The Color Purple (1985)

Pracht film, die na al die jaren nog niks ingeboet heeft.

Pracht rollen van Whoopie Goldberg en Danny Clover.

Voor mij een dikke 5 sterren

Goldberg en Winfrey, de twee meest labiele, emotionele wrakken die rondlopen in de t.v. en film wereld.

Wat heeft dat met de film te maken?

Het is wel goed vertolkt, maar de film is toch wel al te sentimenteel om compleet goed te zijn.

De muziek was wél te waarderen.

Genoemde donkere vrouwen, Goldberg en Winfrey e.a. spelen de sterren van de hemel, juist, maar de film blijft gruwelijk en een lange zit. Ik hou het niet vol om er urenlang naar te kijken, het geweld naar vrouwen, het is barbaars. Voor alle neuzelaars met bekeringsneigingen: het staat me vrij dit te vinden, want snappen dat dit een tijdsbeeld is en verband houdt met slavernij enz. snapt iedereen.

Blijkbaar waren de mannen van slavernij bevrijd enigszins, maar de vrouwen nog lang niet....!

Niet Spielbergs beste.

Misschien vergis ik me, maar de grootmeester lijkt niet al te veel voeling te hebben met dit specifieke thema. Hij klampt zich vast aan clichébeelden zonder de kijkers ook maar één moment uit te dagen. De moraalles wordt netjes voorgekauwd. Het kwam nogal lomp en melig over, daar kon ook het knappe acteerwerk weinig verandering in brengen.

Bij momenten slaagt Spielberg er wel in om je helemaal onder te dompelen in de sfeer van The South. De purperen velden en de zonsondergangen worden knap in beeld gebracht en het gezang werkt erg aanstekelijk. Helaas: lang duurt dit allemaal niet, een minuut later is het weer volop ellende.

Films als Jaws en Indiana Jones zitten veilig bij Spielberg, maar dit project had hij wellicht beter uit handen gegeven. 2*

The Color Purple is zeker een aardige film, maar ik had regelmatig moeite met de combinatie van drama en humor. De thematiek van de film is natuurlijk erg intens en interessant. Leuk is wel wat anders. De beelden waren regelmatig erg mooi en ook de muziek droeg sterk bij aan de film. Het acteerwerk was overwegend sterk, maar met name de dunne scheidingslijn tussen de luchtigheid en het sterk aangezette drama verteerde ik wat moeilijk. Het totale plaatje klopte uiteindelijk wel. Het einde was helaas weer een typisch inkoppertje naar de hand van Spielberg.

Ok.

Nog een degelijke titel erbij voor Spielberg. Dit is nu de 24ste film die ik van hem zie en dat maakt Spielberg tot nu toe de regisseur waarvan ik de meeste films heb gezien. Een beetje cliché is het wel, maar ach ja, als ze op TV blijven komen maakt de beste man het me wel makkelijk.

The Color Purple is een beetje zoals veel Spielbergfilms zijn. Heftige onderwerpen verpakt in redelijk standaard gebrabbel. Enkele sterke dramamomenten en mooie beelden, maar ook genoeg bedenkelijke stukjes. In dit geval is dat de humor die soms heel geforceerd overkomt of de licht ridicule scenes.

De film opent met het bloemenveld in ieder geval erg mooi. Visueel ziet het er dan ook netjes uit qua look. Mooie settings, prima details en prima decoratie. Camerawerk is dan weer een beetje matig, en de montage bij vlagen ook niet erg solide. Van Spielberg mag je dat soms iets beter verwachten.

Acteerwerk is wel oké. Diegene die ik er met kop en schouders bovenuit vond steken was Winfrey. Goldberg doet het verder ook wel goed, maar ik vind het andere, meer wijzere type die ze in meer recente films speelt stukken beter. Onderdanig en subtiel is ze wat minder goed in. Verder nog wel een aardige bijrol van Glover.

De film duurt erg lang, maar in een verhaal zoals dit mag dat ook wel. Dat hoort er gewoon een beetje bij. Jammer dat het soms wel wordt opgevuld met irritante komische scenes die behoorlijk uit de toon vallen of karikaturale typetjes die te vaak voorbijkomen. In dit geval waren dat Ivey en Chong.

In het algemeen is het drama wat opgeblazen en sterk aangezet, maar tussendoor zien we wel een aantal erg sterke momenten. Vaak komen die voor in de scenes met Winfrey. De wanhoop van de jonge Celie is ook best goed vormgegeven. Zodra ze groot wordt en door Goldberg wordt gespeeld slaat de toon een iets vrolijker pad in met enkele daalmomenten. Doordat de film soms net wat te vrolijk is, is een echte impact bij mij niet mogelijk. Verder wel een prima film van Spielberg. Niet zijn beste, wel een degelijke toevoeging in zijn carrière.

Indrukwekkend drama dat prima in elkaar is gezet. Had deze vroeger ook al eens gezien toen ie werd uitgebracht.

