One Hundred and One Dalmatians (1961)

17e avondvullende tekenfilm van Disney. The film is gebaseerd op het boek “The Hundred And One Dalmatians” uit 1956 van de schrijfster Dodie Smith. Walt Disney kocht de rechten van dit boek in 1957 en startte meteen met de voorbereidingen van een nieuwe avondvullende tekenfilm. Na de kostbare flop Sleeping Beauty gingen er geruchten dat de animatiestudio van Disney gesloten zou worden, aangezien Disney nu veel succes had met andere mediums zoals live-action films, tv-series en pretparken. Maar Walt Disney’s hart lag nog altijd bij tekenfilms en hij wilde dit dan ook koste wat kost behouden. Om voortaan kosten te besparen op animatie werd er voor deze film voor het eerst gebruik gemaakt van xerografie, een uitvinding van Urb Iwerks, de eerste Mickey tekenaar. Het was een nieuw process dat veel werk bespaarde. De schetsen hoefden niet meer te worden overgetrokken in inkt, maar werden direct op film gefotokopieerd. Dit proces bespaarde de tekenaars een hoop werk. Het was voor hen echter een zware klus om alle dalmatiërvlekken te tekenen, want in totaal waren dat er maar liefst 6.469.952! Dit proces zorgde er uiteindelijk voor dat One Hundred And One Dalmatians voor een lager budget (4 miljoen dollar) geproduceerd kon worden.

De animatie van deze film betekende echter een keerpunt in de geschiedenis van Disney. Met name de achtergronden zijn een stuk eenvoudiger dan in voorgaande animatiefilms. Hierdoor kan One Hundred And One Dalmatians zich op animatiegebied niet meten met klassiekers als Snow White and the Seven Dwarfs, Pinocchio, Bambi en Sleeping Beauty. Maar buiten dat is One Hundred And One Dalmatians een uitstekende tekenfilm geworden. Het verhaal wordt lekker vlot verteld en Cruella DeVil is nog altijd één van de meest geslaagde Disney-schurken. De film werd ook een groot succes en bracht gedurende zijn eerste release in de VS 14 miljoen dollar in het laatje.

Zoveel beter dan de speelfilm dit...

Leuk filmpje dat over de gehele speelduur aangenaam blijft, al zijn de boeven soms wel eens irritant. Cruella daarentegen vind ik één van de leukste Disney villains. Leuke opbouw en een vrij mooi maar wel niet al te ingewikkeld plot. Animatie zit goed hier. Niet indrukwekkend, maar ook zeker niet slecht, en ook wel met een eigen sfeer. Animatie die zich ietwat onderscheidt van de vorige klassieke disneyfilms (sneeuwwitje tot lady and the tramp). Dat was ook al te zien bij Sleeping Beauty waar de animatie niet geslaagd was. Hier pakt het wel goed uit.

Een redelijk goede Disneyfilm.

De eerste keer dat ik deze Disney Classic zie. En is toch een erg leuke ontdekking gebleken.

Ik wist natuurlijk wel van het bestaan af. Heb deze als kind nooit gezien, en als volwassene stond vooral de animatie techniek me nooit echt aan. Me er toch maar eens aan gewaagd gezien de status van de film. En daar heb ik zeker geen spijt van gehad.

Verhaal is erg leuk ontwikkeld door Bill Peet. Hij heeft er een heel leuk geheel van gesmeed. En samen met de animatoren heeft hij er iets heel fijns van gemaakt. Ik ben nog steeds geen van van de Xerox animatie techniek. Ik snap waarom het gedaan moest worden. Maar geef mij maar de weelderige beelden uit de voorgaande jaren en hun prachtige kleuren en tekentechnieken. Hier ziet het er een stuk ruwer uit gezien de techniek niet meer toe laat. Toch zien de animaties er erg goed uit en kun je nu nog meer van de pijn en moeite zien die er in gestoken. Erg mooi hoe Davis Cruella de Ville heeft gemaakt. De nuances die in elk karakter zijn gestopt of hoe de achtergronden hier erg simpel lijken maar hiervoor bergen werk zijn verzet. Hierin is het duidelijk dat we deze technieken, zowel als de "inking and painting" periode als de Xerox periode moeten koesteren en niet moeten vergeten. Juist iets waarom ik de 2D animatie verkies boven 3D. Ik heb meer waardering voor deze techniek gekregen maar vind het er daarom niet meteen mooier uitzien.

