
Shaft (1971)
Verenigde Staten
Actie / Misdaad
100 minuten
geregisseerd door Gordon Parks
met Richard Roundtree, Moses Gunn en Charles Cioffi
John Shaft is een keiharde privédetective, die te maken krijgt met de legendarische gangster Bumpy Jonas, de leider van een beruchte bende. Vervolgens krijgt hij het aan de stok met een andere groep zwarte criminelen. Maar uiteindelijk moet hij juist met deze twee groepen samenwerken als blijkt dat de dochter van Bumpy is ontvoerd door de maffia. Shaft zet alles op alles om Bumpy's dochter terug te krijgen.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=T1ga1FgU10E
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (6,6 / 16821)trailer (YouTube)boek (BoekMeter)filmscore (MusicMeter)iTunes: € 7,99 / huur € 2,99Google Play: € 7,99 / huur € 2,99De charme zit hem vooral in het 70's sfeertje en de rol van Roundtree. Het verhaaltje zelf stelt niks voor, de maffia figuren zijn een stel karikaturen en het acteren is matig. Toch leuk om het origineel eens een keer gezien te hebben die ietsje beter is dan de remake.
3*
De soulvolle jaren '70 muziek kon me ook nog bekoren.
5,5/10.
Ondanks alles vond ik het toch maar een ondermaatse film.
Nét iets te traag en oninteressant verfilmd om mijn volle aandacht erbij te kunnen houden.
Dit is de eerste keer dat ik hem zie, ik heb er dus geen jeugdnostalgie naar en dat zal waarschijnlijk mijn lage score voor een deel verklaren...

Maar goed, Shaft... Soms is de legende groter dan de werkelijke daad dus.
De film lost de belofte over de cultstatus die deze legendarische filmfiguur heeft weten te verwerven niet geheel in.
Ja, de film heeft een heerlijk sfeertje met een hoop coole en ruwe bolster blanke pit figuren en op filmisch gebied is New York in de seventies zowieso moeilijk te evenaren qua street credibility. En uiteraard heeft de film erg lekkere muziek met het wereldberoemde themaatje dat nu alweer de hele dag niet uit m'n hoofd te krijgen is.
Tegelijkertijd zitten er in de film helaas ook wat bijna amateuristische trekjes, het acteerwerk is niet overal even overtuigend en het verhaaltje is ronduit simpel.
Maar toegegeven ook dat maakt dan wel weer deel uit van de charme van deze Shaft.
Als eindoordeel ga hier toch voor een bescheiden 3.5*. Film met enkele bijzonder vermakelijke scenes, bovendien blijft Shaft hoe je het ook wend of keert natuurlijk een kei coole Badmothaf$#@% en dat is ook wat waard

Zoals ik bij de Shaft van 2000 al zei, ik was benieuwd naar de films door de legendarische soundtrack van wijlen Isaac Hayes. Jammer genoeg had ik eerst de (tegenvallende) remake gezien voor ik besef had dat de originele Shaft uit de jaren '70 stamde. Nu gaven ze de film op TCM dus kon ik het niet laten om hem te zien en spijtig genoeg viel deze serieus tegen.
Nu blijkt het jaar 1971 precies wel het jaar te zijn geweest van de hardere politieman doordat we zowel de geniale Dirty Harry Callahan als deze John Shaft kregen. De gelijkenissen zijn frappant en alleen de huidskleur is verschillend maar beide smerissen hebben een droog gevoel voor humor en barsten van de leuke one-liners. Het is dan alleen jammer dat het plot van Shaft zo bitter weinig is. Ofwel had er iets meer actie in gemogen ofwel mochten er een vijftien minuten geknipt worden want nu is het middenstuk gewoon ongelooflijk saai. Ik vraag me dan ook eerlijk gezegd af hoe Shaft zo'n grote cultfiguur is geworden want veel doet Shaft in heel de film niet echt. Hij slaagt wat mensen bijeen maar meer is het ook niet en dat begint na een tijd te vervelen. Waar ik me ook wel aan stoorde waren de ineens uit het niets vallende sex scènes. Het ene moment loopt Shaft op straat, dan zit hij ineens in iemands bed en voila: Shaft got laid. Iets wat zich daarna dan ook ineens in een douche zou herhalen. Nu kan het wel zijn dat het iets typisch is voor het blaxploitation genre maar daar ken ik bij lange na niet genoeg van om hier over te oordelen. Is dit effectief het geval dan pas ik toch voor volgende genre collega's.
Het is dat ik de remake al eerder had gezien maar ergens vind ik Samuel L. Jackson een iets betere keus voor Shaft. Niet dat Roundtree het zo verschrikkelijk slecht doet, juist het tegendeel want hij is bij vlagen bijzonder vermakelijk maar soms stoorde ik me aan het overdreven acteren van de man. Daar was Jackson dan gewoon beter in. Leuk trouwens om Roundtree vele jaren later te herkennen als Charles Devaux uit Heroes. De rest van de cast is niet echt noemenswaardig doordat de film zich toch vooral concentreert op de het titelpersonage. Alhoewel dat dat ook niet compleet waar is want Moses Gunn als Bumpy was nog wel bijzonder vermakelijk.
Qua muziek is Shaft wel uiterst vermakelijk om te zien. Natuurlijk is er het overbekende Shaft thema dat waarschijnlijk dagenlang door mijn hoofd zal spoken maar ook de andere muziek is van een hoge kwaliteit. Geen idee of Hayes met de rest ook iets heeft te maken maar voor het titelthema verdient hij sowieso al eindeloos respect. De rest van de setting was eigenlijk ook uitstekend gedaan, je proeft gewoon de jaren '70 en de film weet daar mee toch zijn weinige puntjes bijeen te rapen.
Serieuze tegenvaller en ik pas voor de moment toch voor de twee vervolgen, Shaft's Big Score en Shaft in Africa. Misschien dat ik me er ooit nog wel eens tot toe aan zet maar voor de moment ga ik me even distantiëren van heel het Shaft gebeuren, al zal die titeltrack toch nog lang blijven nagalmen.
2*

