Charlie and the Chocolate Factory (2005)

De film start leuk en sprookjesachtig, maar vanaf de intrede van Depp en wanneer er in de fabriek gegaan wordt, vind ik het plots een pak minder en werd het nog moeilijk om de film uit te zitten.

Dit is toch wel een echte kinderfilm vond ik, als volwassene kon ik maar niet in het verhaal komen, en dat terwijl ik zo af en toe ook wel van een leuke jeugdfilm kan genieten. Het wordt allemaal net te kinderlijk gebracht, te voorspelbaar en ook de muziek wist me niet te overtuigen. Toch 2* omdat het voor kinderen vast meer genietbaar is, maar ik vond dit wel erg mager. Een van Burton's minste.

een leuke film waar veel fantasie in gebruikt word.

zeker een aanrader!

Hoewel ik Alice In Wonderland een hogere rating heb gegeven moet ik toch eerlijk toegeven dat Charlie and the chocolate factory de beste film van Burton is die blockbustergericht is. Hoewel het nog steeds dat donkere tintje bevat en niet geheel als een kinderfilm gezien kan worden blijft het allemaal mooi in balans zodat het voor een breed publiek vermakelijk blijft én terwijl ook het verhaal zelf in balans kan houden... Iets wat bij Alice toch nét iets minder het geval was.

De film is een soort donker sprookje. De basis is mooi, maar in elk detail vind je dat grauwe tintje wat het ook licht komisch maakt en daardoor vermakelijk is om te zien. Burton doet er goed aan om een mooie opbouw te voorzien. De wereld waarin dit zich afspeelt lijkt op de onze maar door de opbouw is het mooi duidelijk dat dit zich in een soort parallel universum afspeelt. Alleen is het jammer dat de opbouw vooral gebruikt is om die wereld te creëren en niet de personages diepgang te geven. Al een geluk dat Burton hier voor een perfecte timing heeft gezorgd. het moment dat Charlie de fabriek mag betreden en het magische tot leven komt, komt op net het juiste moment en de eerste 15 minuten in de fabriek zijn een lust voor het oog en zonder bombastisch te worden is het even entertainend als een groteske achtervolging. Van zodra je merkt dat persoon per persoon zal sneuvelen en je ook merkt dat de verleidingen nogal geprogrammeerd zijn (Charlie is eigenlijk nooit in verleiding gekomen (ook omdat hij doodbraaf is maar toch)) mist de film wat van zijn magie en zijn ook de settings niet altijd van een even hoog niveau. Toch raast de film zo voorbij, met dank aan een heerlijke Johnny Depp. Hij is heerlijk als Willy Wonka en dankzij hem worden we als kijker afgeleid van het voorspelbare. Dat het titelpersonage uiteindelijk maar een bijrol speelt (zelfs de andere kinderen zijn meer op de voorgrond) is dan wel raar, hoewel het anderzijds wel past bij het personage zelf. De finale is mooi, heeft een hart en zorgt toch voor een typisch 'en ze leefden nog lang...'

Charlie and the Chocolate Factory is een heerlijk atypisch sprookje die met dank aan mooie effects,schitterend kleurgebruik, een heerlijke Depp en een satirisch kantje bij de betere films van Burton gerekend mag worden in zijn blockbuster-pogingen

Geweldige film voor kinderen!

Voor visueel spektakel en fantasy moet je uiteraard bij Tim Burton zijn. Dat weten we al langer dan vandaag. Nadat ik het boek van Roald Dahl onlangs voorlas aan mijn zoontje wou ik de film ook eens zien. Burton volgde grotendeels het boek volgens mij. Alleen wordt er in de film meer aandacht geschonken aan het belang van familie (familie die Willy Wonka niet heeft/had en de zorgzame familie die Charlie wél heeft). De flashback naar de kindertijd van Willy Wonka komt dan ook niet aan bod in de film alsook zijn trauma over ouders. Idem met het einde toen Charlie moest beslissen wat hij wou doen. In het boek was er zelfs sprake dat de gehele familie in de fabriek ging wonen dacht ik ...