Het Camera Theater Hereplein;) dat waren nog eens tijden; leuk om een leeftijdsgenoot een stukje te zien schrijven. Ik zag mijn eerste films ook in dat theater..de 1e was Conan the Barbarian; een geheel ander genre. Heb toevallig gisteren voor het eerst the Color Purple gezien en sluit me aan bij uw recensie.:)

Herzien en blijft een flut film.

Erwin68: Hereplein inderdaad. Daar heb ik veel gezien. Ook na de sluiting en heropening door het "Forum". Op de laatste dag een paar jaar geleden zag ik er Amelie weer die ik daar ook zag tijdens de première in 2001. Mooie tijden. Zeker tijdens het IFFRiG. Nu zit ik wekelijks in het nieuwe Forum. Prachtige filmzalen maar wel een stuk minder gezellig.

Het Forum ben ik nog niet geweest; mede door het aanbod ben ik bang. Amelie was trouwens erg ok; destijds ook op t Hereplein gezien. Kan me de rokerige foyer nog goed herinneren uit de tijd dat er nog pauzes waren. Heb ook tal van Franse films in de Poelestraat gezien, Images. Over Franse films gesproken: herinner me nog heel goed dat ik als jong knulletje "Baise moi" zag ook in Poelestraat. Die maakte destijds een onuitwisbare indruk.

Vrijdag 8/4 om 22u35 op het Belgische Één

Het is fraai gefilmd, met beelden die zo uit het diepe Zuiden van begin vorige eeuw lijken te komen. En daar eindigen voor mij de positieve noten, want na tweeënhalf uur aan sentimentaliteit met de subtiliteit van een botte bijl is mijn humeur wel redelijk vergald. De morele lessen over de rol van vrouwen in zwart Amerika worden er vol ingepeperd, en de typetjes van zowel de mannen als de vrouwen hier zijn nogal plat. Met ook nog wat rare slapstick-humor op momenten (de scenes met Miss Millie bijvoorbeeld), wellicht om de serieuze toon soms te doorbreken? Het werkte voor mij in ieder geval voor geen meter, en dan ook nog eens tweeënhalf uur.

Een titel die ik lang had weten te vermijden omdat ik een langdradige, eendimensionale film verwachtte, en dat kwam redelijk uit. Spielberg was duidelijk op zoek naar de juiste toon, en die vond hij niet tijdens deze film. Visueel is er weinig op aan te merken met die warme kleuren, maar het acteerwerk en ook het verhaal vond ik maar zo-zo. Veel overacting, veel melodrama, niet al te realistisch ("Nothing but death can keep me from her!" yeah right), en dat zoete eind, bweh. Whoopi Goldberg is overigens wel redelijk in de hoofdrol, verder vond ik vooral Danny Glover prima. Al is het natuurlijk ook makkelijker (en oneindig veel leuker) om een schoft te spelen dan een halve heilige. Winfrey daarentegen was wel heel matig, vooral tijdens die tafelscene met de confrontatie tussen Celie en Albert lijkt Winfrey maar wat te doen. Grappig trouwens dat Glover er aan het eind van de film ongeveer zo uitziet als tegenwoordig in het echt.

Ik las in de comments veel positieve reacties over de muziek en het acteerwerk, maar dat viel me nogal tegen. Het acteerwerk is over the top en daarmee ongeloofwaardig. Glover, die miss Millie, Harpo, Oprah die nog 5 seconden naar dr handen blijft kijken nadat er een blaadje uit is getrokken, etc. Ik vond het maar matig. Ook scenes als hoe mensen wegspringen voor een rijdende auto. Erg Spielbergiaans.

De muziek vond ik clichématig.

Een tegenvaller.

Een half puntje eraf maar nog steeds een prima film die vooral heel mooi en goed geschoten is. De nieuwe 4K transfer spat er vanaf. Zeer kleurrijk en breed geschoten waar ik persoonlijk wel een fan van ben. De film duurt wel iets te lang en omdat het een Spielberg film is wordt het nooit een serieus drama. En dat is jammer want het leent er zich goed voor. Zodoende komt ie af en toe over als een grote klucht in de schouwburg. Daarbij heeft hij gekozen voor wat Musical songs. Dat laatste is zeker niet verkeerd. The dress room moment vond ik het sterkste in de hele film met een zeldzame lesbische scène die vooral voortkomt uit het gebrek van liefde. Erg mooi gemaakt. Glansrol verder voor Whoopi.

Film 3,5

Beeld (4K) 5,0

Geluid 4,5

In aanloop naar de muzikale remake van “The Color Purple” mijn geheugen opgefrist door de Spielberg-versie nog eens af te stoffen. Het is een aandoenlijk drama over zwarte vrouwen in het zuiden van Amerika in de eerste helft van de 20e eeuw. Voor velen van hen heeft de afschaffing van de slavernij (een halve eeuw eerder) niet of nauwelijks enige impact gehad. Spielberg en zijn topcast maken er een pakkend geheel van al voelen de kluchtige intermezzo’s hier en daar nogal misplaatst.