Shaft (1971)

Don't jive me.

De charme zit hem vooral in het 70's sfeertje en de rol van Roundtree. Het verhaaltje zelf stelt niks voor, de maffia figuren zijn een stel karikaturen en het acteren is matig. Toch leuk om het origineel eens een keer gezien te hebben die ietsje beter is dan de remake.

3*

Alleen al de sfeerbeelden uit het New York van begin jaren '70 maakt dat deze film het bekijken waard is. De auto's van toen, geen GSM's maar heel veel telefooncellen op straat.

De soulvolle jaren '70 muziek kon me ook nog bekoren.

5,5/10.

Ondanks alles vond ik het toch maar een ondermaatse film.

Nét iets te traag en oninteressant verfilmd om mijn volle aandacht erbij te kunnen houden.

Dit is de eerste keer dat ik hem zie, ik heb er dus geen jeugdnostalgie naar en dat zal waarschijnlijk mijn lage score voor een deel verklaren...

Grappig maar moet bij deze film gelijk denken aan de buurman van Charlie uit Two and a Half Men, bij wie zijn spulleke door zijn vrouw liefkozend dus Mr Roundthree wordt genoemd

Maar goed, Shaft... Soms is de legende groter dan de werkelijke daad dus.

De film lost de belofte over de cultstatus die deze legendarische filmfiguur heeft weten te verwerven niet geheel in.

Ja, de film heeft een heerlijk sfeertje met een hoop coole en ruwe bolster blanke pit figuren en op filmisch gebied is New York in de seventies zowieso moeilijk te evenaren qua street credibility. En uiteraard heeft de film erg lekkere muziek met het wereldberoemde themaatje dat nu alweer de hele dag niet uit m'n hoofd te krijgen is.

Tegelijkertijd zitten er in de film helaas ook wat bijna amateuristische trekjes, het acteerwerk is niet overal even overtuigend en het verhaaltje is ronduit simpel.

Maar toegegeven ook dat maakt dan wel weer deel uit van de charme van deze Shaft.

Als eindoordeel ga hier toch voor een bescheiden 3.5*. Film met enkele bijzonder vermakelijke scenes, bovendien blijft Shaft hoe je het ook wend of keert natuurlijk een kei coole Badmothaf$#@% en dat is ook wat waard

The mob wanted Harlem back. They got shaft...up to here

Zoals ik bij de Shaft van 2000 al zei, ik was benieuwd naar de films door de legendarische soundtrack van wijlen Isaac Hayes. Jammer genoeg had ik eerst de (tegenvallende) remake gezien voor ik besef had dat de originele Shaft uit de jaren '70 stamde. Nu gaven ze de film op TCM dus kon ik het niet laten om hem te zien en spijtig genoeg viel deze serieus tegen.

Nu blijkt het jaar 1971 precies wel het jaar te zijn geweest van de hardere politieman doordat we zowel de geniale Dirty Harry Callahan als deze John Shaft kregen. De gelijkenissen zijn frappant en alleen de huidskleur is verschillend maar beide smerissen hebben een droog gevoel voor humor en barsten van de leuke one-liners. Het is dan alleen jammer dat het plot van Shaft zo bitter weinig is. Ofwel had er iets meer actie in gemogen ofwel mochten er een vijftien minuten geknipt worden want nu is het middenstuk gewoon ongelooflijk saai. Ik vraag me dan ook eerlijk gezegd af hoe Shaft zo'n grote cultfiguur is geworden want veel doet Shaft in heel de film niet echt. Hij slaagt wat mensen bijeen maar meer is het ook niet en dat begint na een tijd te vervelen. Waar ik me ook wel aan stoorde waren de ineens uit het niets vallende sex scènes. Het ene moment loopt Shaft op straat, dan zit hij ineens in iemands bed en voila: Shaft got laid. Iets wat zich daarna dan ook ineens in een douche zou herhalen. Nu kan het wel zijn dat het iets typisch is voor het blaxploitation genre maar daar ken ik bij lange na niet genoeg van om hier over te oordelen. Is dit effectief het geval dan pas ik toch voor volgende genre collega's.