Voor de rest loopt de film vrij synchroon met het boek, zelfs wat dialogen betreft (behalve de boertigheid van Willy Wonka die toch minder naar voren komt in het boek). De verfilming is geslaagd. Veel aandacht voor decors, kostumering en muziek. Uiteraard zijn de liedjes van de Oempa-Loempa's enerverend, maja, ook in het boek zijn die niet zo interessant. Burton heeft duidelijk de sfeer kunnen weergeven. De scenes voorafgaand aan de intrede in de fabriek zijn subliem opgebouwd: een grijze grauwe stad met een piepklein vervallen huisje aan de rand dat uitkijkt op een enorme fabriek die de gehele stad domineert. De sfeer druipt er gewoon van af.

Uiteraard wordt er gewerkt met karikaturen. Die kinderen waren rotvervelend. De contrasten en stereotypen waren enorm, maar dat maakt het net zo duidelijk voor wie het boek/de film bedoeld is, met name de kinderen. Burton deed hiervoor een goede casting. Ook Depp was zijn fantastische zelf! Het stuk in de fabriek zelf, tja, inhoudelijk wat magertjes natuurlijk, het is wat het is... Alvast een meer dan verdienstelijke poging tot verfilming van het boek. Er is al wat anders gepasseerd ...

Leuk! Ondanks dat ik als kind de boeken van Roald Dahl verslond, heb ik Sjakie en de Chocoladefabriek om de een of andere reden nooit gelezen. Ook nooit de film met Wilder gezien, alleen de Oompa Loompa liedjes gezien om een referentie in Jackass te begrijpen, dus ik ging er redelijk blanco in.

Zelfs zonder het boek van Dahl gelezen te hebben schijnt overal door de film dat zijn werk eraan ten grondslag ligt. De hoofdpersoon is bijzonder innemend en de andere kinderen zijn bijzonder afstotelijk qua karakter. Dat wordt heerlijk dik aangezet, wat hilarisch is en ik kan me heel goed er een beeld bij vormen hoe Dahl ze zelf in zijn boek beschreven heeft.

Verder is de fabriek natuurlijk wonderlijk. Qua ideeën, maar ook qua visualisering. Niet alles is perfect zeker qua CG, maar het ziet er in ieder geval bijzonder kleurrijk uit. Aardige rol voor Depp ook, die een beetje aan Michael Jackson doet denken. Excentrieke rollen zijn natuurlijk zijn ding, en hier werkt het goed. En altijd fijn om Christopher Lee te zien, ook als de rol maar beperkt is.

Normaal goed voor vier sterren; een halfje aftrek voor de liedjes die toch wel erg zwak zijn. De eerder genoemde Oompa Loompa liedjes uit de eerste film smaken me toch beter. Conclusie: 3,5*.

Herzien. Dit was voor mij altijd al een flinke teleurstelling in zoveel opzichten, voornamelijk omdat ik pre-millennium Burtonfilms wil zien. Het blijft net als Alice in Wonderland met veel geld gemaakt; om veel geld gemaakt. Alsof het al niet erg genoeg was kwamen er nog meer teleurstellingen bij. Burton blijkt ondanks dat hij fan is van het verhaal en de auteur niet de aangewezen eerste keus geweest te zijn voor de regie. Ik dacht namelijk dat het op zijn minst uit zijn eigen initiatief kwam?

Het begin bleef nog prachtig met het krot waarin de Bucketheads wonen. Alles is daar zo schots en scheef dat het er schitterend artistiek uitzag met de traditionele zwart-wit geruite tegelvloeren. Vogelvluchtperspectief over de stad is zelfs heerlijk met de mysterieuze snoepfabriek die op de achtergrond erbovenuit torent. Een van die oma's die het matras moet delen komt voor Bottom-fans vast bekend voor als de zigeunerwaarzegster uit aflevering Apocalypse. Ze was in 1991 al 69 jaar oud, kun je nagaan wat haar leeftijd hier was.

Spijtig genoeg vind ik de optische fantasieeffecten en CGI in de fabriek niet meer zo mooi, het was niet allemaal CGI, maar kwam wat te fake over. Vooral dat gevlieg met die lift deed me denken aan cgi-filmpjes op de playstation. Hoe had het anders gemoeten, dat weet ik niet, maar die dansjes van Deep Roy wekten tot ergernis en het geluid moest kennelijk extra hard. Dat resulteerde in snel doorspoelen en vergeten. Dat Deep Roy maar 1.32 klein is viel me nooit op, zo was hij te zien als de Wonka-achtige (ja, écht!) slakkenrijder in the Neverending story en in andere Burtonfilms als clowntje mr.Soggybottom in Big Fish.

