Empire of the Sun (1987)

Leek mij achteraf meer een wat langdradige avonturenfilm dan een naar het hart grijpend oorlogsdrama.

Ben dan nooit echt IN de film geraakt en al is de figuur van "Jim" merkwaardig en de rol ook schitterend vertolkt en zijn er bovendien meerdere mooie opnames., deze film kan ik echt niet bij de grote Spielbergs onderbrengen.

Een film voor op kerstdag. Feel good en zeemzoet met een veel te actief kind dat zich veel te volwassen gedraagt voor een kind te zijn. Blij dat deze troep gedaan is.

Een film die ik al kind zag ,,en er enorm in hakte.

De iet wat subtiele verwijzing naar de bom.

De appel die werd door gegeven en het bloed stroompje.

Het intense spel van Bale.

Het verscheurende aspect van een oorlog.

In alle eerlijkheid: ik heb hem paar jaar geleden gekocht op BR disc.

En het hakte er veel minder in .

Ik geef hem het cijfer van mijn jeugd,,,als kleine bloed spetters op een hagelwitte grond bezaaid met sneeuw.

4*

Geweldige film, nu pas voor het eerst gezien.......4,5

Op zich een hele degelijke Spielberg film, die zoals bij al zijn titels tot in de puntjes verzorgd is qua camerawerk, beeld, geluid, soundtrack en emotionele impact. Maar tegelijk vind ik Empire of the Sun ook wat afstandelijk en doordat het door de ogen van een Brits kind wordt bekeken wat onrealistisch en relatief vriendelijk voor een oorlogsverhaal, terwijl het zich afspeelt op de meest nare plekken. Dit is een keuze die Spielberg maakt, maar die voor mij wat minder uit weet te pakken. Als avonturenfilm is dit beter geslaagd.

3*

Ik las hier de vergelijking met Pan's Labyrinth, dat was precies hetgeen ik zocht toen ik erover dacht waarom deze film niet helemaal overtuigde. Daar was namelijk wel altijd duidelijk wanneer iets fantasie was en wanneer niet. En daarmee ook gruwelijker.
In deze film is dat op een heel enkel moment na (de piloot die zwaait) veel minder helder. Of eigenlijk niet. Je moet erin meegaan dat Bateman Jr. dit allemaal verzint want uit de film zelf wordt dit nergens duidelijk. Je kan zeggen: dat is obvious want zo gezellig ging het er niet aan toe, maar ook dan: dit is een film van Spielberg. Dit is überhaupt een film. Ook films zonder die kinderfantasie hadden dit sfeertje (Stalag 17, iemand? of een hele catalogus uit de jaren 40 en 50). Waarom moet ik dat als kijker dan weten?

Maar goed, wel een fijne film verder die lang duurt maar dat voel je niet echt. Soms erg mooie shots (die vliegtuigen), fraaie momenten (de atoombom) en gewoon lekker kijkvoer. En dat met een prima jonge Bale die maar en heel enkel moment er iets te ver over gaat, maar verder met een prachtige energie speelt. Ook de beelden van Shanghai in die tijd geven een fraai beeld en het blijkt maar weer dat grote mensenmassa's toch indrukwekkender aanvoelen dan honderden cgi-poppetjes. Iets na het midden zakt de film wat in maar het eind is wel oprecht mooi. 3,5*.

Ik kwam er pas achter dat ik nog lang niet alle films van Steven Spielberg heb gezien en daar moet maar eens verandering in komen.

Empire of the Sun is gebaseerd op het semi-autobiografische boek van J.G. Ballard. James woont met zijn rijke ouders in Shangai als de Japanners binnen vallen en alle Britten in Jappenkampen worden gestopt. Hij wordt gescheiden van zijn ouders en de verwende jongen leert zich snel aan te passen en voor zichzelf te zorgen.

Christian Bale had voor deze film enkel in een mini-serie en een Scandinavische fantasy gespeeld en moest nu ineens op 13 jarige leeftijd de grote hoofdrol vertolken. Bale doet het zeker niet slecht en het is ook wel duidelijk dat hij een goed acteur zou gaan worden.