Het is dat ik de remake al eerder had gezien maar ergens vind ik Samuel L. Jackson een iets betere keus voor Shaft. Niet dat Roundtree het zo verschrikkelijk slecht doet, juist het tegendeel want hij is bij vlagen bijzonder vermakelijk maar soms stoorde ik me aan het overdreven acteren van de man. Daar was Jackson dan gewoon beter in. Leuk trouwens om Roundtree vele jaren later te herkennen als Charles Devaux uit Heroes. De rest van de cast is niet echt noemenswaardig doordat de film zich toch vooral concentreert op de het titelpersonage. Alhoewel dat dat ook niet compleet waar is want Moses Gunn als Bumpy was nog wel bijzonder vermakelijk.

Qua muziek is Shaft wel uiterst vermakelijk om te zien. Natuurlijk is er het overbekende Shaft thema dat waarschijnlijk dagenlang door mijn hoofd zal spoken maar ook de andere muziek is van een hoge kwaliteit. Geen idee of Hayes met de rest ook iets heeft te maken maar voor het titelthema verdient hij sowieso al eindeloos respect. De rest van de setting was eigenlijk ook uitstekend gedaan, je proeft gewoon de jaren '70 en de film weet daar mee toch zijn weinige puntjes bijeen te rapen.

Serieuze tegenvaller en ik pas voor de moment toch voor de twee vervolgen, Shaft's Big Score en Shaft in Africa. Misschien dat ik me er ooit nog wel eens tot toe aan zet maar voor de moment ga ik me even distantiëren van heel het Shaft gebeuren, al zal die titeltrack toch nog lang blijven nagalmen.

2*

De zwarte versie van Bullitt en Dirty Harry. De film focust zich vooral op sfeerschepping met het typische Harlem uit de jaren '70 met de daarbij horende rebelsheid van zwart Amerika. Alleen is de manier waarop Shaft opkomt voor z'n rechten als zwarte, niet genoeg om een hele film te kunnen boeien. De actie zelf is vrij mager en het verhaal is ook niet zo sterk. Shaft zelf is best wel een leuk figuur en in combinatie met de bekende muziek krijg je zo iets richting filmcultfiguur. Zet Shaft in een serie met afleveringen van 50 minuten en het wordt een succes. Of geef de man een onderhouden film, wat hier niet het geval is. Leuk om een keer te zien, maar met veel saaie momenten om echt te kunnen boeien.

Sowieso vond ik Shaft al geweldig vanwege de theme van Isaac Hayes. Ook Richard Roundtree die deze detective speelt vind ik mede door zijn uitstraling erg goed. Het verhaal is niet telkens boeiend maar als tegenhanger van al het blanke geweld in die tijd met Dirty Harry en zo, was dat toch al moeilijk. Krijgt van mij toch een 3.5.

Geweldig die Shaft, leuke filmavond aan gehad.

Ok, er zijn betere films in het genre gemaakt, maar zeker slechtere.

Het sfeerjte van toen is zeker niet te missen.

heeft een saai begin maar na het Gevecht in shaft zijn bureau is de film pas echt begonnen voor de rest erg coole film echt zoon typise 70's movie en natuurlijk niet te vergeten de theme gemaakt door isaac hayes top film een 3.5

ne hoor das geen remake hij heeft enkel de zelfde naam als de 1ste film maar het is eigenlijk een spin off van de 3 shaft films en de serie om dat het over de neef van shaft gaat die ook de zelfde naam (john shaft) heeft als zijn nonkel

Het heerlijke thema en de karakteristieke kop van Roundtree zorgen ervoor dat je binnen een halve minuut midden in de sfeer van de film zit. En die weet Shaft ook vrij goed vast te houden. John Shaft vond ik een enorm interessant personage en enkele scenes (zoals in de bar) spatten van het scherm en neigen naar memorabel.

Enige probleem van de film is dat het plot nogal mager is en dat de ontknoping erg recht toe recht aan was. Er wordt ze nauwelijks een strobreed in de weg gelegd en plotseling is de film afgelopen.
Dit zorgt ervoor dat je toch met een gevoel van een gemiste kans blijft zitten. Ik kom nu niet verder dan een krappe ***1/2, maar dat neemt niet weg dat Shaft toch wel een aanrader genoemd kan worden.