Wat deed fudge mountain..(Matterhorn) hier eigenlijk? Geheime verwijzing naar Toblerone? Het is dat Nesté voor de chocolade zorgde anders zou er een verband zijn.

Fans van het boek zullen vast op de hoogte zijn van dit nieuws. Het is schijnbaar ergens in 2017 wereldkundig gemaakt gezien die berichten allemaal uit diezelfde week komen. Ik vind het moeilijk te geloven, waarschijnlijk erbij verzonnen om het allemaal nog iets populairder te maken.

Ook al worden de lijnen van het boek wat strakker gevolgd, ik geef toch altijd de voorkeur aan het feelgood einde van Willy Wonka, Gene Wilder en de memorabele liedjes van die uit 1971. Veel locaties uit die adaptie waren gefilmd in München. You get nothing, you lose, g'day sir!

Soms heb je van die hele bekende films die je nooit hebt gezien omdat kleine dingen er al aan irriteerden. Ik vond de poster al zo suf, maar ook de titel en het plot wisten me niet aan te spreken zodat ik pas 13 jaar na dato de film eens ben gaan kijken. Ergens jammer, want de mix Burton, Depp en Elfman werkt altijd goed in films. Ondanks dat er voldoende pluspunten zijn te benoemen vind ik de film niet heel erg goed. Het beste gedeelte is wel het eerste half uur, als we de personages ontmoeten en er toe wordt gewerkt naar de 5 winnaars van het gouden ticket die naar de fabriek mogen. Dat was sfeervol.

Eenmaal aangekomen in de fabriek vond ik de film vooral rommelig en werd het allemaal steeds minder boeiend voor me. Depp (nauwelijks herkenbaar overigens!) doet het keurig hoor, maar ik kan wel interessantere rollen van hem bedenken. Visueel is de film ondanks veel CGI wel aantrekkelijk met veel kleur en mooi ontworpen locaties. Dat boottochtje was als voorbeeld erg fraai om te volgen. Ook ligt de moraal er wel een beetje dik bovenop. Prima vermaak, maar niet top. Ik zou liever Edward Scissorhands of Corpse Bride dan nog eens opnieuw willen zien. Dat zijn wel Burton toppers.

3*

Ook een prima Burton.

Dit verhaal sprak me altijd wel een beetje aan. Kinderen krijgen allemaal 1 voor 1 pech omdat het allemaal maar vervelende verwende kinderen zijn. Daarmee is het eigenlijk allemaal ook wel vrij voorspelbaar en dan is de lol er snel vanaf daarmee.

Gelukkig is het visueel prima. Het verhaal volgt wel wat teveel de lijntjes, met natuurlijk de arme maar dankbare Highmore die eindelijk eens geluk krijgt een geen kwaad in zich heeft. Depp doet het verder prima, maar weet niet bijzonder te zijn.

Leuk verhaal moet ik zeggen, dat was leuk om te volgen. De kinderen zijn vrij flauw, maar spelen allemaal hun rol wel met overtuiging. Highmore is ook voor de rest prima. De film weet echter nergens ongelooflijk op uit te blinken en de humor is flauw.

Leuk verhaal, visueel ook mooi. Dit zijn we ondertussen wel gewend van Burton.

Meteen na het zien van Willy Wonka and the Chocolate Factory deze maar eens bekeken. En eerlijk is eerlijk, Tim Burton en Roald Dahl klinkt als een prima match; als iemand weet hoe ie een fantasierijke en ietwat duistere kinderfilm moet maken, dan is het Burton wel. Wat dat betreft heeft Burton zich lekker uit kunnen leven op de sets en de kostuums. Het gehele art-departement mag wat mij betreft dan ook als de ster van de film worden aangewezen. De CGI is weliswaar soms behoorlijk lelijk, maar voor een groot deel oogt de film enorm sfeer- en stijlvol, als een mooi en zoet modern sprookje.

