Starship Troopers (1997)

Heerlijke film van Verhoeven. Op een dubbel niveau heel erg genietbaar. Enerzijds is het gewoon een geweldig in beeld gebrachte, lompe, brute, bombastische actiefilm, met enkele snoeiharde scènes, vettige monsterdesigns en mooie praktische en visuele effecten. Alle actiescènes bleven zonder moeite overeind staan. Ik denk dat ik Total Recall een net iets vermakelijkere film vind, maar het verschil is miniem, en Starship Troopers is echt van begin tot einde puur entertainment. Zonder die maatschappijkritische laag, het tweede niveau, zou het nog steeds een ontzettend vermakelijke - hoewel 'foute' - film geweest zijn. Maar die kritische laag van Verhoeven is messcherp en raak, en maakt van Starship Troopers, in combinatie met die 'lompe' laag, een (klein) meesterwerkje. De heroïsche Amerikaanse muziek, de fout acterende acteurs met hun mooie kopjes, de propaganda-nieuwsberichten tussendoor, de Nazi-kostuums, enzovoort. Het is zo'n geweldig stukje ironie dat deze laag over de hoofden van zovele mensen is gegaan destijds, en wellicht nu nog steeds. Verhoeven houdt Amerika een spiegel voor, maar wel met een vette, onsubtiele knipoog. In feite zo onsubtiel dat het bijna terug subtiel wordt. Ik vind dat een heerlijke vorm van ironie en kritiek geven. Juist omdat de film z'n eigen narratief en personages zo serieus lijkt te nemen, werkt deze ironische laag zo goed. Verhoeven heeft goed door dat hij er in zo'n geval gewoon voluit voor moet gaan. Weinig regisseurs weten zo goed die balans te vinden tussen heel bruut en lomp vermaak en snoeiharde maatschappijkritiek, tussen oppervlakkig entertainment en satire.

4*.

Toch wel een lekkere Verhoeven-film, die mede dankzij de uitstekende CGI de tand des tijds prima doorstaat. Starship Troopers is in eerste instantie de zoveelste SF-actiefilm met een flinterdun script, over de top actie en campy humor - ideaal voor vegetatief popcornvertier. Maar onder die laag van kitsch zit de nodige satirische maatschappijkritiek waarin de Amerikaanse oorlogsverheerlijking flink op de hak wordt genomen. Gewiekste antipropaganda verpakt in hersenloze actie dus. Paul Verhoeven slaat daarmee twee Hopper Bugs in één klap.

4,0 * Triple-A B-film

Vroeger was ik erg onder de indruk van deze sciencefictionfilm, maar ondertussen heeft dit werkje van de Nederlandse regisseur Paul Verhoeven wel opmerkbare tekortkomingen. Zeker de speciale effecten zijn ondertussen gedateerd en het acteerwerk is niet geweldig, maar je zult vooralsnog weinig andere miljoenenproducties treffen met zoveel expliciet geweld. De effectieve inmenging van satire, de enthousiaste toevoeging van humor en een heerlijk actievol tweede uur zorgen vervolgens enkel en alleen voor nog meer vermaak. Ik ben niet de grootste liefhebber van Verhoeven, maar dit soort bloederige werkjes kon hij als geen ander. Links en rechts getroffen door het jaar, maar dit soort ongeremde werkjes worden op de dag van vandaag erg gemist.

Actiefilm met een satirische ondertoon. Komt visueel wel verouderd over en de acteurs zijn niet bepaald toppers. Wist op zich nog wel te prikkelen, vandaar een 3.

Would you like to know more?

Eindelijk nog eens Starship Troopers opnieuw bekeken, de vorige kijkbeurt is alweer ruim 10 jaar terug geweest zag ik. Gelukkig ligt de DVD hier nog in mijn kast, eentje uit 2001 zie ik alweer. De tijd vliegt ook met dit soort aankopen.

Starship Troopers is voor mij samen met Robocop de beste film van Paul Verhoeven. In beide films kan hij veel kwijt qua toekomstvisie, bruut geweld en een spiegel voor de Amerikaanse kijker z'n neus. Want Starship Troopers laat weinig te raden over, het is naast een knaller van een actiefilm ook zeker een satirische film die de visie van Amerikanen op oorlogsvoering bespot, of het nou de werving van soldaten is of hun eeuwige drang om zich overal en altijd mee te bemoeien.

De cast is met acteurs als Neill Patrick Harris, Denise Richards en Casper van Dien heerlijk 90's. Allemaal overdreven jonge knappe koppies, wat natuurlijk bewust gedaan is om het satirische deel te versterken. Het eerste uur is redelijk traag en toont vooral de beweegredenen om aan te sluiten bij het leger dat tegen de vijandelijke bugs vecht. Kijkt prima weg, weet te vermaken maar je kijkt uit naar meer. En dat komt in het tweede uur, met twee aanvallen op de vijandelijke planeet. Lekker over de top, lekker bloederig, lekker slijmerig en vooral heel fijn in beeld. De CGI is na bijna 30 jaar uiteraard wat verouderd, maar het ziet er alsnog heel behoorlijk uit en is bij vlagen nog steeds spectaculair. De bugs en de grotere beesten zijn qua design ook erg tof ontworpen.

Eigenlijk valt er gewoon weinig op de film aan te merken. Een sterke anti-oorlogsfilm verpakt in een oorlogsfilm.

4,5* blijven staan

Opnieuw gekeken. Wat was Verhoeven toch een briljante regisseur. Het blijft 1 van mijn meest favoriete SF films allertijden.... Allemaal soap koppies in een extreem bloederige film met extreem heden om onzin van oorlog aan te tonen... Geweldig gewoon

Inmiddels toch wel enigszins verouderd. De hele film moet natuurlijk met een dikke knipoog bekeken worden maar Verhoeven gaat hierin wel heel ver.

Tegen het einde gaat het tevens wel heel makkelijk. (Richards die ondanks een gat in haar schouder vrolijk rond blijft rennen en schieten)

Ook viel het mij op dat een aantal decors wel erg veel op die van Total Recall leken.

Het is en blijft een leuke en typische Verhoeven film maar zeker niet zijn sterkste Hollywood film wat mij betreft, dan kom ik toch eerder bij Robocop uit.

Een SF satire naar een gelijknamige boek uit de jaren '50, de gloriejaren voor pulp publicaties als dit. Paul Verhoeven neemt het genre gelukkig niet serieus. We krijgen een mix van een Aliens, een puberserie als Beverly Hils 90210 en de knulligheid van de oude Star Trek films. Het lijkt soms wel of de film uit lego of playmobiel gemaakt is. Een wat cheesy film dus, met de nodige actie. Als er iemand dood gaat is het net iets harder dan je in zo'n luchtige film zou verwachten.

Er was wat kritiek blijkbaar over het militaire verhaal en pro war gehalte. Een hoop soldaten met afgeborstelde blonde modellen. Geef toe dat Neil Patrick Harris er gaandeweg uitzag als een Gestapo agent. Maar het is dan ook satire waar je alles niet zo aux serieus moet nemen. Iets meer humor met zelfspot mocht wel, maar tussen de foute scènes kan de film genoeg entertainen. Met de mooie Denise Richards en al even oogverblindende Dina Meyer. Heerlijke SF pulp.