De film brengt op indrukwekkende wijze de oude Britse kolonies in China in beeld en erg zaten een aantal prachtige shots in van bijvoorbeeld de vliegtuigen die James zo prachtig vind. John Williams componeerde de score, maar zijn hand is eigenlijk nergens te merken. Wat je vooral bijblijft aan de film is het koor die het Welsche lied zingt.

Voor een oorlogsfilm is het allemaal toch behoorlijk kindvriendelijk. J.G. Ballard gaf al toe dat hij als kind waarschijnlijk veel dingen had ingebeeld en dat zijn boek daarom met een korreltje zout genomen moest worden en dat is met de film ook zeker zo. Voor James is de oorlog een groot avontuur lijkt het.

Al met al een vermakelijke en vakkundig gemaakte film, maar het was waarschijnlijk beter geweest als Spielberg het iets serieuze had aangepakt.

“Learned a new word today. "Atom bomb." It was like the God taking a photograph.”

Steven Spielberg heeft zoveel sterke films gemaakt dat Empire of the Sun soms wat vergeten wordt. Onterecht, want het is weer een knap staaltje vakmanschap van Spielberg, en Empire is een film waar oorlog en de verbeeldingskracht van een jonge jongen (een jonge Bale) perfect samenkomen. De verschrikkingen van het Jappenkamp worden soms in beeld gebracht, maar Spielberg is meer geïnteresseerd in hoe Jim dit allemaal ondergaat en ervaart. Soms zie je hem lijden, maar meestal zie je het hem ook als een avontuur beleven. Dit is zijn belevingswereld, en als je hierin meegaat valt er genoeg te genieten.

Empire of the Sun is een verfilming van het gelijknamige boek van J.G. Ballard, waarin hij zijn herinneringen als jonge Britse vluchteling in China tijdens de Tweede Wereldoorlog beschrijft.

Het verhaal begint in 1941 in het door de Japanners bezette Shanghai. De elfjarige Jamie Graham woont met zijn ouders in de internationale zone en heeft daar een redelijk onbezorgd leventje. De Japanners zijn enkele jaren daarvoor weliswaar China binnengevallen, maar de internationale gemeenschap wordt door hen tot dan toe met rust gelaten. Dat alles verandert na de Japanse aanval op Pearl Harbor, wanneer het Verenigd Koninkrijk ineens in oorlog is met Japan. De Amerikaanse en Engelse bevolking van Shanghai probeert vervolgens zo snel mogelijk weg te komen uit China, en in de daarop volgende chaos raakt de jonge Jamie zijn ouders kwijt. Hij staat er ineens helemaal alleen voor. Na enkele omzwervingen belandt hij in een Japans vluchtelingenkamp, waar hij de oorlog met alle ontberingen van dien probeert te overleven.

Empire of the Sun is een mooie coming-of-age-film, waarin de destijds dertienjarige Christian Bale de hoofdrol speelt. Hij levert een geweldige acteerprestatie en het is dan ook niet vreemd dat hij ruim dertig jaar later een van de grootste Hollywoodsterren is. Mooie bijrollen worden vertolkt door John Malkovich en Joe Pantoliano als opportunistische Amerikanen, die samen met Jamie in het vluchtelingenkamp belanden. De film heeft wel een typisch Spielberg-sausje met veel spektakel en een redelijk zoetsappig einde, maar dat kan mij niet zo veel deren. Wel zijn de Japanse kampbewaarders redelijk vriendelijk, en dat schijnt niet helemaal overeen te komen met hoe het er werkelijk toeging in de vluchtelingenkampen. Maar dat mag de pret niet drukken; ik heb me prima vermaakt met dit uitstekende oorlogsdrama. 4*

Maar eens herzien, voor het eerst in een jaar of twintig, misschien dertig. Maar wat me van de vorige keer nog bijgebleven was dat ik niet veel met de film kon. De boeken van Ballard vragen af en toe al wat om een soort begrip voor een andere belevingswereld. En hier in deze verfilming lijkt dat haast nog wat sterker - want er wordt van ons gevraagd om de oorlog te zien en te begrijpen door de ogen van de jonge James, terwijl we hem alleen als een soort 3rd person door het beeld zien schuiven. De meeste films werken toch wat beschouwender, wat minder vervreemdend.