En dat de film zoet is, dan zullen we weten. En dan heb ik het niet eens over al het snoep in de film, want een Freddie Highmore is nog veel effectiever voor het glazuur op je tanden. In de jaren 70 versie was Charlie al een enorm heilig goedzakje, maar Highmore speelt 'm nóg vele malen zoeter. Wat een verschrikkelijk braaf gozertje. Dit geldt overigens niet alleen voor Charlie, maar de hele film bevat heel weinig van die lekker duistere Burton-ondertoon, die zijn films vaak hebben. Zelfs de musicalversie uit de jaren 70 was nog duisterder en gekker dan dit. Beetje teleurstellend dat Burton lijkt te denken dat een kinderfilm zó kindvriendelijk moet zijn. Verder is deze nieuwe versie op veel vlakken een prima update, met weer vier lekker dik aangezette karikaturen en hun ouders, vrijwel hetzelfde als in de jaren 70 versie.

Wonka is echter wel totaal anders. Ergens logisch dat Depp 'm niet speelt als Wilder, maar zijn enorm naïeve - en vaak simpelweg domme - Wonka is niet echt een verbetering. Je mist het cynisme en mysterieuze van het personage dat Wilder vertolkte; het figuur dat Depp speelt zet meer in op directe humor, met z'n nerveuze lachjes, slecht-getimede grapjes en Michael Jackson- stemmetje en uiterlijk. Dat is even leuk, maar je wordt Wonka al iets te snel behoorlijk zat. En dat is een ander groot probleem van deze film; het gaat allemaal veel te lang door. Al die flashback-scènes zijn behoorlijk onnodig en werken eerder als een handrem. Zeker tegen het einde voelt de film afgerond, maar gaat dan nog oneindig door over Wonka en zijn verleden. Terwijl Wonka juist een personage is waar je níet teveel over wil weten. Als dan ook veel grappen te vaak worden herhaald, zodat ze echt niet meer grappig zijn, dan merk je dat aan dit script nog wel flink gesleuteld had kunnen worden. Want de cast is oké, de muziek uitstekend en de sets fantastisch; maar inhoudelijk is deze Charlie and the Chocolate Factory grotendeels behoorlijk mager.

3 sterren.

Vond de oudere versie met Gene Wilder toch méér souplesse hebben dat deze versie

Dit was toch te...

Ik ben niet bekend met het boek, maar ik heb wel de filmversie uit 1971 gezien. En hoewel je eigenlijk elke film opzichzelfstaand moet beoordelen, ga je toch onbedoeld de films met elkaar vergelijken. En deze vergelijking pakt niet echt positief uit voor de filmversie van 2005.

De grootste troef van de nieuwe film is de uitdieping van het personage Willy Wonka en de gastrol van Christopher Lee als Wonka senior. Johnny Depp als Willy Wonka vind ik eigenlijk een behoorlijk irritante man zonder enig charisma. Een heel verschil met hoe Gene Wilder de rol heeft neergezet. Het acteerwerk van de rest van de cast is dan wel weer redelijk.

De chocoladefabriek zelf is op zich wel mooi vormgegeven, maar toch is het soms wel duidelijk computerwerk. De fabriek uit de versie van 1971 was wat minder bombastisch, maar voelde wel wat echter aan. Het verhaal is verder wel redelijk sterk en het is vermakelijk om te zien hoe de verwende kinderen één voor één in de problemen komen. Maar opnieuw, de versie uit 1971...

3,0*

Gekeken door de ogen van een kind lijkt mij dit een heel leuke film.

Prima (kinder)film, die echter voor volwassenen ook wel genietbaar is, mits de correcte mindset. Zoals mijn bovenbuurman zegt, gekeken door de ogen van een kind, inderdaad. Dat donkere randje van Burton is niettemin onderhuids wel aanwezig, (wat de kinderen 1 voor 1 overkomt bijvoorbeeld). Maar over het algemeen erg licht van toon, en dat is prima hier. Deze film moet het vooral van de mooie visuele stijl hebben. Dat stadje in de sneeuw in het begin is sfeervol, maar vooral in de chocoladefabriek zelf wordt het een kleurrijk en creatief festijn. Sommige afzonderlijke CGI was af en toe wel lelijk en het is soms iets te flashy allemaal, maar in z'n totaliteit is het visueel absoluut mooi om te aanzien. Die liedjes waren me iets te campy trouwens, maar buiten dat is alles wat zich afspeelt in de fabriek heel erg vermakelijk. Die Space Odyssey references vond ik persoonlijk wel lachen! Willy Wonka zelf wordt dan ook nog eens geweldig neergezet door Johnny Depp. Wat is hij hier weer een heerlijk vreemd typetje. Hij draagt de film ook, die vervelende kinderen zie je het liefst in snoep veranderen.

