Duel in the Sun (1946)

Titanic had Pearl Harbor,

Gone With the Wind had Duel in the Sun.

Over-acting van Jennifer Jones; te veel naar GWTW gekeken. Hoogstwaarschijnlijk gecast door producer en toenmalige echtenoot David O. Selznick

En irritante "goof": In de showdown rijdt Jennifer Jones te paard ZONDER rode lippenstift, maar tijdens 2 close-ups gedurende de schietpartij, heeft ze rode lippenstift op.

Ooit als jochie op duitsland gezien. kan me er nix meer van herinneren alleen dat peck erin gespeeeld heeft. Maar eens kopen op dvd, hij hoort wel in mijn westerncollectie thuis.

Zat. 11 sept. a.s. op BBC2, vanaf 15 uur 25.

Net als louie kon ik mij ook bijna niets meer van deze film herinneren.
Maar vanmiddag was hij dus op BBC TV te zien, en maakte ik daar ook dankbaar gebruik van.

Gelukkig beschikt de BBC over een uitstekende filmkopie die recht doet aan dit weelderig gefilmde western-epos.
De makers van dit liefdesdrama in western setting wisten wel raad met kleuren en fraaie shots.
Soms ook wel wat kitschig, met gebruik van geschilderde luchten en andere matt paintings.
Alsof Arizona niet al genoeg fraais te bieden had als decor van de film.
Maar er valt visueel echt wel heel wat te genieten.

Peck speelt uitbundiger dan ik ooit van hem gezien heb.
Maar helaas is de grote domper in het geheel de over-acterende Jennifer Jones.
Zonde van een een dure film als deze dat hij zijn uitwerking mist door een falende hoofdrolspeelster.
Een van de paarden speelt zelfs beter dan zij het doet...

Ik heb de DVD gehad, maar snel weer doorverkocht. Over-the-top Jennifer Jones is de grote spoiler; een mis-cast van jewelste; en zeker niet niet alleen vanwege wel-geen-wel-geen rode lippenstift in de showdown. Jammer, met een andere actrice zou dit een uitstekende film geworden zijn. Heb vandaag ook maar niet opnieuw gekeken.

Hoewel ik het met je eens ben dat Jones de grootste stoorzender is (in andere rollen vond ik haar ook al matig, maar dit is gewoon een belachelijke miscast), denk ik niet dat Duel in the Sun ooit een goede film had kunnen worden. Daarvoor is het teveel onzinnige kitsch. Het script en dan met name de dialogen zijn erg zwak. Hoewel er visueel zeker mooie momenten inzitten (twee vliegende cameramomenten springen eruit), is het allemaal overdreven. En ook het drama is zo dik aangezet dat het gewoon onbedoelt grappig wordt. De bijrollen van Cotten, Barrymore en Gish zijn opzichzelf niet slecht, maar de drie acteren in zo'n verschillende stijlen dat het vreemd werkt. Alleen Peck kon ik, voor de verandering, wel waarderen.

De film is echter niet zonder zijn momenten. Sommige overdreven scènes werkten op een vreemde manier. De zowel beroemde als beruchte finale is te idioot voor woorden, maar ergens ook weer hypnotiserend. En ik heb wel een zwak voor het kleurgebruik zoals in deze film. Echter, dat Selznicks roemruchte ego hier te ver misschoot is ook duidelijk, want een van de betere westerns is het niet. Wel een van de vreemdste.
2,5*

Het einde het heeft een melodramatisch soap gehalte ja.
Ontroert ook geen moment doordat het er zo dik bovenop ligt.
Het zou in ' Colorado Territory' (1949) nog eens dunnetjes worden over gedaan, maar oneindig veel indrukwekkender.

Alleen voor de kleuren, enkele opnamen, en de paarden zal ik de film nog wel eens opnieuw bekijken.
Wellicht met de 'fast forward' toets van de afstandsbediening bij de hand.

Een film vol vervelende mensen met irritant gedrag, hysterische overacting van Jones, en Cotten die nergens uit de verf komt, alleen Peck en Barrymore waren nog om aan te zien.
Vooral de eerste helft is niet om aan te zien, gelukkig werd het daarna wel een stuk beter met wat meer boeiende scenes en iets meer gevoel.

Er is destijds nogal nog veel over te doen geweest http://nl.wikipedia.org/wik...
De producer en Jones hadden een affaire met elkaar tijdens de film terwijl ze allebij getrouwd waren.