Zeer aardige herziening gehad. Shaft is toch wel een van de coolste personages ooit. Lekker sfeertje ook. Verhoogd naar een voorzichtige 4 sterren.

De sfeer en de personages zijn dan ook de sterkste punten van de film(s), het verhaal is van deze film dan ook het minste uit de serie. Shaft 2 vond ik qua verhaal aanmerkelijk beter.

Weet iemand of deze film ook de titel Miami cop heeft (die op die black soul dynamite collection staat)??

Of zijn er misschien meer shaft films met Richard rountree?

Sinds ik Black Dynamite heb gezien, kan ik niet meer serieus naar deze film kijken!

ja er zijn nog meer shaft films met hem SHAFT'S BIG SCORE . SHAFT IN AFRIKA EN SHAFT ( shaft 4 ) en dan heb je ook nog de serie

Shaft is een detective dus geen ''cop'' en het speelt zich niet af in Miami, lijkt me dus niet de zelfde film.

EDIT: met 2 muis klikken vanaf deze pagina kwam ik op deze film: Miami Cops uit 1989.

Een film met op IMDb geen synopsis, geen poster en maar 47 stemmen. Het zal waarschijnlijk dus een tamelijk onbekende- en waarschijnlijk erg slechte film zijn....

Who's the black private dick that's a sex machine to all the chicks? Shaft! Blaxploitation die het (uiteraard) niet moet hebben van een intelligent misdaadverhaal, nagelbijtende spanning of uitgediepte thema's. Alhoewel er wel wat in zit en je best iets zou kunnen maken van Shaft's positie en de mensen om hem heen. Je hangt per slot van rekening niet zomaar een Malcolm X poster op.

Neemt niet weg dat het overgrote deel van de film in het teken staat van Shaft's ultieme coolheid. Neem alleen al die hilarische, bijna surrealistische vrijpartij. Of de indeling van zijn appartement met die rare clown. Roundtree's aantrekkingskracht is al enorm, de kleding, one liners, dames en wat voelt als ingelaste scènes doen er nog een schep bovenop. Samen met de lingo en de stad creëert het ook nog eens een aardig tijdsbeeld.

Iconisch en legendarisch. In tweevoud, want wanneer in het intro Shaft de straten van New York bestijgt, is daar die fenomenale titelsong van de Black Moses. De scène in het barretje is best goed, er is wat actie te ontwaren, maar het sfeertje en de aparte humor (die bulderende lach) kenmerken de film. Als ik dit moet afzetten tegen de gangsta meuk van later, blèr ik luid mee: Shaft! Can you dig it?

Leuke film, dankzij hoofdrolspeler Richard Roundtree, die van Shaft een coole badass motherfucker weet te maken. Leuk om te zien hoe droog hij iedere keer uit de hoek weet te komen. Of het nu en vriend of een vijand is, hij pakt ze allemaal wel een keertje aan op zijn geheel eigen wijze.

De titelsong is erg ster en ontzettend herkenbaar. De rest van de film ben ik trouwens niet zo heel erg van onder de indruk. Het sfeertje is wel oke, maar het verhaaltje stelt niet zo heel veel voor.En tussen de leuke momenten van Roundtree, zakt het soms ook een klein beetje in. De actie is dan wel weer goed en op momenten best hard.

Kortom zeker niet slecht, maar ook weer niet zo heel geweldig.

3,0*

Shaft is cool. Richard Roundtree geeft een heerlijke invulling aan het personage. Leuk om te zien. Verder heb ik me prima vermaakt met deze 'Shaft'. Veel onzin in een lekkere 70's setting, een aantal leuke scénes, zowel in het begin, het midden (Shaft als barman) en het einde; deed me een beetje aan 'Inglourious Basterds' denken. Qua humor ook top; heb een paar keer goed gelachen.

''Wrong number''

NU op de zender TCM! Cultheld.

Tja, voor hedendaagse begrippen is de film wel erg traag en gebeurt er te weinig. Ik ben het met eerdere sprekers eens dat de sfeer, de muziek en vooral het personage Shaft de sterkste punten zijn.

Laten we wel wezen: John McClane en James Bond zijn gewoon mietjes vergeleken met John Shaft, die "geen fuck geven" zo'n beetje uitgevonden lijkt te hebben. Shaft, moederneukers!