Leuke Burton toch weer, al zie je nog meer dan zijn hand, de hand van Roald Dahl terug, in zowat elk element dat hier voorbijkomt. Beetje nostalgie toch wel.

Het rare aan deze film is dat ik hem altijd prachtig vind als ik ernaar kijk.

Ik vond het een goede film, er mocht wel eens wat meer humor inzitten.

Charlie and the Chocolate Factory/Sjakie en de Chocolade Fabriek heeft dat ook maar met mate.

Het is niet zo'n film waar je opeens op de grond valt van het lachen.

Eerder vind ik het een film waar je je vragen bij stelt wat ik niet zo vaak doe bij kinderfilms.

Dit is voor mij een rare film om te beoordelen.

Ik geef het toch nog één ster omdat Johnny Depp in deze film geweldig werk geleverd heeft.

“Everything in this room is eatable, even I'm eatable! But that is called "cannibalism", my dear children, and is in fact frowned upon in most societies.”

De film die tijdens mijn kindertijd erg vaak naar boven kwam, vijf jaar later werd er veel gesproken over ‘Alice in Wonderland’ maar ten tijden dat ik naar de basisschool ging was ‘Charlie and the Chocolate Factory’ helemaal in. Helaas ben ik nooit iemand geweest die naar deze film keek of gezien had terwijl veel mensen er wel over praatten. Eenmaal de film links laten liggen heb ik dit eigenlijk nog vijftien jaar lang gedaan, de ‘hype’ was ervan af maar velen mensen die ik ken (en mijn leeftijd hebben) praten nog over deze film als een echte jeugdklassieker. Dit ervaar ik dan wel met andere films, ik zou dit helaas nooit kunnen zeggen over deze film.

Of ik daar heel erg mee moet zitten weet ik nog zo niet. Ik was namelijk best enthousiast om deze film aan te knallen, het leek me een erg ontroerende maar wel mooie film en met alles wat ik ervan had gehoord en gezien (trailers of foto’s) moest dit een erg magische film zijn. Misschien dat het wel slimmer was om deze film zo’n vijftien jaar geleden (dus na release) of iets later te kijken omdat ik het gevoel heb dat het verhaal en de kleurrijke beelden wat meer indruk hadden gemaakt op mij dan wat het vandaag deed. Hoewel ik de sfeer in de film best wel goed voelde en hij kleurrijk was waarin een leuk fantasiewereld werd gevormd had het helaas niet echt meer een hele kracht op mij.

En de film verloor mij toen de ’Oompa Loompa’s’ verschenen in de wereld van ‘Willy Wonka’. Toen ging de film meer de musical kant op waar ‘Tim Burton’ natuurlijk vaker last van heeft. Dit was zeker bij de eerste scene nog niet zo heel slecht hoor maar,daarna volgen er meer van de musicalachtige scenes waar we mogen genieten van leuk gezang en dans en daar was ik al gauw op uitgekeken. Na een zekere uur verloor de film mij dus ook terwijl toen eigenlijk het leukste moest gebeuren: de rondleiding.

Het verhaal is vrij simpel. We volgen ‘Charlie’ en zijn familie die samen in een krot van een huis wonen en arm leven, elke dag hebben ze koolsoep met kool. Echter is de familie erg hecht aan elkaar en nemen alles voor lief wat maar een beetje extra is. Ook krijgt hij elk jaar voor zijn verjaardag een ‘Willy Wonka’ reep. Op een gegeven moment besluit ‘Willy Wonka’ vijf gouden tickets in zijn repen te verstoppen om zo vijf kinderen richting zijn fabriek te lokken voor een rondleiding om vervolgens deze fabriek door te geven aan een gelukkige winnaar. Alleen zijn de kandidaten die hij heeft gekregen niet echt zijn favorieten en vier kinderen beginnen constant pech te krijgen en worden er langzamerhand uitgefilterd tot ‘Charlie’ over blijft. Zijn familie gaat van arm naar rijker en hebben een mooi vooruitzicht.