Romance en passie zijn de hoofdingrediënten in deze western met "Carmen" Jennifer Jones in een rol die voor haar tijd flirt met het goede fatsoen en ook Gregory Peck in een voor hem ongewoon gedoe.
Al bij een goede film die op enkele onhebbelijkheden na, zoals het melodramatisch einde, toch wel inhoudelijk en ook visueel genietbaar is.

29 april 2011: De BBC had op hun 1e net de royal wedding en gelijktijdig op 2e net deze Western.

Ondanks ik deze western in bezit heb, zoek ik hem niet meer op.
Wat ik me ervan herinner is langwijlige trage en te lange dialogen .
Staat onder A western , denk alleen om de lengte.
Vergis ook met de titel Duel at Diablo 20 jaar later, die was beter.

Vanmiddag proberen te kijken op BBC2, maar wat een slecht beeld, voortijdig tv maar uitgezet. Ooit de DVD gehad, en het beeld daarvan was aanzienlijk beter. DVD al snel verkocht, omdat ik dit, evenals Madmax1, geen A-film vond. en dan heb het nog niet over de hysterische over-acting Jennifer Jones.

Ik ben het hier wel met de meesten eens, die vinden dat Jennifer Jones de grote stoorzender is in deze western. Voor Duel in the Sun kende ik haar naam niet eens, maar ik vond haar rol niet erg overtuigend en haar personage zelfs ronduit vervelend.

Duel in the Sun heeft verder ook niet zo heel veel bijzonders te bieden. Visueel vallen de kleuren in positieve zin op. Veelal warme kleuren, die bijdragen aan de aardige sfeer. De rest van de cast acteert naar behoren. Cotten doet het zelfs gewoon goed, maar zijn personage komt niet helemaal uit de verf. Gregory Peck is zelfs erg overtuigend en speelt ook het interessantste personage wat mij betreft.

Ik vond het wel jammer dat de boel zo traag op gang kwam. Het eerst uur was duidelijk niet zo heel sterk. In de tweede helft wordt het allemaal wat beter. De beroemde finale was zeker de moeite waard, al had het dramatische aspect aan de andere kant ook wel wat lachwekkends, want helemaal werken deed het allemaal niet. Ik heb verder wel wat aardige en goede scenes gezien, maar in zijn geheel is het allemaal net te zwak om van een echt goede western te kunnen spreken.

Het is leuk vermaak, maar niet bijzonder. Ik zou deze film ook zeker niet aanraden aan een niet western liefhebber.

3,0*

Te beginnen met een positief punt: er zitten een aantal wonderschone plaatjes in de film.
Verder kan ik niets positiefs vertellen; een vervelend langdurig liefdesverhaal met twee slecht presterende hoofdrolspelers. Ik heb Peck nog nooit zo matig gezien en hij wordt alleen overtroffen door Jones die de film tot een beproeving maakt.
Een western als Johnny Guitar strooit ook met felle kleuren, maar bij deze film stoorde.het me
De meeste medekijkers hebben alle negatieve punten al opgesomd en in grote delen ben ik het er mee eens.
Net als Spetie zou ik de film niet aanraden aan een niet western liefhebber. Als westernliefhebber alleen aan diegenen die alles eens gezien willen hebben.

Niet minder dan zeven verschillende regisseurs hebben aan deze film gewerkt. Ondanks de topbezetting waarover zij konden beschikken is het resultaat navenant: matig, zeer matig. De film bevat een aantal lachwekkende scènes zoals de massale verzameling van cowboys voor de confrontatie met de spoorwegen en tegen het einde de kruipscène van Jennifer Jones, die zich daarbij naar verluidt overigens behoorlijk bezeerd heeft. Jennifer Jones, toch een van de meest getalenteerde actrices van haar generatie, is het voornaamste slachtoffer van het beroerde script. Of zoals de Engelse regisseur Emeric Pressburger tegen zijn college Michael Powell bij het zien van de laatste scène opmerkte: "What a pity they didn't shoot the screenwriter."
Beste onderdeel van de film: het aloude “Beautiful Dreamer” als muzikaal thema.

Het leek een goed idee deze Duel in the sun. Producer David O. Selznick, de man achter King Kong, Gone with the wind en Rebecca, wilde zichzelf overtreffen met de verfilming van het gelijknamige boek. En met acteurs als Gregory Peck en Lionel Barrymore. Maar blijkbaar liet producer Selznick zich vooral zot maken door z'n geliefde, de actrice Jennifer Jones (alhoewel beiden zelf getrouwd waren) en het succes van Gone with the wind dat hij met veel geld wilde overstijgen. Maar in tegenstelling tot Gone with the wind of Rebecca, had deze western maar liefst 7 regisseurs. Geen enkele acteur kan overtuigen. De mannen hebben al beter gezien en hoe Jennifer Jones en Lillian Gish aan hun Oscarnominaties zijn geraakt is mij een raadsel.