Wat ik al zei, voor mij werkt het niet erg. Niettemin zijn de beelden wel erg indrukwekkend - en van het vooroorlogse Shanghai ook erg indrukwekkend. En Bale speelt best leuk, hoewel zeker niet foutloos. En de rest van de cast dan nog. Malkovich, Pantoliano, Richardson, Stiller, om maar een paar te noemen. Toch niet mis, al waren ze toen nog lang niet zo bekend als nu.

De B29 die ergens overvliegt was overigens - begrijp ik - een schaalmodel van 6 meter wingspan. Da's toch een leuk modelbouwvliegtuigje, daar zou ik best eens mee willen vliegen.

Weet je dat zeker?

Vond het einde typerend voor de film. Wat doe je als je je ouders weet ik het hoe lang hebt moeten missen?? Je gaat wat aan de haar frunniken van je moeder met een ''American Psycho''-look op je gezicht.Ontzettend ongeloofwaardig acts daardoor. Film was al niet zo levendig dan verwacht je in ieder geval een ''geloofwaardiger'' eind met meer emotie.

Ik zie de film nu voor een derde keer al was het nu al een hele poos geleden. Het zal hier wellicht ook bij blijven. De eerste keer was in schoolverband en vond er toen al niet veel aan, maar dat kon ook aan de omstandigheden liggen, niet dus. Ik kan begrijpen dat sommigen genoten hebben van deze film. Een film op zijn Spielbergs, gelekt en gestrekt, geproduceerd voor mainstream Hollywoodnormen. Iets waar op zich geen misdaad is, maar de film ligt me niet en is ook gisteren een bron van ergernissen geweest.

Eigenlijk begint het al met de casting. Zo goed als elk personage vond ik vervelend, niet in het minst de kleine Christian Bale zelf. Ik had het snel gehad met de verwende brad met zijn opdringerige, bemoeizuchtige en eigenwijze gedrag. Zijn adoratie voor Japan(se) (vliegtuigen) is mooi, maar was bij momenten misplaatst, zeker als je weet hoe het er echt aan toe ging en niet zoals dit op kindermaat gemaakt verhaaltje.

Ook de personages van Malkovich en Pantaliano waren nutteloos, brachten niets bij aan het plot. Het was mij niet duidelijk wat nu precies hun meerwaarde was. Malkovich wordt beschouwd als een hoofdpersonage en heeft wel wat screen time, maar ik zag geen duidelijk doel voor het personage in het verhaal.

Op zijn Spielbergs zijn de shots erg mooi gedaan, vrij sentimenteel en geromantiseerd wel, maar best OK, technisch dan. Alleen redt dat de film hoegenaamd niet, en Williams doet dan zelfs meer kwaad dan goed. De song Suo Gan was wel prima, blijft hangen en wordt toch wat vereenzelvigd met deze film. Tot slot dikke pluim wel voor de indrukwekkende straten in Shanghai met zijn honderden figuranten.

Ik was niet geweldig onder de indruk. Naar mijn gevoel was Spielberg hier nog aan het zoeken naar zijn aanpak wat betreft realistisch drama. Schindler's list, pakweg 5 jaar later was al een heel ander verhaal. Natuurlijk ook letterlijk een ander verhaal, hoewel beide films met oorlog te maken hebben. Waarschijnlijk is het boek van Ballard veel complexer dan de biografie van Schindler en daarom dat je veel vreemde sfeersprongen krijgt, maar ook wel een verhaal dat ondanks de langere speelduur, toch wat gejaagd aanvoelt...

Mwa.

Wederom een Spielberg die me niet echt weet te overtuigen. Begon ooit heel hoog in mijn boekje, maar na het kijken van de titels die iets minder stemmen hebben blijkt het toch ook een regisseur te zijn die best saaie films aflevert. Ook Empire of the Sun behoort tot zijn mindere titels.

Het eerste halfuur is echter wel te moeite waard. De jonge Bale valt direct op, vooral omdat ik hem als Batman herken. Om hem dan nu in een jongere rol te zien is wel grappig, en hij blijkt ook op jongere leeftijd al best goed te zijn. Wel wat irritant soms gezien hij veel schreeuwt, maar hij gaat wel volledig op in zijn rol.