Hoewel het verhaal erg leuk heeft en het zeker zijn momenten heeft, maakt het niet zoveel impact. Het wist me gewoon niet zo te pakken. De personages zijn allen wel leuk gedaan en de jazzy soundtrack werk ook goed. Voor de rest liet het me nogal koud maar is er zoals bij elke Disney genoeg om van te genieten.

Ik kon als kind niet genoeg krijgen van deze film (zowel deze als de andere versie met Glenn Close). Van alle Disney's is deze degene die ik het meest heb bekeken. En jaren later is dit nog steeds een leuke klassieker.

Het was eerst twijfelen voor een 3,5 of een 4 en op een schaal van 10 zou de film een waardige 7.8 gekregen hebben. Dan maar een degelijke 4*. Na Lady en De Vagebond komt Disney vrij snel met nog een hondenfilm op de proppen. Geen romantisch verhaal deze keer maar eentje over het bevrijden van puppies die in handen zijn gevallen van een snoodaardige vrouw. Geen magie met sterren aan de hemel maar een redelijke 'down to earth' film , volgens mij zelfs de eerste in de reeks van langspeelfilms (lady en De Vagebond was ook wel anders maar had toch wel dat magisch omhulsel). Gooi daar dan nog eens een zeer creatieve opening van de film bovenop en je hebt toch meteen het gevoel dat deze film iets anders is dan de anderen.

De personages zijn zeer geslaagd. Het feit dat de honden qua karakter heel goed op de baasjes trekken is ook leuk gevonden. Jasper en Horace zijn twee zeer vermakelijke boeven die altijd een lach op mijn gezicht toveren en ik wil zeker de kat niet vergeten te noemen want hij was toch degene die de puppies koste wat het kost beschermde tegen Japser en Horace. De animatie is deze keer iets minder en naar ik meen ook het begin van een nieuwe techniek. Ik ben geen specialist op dat vlak maar je merkt in deze film de dikke zwarte lijnen rond de personages en als ik het goed heb zou deze techniek terugkomen in de volgende films, al ben ik niet zeker. De achtergronden zijn voor mij iets te sketchy maar echt storen doet het niet.

De muziek is mooi , past perfect bij de situatie, en ik vind het eigenlijk wel heel gewaagd dat ze er deze keer geen echt zangnummer hebben ingestoken (behalve dan Cruella De Vil wat weer iconisch is).

Na Maleficant krijgen we weer een prachtige schurk voorgeschoteld. Ik denk toch wel dat Cruella De Vil van al de schurken de meest iconische en bekendste is. Ze is ook zeer leuk geanimeerd. De looks, de manier waarop ze beweegt, de flair , het past allemaal perfect in het plaatje. De plannen die ze heeft voor de kleine puppies zijn trouwens heel donker en Disney deinst niet terug om vlakaf te vertellen wat ze wilt (vergiftigen, verdrinken, vermorzelen om er bontjassen van te maken). Ik heb ook een zwak voor schurken die op het einde helemaal los gaan door , laat ons zeggen, het Duivelse en ware gelaat te laten tonen. TOP!

Ik heb me tijdens de film heel goed vermaakt. Het tempo mocht in het midden (tijdens de schemerblaf) wat hoger liggen, ben niet helemaal gek van de animatie maar ondanks dat hou ik van de Aardse sfeer die rond deze film hangt. Verder bevat het leuke personages, prachtige muziek en een geweldige schurk. 4*

Dat klopt Een droomhuis voor mens en hond dacht ik. Haha, ik bekijk de films in het Engels en onthou de Nederlandse titel. Zo zie je maar dat ik als kind verslaafd was aan deze film

Leuk.

Verre van mijn favoriete Disney, maar wel leuk ook. De animatie is niet zo kleurrijk en ook niet zo mooi als andere Disney’s, maar de film heeft iets gezellig, altijd al gevonden, ook als kind. Misschien zijn het de wat grijzere scènes, geen idee.

Het is wel geen film die ik jaarlijks een kijkbeurt zou kunnen gunnen, zoals bij andere Disney’s wel het geval is.

Kleine 3,5

Nooit mijn favoriete Disney geweest, maar toch redelijk vaak gezien vroeger. Deze hondenanimatie voelt altijd zo grauw aan, terwijl het begin zo leuk en kleurrijk is. Het tekenwerk is sowieso niet zo mooi, maar de tweede helft van de film wordt de setting nog best eentonig ook. Veel landschap en schuren, meh.