Ok, er zijn betere films in het genre gemaakt, maar zeker slechtere.
Het sfeerjte van toen is zeker niet te missen.
het origineel is beter dan de remake
ne hoor das geen remake hij heeft enkel de zelfde naam als de 1ste film maar het is eigenlijk een spin off van de 3 shaft films en de serie om dat het over de neef van shaft gaat die ook de zelfde naam (john shaft) heeft als zijn nonkel
Enige probleem van de film is dat het plot nogal mager is en dat de ontknoping erg recht toe recht aan was. Er wordt ze nauwelijks een strobreed in de weg gelegd en plotseling is de film afgelopen.
Dit zorgt ervoor dat je toch met een gevoel van een gemiste kans blijft zitten. Ik kom nu niet verder dan een krappe ***1/2, maar dat neemt niet weg dat Shaft toch wel een aanrader genoemd kan worden.
Of zijn er misschien meer shaft films met Richard rountree?
Weet iemand of deze film ook de titel Miami cop heeft (die op die black soul dynamite collection staat)??
Of zijn er misschien meer shaft films met Richard rountree?
ja er zijn nog meer shaft films met hem SHAFT'S BIG SCORE . SHAFT IN AFRIKA EN SHAFT ( shaft 4 ) en dan heb je ook nog de serie
EDIT: met 2 muis klikken vanaf deze pagina kwam ik op deze film: Miami Cops uit 1989.
Een film met op IMDb geen synopsis, geen poster en maar 47 stemmen. Het zal waarschijnlijk dus een tamelijk onbekende- en waarschijnlijk erg slechte film zijn....
Neemt niet weg dat het overgrote deel van de film in het teken staat van Shaft's ultieme coolheid. Neem alleen al die hilarische, bijna surrealistische vrijpartij. Of de indeling van zijn appartement met die rare clown. Roundtree's aantrekkingskracht is al enorm, de kleding, one liners, dames en wat voelt als ingelaste scènes doen er nog een schep bovenop. Samen met de lingo en de stad creëert het ook nog eens een aardig tijdsbeeld.
Iconisch en legendarisch. In tweevoud, want wanneer in het intro Shaft de straten van New York bestijgt, is daar die fenomenale titelsong van de Black Moses. De scène in het barretje is best goed, er is wat actie te ontwaren, maar het sfeertje en de aparte humor (die bulderende lach) kenmerken de film. Als ik dit moet afzetten tegen de gangsta meuk van later, blèr ik luid mee: Shaft! Can you dig it?
De titelsong is erg ster en ontzettend herkenbaar. De rest van de film ben ik trouwens niet zo heel erg van onder de indruk. Het sfeertje is wel oke, maar het verhaaltje stelt niet zo heel veel voor.En tussen de leuke momenten van Roundtree, zakt het soms ook een klein beetje in. De actie is dan wel weer goed en op momenten best hard.
Kortom zeker niet slecht, maar ook weer niet zo heel geweldig.
3,0*
''Wrong number''

Laten we wel wezen: John McClane en James Bond zijn gewoon mietjes vergeleken met John Shaft, die "geen fuck geven" zo'n beetje uitgevonden lijkt te hebben. Shaft, moederneukers!
De soulvolle soundtrack van Isaac Hayes is sterk en overstijgt de kwaliteit van de film.
Een kleine tegenvaller vind ik deze namelijk wel. Dit komt voornamelijk doordat de film naast Roundtree niet echt memorabele personages heeft. De maffiosi zijn nogal platte karakterituren die slecht geacteerd worden door de tuinmannen van de makers (o.i.d,).
Ik miste een markante tegenhanger, zoals dit wel te zien was in een film als Foxy Brown: Pam Grier als badass hoofdpersonage met Antonio Fargas als haar sleazy/misdadige broer. Ik mis in deze film de Antonio Fargas als jullie begrijpen wat ik daarmee probeer te zeggen.
Voornamelijk door Roundtree een nog best vermakelijke zit, maar de rest van de cast is verre van overtuigend.
Helaas komen die niet uit. De beelden stellen weinig voor, en het verhaal is flinterdun. Met Tarantino in het achterhoofd die ongetwijfeld door deze film is beïnvloed, verwachtte ik in ieder geval ook meer van de dialogen, maar ook die stellen teleur. Niet bepaald scherp, en dit doet afbreuk aan de coolness van het geheel.
Het geluid klonk niet helemaal in orde; soms klonken de stemmen vrij zwak. Het enige wat niet teleurstelt is de soundtrack van Isaac Hayes. Lekker funky, duidelijk het sterkste element van de film. Om die reden een ster bovenop het minimum: 1,5*.
2*