De spanning die de inval van de Japanners met zich mee brengt wordt goed uitgewerkt, maar Spielberg kiest ervoor om een nogal kinderlijke toon aan zijn film mee te geven. Ik vind dit persoonlijk niet de beste keuze, want ook als je je film door de ogen van een kind laat plaatsvinden hoef je niet de bijpersonages en gebeurtenissen op een kinderachtige manier te overdrijven.

Visueel ziet het er verder groots uit. De sets zijn breed opgezet en Spielberg lijkt de meeste centjes aan grote omgevingen uit te hebben gegeven. Die zien er dan ook goed uit, maar uiteindelijk komt het niet veel verder dan heldere explosies en grootse sets die gebruikt en opgeblazen worden. Camerawerk is verder ondermaats en het tempo schuurt aan alle kanten.

Buiten dat de zit erg lang is is het na een tijdje ook totaal niet interessant meer. Bale kan de film niet dragen ondanks zijn enthousiaste pogingen en Spielberg slaagt er geen moment in de kijker in het verhaal te betrekken. De personages zijn karikaturaal en de gebeurtenissen voornamelijk saai. Dat er ook enkele nogal geforceerde pogingen tot humor en sentiment worden gedaan snap ik niet, want deze zorgen beide voor de verkeerde vormen van komedie.

Het blijft een bombastische film die een sterk eerste halfuur kent maar daarna inkakt. Het duurt allemaal dan ook veel te lang en de soms overdreven pogingen tot tranentrekkerij hebben totaal geen effect. Spielberg wist op latere leeftijd wel hoe hij de kijker moest betrekken in oorlogsfilms, en ik hoop dat hij dan ook van deze film heeft kunnen leren.

Boy. Difficult boy!

Film die ik in mijn tienerjaren, of nog iets eerder, zag en me destijds een beetje bevreemdend over kwam. Een classic warmovie was het sowieso niet en de jonge Jim irriteerde me ook meer dan eens. Later bleek dat dit de inmiddels groot geworden Christian Bale is en dat maakt een herkijk zeker de moeite waard.

Empire of the Sun begint nochtans als een redelijk typerende Spielberg film. Herkenbaar is het contrast dat Spielberg vaker uitkiend in zijn films, ditmaal de sferische muziek in combinatie met de jonge Jim tegenover de harde werkelijkheid en het feit dat er oorlog is. Iets dat mij wat te ingekleurd en voorgekauwd is. De regisseur staat er voor mij om bekend heel erg voor de emotionele impact te gaan en zoals wel vaker vind ik het net wat to much hoewel het richting het einde beter wordt. Toch blijft het vind ik een probleem dat Spielberg er erg opgebrand lijkt met thema's als jeugd, onschuld, kind zijn en morele ethiek de kijker te willen raken. Dingen die hier ook weer allemaal voorbij komen hoewel het er allemaal voor Spielbergs doen iets minder dik bovenop ligt dit keer. Daarnaast is er het gebruikelijke oog voor camerawerk, montage....en ja, je ontkomt er niet aan, een soundtrack van John Williams. En ik zeg het niet graag, en ik kijk altijd even tijdens een film van de muziek is, maar als ik de naam Williams zie staan dan slik ik toch altijd weer. Want wat de beste man maakt is altijd even inwisselbaar en meestal sferische en zoetsappig gejengel.

Toch heeft Empire of the Sun erg goede momenten zoals onderweg naar de kerstviering waar een bevreemdend en onwerkelijk beeld wordt geschapen tussen de twee werelden. En dan te bedenken wat voor kruidvat aan rampspoed, felle strijd en vooral oorlogsmisdaden China zou worden. Zo is de dodenmars op het einde een pareltje te noemen qua sfeer en cinematografie net als het onwerkelijke beeld van het sportstadion vol met geplunderde spullen en de beelden van de verschillende kampen.

En noem je deze film, dan spreek je over Christian Bale uiteraard. Reeds ontzettend herkenbaar is zijn mimiek en presentatie, en hoewel regelmatig druk, zeg maar gerust hyperactief, bekomt dat toch redelijk richting het einde van de film, en de verdwaasde uitdrukking en blik in de ogen die hij dan regelmatig laat zien doet me aan Come And See denken. De rest van de cast mag natuurlijk niet vergeten worden met veel bekende namen zoals Malkovich, Richardson, Pantoliano en een grappig rolletje voor Ben Stiller.