Het was wel de film waardoor ik vroeger graag een hond wilde, maar daar dachten mijn ouders anders over. Na Lady en de Vagebond een nieuwe hondenfilm dus met diverse cameo's voor Lady en anderen. Geen nadruk op de liefde, maar op een dognapping van de kwaadaardige Cruella DeVil. Ik heb om nostalgische redenen de Nederlandse versie maar aangezet en ik heb nog nooit zo vaak het woord 'idioot' in een Disney-tekenfilm gehoord, geweldig. Heerlijke schreeuwlelijk en een hilarische villain. Jasper en Horace zijn ook twee vermakelijke horken. Daarnaast zijn er eigenlijk weinig echt leuke characters.

Gelukkig zit er ook niet zoveel zang in, al zijn de kleine aanwezige liedjes wel pakkend. Verder een paar spannende scenes zoals de ontsnapping in het landhuis, maar het grauwe sfeertje is gewoon niet zo heel fijn. Het blijft ook hilarisch hoe makkelijk een stel zomaar even 84 extra puppy's adopteert.

Nog zo één van die oerklassiekers van Disney. Niet één van mijn favorieten, maar het personage Cruella DeVil is dat des te meer. Toch één van de meer legendarische slechteriken in Disneyland samen met bvb de zeeheks uit De kleine zeemeermin. Ook best een sneer naar bont en andere dierenmateriaal voor luxueus gebruik, dus op dat vlak best een film met een boodschap.

Deze film heeft de dalmatiërs op de kaart gezet. Een zeer aimabele hond die perfect past in het rijtje van de labrador en golden retriever.

De film kijkt lekker weg, is best spannend. Zeer gezellige film ook ten huize van het gezin en dit in fel contrast met de duivelse geniepige streken van Cruella. Animatie best ok en ook het verhaal mag er zijn. Geen memorabele Disney - de concurrentie is best groot - maar hij mag er best wezen. Leuk!

Toch een vd mindere uit de Disney doos, samen met Frank & Frey. Misschien dat het meespeelt dat ik niet echt fan ben van honden an sich. Peter Pan en Belle & het Beest, blijven vr mij de toppers.

Mooie klassieke Disney film!

Na de live act Cruella (zeer aangenaam) moest ik toch het origineel een keer bekijken. Maar de verschillen zijn toch wel erg groot. Deze Disney is leuk getekend heeft een goed verhaal maar kakt af en toe wat in. Het wordt pas leuk als de 15 hondjes worden gestolen door twee boeven die zomaar uit Home Alone lijken te zijn gelopen. Leuk! Cruella zelf vond ik wat minder met haar stinkende adem. De dalmatiers zijn mooi getekend en zien er ook leuk uit. Grappig is het blafalarm. Zodoende heb ik me best vermaakt. En voor de kinderen zeker een leuke film. Laatste pluspunt is dat hij fraai is gedetailleerd.

Film 3,0

Beeld 4,0

Geluid 4,0

Extra's 5,0

Al weer even geleden dat ik deze film zag. De live action versie uit 1996 en 2000 spraken me minder aan. Toen was Disney al bezig om alles te recycleren. Maar met Cruella zaten ze eindelijk toch goed. Terug naar het begin van wat ondertussen al een hele franchise is geworden met sequels, remakes, spinoffs en series. En de wat gelikte en afgeborstelde computeranimatie blijft dan helaas soms wat langer hangen dan de mooie getekende animatiestijl uit 1961.

Disney in de 60's en die heeft de tand des tijds beter doorstaan dan andere films. Een mooie getekende stijl met achtergrondanimatie die rust brengt. De voice acting is ook beter dan ik me kon herinneren. Vooral Cruella is best goed. Later in de film wordt het wat meer cliché, maar zelfs dan minder een karikatuur van wat ze in de meeste sequels geworden is.

Een korte boeiende animatie met een onderhouden verhaal dat de nodige spanning brengt. Minder liedjes trouwens. Wel passende filmmuziek. Het nummer Cruella is goed geïntegreerd. En de gekende drukte van drukke randfiguren valt hier ook heel goed mee. 101 Dalmatians is beter dan verwacht en misschien wel wat onderschat in de Disney Animatie reeks.