Je merkt wel de invloed van Selznick. Hij kan ietwat overweg met de kleuren (Technicolor) en maakt een epos dat wat doet denken aan Giant. Maar de verfilming zelf is niet echt rechtlijnig en weinig boeiend. Het is duidelijk dat niemand echt de film in handen heeft. Bovendien is dit meer een flauw liefdesverhaal dan een echte western. Als Selznick zijn hoofd er had bijgehouden en één sterke regisseur achter de camera gezeten had, kon dit veel beter uitdraaien dan wat we nu gezien hebben...

Ik ben het eens met wat de meeste hier zeggen over deze film en hou het dan ook kort .
In dit familie drama komt zoveel ellende in voor dat je er zelf haast ellendig door gaat voelen .
Maar er zitten ook wel wat positieven puntjes in zoals de mooie kleuren en de scene met misschien wel honderd of meer cowboys die in volle galop over de heuvels reden was fraai om te zien .

Hier en daar valt er van dit grootse westernepos best wel in een bepaalde mate te genieten, maar in zijn geheel is het eigenlijk vrij middelmatig. Joseph Cotten zet een erg sterke rol neer, maar de rol van Gregory Peck vond ik eigenlijk niet zo'n geweldige. Jennifer Jones is mooi om naar te kijken maar is helaas te veel aan het woord en voor de rest waren er helaas niet echt rollen die me in positieve zin opvielen. De film is bijzonder groots opgezet, maar haalt mijns inziens nooit het niveau waarnaar leek te worden gestreefd. Duel in the Sun wist me lang niet altijd te boeien en ik had haast het idee dat er meer aandacht is besteed aan de details dan aan de (hoofd)verhaallijnen. Daardoor wist de film me niet bepaald mee te slepen en viel er slechts bij vlagen wat te genieten van een aantal sterke scènes.

Je zou deze productie als een overvloedige western kunnen beschrijven. In feite was de epische, hoogdravende, extravagante, melodramatische en zwoele liefdessoap, rond lust, begeerte en geweld, met voor die tijd verrassend erotische scènes, pure kitsch en hartstikke racistisch. Jennifer Jones zag er sexy uit.

Een belachelijke film, maar zo over-the-top dat het nooit verveeld en nooit irritant wordt. Het probleem met de film is David O Selznick, die vastbesloten was zijn succes met "Gone With The Wind" in alle opzichten te overtreffen. Hij liet zich daarbij door niets of niemand van de wijs brengen, wat leidde tot grote problemen omdat Selznick zich steeds nadrukkelijker ging bemoeien met de regie. Hij schreef ook het scenario en we kunnen nu alleen maar gissen hoe de film zou zijn geweest als hij ook die klus had overgelaten aan Ben Hecht. Hoofdrolspeler Gregory Peck herinnerde zich nog goed hoe Selznick een 19e-eeuwse saloon ombouwde tot wat Peck 'The Halls of Montezuma' noemde. Zoiets bestond natuurlijk helemaal niet, maar het ziet er wel spectaculair uit. De seks ligt er ook duimendik bovenop in de scènes tussen macho-man Lewt [Gregory Peck] en halfbloedje Pearl [Jennifer Jones], die eigenlijk voorbestemd is om met Lewts respectabele broer Jesse [Joseph Cotton] te trouwen. "Lust In The Dust" is een passende - en veel gebruikte - bijnaam voor deze film. De finale is ronduit bizar, maar de film is zo groots en spectaculair dat ik er van begin tot eind geboeid naar kan kijken.

De ambities zijn vanaf het begin duidelijk, met een lange prelude gevolgd door een ouverture. Dan volgt toch wel een meeslepende film met prima spel van Peck, Cotton en Barrymore. Grappig om Gish eens te zien in een geluidsfilm, alleen was ze niet helemaal goed gecast. De hoofdrol van Jones vond ik dan wel weer bijzonder, ze stoot af en trekt aan, net als haar personage- een gekmakend personage natuurlijk maar zo slecht acteren vond ik haar eigenlijk niet. Film ziet er mooi uit met een paar indrukwekkende scenes zoals de massa cowboys te paard. De finale was vermakelijk en ik vond het ook wel een passend eind, al is het ook erg makkelijk te persifleren.

Niet de grootse film die men voor ogen had misschien maar alles bij elkaar een onderhoudend epos.