Het maakt Empire of the Sun niet tot Spielbergs beste maar al met alwel tot een acceptabele, niet in de laatste plaats door het Welsh slaapliedje Suo Gan die niet veel meer doet dan de veilig schoot van moeder bezingen. Het is een aardige cirkel die daarmee rond is en het geheel tot een prima film weet te brengen.

Ik moet eerlijk zeggen dat de film me wat tegenviel. Wellicht waren mijn verwachtingen te hoog. Steven Spielberg en de Tweede Wereldoorlog is een combinatie die in het verleden uitzonderlijk goed bleek te werken. Ik denk meteen aan Schindler's List, Saving Private Ryan en Band of Brothers; allemaal van uitzonderlijke klasse.

Nu is het niet helemaal eerlijk om Empire of the Sun met die titels te vergelijken. Naast het feit dat het om een boekverfilming gaat, heeft deze film natuurlijk een heel ander uitgangspunt: de oorlog wordt geschetst door de ogen van een kind, waardoor vreselijke plekken en situaties toch op een andere manier ('luchtiger' is wellicht de beste omschrijving) geschetst worden. Spielberg doet dat overigens wel goed, maar daardoor maakt het wat minder impact op me. Sterker nog, op een gegeven moment komt het tempo dusdanig laag te liggen in het kamp en voel je zo weinig dreiging dat het af en toe wat saai wordt. De film herpakt zich telkens wel weer, maar ik kan niet zeggen dat ik mijn blik niet van het scherm kon afhalen. Uiteindelijk moet ik concluderen dat het stuk tot aan het kamp me waarschijnlijk het meest zal bijblijven.

Qua acteerwerk is het ook een beetje een mixed bag. Natuurlijk leuk om Christian Bale in zijn eerste rol te zien, maar hij speelt wisselend. Soms is zijn personage innemend, op andere momenten vrij irritant. John Malkovich en Miranda Richardson zijn namen die zich allang bewezen hebben en beiden doen het ook hier zeker niet slecht, maar hun personages hangen er soms wat bij. Met name de relatie tussen Bale en Malkovich (waarvan ik dacht dat het nog heel belangrijk zou gaan worden) stelt uiteindelijk voor mijn gevoel verdomd weinig voor. De personages zijn interessant genoeg om ze te blijven volgen, maar dat ze nou echt tot de verbeelding spreken kan ik ook niet zeggen. Overigens raakte de 'vriendschap' tussen Jamie en het Japanse jongetje met dezelfde vliegfascinatie me wél. En dat terwijl er nauwelijks een woord uitgewisseld wordt tussen beiden.

Wat overblijft is vooral genieten van de fantastische manier waarop de film geschoten is. Er komen diverse scènes voorbij die niet zouden misstaan als schilderij en ook qua effecten en muziek is deze productie weer op en top. Spielbergs gekozen invalshoek (vermoedelijk mede bepaald door het boek) ligt mij persoonlijk wat minder, maar uiteindelijk is het wel zeker een film die het bekijken waard is.

3*

Had hier toch beduidend meer van verwacht. Ik keek er met name naar uit om een jonge Christian Bale aan het werk te zien. Het hoofdpersonage kon mij echter weinig interesseren. Ook geen interessante bijrollen. Veel nogal vervelende personages eigenlijk. Vond het plot uiteindelijk ook niet boeiend genoeg voor een film van ruim tweeënhalf uur, het is bij tijd en wijlen het best langdradig. Op visueel gebied wel goed verzorgd, maar dat had ik van een film van Spielberg ook niet anders verwacht.

Onvergetelijk mooie classic film inmiddels.

Met de toen jonge Christian Bale die uitgegroeid is tot een inmiddels grote film ster.

Indrukwekkende film van hoog niveau en nog steeds.

Een van de beste en onderschatte films van steven spielberg,de muziek van john williams is weer fenomenaal.

