingen die ik wel aan Spielberg herken.

Ik kan het acteerwerk eigenlijk in alle chaos niet eens beoordelen. Alles is zo schreeuwerig, lawaaierig en chaotisch dat niemand echt opvalt. Iedereen overschreeuwt elkaar zo veel dat je vaak niet eens weet wie er nu precies aan het woord is.

De film kent zo goed als geen verhaal. Het voelt voornamelijk aan als excuus om zo veel mogelijk stunts te mogen doen waarvan de 1 nog bizarder en dommer is dan de andere. Enkele zijn dan wel weer erg gaaf, denk maar aan het reuzenrad en het vallende huis. Maar de grote rel had ook echt nog wel langer door mogen gaan.

Maar ik ben wel degelijk blij dat ik de versie van 118 minuten heb gekozen. 2 uur in lawaai, explosies en chaos zitten is meer dan genoeg, de 141 minuten had ik het vast moeilijker volgehouden. 2 uur is dan eigenlijk al te lang, voor een film die maar weinig te vertellen heeft.

Het zijn dan vooral de bizarre hoeveelheden groots opgezette slapstick die het leuk maken. De sets zijn indrukwekkend, de stunts zijn ook vaak indrukwekkend. Alles is lekker groots en vermakelijk, maar uiteindelijk begint zo veel slapstick wel een beetje te vervelen. Op een gegeven moment moet je het steeds groter maken en dat lukt niet altijd.

Voor de rest wel herkenbaar voor een Spielberg, maar aangezien Spielberg's zijn andere filmvertellingen veel meer te vertellen hadden is dit dan toch wel een beetje jammer. Er is wel veel lol te herkennen, maar uiteindelijk is dit een film die ergens wel heel nutteloos aanvoelt en voelt het soms aan alsof het gemaakt is door een groep tienervrienden met veels te veel budget.

Desondanks dankzij de gave stunts, sets en toch soms wel leuke vermaak toch maar een voldoende.

Spielberg lette hier even niet goed op en wat waarschijnlijk als een soort slapstick bedoeld was wordt een grote chaotische puinhoop. En dat is dan ook eigenlijk, bij vlagen wel grappig en gestoord, maar te veel personages en lijntjes, een heleboel geschreeuw, Hele decors die er aan gaan. Mifune als de Japanse commandant kibbelend met Vincent Price als Duitse Nazi. Dan Akroyd en John Belushi met een dikke sigaar en allerlei bekenden en onbekenden in kleine bijrollen en cameo's als de Amerikanen. Niet te veel over nadenken. De visuals zijn dik in orde, maar in de montage had hier echt ingegrepen moeten worden.