Wel lachen. Ik vind het exploitation of hier eigenlijk blaxploitation sfeertje wel tof. Shaft is zoals Isaac Hayes zegt een echte 'bad motherfucker' (portemonnee referentie in Pulp Fiction) met zijn gelikte uiterlijk en snelle acties. Er zitten leuke grappen in de film, bijvoorbeeld wanneer er gevraagd wordt wat Shaft gedaan heeft. 'I got laid'. Moest hard lachen. Groot pluspunt is ook Hayes' soundtrack. De actie dichtheid is echter niet groot genoeg om de aandacht er de hele tijd goed bij te houden. De film lijkt in zijn geheel in stijl een voorloper op de jaren '80 actiefilms, die door onder andere Eddie Murphy een nieuwe schwung kreeg. Shaft heeft de tand des tijds niet geheel doorstaan. Als ik in het vervolg iets met actie, goede grappen, sfeermuziek en dunne plotlijnen wil zien kijk ik weer liever naar de jaren '80.

Roundtree zelf zet een klassiek personage neer. De zwarte versie van de rouwdouw detective die inmiddels al in talloze films zijn voorbij gekomen. Roundtree zelf heeft een charismatische uitstraling, daarnaast hebben de schrijvers hem hier en daar geweldige teksten gegeven. Zo weet hij soms mensen op sterke wijze met zichzelf of hun handelingen te confronteren. Daarnaast veegt hij de vloer aan met de arm der wet.

De soulvolle soundtrack van Isaac Hayes is sterk en overstijgt de kwaliteit van de film.

Een kleine tegenvaller vind ik deze namelijk wel. Dit komt voornamelijk doordat de film naast Roundtree niet echt memorabele personages heeft. De maffiosi zijn nogal platte karakterituren die slecht geacteerd worden door de tuinmannen van de makers (o.i.d,).

Ik miste een markante tegenhanger, zoals dit wel te zien was in een film als Foxy Brown: Pam Grier als badass hoofdpersonage met Antonio Fargas als haar sleazy/misdadige broer. Ik mis in deze film de Antonio Fargas als jullie begrijpen wat ik daarmee probeer te zeggen.

Voornamelijk door Roundtree een nog best vermakelijke zit, maar de rest van de cast is verre van overtuigend.

Ook maar eens gezien. De themesong van Hayes kende ik al, en van Parks ken ik enkele foto's, die best de moeite waard zijn. Dit schiep natuurlijk verwachtingen.

Helaas komen die niet uit. De beelden stellen weinig voor, en het verhaal is flinterdun. Met Tarantino in het achterhoofd die ongetwijfeld door deze film is beïnvloed, verwachtte ik in ieder geval ook meer van de dialogen, maar ook die stellen teleur. Niet bepaald scherp, en dit doet afbreuk aan de coolness van het geheel.

Het geluid klonk niet helemaal in orde; soms klonken de stemmen vrij zwak. Het enige wat niet teleurstelt is de soundtrack van Isaac Hayes. Lekker funky, duidelijk het sterkste element van de film. Om die reden een ster bovenop het minimum: 1,5*.

Vroeger ooit eens gezien, nu weer, maar ik ben er niet echt kapot van, de hele film is gewoon veel te traag.

Hmmm. Voor de trash-challenge is dit de film met de grootste naam zou ik zeggen, ook maar liefst op 7 officiële ICM-lijstjes. Helaas bleek het een stinkerd van een film te zijn. Natuurlijk, de film staat onder andere bekend om de muziek van Isaac Hayes, en dat deel staat nog steeds als een huis. Maar buiten dat was dit wel behoorlijk pover. Het grootste probleem is dat Shaft een compleet niemendalletje van een verhaal is, met een cast die er niet veel van bakt (en nee, Richard Roundtree zeker niet) en die ook qua sfeer of coolheid niets met me doet. Shaft moet een stoere, harde bikkel zijn, maar Roundtree speelt erg nep en ik irriteerde me met name over z'n domme grapjes en oneliners waarna alleen hij zelf in een Tommy Wiseau-achtige grinnik uitbarstte. Ook zijn casanova-skills blijken vooral uit het feit dat er af en toe uit het niets geswitcht wordt naar een scene in bed. Er zijn nog wel een paar redelijke actiescenes, maar Shaft maakt z'n reputatie helaas niet waar.

