Catch-22 (1970)

Opmerkelijk dat ie hier hoger scoort dan MASH

Potver, wat een goede film. Het start weliswaar als oorlogskomedie maar ontwikkelt zich tot een indrukwekkend anti-oorlogspamflet in de traditie van MASH of Kubricks producten, verwijzend naar Kafka's Proces en Malapartes De Huid. En ook het latere Charlie Wilson's War van dezelfde Nichols valt nog beter op zijn plek. Oorlog als economische machinerie, en soldaten als willekeurige speelballen in het systeem - het is al eens gedaan, maar Catch-22 mag als markeerpunt in het genre worden beschouwd. Laat je dus vooral niet afschrikken door het begin, dat op slapstick-achtige wijze een stel idiote soldaten en bevelhebbers toont. Het wordt enkel beter.

3x Nichols, 3x 4 sterren. Dat smaakt naar meer.

Briljante film. In mijn jeugd was deze ooit op tv, maar na tien minuten weggegaan, vond er niets aan.
Nu, ongeveer vijfendertig jaar later, schade ingehaald door dvd te kopen en mijn conclusie: Dit was toch wel een grote jeugdzonde destijds . Catch 22 is een prachtige satire, zoals ze zelden gemaakt zijn. Van begin tot eind wrange, zwarte humor die op een vrij subtiele manier word gebracht. Deed me qua stijl denken aan MASH en met die vaak absurde grappen aan de betere films van Mel Brooks. Je moet een beetje van dit soort gein houden en het willen doorzien, maar kun je dat dan zie je een geweldige, intelligente film. Enig minpuntje: Jammer dat Nichols voor de centrale hoofdrol Jack Nicholson niet heeft gestrikt, alhoewel ze toch al vaker hadden samengewerkt. Arkin doet het zeker niet slecht, maar Nicholson had op zeker nog meer inhoud kunnen geven aan dit personage. Maar over het algemeen: Niet te missen, deze.