Onderhoudende avonturenfilm over een 12 jarige jongen die gescheiden wordt van zijn ouders tijdens de invasie van Japan in Shanghai, en daarna in een gevangenenkamp terecht komt. Een film van Spielberg die doorgaans wat minder gekend is, zijn tweede "serieuze' film na The Color Purple. John Malkovich in één van zijn eerste grote rollen speelt hier naast een nog jonge Christian Bale, de echte ster van de film voor mij. Het wil, naar Spielbergse gewoonte wel eens klef worden, met Jim die een Japans militair hymne zingt met saluut... argh... Het gevangenenkamp leek vaak meer op een vakantiekamp. Niet altijd realistisch maar het professionalisme van de regisseur loodst Empire of the Sun toch naar een voldoende.

Heb nog even teruggekeken naar mijn laatste kijkbeurt in 2013. Ik schreef er toen dit over:

Empire of the Sun kunnen we beter Dream boy in Wartime noemen. Of zoals in dit mooie artikel "enthralling war film" The real Empire of the Sun: JG Ballard on how his Shanghai childhood inspired the war film | Daily Mail Online - dailymail.co.uk

En zoals de schrijver/autobiograaf zelf zegt er zijn veel plots in toegevoegd. Het moest natuurlijk allemaal weer heel erg mooi worden door Spielberg. Nu kennen we Spielberg vooral door zijn fantasieën maar ook dat hij geweld verafschuwd. En daarmee slaat ie soms de plank mis, zoals in deze film. Te braaf, te lief, te mooi, te lang, te zoetsappig te onwaarschijnlijk. En dat is jammer want deze film had zoveel in zich om een echte topper te worden. Misschien is het ook wel jammer dat juist Christian Bale in deze film zijn intrede heeft gedaan. Hoewel erg look alike, volgens de schrijver, ind ik hem meer overkomen als een musical star in een X-mas film. De film is allemaal net te avontuurlijk. Een grote jongensdroom. En zo zijn er wel meer dingetjes. Te weinig spanning te veel kabbelend, en de muziek die vooral voortborduurt op het mooie hoog gezang zoals Engelse jongetjes dat zo mooi kunnen.

Is de film daarom slecht? Nee zeker niet, maar kijk hem vooral door de bril van Spielberg. Er zitten immers veel elementen in die Shanghai in die tijd kende. Het plot komt aardig overeen met de werkelijkheid alleen is het teveel aangedikt, met als dieptepunt het zwaaien naar een Amerikaanse bommenwerper, ja ja........Maar goed hij is verder best te pruimen en moet zeggen de extra's in deze film is goed in beeld gebracht over de film maar zeker ook over de tijd in Shanghai.

Maar er komt nu toch een half puntje erbij. De film kreeg een nieuw steelbook jasje bijna dezelfde als de vorige, maar helaas geen nieuwe lees 4k transfer. Had ik wel verwacht gehoopt. Je kunt namelijk toch wel zien dat deze film alweer 36 jaar oud is met een piepjonge Christian Bale. Inmiddels heeft deze jongen zijn sporen meer dan verdiend. Empire of the Sun geeft weer even een kijkje hoe het er eind jaren 30 aan toe ging in Sjanghai. En dit stuk historie was ik toch wel weer kwijt. We kennen allemaal de toedracht van Pearl Harbor en het waarom, maar de geschiedenis hiervoor was ik toch weer vergeten. Misschien toch een beetje meegelift met Hitler's 3e rijk. Iets waar ook Japan geen schoonheidsprijs mee heeft verdiend.

Empire of the Sun is vooral in het eerste uur best wel zwaar. Daarna wordt ie wat lichter als we in het interneringskamp zitten. Daardoor ook wat meer vermakelijk. Boeiend is zeker in deze film zijn de extra's met de schrijver van dit boek en zijn historie in Sjanghai. Veel elementen komen terug in de film hoewel Spielberg er zo'n typisch sausje overheen heeft gedaan. Ballard overleed trouwens in 2009 de schrijver (jongetje) dat veel van zijn jeugd is vertaald. Het dat deze afschuwelijke gebeurtenissen hem heeft gevormd tijdens zijn jeugd moge duidelijk zijn.

Film 3.5

Beeld 4,0

Geluid 4,0

Fascinerend hoe weinig jij ervan begrepen hebt. Weet je de scène nog waar Jim aangaf niet meer te weten hoe zijn ouders eruit zagen? Dat was het einde. Elkaar vinden.