Goeie film waarin een privédetective de ontvoerde dochter van een gangster moet terug vinden. Het plot van deze vroege blaxploitation-film stelt niet al te veel voor en het duurt ook even voordat het op gang komt. Maar wel een mooi tijdsbeeld vanwege het locatiewerk, de straattaal en niet in de laatste plaats vanwege sfeerbepalende soundtrack van Isaac Hayes. In de herziening toch net 3.5 sterren waard.

Op de Samuel L. Jackson versie na van een jaar of 20 geleden heb ik nog geen andere Shaft films gezien, maar nu er een nieuwe versie op Netflix staat ben ik de oude versies maar eens gaan zoeken. Niet echt een franchise die ik perse wilde zien, maar ik heb helaas de slechte filmgewoonte dat ik een reeks volledig wil zien of anders in principe niet. Anyway, Shaft dus. Bijna 50 jaar oud, maar de sfeer blijft aanwezig, inclusief toffe themesong. Het personage is ook wel behoorlijk. Maar verder heb ik er niet van genoten. Langdradig is wel het woord dat bij me op kwam na afloop. Het kabbelde maar voort, hoogtepunten ontbreken dan ook. Ook had ik wel wat meer tempo en actie verwacht, maar misschien waren mijn verwachtingen te groot. Uiteraard ga ik de komende tijd de rest ook kijken, maar heel veel zin heb ik er al niet meer in.

2*

Op het moment dat Shaft in 1971 werd uitgebracht, was het zeldzaam om Afro-Amerikanen in hoofdrollen in films te casten, laat staan dat een held in een grote studio-film was te zien; en hem dan zoveel branie meegeven? Ja dat kon al helemaal niet! Het vond dan ook geen groot publiek!

Wel werd de film het startpunt voor het blaxploitation-tijdperk. Nu is het misschien geen perfecte film, maar het is nog steeds wel leuk om te zien. Als was het maar voor het mooie tijdsbeeld van de mode en het oude afbrokkelende New York uit de jaren 70. Opvallend is dat het geen pure ​​actiefilm blijkt te zijn maar een meer redelijk conventionele noir-plot bevatte. Je ken het wel; zo'n Privé- detective, die eenling met een groezelig kantoortje, die nipt aan zijn bourbon. Alleen euh er was geen femme fatale…!

Tja samen met net iets meer geweld, was dat een nieuwe wending. Het draait in zijn geheel om Richard Roundtree's als John Shaft! De held die met stijl, houding en humor zich weet staande te houden in een corrupte wereld, en de strijd aanbindt met een blanke (Italiaanse) misdaadorganisatie. Waarbij alles tezamen komt in het actievolle einde. Ja het verhaal was een goede funk-update van het noir-genre en die muziek van Isaac Hayes is nog steeds van grote klasse.

In vergelijking met de Shaft film met Samuel Jackson (2*) is deze vele malen beter. Geen blaxploitation film die een bekendere soundtrack heeft (Isaac Hayes). Heb ik nog onlangs in mijn stamcafé gehoord. John Shaft is ook goed vormgegeven; een eigenzinnig figuur die zijn eigen koers vaart en de zaken oplost door zijn uitgebreid netwerk op straat. Zijn baas Vic vertrouwt zijn methodes stiekem wel al krijgt hij niks van hem gedaan. Beiden respecteren elkaar. Hij heeft een vaste vriendin maar een blanke poes tussendoor mag ook nog eens. Het ontvoeringsverhaal is redelijk standaard : de dochter van een lokale zwarte pimp wordt gekidnapt. De man belooft een hoop geld om haar terug te krijgen. Voor mij één van de beste uit zijn genre, vooral door het gezapige tempo en goed opgebouwde scènes. Deze in de kroeg met dat telefoongesprek met zijn baas bij die twee mafiagasten vond ik echt top. Erg amusante film...

Sfeertje is wel fijn, maar verder is hrt een beetje een vlakje vertelling. Beeldkwaliteit van de Warner blu ray valt ook wat tegen.

3*