De cast is leuk met uiteraard ‘Johnny Depp’ als ‘Willy Wonka’ die volgens mij mentaal niet helemaal gezond meer was. De rest van de cast deed het overigens ook erg leuk. Echter laat ‘Tim Burton’ blijken dat ik nog niet helemaal omgetoverd word door zijn vrolijke en kleurrijke films, misschien in de toekomst komt daar verandering in aangezien ik nog aardig wat films wil zien van zijn collectie maar deze film draagt geen goed steentje bij, achteraf is het me toch wat tegen gevallen.

3.0*

Oef(!), ik voel mij nu erg oud haha. In mijn kindertijd sprak iedereen gewoon nog over Willy Wonka & the Chocolate Factory (1971). En zo oud ben ik niet eens, 28 nu. Maar dat er nu blijkbaar een generatie is in wiens kindertijd wordt gesproken over een latere remake... Hele gekke realisatie

Onze leeftijd verschilt wat dat betreft niet heel erg veel maar, je kan wel spreken over een nieuwe generatie ja, haha. Het is ook meer dat deze remake in die tijd uit kwam, dus velen klasgenoten bezochten de film ook in de bioscoop, vandaar dat hij denk ik ook meer aan bod kwam dan de originele film.

jammer dat ik niet minder kan geven. Wat een slechte remake. Ik kwam onnozel van die flasbacks.

Charlie and the Chocolate Factory hangt via Tim Burton nauw verweven aan de jaren zeventig film. Qua originaliteit is het dan moeilijk onderscheid te maken zeker als er weer verscheidene rollen gebruik wordt gemaakt van de bekende Burton cast. Toch weet hij er een mooie twist aan te geven en visueel is het altijd een spektakel. Typetjes die gestalte krijgen door Depp vallen goed of minder goed. Hier vond ik het toch bijzonder geslaagd met het groteske kapsel en gebit en dat ondeugende lachje. Ik kan er niets anders van maken dat deze interpretatie naar de verhalen van Roald Dahl me toch ook weer minimaal vier sterren waard is(net als de jaren zeventig film).

Deze afgelopen week ook voor het eerst gezien, wat een zielloos prul.

Ik vond er echt niks aan en had echt wel meer verwacht met Depp, maar dit was een run of the mill-performance, leuk voor Burton en hem dat ze veel geslaagde projecten aangaan, maar deze hoort daar mijns inziens totaal niet bij. De kinderen waren ook erg vervelend (als in saai en acteren).

Dan toch echt veel liever de suikerzoete originele versie met Gene Wilder die een Wonka van vlees en bloed neerzet ipv een cartoontype door Depp.

Een markante en vermakelijke verfilming.

Van de top film maker Tim Burton.

Het moet je smaak zijn.

Een aparte en zwakkere verfilming.

Niet geheel mijn cup of tea.

Vroeger al eens delen van gezien, gisteren voor het eerst volledig van begin tot eind gezien. Aardige film, heb er wel van genoten.

Na haast 20 jaar moest het er toch eens van komen. Sjakie en de chocoladefabriek met Johnny Depp in de titelrol. De oorsronkelijke film had ik al meerdere keren bekeken, dus ging ik met een bepaald verwachtingspatroon deze film bekijken.

Het eerste half uur was de film prachtig, mooie decors enscenery. Je kon zien dat het wat mocht kosten. Tot aan het moment dat Willy Wonka in beeld komt is de film veelbelovend. Vanaf de verschijning van Johnny Depp begint zich bij mij een gevoel van irritatie en onbehagen te vormen. Irritatie over de maniertjes, geluidjes, gezichtsuitdrukkingen welke Johnny Depp meent te moeten hanteren. Onbehagen over de naar mijn mening veel tejoge voorkomen van Depp, de irrtante oempa loempa's in hun kinky lak outfitjes, de liedjes welke totaal niets toevoegen aan de film , behalve een nog groter gevoel van irritatie. Kortom, een film waarbij ik naar het eind uitkeek en die me deed verlangen naar het origineel uit de jaren 70.

Voor mij geen hoger oordeel dan slechts 2 sterren.