Verrassend goed!

Afgelopen week was ik erg onder de indruk van Spielberg’s debuutfilm Duel. Ik nam me toen voor me eens door het hele oeuvre van Spielberg te werken. Op technisch (lees ook visueel) vlak is hij onovertroffen. Niemand kan een verhaal zo sterk in beelden vatten. Tenminste binnen de hersende stijl de hedendaagse Amerikaanse cinema.

Inhoudelijk ben ik vaak minder enthousiast over zijn drama’s, maar als ik daar op voorbereid was en me zou focussen op al het technisch vernuft moet dat toch een mooie kijkervaring opleveren.

Heb dat plan vrij snel laten varen, maar vanavond dacht ik, laat in Empire of the Sun eens gaan kijken. De 2e serieuzere film van Spielberg die ik sinds de jaren 80 niet meer had gezien. Bovendien een piepjonge Christian Bale in de hoofdrol. En vooral dat laatste bleek een voltreffer!

De jonge Bale bezit reeds al het charisma inclusief de indringende (American Psycho) blikken die m later tot de grootste acteurs van onze tijd zouden maken. Ook John Malkovich in een van zijn eerste rollen is natuurlijk ook fijn gecast.

Zo blijkt de film jaren later een zeer gedege en interessante geschiedsvertelliing die een kaleidoscopisch beeld schets van de Buitenlandse gemeenschap in Shanghai 40-45.

Soms kleurt de film misschiet iets te veel binnen de lijntjes en zorgt de kennerkende strijkmuziek van Williams voor een wat oubollige sfeer (beetje te veel David Lean/achtig voor mijn smaak), maar daar staat tegenover dat veel scenes ronduit indrukwekkend zijn. Er zijn ook tal van grote set-pieces en dat alles zonder cgi! Echt geweldig al die prachtige decors en recreaties van Shanhai 1941. Je begrijpt tegenwoordig gewoon niet meer hoeveel effort daar toen ingestoken werd. Niks geen digitale vliegtuigen en gekopieerde figuranten alles dat je ziet (op enkele mat paintings na) is er ook echt.

Daarnaast is het ook een hele rijke vertelling, waar we in de pereferie van een tiener de tweedewereldoorlog vanuit een jappenkamp meekrijgen. Daar waar het sentimenteel wordt, is dat geoorloofd omdat dan vaak fantasie en realiteit verweven worden. Op het eind wordt het zelfs unheimig en surrealistisch als hij in een stadion vol oorlogsbuit beland. Zelfs de soundtrack wordt dan atonaal!

Het had allemaal nog wat rauwer en heftiger gemogen, maar toch weet Spielberg op het eind nog wel subtiel het punt te maken dat we uiteindelijk wel met een getraimatiseerde ziel te maken hebben.

Wat een geweldige film!

Verhoogd naar een kleine 4,5

Toch wel een van Spielberg zijn meer ondergewaardeerde films. Het verhaal is echt episch en alles wordt lekker groots opgezet wat betreft de set pieces en het grote aantal figuranten. Veel shots zijn regelmatig ook echt verbluffend. Ook de soms bombastische score van Williams met die koortjes is heel aardig. Spielberg is ook zo'n pure filmmaker. Zelfs in een film die niet tot zijn allerbeste werk wordt gerekend en soms wat rommelig en onduidelijk kan overkomen zitten nog veel grote en kleine momenten die je echt bijblijven (vaak ook visueel) en die vaak mooi worden opgezet voor later.

Voor een film die zich in een interneringskamp en bezet gebied afspeelt is de film overigens opvallend onwerkelijk en dromerig. Ik weet niet of dat altijd nou echt bewust was omdat we alles door de ogen van een kind zien, of dat het een bijeffect was van de nog steeds vrij familievriendelijke benadering. Hoe dan ook past het nog steeds goed bij een film die de oorlog volgt vanuit het perspectief van een kind dat uitgroeit van een verwend en naïef rijkeluiszoontje tot een door de oorlog getekende hosselaar. Christiane Bale speelt die rol werkelijk fenomenaal. Dit is echt een van de beste kindrollen ooit. Mijn god, die ogen op het einde.