I'm your memory. I'm your heart.
Ik heb interesse in Koreaanse films. Mag ook geen wonder heten, met mijn Aziatische achtergrond. Ik had gezien dat deze film als nummer 1 bij
BBarbie in zijn top 10 stond, en dat wekte al een bepaalde vorm van interesse bij me. Ik had toen ook al een stukje gezien, weer via het oh zo handige Youtube, maar echt op zoek naar meer ging ik niet. Maar na gister weer eens een tip gekregen te hebben, besloot ik dat ik dan toch maar gelijk de favoriete nr 1. film van deze gebruiker moest gaan zien. Ook door het lezen van de berichten hier, werd mijn belangstelling en interesse opgewekt.
Opgesnord en wel trof ik dit tot grote vreugde dan ook aan op Youtube, dus de keus was wederom weer niet moeilijk.
De tranen stroomden vrijelijk. Ik ben nu eenmaal een vrouw (dénk ik

), en vrouwen zijn nu eenmaal net iets sneller emotioneel dan mannen. Dit verhaal werkt dan ook echt op de traanbuizen, sentimenteel als dit natuurlijk is. Maar door de sentimentele trekjes heen, moet ik wel zeggen dat het verhaal natuurlijk eigenlijk heel eenvoudig in elkaar steekt. Dat het niet heel uitgebreid in elkaar wordt geflanst: Ongekunsteld en zonder veel middelen overtuigt deze film als geen ander. De belangrijkste acteurs sleurden me echt onmiddellijk mee in hun belevingswereld, en ik zat echt op de bank de hele vloer nat te spetteren. Nu ja, dat is ook weer overdreven, maar het is wel degelijk een film die meteen bij de eerste keer een onuitwisbare indruk achterlaat. Nu heeft elke film dat wel natuurlijk, maar bij de één heb je het sneller en eerder dan bij de andere. En deze heeft wel weer alle kerfjes in mijn hart diep geraakt. Prachtig in alle onopgesmukte schoonheid.