Do-ga-ni (2011)

Heftig en kwaadmakend misbruik- en rechtbankdrama, dat je niet in de koude kleren gaat zitten. Vooral de scènes met de jonge kinderen hakken er flink in dankzij het onwaarschijnlijk sterke acteerwerk van die kinderen, in het bijzonder van Hyeon-soo Kim als de vertederende Yeon-doo.
Film deed me denken aan Indictment: The McMartin Trial (1995), maar de kern van dát verhaal is een spiegelbeeld van deze film.

Echt een film die je moet laten bezinken. Een weekje geleden gezien en het liet me sprakeloos achter, ben het nu nog wel een beetje. Ik begon nietsvermoedend aan deze film na een tip van BBarbie bij het forum De Zuid-Koreaanse film, waarvoor dank.

Het begint als een sterke mysterieuze en sfeervolle thriller waarin vervolgens enkele luchtige en grappige momenten in voorkomen (zoals het meisje dat tijdens de tekenles de appel die ze aan het schilderen zijn opeet). Dat vind ik juist de kracht van de Zuid-Koreaanse cinema, die naadloos genres met elkaar vermengt wat een film steeds origineel, verrassend en onvoorspelbaar houdt. Maar dan komt de volgende draai en die komt binnen als een mokerslag, als je eenmaal beseft waar deze film over gaat, en al helemaal als je weet dat het op een waargebeurd verhaal is gebaseerd. De onmacht komt door het beeldscherm heen en weet je te grijpen. Het moment dat de leraar met een bloempot de andere leraar neerslaat zou je willen dat je ook een bloempot in je handen had om precies hetzelfde te doen.

Lang getwijfeld over of het 4 of 4,5* van me moest krijgen. Als film is het in alle opzichten uitstekend, cinematografisch, qua acteerwerk, ect. alleen enkele scènes zijn soms onprettig om naar te kijken wat me dus over die score deed twijfelen, maar ze zijn wel noodzakelijk om al die emoties over te brengen die deze film heeft, vandaar dus toch een dikke 4,5* voor deze indrukwekkende film.

Ik vond het eigenlijk helemaal niet leuk om deze film te kijken. Als ik ergens niet tegen kan is het wel kindermisbruik en dat wordt in deze film overtuigend in beeld gebracht. Goede acteerprestaties, vooral van de kinderen maar niet een filmpje om vrolijk van te worden.